Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Almeida zegeviert in koninginnenrit Ronde van Catalonië, Quintana nieuwe leider
De koninginnenrit in de Ronde van Catalonië is een prooi geworden voor João Almeida. De Portugees wist na een spannende slotfase Nairo Quintana en Sergio Higuita van de zege te houden. Quintana mocht, ondanks zijn tweede plaats, na afloop nog het podium op om de leiderstrui in ontvangst te nemen. Almeida volgt echter wel in dezelfde tijd.
De vierde etappe, vertrekkend vanuit Pyreneeëndorp La Seu d’Urgel en finishend in skioord Boí Taüll, konden we gerust omschrijven als de koninginnenrit van de Ronde van Catalonië. De etappe kende in totaal drie beklimmingen, met onderweg de Coll de Boixols (18,4 km aan 4,3%), Port de la Creu de Perves (13,5 km aan 4,5%) en de slotklim van 15 kilometer (aan 5,5%) naar skigebied Boí Taüll. De renners finishten net boven de magische grens van de tweeduizend meter, en dat na een etappe met meer dan 3.000 hoogtemeters. Waren dit de juiste ingrediënten voor een spectaculair koersverloop?
Razendsnelle start
Met de Australiër Ben O’Connor, winnaar van de eerste bergrit naar La Molina, in de leiderstrui begon het peloton net voor de klok van 13.00 uur aan de zwaarste etappe van deze ronde. Simon Yates, op voorhand toch de topfavoriet voor de eindzege, Pieter Serry, Cesare Benedetti en Corbin Strong gingen door ziekte niet meer van start. In de beginfase lag het tempo bijzonder hoog: er was blijkbaar veel animo om mee te zitten in de vroege vlucht. Heel veel renners probeerden er vanonder te muizen, maar het peloton was niet van plan om de eerste de beste kopgroep een vrijgeleide te geven.
Soler zat mee in de vroege vlucht – foto: Cor Vos
En zo begonnen we met een compact peloton aan de eerste stroken van de Coll de Boixols (18,4 km aan 4,3%), de eerste klim van de dag. Op deze Coll de Boixols werd het kaf van het koren gescheiden en slaagden zeven renners erin om een mooie voorsprong uit te bouwen. Marc Soler (UAE Emirates), Hugh Carthy (EF Education-EasyPost), Jesús Herrada (Cofidis), Juan Pedro López (Trek-Segafredo), Mark Donovan (Team DSM), Bruno Armirail (Groupama-FDJ) en Mikel Bizkarra (Euskaltel-Euskadi) gingen ervandoor en kwamen met een mooie voorgift over de top van de klim van eerste categorie.
Kopgroep van zeven
De voorsprong van de kopgroep bleef in de daaropvolgende kilometers oplopen en de zeven vluchters begonnen met een bonus van drie minuten aan de Port de la Creu de Perves. De mannen van AG2R Citroën wisten op deze klim, in dienst van hun kopman en leider O’Connor, een minuut van de voorsprong af te fietsen. In de kopgroep werd er aan een strak tempo doorgereden, maar voor het echte spektakel was het toch wachten op de slotklim naar Boí Taüll. Herrada deed op de top van de Port de la Creu de Perves goede zaken door als eerste boven, goed voor wat bergpunten, maar de echte prijzen werden aan de meet verdeeld.
Ben O’Connor bleek niet in staat om te volgen – foto: Cor Vos
Eenmaal op de slotklim spatte de kopgroep uiteen. Armirail bleek nog wat over te hebben en ging alleen op zoek naar de overwinning, maar het peloton, met daarin de belangrijkste klassementsrenners, zaten niet ver. Daar zagen we de mannen van Arkéa-Samsic plots naar voren schuiten: de Franse formatie had snode plannen met Nairo Quintana, de nummer drie in het klassement. Élie Gesbert trok door voor zijn kopman Quintana, maar deed dit zo hard dat alleen leider O’Connor kon volgen. Gesbert hield vervolgens de benen wat stil en ook O’Connor keek voornamelijk achterom, met een hergroepering tot gevolg.
