Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Jan Raas doorbreekt stilzwijgen in boek ‘De Raboploeg’
De Zeeuwse wielerlegende Jan Raas zwijgt al achttien jaar over zijn breuk met de Rabobank, maar in het woensdag te verschijnen boek ‘De Raboploeg’ doorbreekt de klassiekerkoning zijn stilzwijgen. Journalist Maarten Kolsloot sprak voor het boek met Raas en meer dan 270 betrokkenen.
Kolsloot sprak 2,5 uur met de 68-jarige ex-ploegbaas. Raas vertelt over het transferbeleid van zijn team, de moeizame samenwerking met de Rabobank, zijn kennis over dopinggebruik in het peloton en over de tegenvallende sportieve prestaties van zijn ploeg. Ook vertelt hij over zijn visie op de transfer van Michael Rasmussen, de Deense geletruidrager die tegen de wens van de ploegbaas naar Rabobank kwam en wiens komst de donkerste dagen van de Raboploeg inluidden.
Wanneer wist de ploegbaas eigenlijk dat in het peloton epo werd gebruikt? “Het jaartal weet ik even niet meer,” zegt Raas, “Maar het was op het moment dat renners naar Milaan-San Remo gingen zonder een voorbereidingskoers te rijden en vervolgens vooraan reden.” Hij gooit zijn handen omhoog. “Hé, in sprookjes heb ik nooit geloofd.” In het boek is natuurlijk aandacht voor de breuk tussen Raas en de Rabobank, de bemoeizucht van de bank en het gekonkel achter de schermen.
Nieuw archiefmateriaal
In ‘De Raboploeg’ komt de periode tussen de zomer van 1995 en het najaar van 2012 aan bod. De jaren dat Rabobank met een profploeg in het peloton reed. In acht hoofdstukken wordt stilgestaan bij de oprichtingsfase, de eerste dopingaffaire, de klassieke successen van het team, de opleidingsploeg, de rol van de sponsor in het Nederlandse wielrennen en natuurlijk de dramatische jaren 2007 (Rasmussen uit de Tour) en 2012 (opheffing Raboploeg).
Uit nog niet eerder geopenbaard archiefmateriaal blijkt hoe de bank zich inzette voor diverse grote ronden in ons land. Verder werpen interne documenten nieuw licht op de afgeketste transfers van renners als Erik Zabel en Lance Armstrong. Ook blijkt dat diverse renners van de opleidingsploeg kampten met eetstoornissen. Het boek toont ook aan dat na de Tour van 2007 een nog niet eerder bekende klokkenluider opstond binnen de ploeg.
In de onthullende en diepgravende biografie De Raboploeg duikt Maarten Kolsloot in de geschiedenis van het veelbesproken team. Aan de hand van interviews met 200 betrokkenen en duizenden nieuwe documenten wordt een veelomvattend en in diverse opzichten nieuw beeld geschetst van de ploeg die tussen 1996 en 2012 successen boekte. Het boek verschijnt woensdag bij uitgeverij Inside en is hier te bestellen. 
Dit is niet zo'n heel moeilijke zin toch?
De expertise van Raas in zijn metier staat volgens mij als een paal boven water.
Eens, maar dat is dan ook volgens mij een reden achter de breuk met Raas al biedt het boek misschien een andere invalshoek. De wens om de Tour te winnen en ook de prioriteit bij het opleiden van Nederlandse ronderenners kwam echt bij de bank vandaan. Ook bij de media leeft het AK veel meer dan de klassiekers. Het verschil met Vlaanderen waar juist de nadruk tot voor kort lag bij de klassieke renner.
Hmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm
En we zijn bekend met wat er daarna allemaal heeft afgespeeld en wat tot een gitzwarte bladzijde in het wielrennen heeft geleid. Helaas voor Rabobank loopt die periode bijna synchroon met hun aanwezigheid in het peloton.
Boogerd omschreef dit ook als een totale ‘umwertung aller werte’ (maar dan op z’n hagenees).
Van een paar renners die binnen één seizoen van anonieme opvulling tot tempobeul transformeerden, naar een compleet peloton wat één seizoen later als een stel dolle stieren rondreed.
Het moet voor types zoals Raas immens frustrerend zijn geweest wel de (financiële)middelen te hebben een hechte structuur vanaf de jeugd op te bouwen, maar dat ploegen met een ander soort (lees doping)structuur de prijzen pakten.
