Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Jan Bakelants: “Deze zege bewijst dat je ondanks obstakels door moet gaan, op welke leeftijd dan ook”
Jan Bakelants wist in de slotrit van de Tour de Wallonie een jagend peloton nipt af te houden. Het was zijn eerste overwinning in meer dan zes jaar. “Deze zege betekent veel voor mij”, zegt de 36-jarige renner van Intermarche-Wanty-Gobert op de ploegsite.
Bakelants was bij de start niet de uitgesproken kopman van het team. “Vandaag werkte ik de hele dag om Lorenzo Rota en Loïc Vliegen te helpen”, aldus de Belg, die bij de eerste passage van de finish besefte dat het “niet makkelijk” was. “In de laatste kilometer gaf ik alles om Lorenzo Rota een uitgeleide te doen voor de sprint en sloeg ik een gat.”
“Op dit moment dacht ik aan mijn overwinning in de Tour de France in Ajaccio, in 2013, waar ik het peloton ook voorbleef”, verwijst Bakelants naar de tweede etappe van de Ronde van Frankrijk van dat jaar. Naast de etappezege pakte hij destijds ook het geel. “Alle emoties van de afgelopen jaren kwamen eruit. Ik ben zo blij om te winnen voor mijn familie. Dit voelt zo goed.”
“Afgelopen maand was ik zo dichtbij de zege in het Critérium du Dauphiné”, herinnert Bakelants zich de vijfde etappe van de Franse rittenkoers, waar hij in de allerlaatste meters gegrepen werd door het peloton. “Maar dit keer was het echt. De zege is ook het bewijs dat je ondanks obstakels door moet gaan, op welke leeftijd dan ook.” De laatste overwinning van Bakelants dateerde van 14 februari 2016, toen hij de slotrit van de laatste editie van de Franse rittenkoers La Méditerranéenne op zijn naam schreef.
Zeker is het een bovengemiddeld intelligente wielrenner, maar inhoudelijk vind ik dat Bakelants zelden snaren weet te raken. Hij heft zijn zinnen meestal aan alsof wat volgt de wielerwereld totaal met verstomming gaat slaan, maar dat blijkt eigenlijk keer op keer ordinaire zelfoverschatting. Wat ze bij Sporza toch zo bijzonder aan hem vinden dat ze 'm altijd maar opnieuw opvoeren is mij niet duidelijk. (Maar dat geldt wat mij betreft ook voor - de weliswaar wat minzamere - Serge Pauwels.)
Koketteert de laatste tijd ook vaak met zijn vriendschap met van Aert, maar klinkt meer als een doordeweekse fanboy en weet uit die band - hoewel hij hem wel vaak genoeg wil aanwenden - zelden iets van toegevoegde waarde te puren, vind ik.
Wat ik ook moeilijk trek aan deze gozer is dat minachtend met de ogen rollen steeds tijdens Extra Time Koers als iemand anders iets zegt waar meneer het niet mee eens is.
Buitengewoon onsympathieke jongen.
Al zou hem dat wel geschikt maken als sportbestuurder natuurlijk.
Hoe komen we hier uit? Hoe komen we van hem af?
Mijn (minder goed verwoorde) eigen mening: Jan is een professioneel wielrenner met een eigen visie, die niet bang is om heilige huisjes af te breken, en hij doet dat allemaal verdomd goed.
Maar waar dat toch steeds vandaan komt dat hij de nieuwe UCI-voorzitter moet worden of een andere 'topfunctie' moet bekleden in de wielrennerij? Daarvoor mag het toch ietsje meer zijn wat mij betreft dan heel zeker van je stuk je eigen mening verkondigen. Of net niet uiteraard, als je soms ziet wie de touwtjes in handen hebben in de wielersport...