Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Jasper Philipsen voelt zich beter na zware val: “Zei tegen Coquard dat we geen risico zouden nemen”
Interview Amper drie dagen duurde de Tour van Jasper Philipsen, tot het noodlot toesloeg in aanloop naar de tussensprint in de derde etappe. Na een aanrijding met Cofidis-spurtbom Bryan Coquard ging de Limburger hard tegen de grond, en brak daarbij zijn sleutelbeen en ribben. Op amper 48 uur ging de eerste gele trui van de hemel naar de hel. Maar nog geen week later voelt de sprinter van Alpecin-Deceuninck zich beter, zo blijkt uit een gesprek met onder andere WielerFlits.
“Ik voel me goed, dat is veelbelovend”, legt Philipsen uit. “De wonden herstellen snel, zoals je vaker ziet bij een lichaam in vorm. Ik ben blij met de progressie, maar ik heb nog niet terug op de fiets gezeten. Dat is niet mogelijk omdat mijn sleutelbeen eerst nog beter moet helen. Naar omstandigheden ben ik blij, zeker omdat ik sinds maandag ook terug zonder pijnstillers zit.”
Philipsen noemt de val meteen ook de meest impactvolle uit zijn jonge carrière. “Ik had voordien nog maar één keer iets had gebroken. Ik dacht dat mijn botten supersterk waren, maar dat is dus niet het geval (lacht). Op dat moment besefte ik nog niet meteen dat het over was. Gianni Vermeersch stond bij mij, pas toen ik bij hem een beetje paniek zag, werd ik zelf een beetje nuchterder en kwam de pijn meer binnen. Vooral bij mijn nek, omdat mijn sleutelbeen verplaatst was in mijn nekspier. Maar eigenlijk was het een combinatie van fysieke en emotionele pijn.”
Coquard als boeman
De beelden van een Philipsen die in tranen in de ambulance moest waren dan ook pijnlijk om te zien en gingen de hele wereld rond. Maar ook de beelden van de val zelf werden druk geconsulteerd, met name omdat een bruuske beweging van Bryan Coquard Philipsen tegen de vlakte bracht. “Wat ik straf vond: twee kilometer voor de sprint waar het gebeurde, reed ik nog naast Coquard en zei ik: we gaan geen risico’s nemen, gewoon een rustig sprintje doen. Hij antwoordde dat het voor hem oké was om gewoon te volgen. Zoiets doe ik bijna nooit, op die manier was het misschien ‘selffulfilling prophecy” dat ik net daarna viel.”
Het was een heel impactvolle val voor Philipsen – foto: Cor Vos
Hoewel Coquard op sociale media als boeman werd gezien, verwijt Philipsen hem niets. “Het is een jammerlijk wedstrijdincident; een ‘shitty’ val die nooit had mogen gebeuren. Maar je kan hem moeilijk beschuldigen. Veel mensen zoeken een ‘bad guy’. Volgens een deel van het publiek was hij dat ook, maar voor mij heeft niemand hier schuld aan. Ik weet hoe het is om kritiek te krijgen, in de Tour wordt alles met een vergrootglas gevolgd. In een massasprint schuilt er altijd een beetje risico. Nu stond er zijwind, en het was gewoon een ongelukkige val.”
Maar wel eentje met een gigantische impact voor Philipsen. Niet alleen zat zijn Tour erop, ook al het werk van de voorbije maanden mocht in één keer de vuilbak in. “Dat maakte het mentaal dan ook zo lastig. Ik had begin dit seizoen al hetzelfde meegemaakt in Nokere Koerse, in aanloop naar de grote klassiekers. Toen had ik ook een geweldige vorm, na maanden voorbereidend werk in de winter. Ik had al een goed openingsweekend gereden, maar meteen daarna kwam die ‘setback’. Alles bij elkaar is het mijn grootste pechseizoen tot nu toe. Dat is het harde aan de wielersport, maar het hoort er ook bij.”
Verzachtte het feit dat hij de eerste massasprint in Lille won en nadien de gele trui om zijn schouders mocht hijsen, deze keer dan niet de pijn? “Die rit nemen ze mij niet meer af, maar het is moeilijk om te zeggen dat het een geslaagde Tour was. We hadden nog heel wat ambities met de ploeg, ik had heus niet alleen gewerkt voor dat eerste weekend. We hadden ook nog veel ambitie voor het groen. Ik denk dat ik meer weerwerk had kunnen geven aan Jonathan Milan, nu wordt Tadej Pogacar zijn grote uitdager.”
Van het groen had Philipsen nog een doel gemaakt – foto: Cor Vos
Toch bleef Philipsen zijn Alpecin-Deceuninck-ploegmaats de afgelopen dagen volgen. De Limburger genoot ook van de aanvalspogingen van Mathieu van der Poel en Jonas Rickaert. “Enerzijds was het zuur, maar ik heb ook met plezier gekeken. Ik heb toch niet veel te doen nu”, lacht hij. “De eerste dagen ging al mijn energie naar het herstel en moest ik in bed blijven liggen. Maar de laatste dagen bouwt dat een beetje af en heb ik met de familie al een barbecue kunnen doen. Dat zijn leuke dingen om je gedachten te verzetten.”
Najaarsdoelen
Vooruitkijken doet Philipsen alleen heel voorzichtig. Dinsdag zat hij voor het eerst op de rollen, maar hij beseft ook dat hij nog niet onmiddellijk terug wedstrijdklaar zal zijn. Fysiek én mentaal. “De conditie gaat snel weg als je een week niets doet. Ik hoop dat die snel terugkomt, maar ik weet nu nog niet of ik het mentaal ga aankunnen om nog terug in mijn vorm van voor de Tour of het voorjaar te geraken.”
“Ik heb daar telkens maandenlang superhard voor gewerkt”, legt de snelle man uit. “Om dat nu een derde keer te doen, moet ik echt bekijken hoe groot de goesting is. Het is voor mij duidelijk dat de grootste doelen van het seizoen al achter me liggen. Het gaat moeilijk worden om me nog volledig op te laden.” Zelf dacht hij voorzichtig over de Vuelta of de Franse najaarsklassiekers. “Maar mocht dat niet haalbaar zijn, is er ook iets meer ruimte om een volledig herstel te laten plaatsvinden.”
Edit: ah, de titel is aangepast. Fijn!