Onrust in de groep der favorieten, Valverde moet passen
In de achterste regionen van het inmiddels flink uitgedunde peloton stond de deur wel wagenwijd open. De meest opvallende naam die moest lossen: Alejandro Valverde, in 2009, 2017 en 2018 winnaar van de Ronde van Catalonië en de kopman van Movistar. In de spits van de koers kreeg een sterke Armirail inmiddels het gezelschap van de weggesprongen George Bennett. De voorsprong van de twee koplopers bedroeg met nog negen kilometer te klimmen echter maar twintig seconden. In de groep der favorieten, nu aangevoerd door de mannen van INEOS Grenadiers, zat de gang er goed in.
Dat kon ook wel in de laatste kilometers richting de top, aangezien de weg wat afvlakte en het bij momenten zelfs naar beneden ging. Het bleef daardoor lang gesloten, maar op goed vier kilometer van de top barstte de strijd dan toch los. Richard Carapaz viel aan en de olympische kampioen werd in zijn dadendrang vergezeld door Sergio Higuita. O’Connor bleef zitten, maar had het geluk dat João Almeida zich op kop zette voor zijn ploegmakker Juan Ayuso. De Portugees wist de aanval van de twee Zuid-Amerikanen te neutraliseren en zo de groep der favorieten nog verder uit te dunnen: alleen Higuita, Carapaz en Quintana konden volgen.
Almeida verslaat Quintana en Higuita
Voor O’Connor ging het in de laatste kilometers toch te snel, maar de Australiër bleef knokken in de hoop de schade te beperken en zo zijn leiderstrui te behouden. Dat bleek alleen net iets te veel gevraagd. Almeida, Quintana en Higuita vochten intussen een verbeten duel uit om de ritzege. Quintana leek het laken naar zich toe te trekken in de laatste honderden meters, kwam ook als eerste door de laatste bocht, maar Almeida had nog iets over en wist de Colombiaan met een ultieme inspanning nog voorbij te snellen. Voor Quintana restte de tweede plaats, Higuita eindigde als derde.
Almeida, Quintana en Higuita bikkelen om de ritzege – foto: Cor Vos
Wout Poels was de eerstvolgende renner aan de streep: de Nederlander werd keurig vierde, voor de Noorse belofte Tobias Halland Johannessen. Juan Ayuso, Richard Carapaz, Jai Hindley, Carlos Rodriguez en Guillaume Martin maakten de top-10 vol. O’Connor verloor in de finale wat van zijn pluimen en gaf aan de streep 23 seconden toe op ritwinnaar Almeida, waardoor hij zijn leiderstrui moest afstaan.
Toch al van zondag geleden dat UAE nog eens won. Hoog tijd dus voor deze zege.
Dennis, Van Aert, Roglic, Vingegaard, Kruijswijk en Kuss waren aangewezen.
Voor de overige plekken kwamen in aanmerking Gesink, Teunissen, Laporte en Benoot en eventueel een verassing.
Denk dat alle 4 de heren die nog in de wacht staan momenteel boven Kruijswijk zouden horen te staan.
Dan is dit niet zo gek.
Kruissie is over en uit. Als hij op dit soort lange lopers al niet meer mee kan (al is het in groepje 2 of 3), dan houdt alles op.
Als het voetbal was zou ik beginnen over dat salaris van een miljoen-of-zo dat is weggeflikkerd, maar ik zal me inhouden...
Je gunt Jumbo-Visma het allerbeste, maar kan niet ophouden met voortdurend, non-stop veroordelende oneliners over de ploeg uit te strooien. Structureel.
Toch gun je ze het állerbeste, zelfs. Ik hoop voor jouw omgeving dat je niet zo met je geliefden omgaat.
Geen kwaad woord over Oomen hoor, maar misschien kan je best een ander voorbeeld nemen als referentiekader. Iemand die niet onlangs ziek is geweest of andere tegenslag kende, en die misschien meer dan 5 seconden trager was?
Weet nu niet meer of ik Kruijswijk moet zien als kopman of knecht. Hijzelf ook niet volgens mij.
