Het WK E-MTB is niet voor mannen met dikke buiken
Het is inmiddels een vast onderdeel geworden op het wereldkampioenschap mountainbike: de strijd op de E-MTB. Dit weekend is in het Franse Le Gets voor de vierde keer een regenboogtrui te verdienen.
Wie nog steeds denkt dat dit een wedstrijd is voor mannen met dikke buiken, heeft het mis. Het is technisch, spectaculair en ook tactisch doet het niet onder voor de ongemotoriseerde disciplines. Maar, erkent bondscoach Gerben de Knegt, toen hij voor het eerst van deze discipline hoorde, had hij ook zo zijn twijfels.
“Fietsen met een motortje… dan zul je wel niet hoeven trappen, was de aanname. Maar dat is veel te kort door de bocht. Het is net zo zwaar als de andere onderdelen. Je kan alleen wat harder omhoog rijden en dankzij het extra vermogen ook steile stroken op knallen die zonder e-bike onmogelijk zijn”, zegt De Knegt. “Stroken van 30% tot 40% zijn geen uitzondering.”
De E-MTB is een relatief nieuw fenomeen. De ‘ontdekking’ werd in Duitsland gedaan, waarna de meeste fietsfabrikanten volgden. Bij Specialized verscheen de eerste e-MTB in 2016 in het assortiment, vertelt Harm Scheepers van het Amerikaanse fietsenmerk.
“De E-MTB is in korte tijd enorm populair geworden. Zowel bij de recreant om er mee in de bergen te fietsen, als bij de getrainde mountainbiker om er wedstrijden mee te rijden”, zegt Scheepers.
Het eerste WK werd pas vier jaar geleden, in 2019 verreden. De Zuid-Afrikaan Alan Hatherly veroverde in het Canades Mont-Sainte-Anne de allereerste regenboogtrui. Scheepers: “Dat deed hij op onze Specialized’s Levo, de fiets die wij speciaal voor deze discipline hebben ontwikkeld.”
Bekende sterren
Op het eerste wereldkampioenschap E-MTB in 2019 eindigde tweevoudig Olympisch kampioen cross country Julien Absalon, die toen net met pensioen was, als derde. Hij is niet de enige grote naam die al eens een uitstapje maakte naar deze nieuwe mountainbikecategorie.
In 2020 ploeterde de toen 21-jarige Tom Pidcock naar de wereldtitel E-MTB. Ook veldritgrootheid Sven Nys amuseerde zich die dag in het modderige en regenachtige Oostenrijkse Leogang.
Dit jaar is drievoudig wereldkampioen op de weg Peter Sagan de grote publiekstrekker. De Slowaak ruilde eerder deze zomer al eens zijn wegfiets in voor een gravelbike voor zijn deelname aan de bekende Amerikaanse gravelrace Unbound. In zijn afweging om ook het WK E-MTB te betwisten zal ongetwijfeld zijn grote marketingwaarde als uithangbord van Specialized een rol spelen. “Maar hij heeft er zeker zin in”, weet De Knegt.
“Eerder deze week heb ik een stukje achter hem over het parcours gefietst en dat was behoorlijk fanatiek. Hij heeft natuurlijk de techniek en het vermogen om ver te komen”, legt De Knegt uit.
Maar meestrijden voor de overwinning is niet realistisch. Deze nieuwe discipline is daar nu al te specialistisch voor. In Le Gets hebben ze een speciaal WK-parcours uitgetekend voor de E-MTB-wedstrijd, bestaande uit unieke stroken en een deel van het cross country-parcours wat ze in tegengestelde richting fietsen.
Waar ze in de cross country met hoge snelheid afdalen, gaan ze die passages in de E-MTB-race omhoog fietsen. De Knegt: “Qua inspanning lever je dezelfde prestatie als de anderen. Je kan soms wat harder omhoog of bergaf fietsen. De mountainbike is voor iedereen begrensd op 25 km/u. Het verschil maak je met het vermogen dat je als atleet kunt leveren. Bergop zijn de lichte mannen dus in het voordeel. De topfavorieten zijn twee Fransmannen die rond de 50 kilo wegen.”
Het WK E-MTB wordt aanstaande vrijdag verreden in twee categorieën. Bij de mannen is Nederland vertegenwoordigd door Rob Meeuwessen, Jeroen van Eck en Kjell van den Boogert. Bij de vrouwen, die om 10u starten, zijn er geen Nederlandse deelnemers. De titelstrijd om de mannen begint om 11:30 en duurt ongeveer een uur.
ik heb kan mij gebruik van E fiets alleen maar als een goede alternatief voor mensen die fysiek minder zijn geworden door senioriteit en invaliditeit, waardoor zij nog met een fietsclubje mee kunnen of er zelf op uit kunnen trekken. competities met Ebike laten we dat ergens bij de motorcross onderbrengen o.i.d.
Maar voor de recreatieve trapper zal qua belasting van hart en long, een stroomloze meer voordeel bieden.
Wat betreft e-biking in het algemeen: in Nederland is ongeveer 80% van de bevolking in staat om met een normale fiets te doen wat nu steeds meer met e-bikes gebeurt. In veruit de meeste andere landen is de e-bike echter geen vervanger van de fiets, maar van de auto. Dan gaat het ineens hard met het beperken van uitlaatgassen, ook al is er nog winst te behalen bij de productie van batterijen en opwekken van elektriciteit voor e-bikes.