Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Het EK op de weg te zwaar voor Mathieu van der Poel? “Ik zie al snel kansen”
Interview Volgende week hoopt Mathieu van der Poel een gooi te doen naar de wereldtitel mountainbiken in Crans Montana, Zwitserland. Als regerend wereldkampioen lijkt zijn deelname aan het WK Gravel half oktober in Nederland ook een abc’tje. Maar in de Renewi Tour liet hij doorschemeren óók het EK op de weg met potlood te hebben opgeschreven. Dat terwijl de organisator van het zwaar bezette EK denkt dat het parcours te lastig is voor MVDP. Koos Moerenhout legt uit bij WielerFlits.
“In principe staat dat met potlood op mijn programma, maar het is even afwachten hoe het de komende periode gaat”, zei Van der Poel voor de start van de Renewi Tour. We zijn inmiddels een paar weken verder en kunnen vaststellen dat het bij de kopman van Alpecin-Deceuninck naar behoren gaat. Hij won een rit en werd tweede in het eindklassement van die bewuste Renewi Tour en hij eindigde als zesde in de Wereldbeker mountainbiken te Les Gets. Volgt straks dus het EK? “Als een renner als Mathieu zijn vinger opsteekt, is dat altijd goed nieuws”, lacht de bondscoach.
Parcours te zwaar?
Toch was de uitspraak van EK-organisator Guillaume Delpech tijdens de Tour de France duidelijk. “Ik denk dat het parcours te zwaar voor Van der Poel is”, zei hij terwijl-ie trots vertelde dat Remco Evenepoel zijn deelname had toegezegd en dat hij goede hoop had op de deelname van Tadej Pogačar en Jonas Vingegaard. Die laatste twee hebben inmiddels ook toegezegd. In de Drôme en de Ardèche wacht een lastig parcours dat dat soort mannen dus heeft uitgedaagd. Dan zou je normaal gesproken inderdaad zeggen: te zwaar voor MVDP. Toch niet helemaal, countert Moerenhout.
“Ik heb uiteraard zelf ook een verkenning gedaan”, legt hij uit. “Mijn bevindingen heb ik teruggegeven aan de Nederlandse renners. Ook aan Mathieu. En ja, het parcours is echt op de limiet voor hem. Dat zonder meer, Maar is het onmogelijk? Dat denk ik niet. Het hangt er echt vanaf hoe de renners gaan koersen. Alleen dat hele verhaal begint wel bij jezelf: acht Mathieu zichzelf kansrijk, of niet? En geloof je daar zelf in als renner? Dat moet hij zichzelf afvragen. Maar als ik voor mezelf spreek, dan zie ik met renners van het kaliber van Mathieu al vrij snel kansen.”
Het EK-parcours is dus niet op zijn lijf geschreven. “Maar dat was het WK in Zürich vorig jaar ook niet. Toen werd er aan de voorkant getwijfeld of hij dat aankon, maar met een bronzen medaille heeft hij dat wel laten zien. Een van de grote kwaliteiten van Van der Poel is dat hij heel snel kan herstellen. Wat dat betreft past de finale-klim op het EK hem beter dan de langere klim die eerder in het parcours zit. De mannen rijden eigenlijk zes rondes rond Valence, om dan in de laatste drie rondes de lange klim niet meer te doen. Het blijft lastig, maar dat is wel een wezenlijk verschil.”
WK zorgt mogelijk voor ander EK dan verwacht
Toch zijn de beklimmingen in het EK-parcours niet mals. Vanuit de start in Privas beginnen renners meteen met de Col du Moulin a Vent, vier kilometer aan een gemiddelde stijging van 5,1%. Ten westen van Valence is een finale-omloop uitgetekend. Eerst rijden ze richting het noorden, waar de Saint Romain de Lerps ligt. Vanaf de voet is die klim het steilste, in totaal is-ie zeven kilometer lang aan een stijgingspercentage van 7,2%. In het zuidelijke deel van de omloop ligt de Val d’Enfer (1,6 kilometer aan 9,7%). Dat is ook de scherprechter in de laatste drie rondes.
