Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Giro 2023: Davide Bais wint op Gran Sasso d’Italia vanuit vroege vlucht, favorieten sparen elkaar
Davide Bais heeft de zevende etappe van de Giro d’Italia gewonnen. De renner van EOLO-Kometa bleef Karel Vacek en Simone Petilli, zijn medevluchters, voor op de slotklim Gran Sasso d’Italia. De klassementsrenners ondernamen geen actie, waardoor Andreas Leknessund zonder enige problemen leider bleef.
De wielerliefhebbers keken zeer hard uit naar de etappe van vrijdag in de Ronde van Italië. Dat had alles te maken met het feit dat er voor de eerste keer een echte bergetappe op het menu stond. De renners moesten in totaal 218 kilometer afleggen. Alles stond in teken van de lange slotklim Gran Sasso d’Italia (26,5 km aan 3,4%). Vooral de laatste kilometers waren zwaar met stroken die dicht tegen de 10% stijgingspercentage kwamen.
Ver voordat die beklimming op het menu stond, reed er een kopgroep weg. Op voorhand was het de verwachting dat een aantal grote namen vanuit de vroege vlucht een gooi zouden gaan doen naar ritzege, maar dat was niet het geval. Het waren Davide Bais (EOLO-Kometa), Simone Petilli (Intermarché-Circus-Wanty), Karel Vacek (Team Corratec) en Henok Mulubrhan (Green Project-Bardiani CSF-Faizanè) die het hazenpad kazen.
De aanvallers met Bais op kop – foto: Cor Vos
Gigantische voorsprong voor vluchters
Het viertal kreeg meteen zeer veel ruimte van het peloton. De voorsprong ging al snel richting de tien minuten. Team DSM had zich ondertussen rustig op kop gezet om de roze leiderstrui van Andreas Leknessund te verdedigen. Verder was er niet veel actie te zien in de openingsfase van de lastige zevende etappe.
Op de eerste gecategoriseerde beklimming, de Roccaraso (7,3 km aan 6,1%), moest Mulubrhan vooraan de rol lossen. De Eritreeër gaf zich echter niet gewonnen en probeerde in de lange afdaling terug de aansluiting te vinden, maar daar slaagde hij niet in. Mulubrhan werd onverbiddelijk gegrepen door het peloton, dat ondertussen – op een tachtigtal kilometer van de streep – al op meer dan twaalf minuten volgde van de drie leiders.
Leknessund liet zijn mannen niet hard op kop rijden – foto: Cor Vos
Zit de winnaar vooraan?
Team DSM was duidelijk niet van plan om het gat naar de vroege vluchters dicht te rijden. Op 50 kilometer van de streep reden de aanvallers namelijk nog meer dan tien minuten voor het peloton uit. Pas tien kilometer later, op slechts 40 kilometer voor de finish, zagen we andere ploegen op de voorgrond in het peloton. Onder meer UAE Emirates en Bahrain Victorious bepaalden mee het tempo. Dat verhaal duurde echter niet lang, want al snel waren het weer de mannen van DSM die op kop reden.
Ondertussen waren zowel de vluchters als de renners in het peloton bezig aan de slotklim Gran Sasso d’Italia (26,5 km aan 3,4%). Het peloton kwam geleidelijk aan – eindelijk – wat dichter, maar de voorsprong van de koplopers bedroeg nog steeds een zevental minuten op vijftien kilometer van de streep. Het werd daardoor meer en meer duidelijk dat de winnaar wel eens vooraan zou kunnen zitten. Petilli, Bais en Vacek – die nog geen profzege hadden – kregen zonder twijfel de grootste kans van hun profcarrière.
De spanning was te snijden bij de vroege vluchters – foto: Cor Vos
Sprinten met drie
De 30-jarige Petilli besloot – op een zestal kilometer van de streep – dat het tijd was voor de eerste aanval, de Italiaan versnelde bij aanvang van de eerste steilere stroken. Bais en Vacek konden redelijk gemakkelijk volgen. Petilli voelde zich klaarblijkelijk goed. Enkele kilometers later probeerde de renner van Intermarché-Circus-Wanty het nog een keer. Vacek hing deze keer aan de rekker, maar kon toch weer aansluiten.
Vacek kreeg even zelfs een aantal lengtes cadeau omdat de twee Italianen naar elkaar keken, maar dat duurde niet lang. Petilli ging uiteindelijk de sprint als eerste aan, maar kreeg al snel Bais over zich. De 25-jarige Italiaan sprintte makkelijk naar zijn eerste zege uit zijn carrière. Vacek werd nog tweede, Petilli moest vrede nemen met plaats drie.
Klein sprintje tussen Evenepoel en Roglic
De klassementsrenners hielden ook in de laatste kilometers de benen stil. Pas in de allerlaatste honderden meters zagen we de kopmannen opschuiven. Aanvallen deden ze niet, maar ze maakten zich wel op voor een klein sprintje. Remco Evenepoel won die voor Primoz Roglic, al waren er geen verschillen. Op die manier bleef Leknessund de leider in het algemeen klassement.
Evenepoel finisht net voor Roglic – foto: Cor Vos
"Op de Gran Sasso d'Italia gaan verschillen worden gemaakt, of ik ken niets van wielrennen"
Blijkbaar heeft het peloton dit gehoord en hebben ze allemaal besloten om de Cauwer een loer te draaien. Dat is de beste uitleg die ik kan geven vandaag.
Ik vind het altijd leuk als een vluchter wint, die rijden namelijk heel de dag voor een waterkans op een overwinning, maar ben wel bijna in slaap gevallen vandaag. Was leuk geweest als de klassementsmannen de laatste 4 km wat hadden gedaan, maar ja. Evenepoel staat er op zich het beste voor, dus hij moet niet, maar wat Ineos daar doet? Komen nu met zo'n 5 man aan in dat groepje en proberen dan nog een sprint op poten te zetten voor Thomas die compleet wordt overvleugeld. Dat Thomas dan zelf vragen heeft gesteld bij de tactiek van SQS een paar dagen geleden (ook al was het misschien terecht) en nu dit doet, is toch maar raar. Misschien in het vervolg bergritten maken van 100km, dan zie je vaak al wat meer. Ook al zijn er dan maar een stuk of 2 bergen in.
De UCI mag best eens wat consequenties gaan verbinden aan zulke opzichte werkweigering, want als dit soort koersgedrag de norm wordt haken de kijkers en masse af. Disqualificeer de hele bende maar maar gewoon wat mij betreft om een statement te maken.
Héél benieuwd wat voor verklaring de renners en ploegleiders gaan geven voor hun gedrag. Of zouden ze dit werkelijk normaal vinden en zich van geen kwaad bewust zijn? Ik vrees het eigenlijk ook nog..