'Met goede bedoelingen', is dan gewoon bedoeld reclame te maken en alles wat dat genereert.
En toch had de boerenleenbank wel degelijk nobele intenties naast de Nederlandse wielrennerij enkel als reclamebord te laten fungeren.
Het jeugdplan was jarenlang een mondiaal begrip en blauwdruk voor vele ploegen die ook een jeugdopleiding wilden opstarten. Dat had Rabobank uit financieel/commercieel oogpunt ook net zo makkelijk kunnen laten want het jeugdwielrennen genereert slechts zeer specifieke en minimale publieke aandacht.
Raas was één van de hoofdontwerpers van dit plan en voor hem moet het dan ook des te frustrerender zijn geweest dat zijn idealen over opbouw vanaf de jeugd door de EPO ploegen werd overschaduwd. Riis blijft nog wel het schoolvoorbeeld van een zeer middelmatig renner die binnen korte termijn werd geprepareerd tot een winnaar. Daar valt zelfs met de beste jeugdopleiding ter wereld niet tegen te concurreren.
Als jij dan later groot bent
Dan is je vader er misschien niet meer
Vertel dan aan je eigen kinderen
De wijze lessen van je oude heer
Als een bank of op winst gerichte instellingen, zoals bedrijven in alle vormen van juridische jasjes en zelfs stichtingen (mogen alleen de winst niet uitkeren), investeren doen ze dat dus in de regel voor commerciële doelen, aandeelhouders, dga's, fondsen ed. Daar hoort dan een verkoop, marketingstrategie bij. Nobel klinkt dan meer in de zin van sociaal of maatschappelijk. En dan is de associatie dat we met een nobele bank van doen hebben, snel getrokken. Misschien maar ns zoeken naar schandalen in de bankwereld? Liborrente...?
Het plan van Raas was misschien nobel, alleen kwam hij van een koude kermis thuis.
De man beperkte zijn verlies in de bergen, en ging genadeloos tekeer in de TT’s. En met de gemiddelde tijdrit afstanden van die tijd kon je als specialist minuten pakken. Enerverend was het niet, maar het zag er allemaal een stuk vanzelfsprekender uit dan alle gabbers die de daaropvolgende 15 jaar naar het geel stuiterden.
Hoef echt geen bekentenis van Indurain te horen, gewoon zijn (waarschijnlijk erg beknopte) mening.
De wielerwereld is rot tot op het hoogste niveau en verziekt door hebzucht.
Stelt Rabobank directeur Bert Bruggnink ( AD 20-10 2012 ).
Welke andere wereld is er ook al weer rot tot op het hoogste niveau en verziekt.
Door hebzucht, zo erg dat er een bijna een wereldwijde CRISIS is ontstaan ????
Juist, het BANKWEZEN
https://www.ad.nl/wielrennen/jan-raas-doorbreekt-het-grote-stilzwijgen-rabobank-wilde-steeds-meer-dat-hebben-ze-gemerkt~ab7e3b28/
Hier een Premium voorpublicatie uit het AD van vandaag. Wat ikzelf al jaren vermoedde,
en wat een bekende werkwijze is van grote bedrijven,heeft Raas een afkoopsom ontvangen met als voorwaarde een zwijgplicht. Zo is het volgens mij ook gegaan met Thomas Dekker. Die heeft wel een boek gepubliceerd maar hield iedereen buiten schot. Want de rode draad bij alle dopinggevallen uit de jaren 90,00 en 10 was dat vrijwel elke renner op eigen houtje had gehandeld (natuurlijk wist de ploeg en de ploegleider van niets..),het alleen in zijn laatste jaar had gedaan(yeah right) en voor de rest toelieten dat ze geslachtofferd werden. Of ze werden doodleuk opgenomen in een andere (doping)ploeg. De afkoopsom van Raas en Dekker had natuurlijk met het dopingsysteem binnen de ploeg te maken. En laten we wel wezen: vrijwel de gehele wielertop zat vol gas aan de EPO, testosteron, groeihormonen enz. Ook de ploegen van Cees Priem, ook de italiaanse ploegen, de ploegen waar Armstrong heeft gereden en ook de ploegen van Lefevere. Deze laatste ploegleider ontkent net als alle andere ploegleiders glashard over die periode maar is compleet ongeloofwaardig. Wat natuurlijk wel vreemd is,is dat Lance Armstrong zijn overwinningen in de Tour zijn afgepakt terwijl hordes andere renners hun overwinningen mogen behouden. Laat Armstrong dan ook zijn zeges houden. Één van de weinige renners waar vele volgers en fans hun hand voor in het vuur durven steken is Edwig van Hooijdonck. Het talent en de klasse droop er vanaf maar was op 25 jarige leeftijd van topper tot pelotonvulling gedegradeerd door types als Museeuw, Bartoli enz. Daarmee is hij een slachtoffer van het dopinggebruik in die tijd.
