Na een ietwat teleurstellende etappe naar Champoluc ligt alles nog gewoon open voor de laatste bergrit van de Giro d’Italia. Op de mythische Colle delle Finestre zal Richard Carapaz dan toch Isaac Del Toro moeten losrijden als hij de eindzege in La Corsa Rosa nog wil grijpen. WielerFlits blikt vooruit!

Het kleine dorpje Verrès in de Aosta-vallei dient zaterdagochtend als startplaats voor deze loodzware rit. De trekpleister van Verrès is het middeleeuwse kasteel wat er is terug te vinden. Ondanks de relatief bescheiden bekendheid, genieten de plaatselijke polenta, soepen, pompoenen en kaas wel enige aanzien. Daarnaast is de bergachtige omgeving van Verrès ook verschillende wijngaarden rijk.

Finishplaats Sestrière behoeft dan weer weinig uitleg. Gek eigenlijk, want er wonen met 850 inwoners meer dan de helft minder mensen dan in Verrès. Het dorp is ook nog geen honderd jaar oud. In 1930 liet Giovanni Agnelli – een van de grondleggers van automerk Fiat – twee hotels bouwen in de vorm van torens. Tegelijkertijd werden er ook skiliften gebouwd en groeide Sestrière uit tot een wintersportoord op de grens van Italië met Frankrijk. In 1997 vonden er dan ook de wereldkampioenschappen alpineskiën plaats en in 2006 waren veel van alle ski-medailles op de Olympische Winterspelen van het nabij gelegen Turijn (honderd kilometer verderop) hier te winnen.

Ook in het wielrennen heeft Sestrière – vernoemd naar de gelijknamige berg Colle de Sestrière – een rijke geschiedenis. Al in 1952 finishte er een bergetappe in de Tour de France, gewonnen door de Italiaanse wielergod Fausto Coppi. Het duurde daarna veertig jaar voordat de Tour er nog eens kwam en weer won er met Claudio Chiappucci een Italiaan. Daarna waren er nog finishes in 1996 en 1999, waar respectievelijk Bjarne Riis en Lance Armstrong de Tour van dat jaar beslisten. In de Giro was er al acht keer een finish in Sestrière, maar wel pas sinds 1991. De laatste keer was in 2020, toen Wilco Kelderman op de voorlaatste dag er zijn roze trui verloor aan Jai Hindley.

Parcours

Zo’n scenario is ook dit jaar heel goed mogelijk. De rit kent namelijk vier beklimmingen, waarvan de laatste drie in de tweede helft van de etappe liggen. De Corio (6,5 kilometer aan 3,7%) en Colle del Lys (13,7 kilometer aan 4,2%) zijn maar kinderspel in vergelijking met de laatste twee bergen van de dag. Vooral die voorlaatste klim boezemt angst in. De laatste acht kilometer van de Colle delle Finestre (18,4 kilometer aan 9,2%!) zijn namelijk onverhard én loeisteil. Op het oog is het een adembenemende klim met schitterende vergezichten, maar daar zullen de renners lak aan hebben. Zij voelen de Finestre namelijk in hun benen, die het zullen uitschreeuwen van helse pijn.

Vele forten en verdedigingswerken kenmerken de Finestre, waarvan de noordelijke zijde dus eindigt met de onverharde steenslagweg. Pas vier keer eerder zat de klim in de Giro. Bij de eerste uitgave kregen we een machtig duel tussen rozetruidrager Paolo Savoldelli, ritwinnaar Danilo Di Luca en de gevleugelde Venezolaanse klimmer José Rujano. En bij de laatste keer in 2018 was dit de klim waar de al verslagen geachte Chris Froome wegreed en na een solo van tachtig kilometer tóch in het roze aan de slotrit begon.

Vorig jaar zat de Finestre nog in de Tour de l’Avenir voor mannen en vrouwen (gewonnen door Pablo Torres en Marion Bunel). In deze Giro is het de Cima Coppi, de hoogste bergtop. Daarna volgt nog een afdaling van twaalf kilometer en de slotklim van zestien kilometer (3,8% gemiddelde stijging) naar Sestrière. Daar weten we wie de Giro 2025 wint.

• 

  31 mei

  Lees ook De Colle delle Finestre: Strade Bianche boven de boomgrens

  31 mei

  1

Favorieten

Nee, de Giro d’Italia is ook in de rit naar Champoluc nog niet beslist. De verschillen bleven klein en dus is de etappe naar Sestrière met name iets om naar uit te kijken. Hier zal immers het doek moeten vallen over de eindzege in de Giro d’Italia. Steeds meer neigt dat naar een tweestrijd tussen Isaac Del Toro en Richard Carapaz, die we ook als de grootste kanshebbers voor de dagzege zien.

Carapaz moet het blijven proberen – foto: Cor Vos

In de etappe naar Champoluc zagen we dat er behoorlijk wat ploegen zijn die de controle op zich durven nemen. Red Bull-BORA-hansgrohe, EF Education-EasyPost, UAE Emirates XRG en Visma | Lease a Bike deden allemaal hun duit in het zakje om de vluchters binnen de perken te houden. Toch wist Nicolas Prodhomme de klassementsmannen te verrassen. De relatief vlakke aanloop naar de Finestre leent zich echter nog meer voor controle.

