Giro 2019: Voorbeschouwing langste etappe naar Pesaro
De 102de Ronde van Italië bevat veel ritten van meer dan tweehonderd kilometer. De etappe naar Pesaro spant de kroon. Liefst 239 kilometer langs de Adriatische zee krijgen de renners voor de kiezen. En het venijn zit ‘m nog maar eens in de staart. Wat moet je weten over de langste etappe van de Giro? WielerFlits kijkt vooruit!
[toto link=”https://rebrand.ly/toto_giro” title=”Wie wint de achtste rit van de Giro 2019?”]
- Pascal Ackermann 3.45
- Elia Viviani 5.00
- Caleb Ewan 6.00
[/toto]
Parcours
Als de renners zijn binnengedruppeld in L’Aquila, kan de schade worden opgemeten. De Giro d’Italia is precies één week onderweg, maar de verschillen tussen de favorieten in het klassement zijn nog speelbaar. Nog wel, want op zondag staat er een individuele tijdrit op het programma naar San Marino. Maar eerst is er nog een gewone rit-in-lijn, voerend van Tortoreto Lido naar Pesaro. Met 239 kilometer is ook de achtste etappe weer een hele onderneming.
Het peloton koerst opnieuw langs de kust, al is het ditmaal die van de Adriatische Zee. Als het voldoende waait, zijn er wellicht enkele ploegen die een waaier proberen te trekken. Wie weet. Maar eerst doorkruisen de renners plaatsen als San Benedetto del Tronto, Pedaso (niet te verwarren met Pesaro) en Porto Sant’Elpidio. Gaat er overigens al een belletje rinkelen bij de naam San Benedetto del Tronto? Dat kan, aangezien hier namelijk de traditionele slottijdrit wordt verreden van Tirreno-Adriatico.

Guido Bontempi is de voorlopig laatste winnaar in Pesaro – foto: Cor Vos
We trekken echter verder langs de kust, richting de regio Marche. Via een relatief vlakke aanloop gaat het naar het eerste klimmetje van de dag. Na de top van de Monte Della Mattera (10 km aan 4%) gaat het richting de Monteluro (na 203,7 kilometer) en de Gabbice Monte (214,9 kilometer), waar nog enkele bergpunten te rapen zijn. Hierna volgen er nog zeventien golvende kilometers richting Monte San Bartolo, waar het even omhoog gaat. Niet voor lang, maar het kan wellicht als springplank dienen voor de puncheurs in het peloton.
Helemaal omdat de renners hierna beginnen aan een vrij technische afdaling van ongeveer vier kilometer. Op 2,5 kilometer van de streep komen de koplopers beneden, en rijden ze het centrum binnen van haven- en badplaats Pesaro. De laatste kilometers zijn te overzien, aangezien de organisatie heeft gekozen voor brede en rechte wegen naar de streep. Maar opgelet: in de laatste zevenhonderd meter zijn nog twee haakse bochten opgenomen, waaronder eentje vlak voor de finish. Welke waaghals haalt de gekste capriolen uit?

1927:

1949:

1970:

1986:

Start: 11.25 uur in Tortoreto Lido
Finish: 16.58 – 17.33 uur in Pesaro
Favorieten
Een tijdrit is voor de meeste coureurs al geen pretje, laat staan wanneer de dag voordien al 239 kilometer is doorgereden. De kans is daarom aanwezig dat een groep vluchters opnieuw de zege krijgt van de klassementsmannen. Maar of de huidige top tien het daarmee eens is? Valerio Conti zou toch in ieder geval graag zijn roze trui behouden, dus heel veel ruimte gaat een groep vluchters vermoedelijk ook weer niet krijgen. En wie weet is er nog wel een sprinter die kan overleven?
Pascal Ackermann lijkt de voornaamste kandidaat om te winnen als de sprinters de golvende finale overleven. De Duitser heeft al twee ritzeges binnen en staat daarnaast stevig aan de leiding in de strijd om de paarse puntentrui. De drager van de Maglia Ciclamino kan een helling aan en ook wat pure snelheid betreft heeft hij weinig te klagen. Een uitdaging voor Ackermann is misschien de afstand.

Kan Ackermann de afstand aan? – foto: Cor Vos
In Milaan-San Remo hebben Caleb Ewan en Arnaud Démare in het verleden alvast bewezen dat ze een afstand als deze wel aankunnen. Daarnaast hoeven deze twee weinig onder te doen voor Ackermann als het aankomt op topsnelheid. De Australiër toonde zich ook erg sterk in de etappe naar Frascati, wat hem wellicht wat extra speelruimte verschaft in de heuvelzone. Dat levert hem een voordeel op ten opzichte van zijn concurrenten. En wat te denken van Elia Viviani? Ook de Italiaanse kampioen is een sprinter die hoogteverschillen wel kan verteren. Met de tijdrit en de rustdag voor de boeg kan hij zich nog één keer volledig geven.

