In de laatste twee bergritten moet de Giro d’Italia een definitieve winnaar krijgen, maar dat zal niet zonder slag of stoot gaan. In deze zware bergetappe met drie beklimmingen van eerste categorie zal Richard Carapaz al een eerste kans proberen te grijpen om de zwaktes van roze trui Isaac Del Toro te vinden. Vechten de klassementsmannen ook de strijd om de ritzege uit, of gaan de vluchters met de zege aan de haal? WielerFlits blikt vooruit!

Het klapstuk van de Giro d’Italia 2025 vindt plaats in de regio Piëmont. De Italofielen onder ons weten dan dat er klimwerk op het programma staat. Loodzwaar klimwerk wel te verstaan. De negentiende etappe vertrekt vanuit de hoofdstad van de gelijknamige provincie Biella, waar zo’n 45.000 mensen wonen. Een van de bekendste oud-inwoners van Biella is voetballer Alberto Gilardino. Tussen 2002 en 2011 kende hij zijn hoogtijdagen bij achtereenvolgens Parma, AC Milan en vooral Fiorentina. In totaal kwam hij tot liefst 610 wedstrijden in de Serie A, waarin de spits 220 doelpunten maakte. In 2006 werd Gilardino met Italië wereldkampioen. Hij is nu trainer bij Genoa.

Ook verschillende oud-wielrenners komen uit Biella, een belangrijk centrum voor de wol- en textielindustrie. Simone Bruson en Mattia Pozzo zullen niet direct een belletje doen rinkelen, maar Denis Lunghi misschien wel. Hij won in 2002 namens Colpack-Astro solo de twaalfde etappe in de Giro, toen de finishlijn getrokken was in Chieti. De krijtstreep van deze rit in 2025 is dan weer getrokken in Champoluc. Die plek kennen we vooral door de loodzware beloftenklimkoers Giro Ciclistico Valle d’Aosta. De laatste jaren was daar namelijk twee keer de aankomst. In 2019 klopte Michel Ries daar Maxim Van Gils en Kevin Inkelaar, vorig jaar sloeg Jarno Widar er een dubbelslag.

Parcours

Op papier is dit misschien wel de zwaarste etappe van allemaal. Slechts 166 kilometer lang, maar wel met maar liefst 4950 hoogtemeters. Samen met etappes zestien en twintig krijgt deze negentiende rit als enige vijf sterren van organisator RCS Sport. En dat is niet helemaal verwonderlijk. De organisatie heeft namelijk vijf beklimmingen erin gepropt. Vrijwel direct vanuit de start begint het vermoeide peloton het slotweekend met de Croce Serra. Die klim is weliswaar 11,3 kilometer lang, maar de gemiddelde stijging is ‘slechts’ 4,6 procent. Vooral het begin en eind zijn lastig, waardoor aanvallers de kans krijgen om hier een sterke vlucht van de dag te vormen.

In het dal moeten ze er vervolgens op hopen dat het peloton hen de ruimte geeft. Na vijftig kilometer doemt namelijk de Col Tzecore op. Dit is een klim van de eerste categorie. Het is de eerste van drie bergen met een lengte van meer dan vijftien kilometer. Met zijn gemiddelde van 7,7% en een piek van 15% is het ook meteen de zwaarste van de drie. Wie op de Tzecore een slecht moment kent, kan het goede klassement dat hij heeft opgebouwd in tweeënhalve week zo verliezen. Vanaf hier is het namelijk een lijdensweg. Na het ronden van de top wacht een afdaling van 26 kilometer, die de renners aan de voet van de gevreesde Col de Saint-Pantaléon brengt.

Van 1991 tot 2018 zat die klim vier keer in de Giro, terwijl hij de laatste vijf jaar ook drie keer de scherprechter was in een rit van de Giro della Valle d’Aosta. Vaak is dat in combinatie met Breuil-Cervinia, maar dit keer is dat niet zo. Vanaf de top van de Pantaléon (16,5 kilometer aan 7,2% met een piek tot 12%) dalen de coureurs zo’n twintig kilometer af naar de voet van de Col de Joux. Ondanks de Franse naam, zijn we nog altijd in Italië. Deze klim is ruim vijftien kilometer lang aan 6,9%. Na die top is het nog zes kilometer dalen tot de Antagnod van 9,4 kilometer lang aan 4,6%. Daar maak je het verschil niet meer. Vierenhalve kilometer later ligt de finish in Champoluc.

Favorieten

Met nog twee echte bergritten voor de boeg, zijn de waardeverhoudingen onder de klassementsmannen intussen wel duidelijk. In het algemeen klassement staan er nog drie renners binnen de minuut van elkaar, die waarvan er twee al de nodige momenten van zwakte hebben getoond. Voor al de rest is een eindzege op dit moment minder realistisch, maar dat wil niet zeggen dat een ritzege niet meer tot de mogelijkheden behoort.

Doet Carapaz het opnieuw? – foto: Cor Vos

We verwachten immers dat, juist omwille van de strijd voor het algemeen klassement die nog volop gaande is, ook de dagzege te grabbel zal worden gegooid aan de sterke mannen. Een mooie vluchtersgroep kan het natuurlijk altijd proberen, maar dan waren hun kansen in de etappe naar Cesano Maderno toch veel groter. Het volledige profiel van de rit gaat immers op en af, met als apotheose de finish niet ver na de Antagnod-beklimming.

Wat nu al vast lijkt te staan, is het feit dat EF Education-EasyPost een sleutelrol in handen heeft. Als ze Isaac Del Toro nog uit de leiderstrui willen rijden, zal dat liefst in deze etappe al gebeuren. Het vermoeden is dan ook dat de renners in hun roze pakjes niet de etappe kordaat zullen controleren, en waar het kan de koers liefst zo hard maken ook. We hebben niet in het minst in de etappes naar Castelnovo ne’ Monti (waar Carapaz won) en naar San Valentino (daar werd de Ecuadoriaan vierde na de vluchters) gezien dat de explosieve klimmer wellicht de beste man bergop in deze Giro is.