Zou me als TJV zijnde ook echt afvragen of je hem, in de vorm die hij de laatste tijd laat zien, wel mee moet nemen naar de tour.
Dennis rijd als die wil beter bergop dan Kruijswijk, dan zou ik nog een renner met een grote motor meenemen voor het vlakke.
Dennis, WvA, Kuss, Vingegaard en Roglic voor in de bergen is meer dan genoeg en prima. Eventueel nog een Benoot daarbij die ook tegen een berg op kan rijden. Dan zou ik Teunissen en Laporte nog meenemen.
Vorig jaar viel hij dan weliswaar uit in de Tour, maar als knecht van Roglic wordt hij wel gewoon 12e in de Ronde van Spanje. Dan heb je echt nog wel waarde voor een ploeg en vind ik de oordelen over iemand die zo'n staat van dienst heeft voor de ploeg wel erg hard.
In het JV treintje doet Steven zijn kop over kop werk meestal op z’n Quintana’s.
Vandaag was toch wel de ultieme reality check dat Kruijswijk zijn heimelijke kopman ambities kan laten varen.
Voortaan wordt het stoempen zoals Rohan.
Maar Almeida klasse gereden. Veel power heeft die zeg.
Higuita zat in een uitstekende positie om te winnen, maar wordt uiteindelijk derde, dus dat is gewoon slecht. ;)
Geen jongen die ze in het peloton meteen aankruisen als iemand om een pilsje mee te gaan drinken. Zal in de kroeg waarschijnlijk dezelfde nare trekjes hebben.
Ach, jongens toch. Portemonnee vergeten. Wie schiet mij even voor?
Zo, dat ben ik ff kwijt...
Prima etappe van Poels en Oomen, al is het wat overdreven om voor een plek net buiten de top-10 Gesink en Dennis op kop te laten sleuren. Kruijswijk komt er heus wel door richting de Tour.
Ook bij Ineos heb ik het idee dat het op kop rijden niet in verhouding staat tot de vorm van de kopman. En UAE, ze winnen wel, maar rijden die nu mét elkaar of tegen elkaar?
Denk dat hij er goed aan heeft gedaan om uit de trein van Evenepoel te stappen. Nu krijgt hij in diverse wedstrijden zijn kansen, en als hij moet werken dan is het voor een kopman die daadwerkelijk een stuk beter is.
Almeida en Evenepoel startten in die twee seizoenen welgeteld 6x in dezelfde koers (voor Deceuninck, ook nog een paar keer voor hun land):
- Algarve '20 waar Almeida vooral tijd verliest als knecht voor Jakobsen, daarna ontdekt wordt en twee ritten min of meer in dienst rijdt van Evenepoel maar pas heel laat in de rit waardoor hij ook hoog in het klassement kan blijven. In de slottijdrit is hij niet top maar hij haalt wel de top 10.
- Burgos '20 waar hij overal z'n eigen kans mag gaan, 2e en 4e wordt in ritten en in het zog van Evenepoel 3e wordt in de eindstand.
- Giro '21 waar er inderdaad belachelijke spelletjes zijn gespeeld en het niet nodig was om hem op te offeren in die ene gravelrit, al mocht hij nadien wel gewoon z'n eigen kans gaan.
- Lombardije 20 en 21 waar geen van beide wat betekenden voor elkaar
- Emilia 21 waar Evenepoel de kaart Almeida trok en die 2e werd na Roglic.
Natuurlijk was de relatie van Almeida met Lefevere verzuurd en was het beter om te vertrekken. Maar als je alles optelt zie je 3 ritten waar Almeida voor Evenepoel moest rijden (waarvan 2 in z'n tweede profkoers toen hij zelf niet eens wist wat hij kon en 1 nadat hij al voor een andere ploeg had getekend) en 1 waar Evenepoel voor Almeida reed.
Almeida moest ook op hem wachten richting de zoncolan. Maar voor de rest ga ik volledig akkoord. Almeida heeft niet veel moeten knechten voor Evenepoel maar het heeft hem wel een mogelijke giro podium gekost en een zeker vierde plek.