Zeker omdat de ploeg van EF Education-EasyPost daar beter voor gemaakt lijkt. Richard Carapaz heeft nu niet bepaald de sterkste klimmers rondom zich, al doen Jefferson Cepeda en Georg Steinhauser wel vaak mee. Wel bevat de Amerikaanse ploeg behoorlijk wat hardrijders. Toch zal het op de slotklim vooral op Carapaz zelf aankomen. De fout die hij in de rit naar Champoluc maakte, is dat hij tot twee keer toe veel te laat aan zijn prikjes begon. Was dat een tactische keuze om alles op de rit van zaterdag te zetten? Of had Carapaz misschien op zijn beurt schrik van Del Toro?

De Mexicaan gaf, in tegenstelling tot op de Passo del Mortirolo en San Valentino, in ieder geval geen krimp bij de versnellingen van Carapaz. In een sprintje voor de zege trekt hij bovendien vaak aan het langste eind. Het lijkt wel of de piepjonge Isaac Del Toro in deze Giro d’Italia alleen maar blijft groeien. Zijn vertrouwen heeft een enorme boost gekregen en dat zie je aan zijn koerswijze. Hij laat zich niet intimideren door Carapaz en lijkt meer dan klaar om zijn roze trui te verdedigen.

Del Toro geeft geen krimp – foto: Cor Vos

Bovendien beschikt Del Toro over een waanzinnig sterke ploeg. Alle lof voor het werk van Brandon McNulty en superknecht Rafal Majka, die hun jonge leider tot diep in de finale ondersteunen. Het UAE Emirates-XRG-blok mag met Juan Ayuso dan wel een sterke pion kwijt zijn, maar Del Toro is in de finale vaak wel de enige kopman die nog knechten rondom zich heeft. Dat kan een immens voordeel zijn, enerzijds wanneer hij in de problemen zou komen, maar ook om de aanvallen van zijn concurrenten te counteren.

Zowel in de koninginnenrit als in de etappe naar Bormio werd duidelijk dat als Del Toro en Carapaz hun explosieve versnelling inzetten, er niemand mee kan. Simon Yates was in deze Giro lange tijd een echte uitdager voor de eindzege, maar hij lijkt de laatste dagen toch dat tikkeltje te missen om mee te kunnen met de andere twee. Yates verloor zo een halve minuut extra en staat nu op 1:21 in het algemeen klassement.

Maar zoals zo vaak, kan dat nadeel ook een voordeel worden. Ook Yates heeft een sterke ploeg rond zich met Wilco Kelderman, Wout van Aert, Dylan van Baarle, Steven Kruijswijk en Bart Lemmen als exponenten en dat kunnen ze misschien wel uitspelen door de juiste pion in de kopgroep mee te sturen. Als Yates dan later in de rit vroeg opent onder het motto ‘alles of niets’, kan dat tot interessante situaties leiden.

Simon Yates zal de Giro wellicht niet winnen – foto: Cor Vos

Gelijkaardige situaties kan je bedenken als het over jongens als Giulio Pellizzari (Red Bull-BORA-hansgrohe), Derek Gee (Israel-Premier Tech), Damiano Caruso (Bahrain Victorious) en Egan Bernal (INEOS Grenadiers) gaat, want ook hun teams zijn gekruid met sterke klimmers. De achterstand van de nummers vier tot zeven in het klassement varieert al tussen de 2:27 en 5:32 en dus mogen ze zeker wat ruimte krijgen. Maar het moet gezegd: tijdens de voorbije ritten hielden ze zich opvallend kalm. Zelfs Pellizzari, die op een bepaald ogenblik de beste klimmer in de Giro leek te worden en zijn ploeg geregeld de controle laat opnemen.

Nicolas Prodhomme bewees in ieder geval dat ondanks de controle van de grote blokken, ook de ploegen die nog geen etappezege hadden niet moeten wanhopen. Als je echt heel sterk bent, dan is alles mogelijk. En er zijn nog wel wat teams en renners die iets te winnen hebben op weg naar Sestrière. Niet in het minst Prodhomme zelf, want de Fransman van Decathlon AG2R maakte onderweg wel héél veel indruk.

Ook Romain Bardet (Picnic PostNL) jaagt nog altijd op zijn felbegeerde ritzege. De Fransman wil nog een keer all-in gaan. Het is immers zijn laatste bergrit in een grote ronde ooit. Voor Lorenzo Fortunato (XDS Astana), de rasaanvaller die de bergtrui rond zijn schouders heeft hangen, geldt hetzelfde. Ook hij won nog geen rit deze ronde.

Wout Poels op pad – foto: Cor Vos

Maar het rijtje aanvallers is langer. Wat te denken van Wout Poels, een ploegmaat van Fortunato, die er zijn grote doel van heeft gemaakt om zijn trilogie aan ritzeges in grote rondes te verzilveren. Poels wordt vaak ook niet slechter naar het einde van een grote ronde. Ook renners die hun klassement al verloren zijn, zoals Antonio Tiberi (Bahrain Victorious), Nairo Quintana (Movistar), Thymen Arensman (INEOS Grenadiers) en Tom Pidcock (Q36.5) mag je om die reden niet uitvlakken.

Deelnemers Giro d’Italia 2025 (Cyclingflash.com)

Weer en TV

Het blijven warme dagen in Italië. Bovenop de cols zal de temperatuur naar een behapbaar niveau dalen, maar bij de start en in de valleien kan het kwik wel stijgen tot 29 graden Celsius volgens Meteovista. Ook schijnt de zon de hele dag behoorlijk fel en is er amper sprake (2 Beaufort) van wind.

De Giro d’Italia is dit jaar opnieuw live en exclusief te volgen via Eurosport 1 en HBO Max. Bekijk de exacte uitzendtijden in onze tv-gids Wielrennen op TV.