Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Hij leek kansloos, maar Quinn Simmons rondt indrukwekkende solo af in Ronde van Zwitserland
Quinn Simmons heeft nog maar eens laten zien dat hij ontzettend hard met de fiets kan rijden. De Amerikaans kampioen van Lidl-Trek maakte deel uit van een vroege vlucht, leek op een gegeven moment kansloos voor de overwinning, maar wist op imponerende wijze uit de greep te blijven van de groep der favorieten.
Na ritzeges van Romain Grégoire en Vincenzo Albanese leek ook de derde etappe van de Ronde van Zwitserland er een voor de springveren in het peloton. De renners kregen weer een kleine drieduizend hoogtemeters voor de wielen geschoven. Het meeste klimwerk volgde ook nog eens in de laatste zestig kilometer, al waren er slechts twee beklimmingen die meetelden voor het bergklassement.
Dit geeft echter een vertekend beeld, want na de passage door het plaatsje Will waren er nauwelijks meer rustmomenten. Het ging de hele tijd op en af, maar het venijn zat hem in de staart met de klim naar Knolhusen (5,2 km à 6%), de beklimming richting Büriswilen (2 km à 6,8%) en die naar Heiden (3,4 km à 5,3%), waar ook de finishstreep was getrokken.
- Start:
- 12:05 ( Aarau)
- Finish:
- 16:46 ( Heiden)
Kopgroep kleurt Belgisch
Op weg naar deze lastige finale ontstond al snel een kopgroep van zes renners, met daarbij twee Belgen. Mauri Vansevenant (Soudal Quick-Step) en Brent Van Moer (Lotto) kozen het ruime sop en kregen het gezelschap van Nans Peters (Decathlon AG2R), Samuele Battistella, Max Walker (beiden EF Education-EasyPost) en Amerikaans kampioen Quinn Simmons (Lidl-Trek). Het peloton liet begaan, maar de vluchters kregen niet veel voorsprong.
De vlucht van de dag – foto: Cor Vos
In het peloton besloten FDJ-SUEZ (de ploeg van leider Grégoire) en Tudor Pro Cycling het vuile werk op te knappen. Beide ploegen leken hun zinnen te hebben gezet op de ritzege en hielden het verschil binnen de perken. Over het peloton gesproken: in aanloop naar de eerste gecategoriseerde beklimming werd de koers opgeschrikt door een valpartij van Geraint Thomas.
🚴🇨🇭 | Oei, dit is niet wat we willen zien. Geraint Thomas ligt op de grond. Als dit maar niet betekent dat zijn laatste Tour de France in gevaar komt. 🤕🙏 #TourdeSuisse
📺 Stream koers op HBO Max pic.twitter.com/CMBsISaPRY
— Eurosport Nederland (@Eurosport_NL) June 17, 2025
De Brit – bezig aan zijn laatste maanden in het peloton – ging in een scherpe bocht onderuit, bleef lang op de grond zitten, maar stapte toch weer op zijn fiets. Thomas werd vervolgens opgewacht door drie ploeggenoten, maar terugkeren bleek nog niet zo eenvoudig. In het peloton had men de jacht op de overgebleven koplopers – Walker en Peters gingen al in een eerder stadium overboord – inmiddels geopend.
Simmons heeft nog wat in petto
Het tempo ging zo met een ruk de hoogte in, waardoor de voorsprong met rasse schreden naar beneden ging in de vlakkere kilometers naar Knolhusen. Aan de voet van de ruim vijf kilometer lange beklimming bedroeg het verschil tussen de kopgroep en het peloton nog maar twintig seconden. Een hergroepering leek aanstaande, maar de rol van Simmons was nog niet uitgespeeld. De Amerikaan was duidelijk niet van plan om zich zonder slag of stoot gewonnen te geven.
De renner van Lidl-Trek moest daarvoor wel zijn duivels ontbinden. De voormalig wereldkampioen bij de junioren reed met veel zwier weg bij zijn medevluchters en begon aan een ambitieuze solo, maar wist zijn voorsprong wel weer uit te diepen. In het peloton besloot men immers wat gas terug te nemen en dit speelde Simmons in de kaart. Op de top van de klim, was het verschil weer opgelopen richting de driekwart minuut.
