Niels Bastiaens

• maandag 3 november 2025 om 19:38

Video Eind februari verdwijnt er met Lars van der Haar een icoon uit de veldritsport. Eerder deze week kondigde de 34-jarige crosser zijn afscheid aan, iets waar we voor onze camera met Van der Haar nog één keer op terugkijken.

“Een sieraad voor de sport”, “iemand met een heel grote staat van dienst” en “de man die het Nederlandse veldrijden jarenlang heeft gedragen.” Veel lovende woorden voor Lars van der Haar in de WielerFlits Podcast afgelopen week. En niet alleen wij waren lyrisch over de man die meer dan veertig crossen, waaronder vier Nederlandse titels en twee Europese titels, op zijn naam schreef.

• 

  29 okt

  Lees ook Lars van der Haar (34) is bezig aan zijn laatste veldritseizoen

  29 okt

  14

Thibau Nys, de grote man in de huidige crosswereld en ploegmaat van Van der Haar bij de Baloise Glowi Lions, stelde dan weer dat je over Van der Haar een dik boek zou kunnen schrijven. “Hij heeft me enorm veel bijgebracht. Als nieuweling, maar zelfs vandaag nog. Ik denk dat Lars alleen maar fans heeft en dat niemand tegen hem is. Hij is een vechter die koers wil maken. Ik heb veel aan hem gehad.”

Dat heeft Van der Haar duidelijk deugd gedaan. “Ik ben er op aangesproken dan ik had verwacht. Het waren wel allemaal heel positieve en leuke reacties. Dat deed me wel wat. Thibau en Pim (Ronhaar, red.) wisten het ook pas dinsdag, terwijl ik het met de ploeg al eerder had besproken. Ik vind het heel erg mooi hoe ze hebben gereageerd en hoe ze naar mij kijken.”

Soms was het afzien voor Van der Haar – foto: Fotopersburo Cor Vos

Huilend in de kant
Hoewel Van der Haar deze week zijn beslissing om te stoppen wereldkundig maakte, is hij in zijn hoofd langer met het einde van zijn loopbaan bezig. “Ik denk al van vorig jaar in april. Het is dus anderhalf jaar geleden dat het de eerste keer in me opkwam. Daarna reed ik nog wel een heel goede winter, maar aan het einde van vorige winter werden het serieuze gedachten. Dan heb ik het al eens met de ploeg besproken. En in mei heb ik het definitief besloten.”

Daar waren verschillende aanleidingen voor. Met name de vele lange duurtrainingen begonnen Van der Haar tegen te steken. Soms draaide hij vroeger binnen, en een keer zat hij in de kant te huilen omdat hij het niet meer wist. “Maar eigenlijk zijn het niet alleen die trainingen, maar ook alles eromheen”, legt Van der Haar uit.

“Om op dit niveau te sporten, moet je ongelooflijk veel laten. Als dat op een gegeven moment een last wordt, dan is het enorm moeilijk om dat nog op te blijven brengen. Vorig jaar is me dat nog goed gelukt op discipline, ik won toen zelfs nog de Koppenbergcross. Maar dat kost héél veel energie. Mentaal houd je dat niet zo lang meer vol, als je het plezier kwijt bent geraakt.”

Hoe gaat Van der Haar deze winter dan in? “Ik heb nu gezegd dat ik iets minder lange uren wil doen, maar ik wil wel gewoon goed blijven trainen. Ik heb genoeg discipline om er nog enkele goede uitslagen te proberen uithalen. Anders had ik net zo goed vorig jaar al kunnen stoppen. Ik heb zeker de motivatie om er nog een mooi crossseizoen van te maken. In december ga ik twee weken met Thibau in Spanje trainen. Daar kijk ik ook wel naar uit. Dan moeten die lange uren wel lukken.”

Van der Haar won de grootste crossen ter wereld – foto: Cor Vos

Qua uitslagen liggen de verwachtingen iets lager. “Eerst dacht ik dat het aan een korte ziekte en aan mijn ribben lag, maar dan had ik intussen toch al een hoger niveau moeten halen. Misschien is dit op dit moment gewoon mijn niveau en kan ik er hier en daar nog een procentje bijdoen. Maar ik moet natuurlijk geen wonderen meer verwachten. Laat ik maar genieten van de cross en alles erom heen.”

Toekomst
Aan winnen op het hoogste niveau moet Van der Haar voorlopig niet meer denken, maar dat heeft hij tijdens zijn carrière meer dan eens gedaan. Eigenlijk is Van der Haar, die prof werd in 2012, misschien wel de enige renner die drie generaties wist te temmen. “Eerst was er Sven Nys, dan de generatie met Eli Iserbyt, en nu gaat Thibau Nys meer dominant worden. Tegen hen allemaal heb ik wedstrijden gewonnen en daar ben ik heel trots op”, bevestigt Van der Haar.

“Natuurlijk had ik graag die wereldtitel gewild. Ik heb zowel de pech als het geluk dat ik met een paar grootheden heb mogen fietsen. Ik kijk daarom sowieso terug op een hele mooie carrière. Ik ben misschien geen veelwinnaar geweest, maar ik heb bijna vijftien jaar bij de profs aan de top kunnen staan en altijd mijn crossen kunnen winnen.”

In onze podcast werd Van der Haar afgelopen week ook getypeerd als een man met veel kennis. Of het nu over seizoensplanningen of UCI-reglementen gaat, altijd heeft hij een relevante mening klaar. Dat zou Van der Haar een goede ploegleider maken. “Het is sowieso de bedoeling om iets in de sport te blijven doen, maar het is nog afwachten tot het zeker is. Ik hou van de cross, maar ook van het wielrennen in het algemeen. Hopelijk kan ik daar een mooi vervolg aan breien.”