Materiaalzone 
Fietstoerisme 
‘Herboren’ Egan Bernal kende moeilijke jaren na horrorcrash: “Maar het was het allemaal waard”
Hij werd zondag door duizenden dolenthousiaste wielerfans vooruit geschreeuwd. Egan Bernal soleerde – als in zijn beste dagen – naar zijn eerste Colombiaanse titel op de weg. Afgelopen donderdag werd hij ook al nationaal kampioen in het tijdrijden. De inmiddels 28-jarige coureur lijkt – na zijn zware valpartij in 2022 en daaropvolgende revalidatie – weer helemaal terug.
Afgelopen donderdag waren we al getuige van een bijzonder wielermoment. In de Colombiaanse stad Bucaramanga wist Egan Bernal zijn eerste zege in bijna vier jaar tijd te boeken. De coureur reed naar de nationale titel tegen de klok, een meer dan welkome opsteker voor de Tour- en Girowinnaar in aanloop naar zijn hoofddoelen in 2025.
Maar het werd nog mooier, want zondag kroonde hij zich na een indrukwekkende wedstrijd tevens tot Colombiaans kampioen op de weg. Het zorgde voor beklijvende beelden in de laatste kilometers, met een Bernal die werd gedragen door de steun van het uitzinnige wielerpubliek, dat massaal was uitgelopen om hun wielerheld – die in 2019 als eerste Colombiaan de Tour de France wist te winnen – aan te moedigen.
Bernal had aan de finish alle tijd om het allemaal in zich op te nemen. Net als zijn jongere broer Ronald Stiven Bernal: die hield het dan ook niet droog aan de streep. Ook voor de nieuwe Colombiaanse kampioen is het een beladen overwinning. “Ik heb ontzettend hard getraind om klaar te zijn voor deze wedstrijd”, vertelde hij na afloop tegen Vanguardia. “Het is een lang proces geweest.”
Le frère d’Egan Bernal en larmes devant le sacre de son frère non c’est beau le cyclisme ❤️🩹 pic.twitter.com/hUptwPSuPn
— Cycling Legend (@CyclingLegend_) February 10, 2025
Bernal doelt uiteraard op zijn bijzonder zware valpartij op training, in januari 2022. De tweevoudig winnaar van een grote ronde liep bij een frontale botsing op een geparkeerde bus zware blessures op. Zijn leven leek zelfs even aan een zijden draadje te hangen en het was lange tijd de vraag of hij überhaupt weer zou terugkeren in het peloton. Een lange en moeizame revalidatie – met de nodige pieken en dalen – volgde.
Bernal liet vorig jaar alweer enkele flitsen zien van weleer, maar heeft nu ook eindelijk zijn eerste zeges weten te boeken sinds zijn zware valpartij. “Dit is een zeer belangrijke overwinning, met alles wat er zich heeft afgespeeld. Ik heb moeilijke jaren achter de rug en veel moeten opofferen om weer terug te komen op dit niveau. Maar met deze overwinning, hier in mijn thuisland, is dat het allemaal waard geweest”, besluit hij.
Campeón Nacional.
Con amor para todos ustedes 🫶🏽 pic.twitter.com/by8g1iOrMe— Egan Arley Bernal (@Eganbernal) February 9, 2025
EENDAG 
Vwb Bernal denk ik dat het een renner voor top 5/10 in rondjes van een week. Podium als uitschieter, maar voor grote rondes zie ik het niet meer gebeuren. Daar zijn een Vingegaard, Pogacar en Evenepoel gewoon te sterk voor. Alledrie ook nog eens een formidabele tijdrit in een grote ronde. En bergop gaat hij alledrie niet lossen.
Ik ben er helemaal niet zo zeker van dat Bernal Evenepoel niet zou kunnen lossen bergop.
Daarnaast ben jij als fanboy niet objectief. Overal Vamos Egan en een halve liefdesverklaring voor hem.
