Bernhard Kohl vertelt in de Sportwereld openhartig over dopinggebruik. De Oostenrijker zegt zelf alleen de waarheid te vertellen. “Het feit dat ik op mijn 27e stop, een leeftijd waarop je normaal gaat oogsten als renner, geeft aan hoe belangrijk ik het vind dat de waarheid naar boven komt”, aldus de man die clinics en lezingen gaat houden over de nadelen van dopinggebruik.

Rabobank
Volgens de klimgeit is het niet toevallig dat de Oostenrijkse onderzoekscommissie Rabo-renners ondervroeg in haar onderzoek naar de bloedbank Humanplasma. “Wat de rol van Rabobank precies is, zal later blijken. Maar dat er iets speelt, is zeker. Je laat renners niet naar Oostenrijk komen voor getuigenverklaringen als er niets aan de hand is.”

Wel zegt Kohl dat de opleidingsploeg van Rabobank bij zijn weten ‘compleet schoon’ is. “Daar maakte ik voor de eerste maal mee dat renners door de ploegleiding werd gezegd geen doping te gebruiken. Bij de teams waar ik daarvoor reed kwam dat helemaal nooit ter sprake.”

Anorexia
Bernhard Kohl reed in 2004 en 2005 voor de opleidingsploeg van Rabobank. In die periode had de Oostenrijker naar eigen zeggen last van serieuze eetstoornissen. “In de eerste maanden van 2005 woog ik nog maar 54, 55 kilo, toen was ik helemaal op. Als we over een brug reden die een beetje omhoog liep, moest ik al lossen. De begeleiders bij het team zagen dit ook wel, maar ik wilde er alles aan doen om na mijn twee seizoenen bij Rabo’s opleidingsploeg echt prof te worden.”

“En ik dacht: hoe lichter ik ben, des te beter kan ik klimmen. Maar dat ging zo ver, ik had op een gegeven moment geen kracht meer. Omdat ik toen ook bijna geen doping gebruikte, ging het licht nog sneller uit. Als de ploegleiders zeiden: Je moet zwaarder worden, vatte ik dat op als een compliment. Zo van: je bent goed bezig. Dat gevoel had ik ook elke ochtend als ik op de weegschaal stond. Als er weer een ons af was, zei ik: Yes!”

Doping
Kohl was 19 toen hij voor het eerst een spuit met groeihormonen in zijn arm zette, die hem was aangeboden door een collega-sporter in de sportopleiding van het Oostenrijkse leger, waar hij toen deel van uitmaakte. “De eerste keer was natuurlijk eng, het zweet liep van mijn voorhoofd.” Dit hield hem echter niet af van allerlei soorten doping, grotendeels gewoon verkrijgbaar in Oostenrijkse apotheken.

Volgens Kohl is het bij veel meer renners zo gegaan. “Uit alles wat ik gehoord en gezien heb de afgelopen jaren weet ik dat het nog steeds heel gewoon is onder veel toprenners. Ze doen dat buiten medeweten van de ploegleiders, op eigen houtje. Dit is niet het probleem van één ploeg. Sterker nog, de teams hebben er helemaal niets mee te maken. Maar het gebeurt nog steeds, met middelen die nog niet te traceren zijn. Kijk naar mezelf: van de tweehonderd dopingcontroles die ik heb ondergaan tijdens mijn carrière hadden er zeker honderd een positief resultaat moeten opleveren. Het was er slechts eentje, die in de Tour van vorig jaar.”

Bij Humanplasma kwam Kohl “de complete Europese top uit verschillende duursporten: zwemmers, atleten, langlaufers en dus ook wielrenners” tegen. “Ik noem geen namen omdat ik niet over andere sporters praat behalve tegen de politie. Maar zonder doping en liegen werkt het niet in de wereldtop! De teams die uitgesproken tegen doping zijn? Ze kunnen dat wel zeggen, maar ook die managers van die formaties zijn niet van alles op de hoogte.”