Veel renners willen ook na hun carrière een baantje in de wielerwereld en zijn dus afhankelijk van dezelfde ploegleiders die hen voor de bus hebben gegooid. Ook dat is een soort chantage op termijn.
Wat moet het een diep cynische bedoening in die jaren zijn geweest. Ik keek er geen minuut minder wielrennen om, maar 99,9% van de informatiebronnen hielden zich dan ook bijzonder afzijdig van enige kritische verslaggeving.
De “Doorlopen mensen, hier is niets aan de hand” houding van de media was feitelijk net zo schrijnend als het grootschalige dopinggebruik.
Een grove misstap waar werkelijk geen enkele wielerjournalist van destijds zich ooit voor heeft hoeven te verantwoorden. Die enkele roepende in de woestijn probeerden ze eerder vakkundig de nek om te draaien, zoals het peloton dat met de omerta schenders deed. Pas toen Willy bij de Belgisch-Franse grens werd aangehouden met een complete doping apotheek kwam er iets wat leek op een kentering, maar enkele jaren later was de journalistiek tijdens de ‘Armstrong doctrine’ gewoon weer terug bij af.
Kan me Raas zijn uiterste terughoudendheid richting alles wat riekt naar ‘de pers’ dan ook wel goed voorstellen.
Gewiss was inderdaad de ideale zondebok voor de pers. Door die ploeg met terugwerkende kracht als het ultieme kwaad aan te wijzen omzeilen ze heel gewiekst de confrontatie met de Mapei kliek, die tot op heden nog erg machtig in de wielerwereld is. Zo kunnen ze toch nog met opgeheven hoofd vooraan in de kerk zitten.. Want zie.. Wij stellen wel degelijk misstanden aan de kaak. Beetje behoorlijk na dato, maar toch reuze dapper van ons.
Lefevre en Merckx zijn domweg te machtig. Boven de wet staan ze nog net niet in België, maar me dunkt dat het werken als journalist je een stuk minder aangenaam wordt gemaakt zodra je die twee tegen je hebt.
Feitelijk precies dezelfde wurggreep die Armstrong bij de pers toepaste. Zoals water altijd het laagste punt opzoekt hebben zij een neusje voor de zwakke plekken en hypocrisie van de wielerpers. Combineer dat gewiekste met een flinke dosis narcisme en we kunnen nog jarenlang ‘genieten’ van deze heren.
Het lijkt er op dat vanaf het vertrek van Wijffels de relatie met de bank verzuurde en dat daarna een proces ontstond van dossiervorming tot ze hem aan de kant konden schuiven. Niet netjes maar Jan was zelf ook op dat moment niet van onbesproken gedrag en beschouwde de geldschieter als een pinautomaat die verder zich nergens mee moest bemoeien. Dat ging hoe dan ook verkeerd aflopen.
https://www.trouw.nl/nieuws/raborenners-verrast-door-vertrek-raas~b8236c21/?referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.com%2F
Het grappige is nu hoe Jan Raas die afkoopsom van zijn kennelijk tot 2005 doorlopende contract heeft ontvangen. En welke bedingen/ voorwaarden in de beëindigingsovereenkomst stonden. Ontvangt hij het bedrag eenmalig, zegt de belastingdienst, kassa!!
Misschien is hij nog een tijd op 'papier in dienst' geweest, en ontving hij tot aan pensioenleeftijd loon + een ontslagvergoeding oid. Nu bankiert hij misschien elders:-)
Davide Cassani 1993, zie https://www.procyclingstats.com/rider/davide-cassani/1993
Ben dit eens na gegaan, maar de meeste renners reden wel wat voorbereidende koersen, vaak de Tirreno.
Kan ook zijn dat Boogerd de noodklok luidde dat hij juist meer doping moest hebben ...
Volgt morgen de traditionele dopingonthulling, -beschuldiging, -politie-inval?