Voor de rest natuurlijk eens met Michelangelo dat Almeida zich mooi doorontwikkelt tot een steengoede renner. Zelf wacht ik echter nog tot ná de Vuelta, waar ze allebei starten, om de vergelijking te maken - dit jaar t.e.m. Parijs-Nice (Almeida 8e op 5:43 van Roglic) en de Tirreno (Evenepoel 11e op 4:20 van Pogacar) was er amper verschil tussen beiden en ook Evenepoel kan de komende maanden nog gaan winnen op WT-niveau.
“We werken aan een ploeg rond Evenepoel en daar zal Almeida deel van uitmaken. De Giro zal wellicht nog iets te vroeg komen, al presteert hij nu toch boven de verwachtingen. Maar ik wil voorzichtig blijven, want Almeida is een Portugees en dit is de Ronde van de Algarve. Dat geeft natuurlijk extra motivatie, dat mogen we ook niet vergeten.”
Lefevere heeft zich vergist. Almeida is veel beter dan hij ooit had ingeschat, op grote ronde niveau misschien zelfs beter dan Evenepoel. En dit is geen sneer naar Evenepoel, het is een compliment voor de Portugees die in drie weken zich al bewezen heeft.
“Hij zat in de ploeg rond Remco, maar het is niet noodzakelijk dat hij daar blijft. Als hij zich op deze manier verder ontwikkelt, hoeft hij dat traject niet te volgen.”
https://www.wielerflits.be/nieuws/patrick-lefevere-niet-noodzakelijk-dat-joao-almeida-traject-van-remco-evenepoel-volgt/
Ik zou zeggen: laat het rusten, die vergelijkingen Almeida - Evenepoel. De snelle ontwikkeling van Almeida kon niemand in februari 2020 voorzien, de knik in de groeicurve bij Evenepoel vanwege/na De Val ook niet. Het is al genoeg dat die eindeloze Mathieu-Wout discussies gevoerd worden om toch maar 1 van de 2 als minderwaardig te kunnen bestempelen, laat staan de {vul naam in van willekeurige renner} vs. Pogacar discussies. Hopelijk verschijnen Almeida en Evenepoel gewoon allebei in topvorm aan de start van de Vuelta en kunnen ze mooie prestaties (/duels) leveren voor ons om naar te kijken - dat is toch het enige waar het echt om draait, niet?
Verder was het mij zeker niet te doen over wie de beste is of de beste zal worden. Dat soort vergelijkingen waag ik mij niet aan. Zoals de kaarten nu liggen lijken ze mij trouwens eerder concurrenten te worden voor de plekken 5-10 in een grote ronde dan voor eindwinst.
Ik wilde maar aangeven dat - hoewel dat waarschijnlijk wel even het plan was - Almeida uiteindelijk amper gebruikt is als knecht voor Remco.
De wedstrijd die jij eigenlijk bedoeld is de Ronde van Burgos. Evenepoel versnelde inderdaad richting Lagunas op het moment dat Almeida dichter kwam maar Evenepoel was eerst en vooral de kopman en stond ook nog eens leider. Ik weet niet van waar jij het haalt dat Almeida hoger stond.
Na een eerdere demarrage van Der Remco reed hij op kop met Sosa en Landa, keek om en zag ploegmaat Almeida bijna bijkomen, demarreerde zelf direct weer en reed Almeida eraf, maar niet Sosa en Landa. Hij verloor vervolgens de etappe en werd 3e... Almeida 4e...
Heb nooit die laatste demarrage van hem, direct na het omkijken begrepen. Niemand eigenlijk denk ik...
Over die demarrage zei Evenepoel zelf achteraf dat het niet de slimste beslissing was.
@AdZ, ik vermoed dat Evenepoel daar even in de veronderstelling was dat wanneer Almeida kwam aansluiten, dat Landa en Sosa niet zouden reageren met een ploegmaat van Evenepoel in het wiel. Helaas deden ze dat wel en kon Almeida het wiel niet houden. In theorie valt er iets voor te zeggen, alleen had hij Almeida eerst op adem moeten laten komen, alvorens het numeriek overwicht te willen uitspelen.