Marc Hirschi voert de forcing in het peloton – foto: Cor Vos
En weet solo af te ronden
Was Simmons dan toch op weg naar een bijzonder knappe zege? Dan moest de eenzame koploper nog wel de klim richting Büriswilen zien te overleven. Op deze helling (2 km à 6,8%) probeerden Jan Christen en Juan Pedro López de oversteek te maken naar Simmons, maar deze aanvalspogingen werden al snel weer in de kiem gesmoord. Simmons trok zich er weinig van aan, zat duidelijk nog niet door zijn beste krachten heen en hield bijzonder knap stand.
Wat heet, aan de voet van de ruim drie kilometer lange slotklim (aan een gemiddelde van 5,3%) bedroeg zijn voorsprong nog altijd een halve minuut op landgenoot Neilson Powless, die op zijn beurt weer was weggereden uit het inmiddels flink uitgedunde peloton, dat tegen een achterstand aankeek van bijna vijftig seconden. Deze kloof bleek niet meer te overbruggen en zo mocht Simmons na een imponerende raid de handen in de lucht steken.
De sprint voor plaats twee werd gewonnen door João Almeida – die zo nog zes bonificatieseconden wist te sprokkelen – voor Oscar Onley en Grégoire. De Fransman greep dus net naast de boni’s, maar gaat nog wel ruimschoots aan de leiding in het algemeen klassement.
Simmons viert zijn zege in Heiden – foto: Cor Vos
De nog altijd maar 24-jarige Simmons boekte in Heiden zijn derde zege van het seizoen. Eerder dit jaar won hij al een etappe in de Ronde van Catalonië en goed drie weken geleden kroonde hij zich andermaal tot Amerikaans kampioen.
RIT 
JONGEREN 
BERG 
PNT 
AK Heb jij RIDE Magazine al besteld?
In de RIDE Magazine Najaarsgids 2025 lees je een uitgebreid interview met Jonathan Milan! De sprinter van Lidl-Trek veroverde niet alleen de groene trui in de Tour de France, ook veroverde hij de harten van Italië. Wie is de 'Reus van de Sprint' die dit jaar zijn status als topsprinter bevestigde? Lees het verhaal nu in de nieuwe RIDE!
Pogi doet niet mee. Als de wedstrijd afgelopen is, wijzen we de kopman aan.
Almeida gaat nog wel flink opschuiven in het klassement. En ook niet kansloos voor de eindwinst. Knechten voor Grosschartner gaat ie sowieso niet doen.
Ook Powless die de hele dag rustig in het peloton heeft kunnen fietsen kwam geen seconde dichter. Dat is toch ook geen koekenbakker volgens mij.
Dit jaar in Catelonie was die ook al erg sterk net als op het WK. Nu in Romandië lijkt die weer een hoger niveau te hebben aangetikt. Het is mog zeker geen wereldtopper, maar op enkele dagen zie je wel die potentie.
aan het opnoemen waren en over Quin Simmons, tijdens diens solo, al lachend
vertelden dat ze hem max 3% kans gaven om deze etappe te winnen.
Heerlijk dat deze commentatoren achteraf voor schut staan door
deze straffe renner te downplayen.
Ik vond het best boeiend. Al had de regie alles toch wat fijner in beeld kunnen brengen
Aan de andere kant een peloton dat onbegrijpelijk koerste. Als je de kopgroep op 12 seconden nadert dan mag er nooit een renner uit die kopgroep winnen. Geen enkele organisatie en alleen maar naar anderen kijken. Echt bizar.
(disclaimer: ik denk dat ze niet of niet heel overtuigend geknecht hebben, maar heb er niet de hele tijd op gelet)
Allemaal ogenschijnlijk onverklaarbaar. Maar durf je dan gewoon eens af te vragen in welke scenario('s) dit wel logisch en verklaarbaar zou zijn.
Verstrynge verdient nog een vermelding in het verslag. Ik weet niet of Vansevenant in de aanval is geweest, anders is hij hier wellicht verkeerdelijk genoemd in plaats van Verstrynge.