De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat Carapaz niet de allersterkste klimploeg rond zich heeft, maar zijn landgenoot Jefferson Cepeda rijdt wel een sterke Giro en ook Georg Steinhauser – u weet wel, de jonge Duitser die vorig jaar nog een etappe won – komt zeer goed uit de voeten bergop. Vaak weet hij zich via een ontsnapping voorop te werken, waardoor hij in de finale nog van nut kan zijn voor zijn kopman.

Del Toro monstert Carapaz – foto: Cor Vos

Maar we vlakken ook Isaac Del Toro zelf niet uit. De Mexicaan zit nog altijd redelijk stevig in het roze, nadat hij met een explosieve aanval op weg naar Bormio nog enkele tellen bovenop zijn voorsprong deed. Die bedraagt nu 41 seconden op Carapaz, die meteen ook zijn dichtste belager is. Alleen, op de lange beklimmingen wil Del Toro wel eens in de problemen komen.

Giro d'Italia 2025

Ritwinnaar en leiders in klassementen na etappe 18

Nico Denz

3:12:07

Isaac Del Toro Romero

68:56:32

Isaac Del Toro Romero

68:56:32

Lorenzo Fortunato

355

ptn

Mads Pedersen

276

ptn

Dat gebeurde eerder al op de San Valentino-klim, met het nodige tijdsverlies tot gevolg. Maar nog recenter: ook op de Passo del Mortirolo moest Del Toro woensdag de rol lossen. Met een tussensprint richting top wist hij zich wel terug tot bij de andere favorieten te werken, maar het toont wel de kwetsbaarheid van de kopman van UAE Emirates-XRG aan. Zelf lijkt hij ook onder een grote druk te staan, maar zijn eerste ritwinst ooit bewijst anderzijds dat hij die druk ook in iets positiefs kan omzetten.

Maar mocht Del Toro een zwak moment kennen, dan zal ook Giulio Pellizzari niet twijfelen om door te zetten. Hoewel de Italiaan in hetzelfde appartementsgebouw als Del Toro in San Marino woont, toonde hij zich bij momenten de sterkste klimmer van het pak. Denk maar aan zijn derde plaats – na de twee vroege vluchters – op San Valentino. Na het wegvallen van Primoz Roglic is hij de nieuwe grote man bij Red Bull-BORA-hansgrohe, en dat doet hij met verve. Een ritzege zou een kers op de taart zijn. En gezien zijn achterstand van vijf minuten in het klassement, kan hij gerust wat ruimte krijgen.

Pellizzari maakt grote indruk in de Giro – foto: Cor Vos

Het is van zulke gelegenheden dat ook de andere klassementsmannen gebruik moeten maken. Denk maar aan Egan Bernal (INEOS Grenadiers), Derek Gee (Israel-Premier Tech), Damiano Caruso (Bahrain Victorious) en Einer Rubio (Movistar), de andere sterke mannen in de top-8. Als de drie kanshebbers op de roze trui elkaar het wit uit de ogen kijken en één van hen nog iets over heeft, moeten ze vooral niet twijfelen om die felbegeerde ritzege na te jagen.

We zijn ook benieuwd naar Simon Yates (Visma | Lease a Bike) zelf. Voor een renner die zo hoog in het algemeen klassement staat, nog altijd maar op 51 seconden van leider Del Toro, rijdt hij toch een vrij anonieme Giro. En ja, Yates kent ook zijn mindere momenten en neemt weinig initiatief. Maar misschien heeft hij juist daarom nog genoeg over voor de twee laatste lastige bergritten. Je mag de linke Yates nooit uitvlakken.

En toch zullen er ook renners zijn die het via de vroege vlucht zullen proberen. De belangrijkste is wellicht Romain Bardet, die in zijn laatste grote ronde zijn carrière op de mooist mogelijke manier wil afsluiten met een ritzege voor Picnic PostNL. En Lorenzo Fortunato (XDS Astana) is ook nog gemotiveerd: hij heeft zijn bergtrui intussen zo goed als binnen, maar nadat hij ploegmaat Christian Scaroni al een ritwinst gunde, zal hij ook zelf nog proberen die ritzege na te jagen.

Wout Poels op pad – foto: Cor Vos

Datzelfde geldt voor zijn ploeggenoot Wout Poels, die tijdens grote rondes vaak alleen maar beter wordt. En de Limburger wil o zo graag zijn trilogie van ritzeges in grote rondes verzilveren. Wie weet probeert ook Wilco Kelderman (Visma | Lease a Bike) het opnieuw, of komt Thymen Arensman (INEOS Grenadiers) er weer door – zoals alleen hij dat kan. Ook Nicolas Prodhomme (Decathlon AG2R), Nairo Quintana (Movistar), Davide Piganzoli (Polti VisitMalta), Pello Bilbao (Bahrain Victorious) en Florian Stork (Tudor) kan je in de vlucht verwachten.

Deelnemers Giro d’Italia 2025 (Cyclingflash.com)

Weer en TV

De temperaturen liggen vrijdag redelijk hoog in Cesano Mardenro. Het kwik kan volgens Meteovista klimmen tot maar liefst 28 graden Celsius. Van wind is onderweg amper sprake en de zon schijnt de hele dag lang behoorlijk fel.

De Giro d’Italia is dit jaar opnieuw live en exclusief te volgen via Eurosport 1 en HBO Max. Bekijk de exacte uitzendtijden in onze tv-gids Wielrennen op TV.