Koersen met een defibrillator? “Dat is uitgesloten, daar is een consensus over”
Gisteren werd bekend dat Nathan Van Hooydonck door hartproblemen moet stoppen met wielrennen. Bij de 27-jarige Belg is inmiddels een inwendige defibrillator (ICD) geplaatst. Kris Van der Mieren, de dokter van de Belgische wielerfederatie, legt in gesprek met Sporza uit waarom Van Hooydonck geen rugnummer meer kan opspelden.
“Er is een consensus over. Koersen met een defibrillator is uitgesloten. Als die defibrillator bijvoorbeeld afgaat terwijl je in de afdaling van een col zit, dan kun je vallen en breng je jezelf en de andere renners in gevaar” begint Van der Mieren zijn relaas. “Als een voetballer een schok krijgt, dan zakt hij misschien door zijn knieën, maar brengt hij zichzelf of de andere spelers niet in gevaar. Er zijn dan altijd mensen die kunnen ingrijpen.”
“Bij wielrennen is het veel specifieker, net als in andere sporten zoals bijvoorbeeld Formule 1 of motorcross. Dat zijn sporten waarbij het om dezelfde redenen niet kan.” En dus zit er voor Van Hooydonck niks anders op dan om zijn carrière vroegtijdig te beëindigen. De Belg is zeker niet de eerste renner die vanwege hartproblemen moet stoppen met koersen, maar Van der Mieren wil hier geen conclusies aan verbinden.
“We moeten zeker benadrukken dat zulke zaken ook in andere sportdisciplines gebeuren. Atletiek, zwemmen, voetbal… Maar ook buiten de sportwereld. Zo’n aandoening bij een bekende sporter bereikt de media, maar wie minder bekend is en/of niet aan sport doet, daar praat men niet over. Maar de frequentie is dus zeker vergelijkbaar.”
Maar kan het bedrijven van topsport de aandoening triggeren? “Er kunnen vele oorzaken zijn. Dan denken we aan een virale infectie of een aangeboren afwijking die onder de radar is gebleven, maar dan heb je inderdaad zaken die het kunnen uitlokken. Intensieve inspanningen kunnen dan een trigger zijn”, aldus de bondsdokter. “Ik denk alleen niet dat dit eerder vastgesteld had kunnen worden. Iemand die op zo’n niveau koerst, is beter gescreend dan wie dan ook.”
Ik had er zelf niet eens bij nagedacht, omdat het in andere sporten wel is toegestaan met een icd te sporten. Goede uitleg en het is verstandig.
Wat ik alleen wel altijd vreemd vind in dit soort gevallen dat de afwijking niet eerder aan het licht is gekomen? Topsporters zijn toch zo'n beetje de meest gescreende mensen ter wereld, dan zou je verwachten dat er eerder signalen geweest moeten zijn en/of dat de afwijking bij de jaarlijkse check ups aan het licht gekomen zou moeten zijn?
Mijn standpunt is alvast dat bottlenecks als eindpunt gezien moeten worden.
Bedoel je dat door de ICD, sporters hun hart nog extemer zouden belasten, want indien hij stopt zal de ICD het wel fixen?
Want ik denk nu wel dat er niemand bewust zo hard zou pushen en het risico op hartstilstanden wel erbij zal nemen...