Als verbindingsstuk krijg je er in de finale wel nog een ‘Vlaams klimmetje’ bij (Montée de Costebelle, 300 meter aan 6%). Toch lijkt de laatste keer Saint Romain de Lerps – waarvan de top op precies 70 kilometer voor het einde ligt – een ideaal moment voor Pogačar, Vingegaard en Evenepoel om MVDP te elimineren. “Elk land zit dit jaar met dezelfde uitdaging: het WK in Rwanda vergt een specifieke voorbereiding. Maar direct een week erna heb je al de wegwedstrijd op het EK, met in de tussentijd nog de reis van Kigali naar Zuid-Frankrijk. Supercompensatie, decompressie… Factoren waardoor je op papier wellicht een andere koers krijgt dan verwacht.”
Naast Vingegaard slaat ook Van der Poel het WK over. Of hij erbij is op het EK, weten we snel. “Mijn selectie is nog niet volledig ingevuld. De tijdrit is wel duidelijk, al ga ik dat nog niet delen. Maar het ziet er wel goed uit. Ik ben ervan overtuigd dat we met een goede ploeg naar het EK kunnen gaan. Alleen moet ik daarvoor nog wel een aantal beslissingen nemen.” De ambitie voor Van der Poel is wel te verklaren: hij werd al Europees kampioen veldrijden en mountainbiken. Op de weg kan hij zijn trilogie volmaken. Eerst jaagt hij op het WK MTB op een kwartet wereldtitels.
Heb jij RIDE Magazine al besteld?
Mathieu van der Poel siert de cover van de RIDE Magazine Najaarsgids 2025! Het najaar is de ideale periode om te gaan gravelen, dus als wereldkampioen gravel van Leuven is hij de ideale persoon om uit te lichten. In de Najaarsgids lees je verhalen over het WK Gravel in Zuid-Limburg, maar ook interviews met Pauline Ferrand-Prévot, Jonathan Milan, Quinn Simmons en Pascal Eenkhoorn en veel meer!
Overigens past dit parcours Mathieu minder dan het WK.
Ik ben namelijk razend benieuwd hoe dat eruit ziet!
Ps: Een demorondje fietsen met daarna een grote pot vol briefjes waaruit blind een briefje met de naam van de nieuwe wereldkampioen getrokken wordt, is technisch een correct antwoord, maar dat lijkt me toch ook niet je bedoeling?
Dat ligt natuurlijk ook aan de voorbereiding; van Aert wordt door Visma ook telkens klaargestoomd om ook in de 3e week van een grote ronde nog te winnen of zijn ploeggenoten aan een overwinning te helpen, terwijl vd Poel veel meer traint op bepaalde 1dags wedstrijden of op pieken in de eerste week van de Tour.
Dit heb je mijns inziens precies verkeerd om beredeneerd, zeker ten opzichte van een Pedersen... als een parcours net te zwaar is door klimmen voor MvdP, dan is het met complete zekerheid te zwaar voor Pedersen (zoals vorige WK). Juist de klasse van MvdP ten opzichte van een Pedersen maakt dat hij vaak nog wel kan meedoen om de zege ook al is het net te zwaar voor zijn type.
Pedersen, en in mindere mate WvA helaas ook, zijn nou eenmaal iets minder succesvolle winnaars dan MvdP op het allerhoogste niveau eendagskoersen. Die laatste verwacht overal waar hij rijdt echt te kunnen winnen, en benadert het dus ook zo met betrekking tot het parcours. Als hij denkt niet te kunnen winnen maar wel top-5 te kunnen rijden dan noemt hij het net te zwaar want alleen winnen telt voor hem - als een Pedersen ergens top-5 of top-10 kan rijden dan is dat gewoon zijn niveau wat hij vaak haalt in de grootste klassiekers dus zal hij niet specifiek benoemen dat het te zwaar is voor hem om te winnen.
Mwoah.. ook die visie valt te bekritseren. Zowel Pedersen en Wva hebben 4 a 5 keer zo veel grand tours uitgereden als VdP. Ook hebben ze in alle 3 de grote rondes etappes gewonnen. En beide volgens mij meer dan 10 etappe zeges in die rondes.
En dan ook gevarieerd over Tijd ritten, Bergetappes (Wva over Mt Ventoux), massa sprints en heuvels. Vdp houdt het toch vaak bij “bekend terrein”. Maar natuurlijk SUPER knap dat hij daar altijd “op de afspraak is”.