Kunnen deze snelle snaken hun karretje aanhaken? – foto: Cor Vos
Sprinters van – met alle respect – tweede garnituur hebben we ook. Denk aan een Ryan Gibbons of een Davide Cimolai. Stuk voor stuk renners die normaliter niet zijn opgewassen tegen de grote tenoren, maar in een rit als deze liggen verrassingen op de loer. Sacha Modolo hadden we hier ook willen noemen, maar de Italiaan van EF Education First heeft de finish van de zevende etappe naar L’Aquila niet bereikt.
Twee Italianen waar we misschien nog wel wat mogen verwachten in de spurt zijn Matteo Moschetti en Manuel Belletti. Eerstgenoemde is in het tenue van Trek-Segafredo bezig zich te ontwikkelen tot een interessante naam in de sprints. Voor de 22-jarige is de Ronde van Italië een grote ontdekkingstocht en de etappe naar Pesaro vormt een nieuwe uitdaging voor de jonge renner. Hangt hij er na een lastige finale nog aan? Belletti kan op zijn beurt misschien voortborduren op het succes van ploeggenoot Fausto Masnada. Inspireert dit hem tot grootse daden? Hij moet het afleggen op pure snelheid, maar in een uitgedund gezelschap behoort hij zeker tot de kanshebbers.

Laat BellettiGianni Savio net als in de Giro di Sicilia juichen? – foto: Cor Vos
Springveren en vluchters zouden daags voor de grote chronoproef naar San Marino ook kunnen scoren. Een leuke naam voor dit werk zou bijvoorbeeld Bob Jungels kunnen zijn. Op de bochtige, glooiende wegen aan de Adriatische zee kan hij zijn kracht zeker kwijt. Daarnaast heeft de Luxemburger genoeg lef om zich vol in de afdalingen te storten. Toch is het de vraag of hij zich niet in moet spannen om de kansen van Viviani te verdedigen. Met de tijdrit in het achterhoofd lijkt het eveneens onwaarschijnlijker dat Jungels zijn kans zal wagen.
Nee, dan kunt u misschien beter een euro inzetten op aanvalslustige Italianen als Marco Canola, Enrico Battaglin of een verdwaalde Enrico Barbin. Deze drie offensief ingestelde coureurs moeten de massasprint niet af te wachten, want daarvoor komen ze nu eenmaal veel snelheid tekort. Enkel door te anticiperen (een vroege vlucht of een alles-of-niets-poging op één van de heuvels) zou prijs kunnen rijden.
Favorieten volgens WielerFlits
**** Caleb Ewan
*** Arnaud Démare, Pascal Ackermann
** Elia Viviani, Ryan Gibbons, Davide Cimolai
* Matteo Moschetti, Manuel Belletti, Enrico Battaglin, Marco Canola
[toto link=”https://rebrand.ly/toto_giro” title=”Wie wint de achtste rit van de Giro 2019?”]
- Pascal Ackermann 3.45
- Elia Viviani 5.00
- Caleb Ewan 6.00
[/toto]
Weer en tv
“Go home Italy, you’re drunk.” Het waren de woorden die wielerjournalist Daniel Friebe de wereld inslingerde bij het zien van de weersverwachting voor onder meer zaterdag 18 mei. Het belooft geen al te best koersweer te worden, aangezien het bewolkt zal zijn en her en der ook nog eens een spat regen kan vallen. Het kwik passeert de 17 graden voorlopig niet in de prognoses, dus alle renners die hoopten om gedurende de rit eens lekker aan de tanlines te kunnen werken, komen bedrogen uit.
De langste etappe van de Giro d’Italia is vanaf 13.00 uur live te volgen via Eurosport.
Belachelijke finale, incompetente organisatie. Zou graag standpunt peloton zien met wederom kamikaze aankomst, gewoon neutraliseren en als gehele groep over de finish rijden.
Laat de organisatie maar het heen en weer krijgen
Ik mis Consonni en Nizzolo. Beiden rijden zeer waarschijnlijk top 10, als Gibbons dat ook doet. Bovendien is Gaviria eruit en schuift Consonni op in de sprintrangorde.
Finale ziet er op het plaatje erg gevaarlijk uit, hoe kort voor de finish is die laatste bocht? Voer voor waaghalzen met goede techniek, 15 jaar geleden zou ik mijn geld op McEwen gezet hebben, weet eerlijk gezegd van de huidige deelnemers niet zo goed wie het beste is in dit soort capriolen
In de finale van de tweede zaterdag Giro 2019 echter geen oplopend wegdek richting de meet maar heeft het daarentegen iets Milaan-San Remo-achtigs. Na een technische afdaling vanaf de top op 167 meter hoogte (vgl: de Poggio is 160 meter) met de nodige haarspeldbochten nog 2,5 km naar de finish op zeeniveau. Verraderlijk genoeg, en hoewel er afgeweken wordt qua aankomst zou het dus best kunnen dat de aanstaande eindwinnaar toch weer hoog in de daguitslag eindigt.
Na 162 km doorkruist het peloton Saltara, in 2006 aankomstplaats van de 6e etappe, die gewonnen werd door de Belg Rik Verbrugghe, de zwager van Greg van Avermaet. Verbrugghe heeft nog steeds het snelheidsrecord van de Giro in handen. Op 19 mei 2001 raffelde hij de 7,6 km lange proloog Montesilvano-Pescara af met een gemiddelde snelheid van 58,874 km/h.
Maar fijne bijdrages hoor.
@ nostradaanus Nee, die ambitie heb ik nooit gekend. Lees en hoor graag allerlei soorten wielerverhalen en wil dan zo af en toe eens wat anekdotes in gezelschap rondstrooien.
Geen liefhebber mag ik aannemen?