Het Europees kampioenschap wielrennen voor mannelijke profs is een wedstrijd met amper geschiedenis. Het is een kampioenschap in opbouw, maar wel eentje die elk jaar in aanzien lijkt te winnen. WielerFlits neemt je mee in de historie.

Voor het eerste Europese kampioenschap op de weg voor elite-mannen hoeven we niet ver terug in de tijd. De junioren, beloften en vrouwen betraden al langer het strijdtoneel voor de Europese sterrentrui, maar de elite-mannen doen dat pas sinds 2016. Dat jaar moest het EK eigenlijk plaatsvinden in de badplaats Nice, aan de Franse Côte d’Azur. Omdat na een terroristische aanslag de veiligheid niet kon worden gewaarborgd, werd uitgeweken naar Plumelec in Bretagne.

Met Peter Sagan kreeg het EK voor elite mannen een klinkende eerste naam op de erelijst. De Slowaak klopte Julian Alaphilippe en Daniel Moreno met een machtige sprint op de Côte de Cadoudal, de helling waar Alejandro Valverde in 2008 de eerste etappe van de Tour de France won. Twee maanden later zou Sagan in Qatar ook nog zijn tweede opeenvolgende wereldtitel pakken.

Later in 2016 maakte initiator UEC bekend dat het volgende EK wielrennen in het Deense Herning zou worden gehouden, op een parcours met kansen voor sprinters. Het was Alexander Kristoff die het daar haalde. In 2018 trok het circus naar het Schotse Glasgow, waar het EK wielrennen onderdeel was van een multisportevenement van zeven sporten. Na 230,4 kilometer kroonde Matteo Trentin zich tot de derde Europese kampioen, voor Mathieu van der Poel en Wout van Aert.

Vanaf 2019 besloot de UEC de koersen op het EK voortaan korter te laten zijn, om de wedstrijden voor zowel publiek als media aantrekkelijker te maken. Het parcours voor de elite-mannen mocht ‘nog maar’ tussen de 150 en 180 kilometer bedragen. Het eerste EK ‘nieuwe stijl’ werd verreden in Nederland, in het Noord-Hollandse Alkmaar. Elia Viviani ging er toen met de Europese sterrentrui vandoor. Opvallend: de Italiaan won niet in een massasprint, maar in een sprint-a-deux. Yves Lampaert was geen partij voor Il Veggente.

In 2020 zegevierde Viviani’s landgenoot Giacomo Nizzolo wél vanuit een massasprint in Plouay. Een jaar later volgde in Trento de vierde Italiaanse zege op rij. De taaie Sonny Colbrelli wist zich vast te bijten in het wiel van de beresterke Remco Evenepoel en was aan de streep te snel voor de Belg.

foto: Cor Vos

In de jaren nadien drukte Nederland haar stempel op de EK’s. In 2022 kroonde Fabio Jakobsen zich in het Duitse München tot kampioen, terwijl in 2023 het kampioenschap op de Nederlandse VAM-berg plaatsvond. Fransman Christophe Laporte hield er Wout van Aert en Olav Kooij van winst, zij zorgden voor een volledig podium van Visma|Lease a Bike.