Het punt dat Steven aanhaalt is gewoon terecht. Iedereen doet zijn best om terug te komen. De een lukt het wel, de andere niet. Froome lukte het niet, Vingegaard haalde een hoog niveau in de Tour (Die lag er ook heel slecht bij in Baskenland). Zo verloopt iedere revalidatie anders, maar een topsporter die een grote ronde uit heeft gereden en gewonnen, heeft altijd de mentaliteit om pijn te lijden en alles te doen voor terugkeer. Welke sporter ook. Het geluk dat je fysiek helemaal terug kunt keren is niet een ieder gegund. Het is niet zo dat een Bernal daar nu zo'n uitzondering in is.
Daarnaast laten jou helden zich betalen door een grote en vervuilende chemiemagnaat. Het is maar waar je door betaald wil worden, zegmaar.
Hier ook gelijk weer je oordeeltje klaar.
Ik heb niets tegen Bernal, maar kijk er wel realistisch naar. 'De mooiste comeback in de laatste jaren van de sport'. Kom op zeg. Hij is terug op een heel acceptabel niveau, ja. In de World Tour niets meer gewonnen sinds zijn comeback.
Er zijn in het wielrennen vele verhalen van prachtige comebacks. Een Vingegaard van 12 dagen IC naar Touretappe winst en podium. Evenepoel die ze uit het ravijn plukken en vervolgens weer veel wint. Het is knap dat Bernal dit niveau weer haalt, maar hij is niet de enige en de ultieme bekroning in de WT ontbreekt.
Ik denk dat je gewoon wat realistischer overal naar moet kijken. Niets is geweldig zonder kritische noten te kunnen plaatsen. En die zul je bij ploeg in verval Ineos nog veel moeten kunnen plaatsen.
Dat staat toch beduidend hoger dan Bernal die tot 1x Tourwinst komt, 1x Giro en verder geen podiumplaatsen. Zwitserland en Parijs- Nice er nog bij.
Nog even rekening houdende met het feit dat Vingegaard het doet tegen Pogacar en Bernal destijds tegen met alle respect Thomas en Kruijswijk.
Evenepoel kun je iets voor zeggen want die wint WK, OS, en monumenten als Luik. Die heeft een breder palmares. Of het opweegt tegen sinds 2021 in de Tour minimaal 2e worden. Dat is denk ik aan wat je hoger aanslaat persoonlijk.
Wie is de beste ronderenner van de 3? Qua palmares lijkt mij dat Vingegaard (2x Tour, Tirreno en Baskenland), op een haar na gevolgd door Bernal (Tour, Giro, Parijs-Nice en Zwitserland) en Evenepoel op een afstand als derde.
Wie is op dit moment de beste ronderenner? Dan denk ik eerder aan Vingegaard, Evenepoel, Bernal.
Wie heeft het mooiste palmares? Heel moeilijk en subjectief. Evenepoel met veruit de meeste zeges en ook de grootste diversiteit, met 4 grote eendagszeges, een grote ronde, dan nog een paar grote tijdritels en klassiekers à la San Sebastian... maar geen Tour.
Bernal met de minste zeges, maar zo veel doet zijn palmares niet onder voor dat van Vingegaard naar mijn gevoel. Zij beiden 28, Evenepoel natuurlijk nog een stuk jonger.
Ik zou op dit moment denk ik zeggen Evenepoel, Vingegaard, Bernal. Al ligt het heel dicht bij elkaar en mag je de Tour, het allerhoogste in de wielersport, niet onderschatten. Toch zie je er in de wielergeschiedenis weinig die grote eendagskoersen en grote rondes winnen, dat vind ik persoonlijk iets unieker. Als Evenepoel er ooit nog de Tour kan bijdoen, is er geen discussie meer.
En de moeilijkste vraag, wie heeft het mooiste palmares: deze 3 samen of Pogacar op zijn eentje? ;)