Giacomo Nizzolo wint EK Plouay, Mathieu van der Poel vierde
Giacomo Nizzolo is de nieuwe Europese kampioen wielrennen. In de eindspurt in Plouay drukte de Italiaan net iets eerder zijn wiel over de streep dan Arnaud Démare en Pascal Ackermann. Mathieu van der Poel werd vierde. Op de erelijst volgt Nizzolo zijn landgenoot Elia Viviani op, die vorig jaar beslag legde op de Europese titel.
Rond het middaguur begon het peloton met elite-mannen aan de Europese wegwedstrijd over 177,4 kilometer (13x 13,65 km), waarin het golvende parcours voor meer dan 2.500 hoogtemeters zorgde. Enkele renners die wèl op de deelnemerslijst stonden, moesten de titelstrijd links laten liggen. Zo bleef de Roemeen Eduard Grosu noodgedwongen aan de kant door een positieve Covid-19-test in zijn ploeg. Ook Patrick Gamper en Jean-Pierre Drucker startten niet.

foto: Cor Vos
In de eerste ronde reden vier renners weg. De Serviër Dusan Rajovic, die normaal uitkomt voor Nippo Delko One Provence, sloeg de handen ineen met de Pool Paweł Bernas (vorig jaar nog actief in de WorldTour met CCC), de Cyprioot Andreas Miltiadis en de Roemeen Emil Dima, die allen bij continentale teams onder het contract staan. De vluchters kregen maximaal tweeënhalf minuut van het peloton, waar de Duitsers, Italianen, Noren en Zwitsers controleerden.
Nederland maakt de koers hard
Maar nog voor halfkoers begon de voorsprong van de kopgroep terug te lopen. In de zevende ronde, toen de marge was teruggebracht tot ongeveer een minuut, testten eerst Koen de Kort en even later Oscar Riesebeek eens het peloton. Nederland probeerde zo de koers hard te maken. Het zorgde er mede voor dat het verschil met de vroege vlucht, waarin Rajovic een ronde later als eerste afhaakte, verder werd verkleind naar een halve minuut.
Vlak voor het ingaan van de negende ronde werd de koers opgeschrikt door een omvangrijke valpartij midden in het peloton. In de afdaling naar de finish maakte het pak een golfbeweging naar de linkerkant van de weg, waardoor zeker vijftien renners tegen de grond gingen. Onder anderen de Belgen Jasper Philipsen en Xandro Meurisse waren bij de val betrokken en moesten de strijd staken.

foto: Cor Vos
Het zorgde ervoor dat de kopgroep, waaruit Miltiadis volgende man was die moest lossen, even weer kon uitlopen. Maar toen Frankrijk en Italië de achtervolging weer hervatten, verdween hun voorsprong als sneeuw voor de zon. Nadat Bernas eerst al Rajovic en Miltiadis zag afhaken, reed hij in de klim van de Côte du Pont-Neuf, de laatste klim op de omloop rond Plouay, weg bij zijn enig overgebleven medevluchter Dima en probeerde het nog even alleen.
Mathieu van der Poel schudt aan de boom
In de tiende ronde zag Bernas het heilloze van zijn onderneming in en liet zich als laatste vluchter inlopen. Dan trok Sep Vanmarcke in de klim van de Côte du Lézot het peloton op een lint. Nadat eerder al de Nederlanders de koers hardmaakten, waren het nu de Belgen. Het zorgde ervoor dat het peloton in brokken uiteenscheurde. En op 51 kilometer van de streep deelde Mathieu van der Poel een eerste speldenprik uit, maar de rest zat op het wiel.
Het spektakel in de tiende ronde was daarmee nog niet voorbij, want toen de ene Van der Poel was bijgehaald sprong de andere, David, juist mee in een nieuwe ontsnappingspoging met Diego Rubio, vroege vluchter Bernas en Rúben Guerreiro. Daarachter bleven de Fransen en Italianen het tempo bepalen. Met 21 seconden voorsprong sneden de aanvallers de laatste drie ronden van dit Europees kampioenschap aan.

foto: Cor Vos
Net als in de tiende ronde trok Vanmarcke stevig door op de Côte du Lézot, waarna landgenoot Greg Van Avermaet er een lap bovenop gaf. Maar alles bleef samen. Ook Jasper Stuyven zat niet stil en de snelle Belg sprong in één ruk naar de vier koplopers toe. En enkele kilometers later gaat de winnaar van Omloop Het Nieuwsblad solo verder. Van achteruit steekt Guerreiro over, maar lang blijft het duo niet vooruit.
Van der Poel rijdt nog eens hard door
Want op 29 kilometer van de streep fietste Mathieu van der Poel er voor de tweede keer stevig op los. Het zorgde ervoor dat een klein groepje zich afscheidde van het pak en met wat voorsprong begonnen de aanvallers aan de voorlaatste rondgang. In aanloop naar de Côte du Lézot viel het vooraan stil, dus kon het peloton weer aansluiten. Maar even later werkte Van der Poel zich wéér naar voren. Hij raakte evenwel opnieuw niet weg.
Toen de Fransen de controle in het peloton enigszins kwijt leken, namen de Europese kampioen van Glasgow (2018) Matteo Trentin en Sven Erik Bystrøm wat voorsprong. Maar ook daarop werd weer gereageerd, wederom door Mathieu van der Poel. Johan Jacobs was de volgende die solo tevergeefs een poging waagde. Gegroepeerd werd echter aan de laatste ronde begonnen. Nog 13,65 kilometer restte tot de beslissing in dit Europees kampioenschap.

foto: Cor Vos
Vanmarcke deelde voor de derde ronde op rij een prik uit op de Côte du Lézot, maar de winnaar van de Bretagne Classic in 2019 kwam weer niet weg. Even werd naar elkaar gekeken, waarna Markus Hoelgaard wat voorsprong pakte. Daarachter was sprake van een gewapende vrede met nog de laatste klim van de Côte du Pont-Neuf voor de boeg. Nick van der Lijke en Pieter Weening leidden het peloton naar de slotkilometers.
Eindsprint moet de beslissing brengen
Daarna namen de Italianen het over van de mannen in het oranje. Het was Sebastian Schönberger die met een sprong het laatste gaatje naar Hoelgaard dichtreed. Van achteruit ging Tom Pidcock net voor de top van de Côte du Pont-Neuf erop en erover, maar de Brit kreeg geen steun. Daarom moest een eindsprint de beslissing brengen. Giacomo Nizzolo werd perfect afgezet door Davide Ballerini en rondde de lead-out foutloos af.
Heb jij RIDE Magazine al besteld?

Van Avermaet misschien nog het dichtst tegen de topvorm, maar ik heb het gevoel dat die toch stilaan de leeftijd begint te voelen, zeker qua explosiviteit, dat moet ooit eens minder beginnen worden en niet iedereen heet Valverde.
Onder de renners niemand die zich onheus behandeld voelt en ook de overgrote meerderheid van de reageerders hier vindt dat er op deze sprint niets aan te merken viel.
Bij degenen die het anders zien, spreekt wellicht vooral de ontgoocheling dat Mathieu niet won, ondanks het feit dat hij waarschijnlijk de sterkste man in koers was.
Voor diegenen die het gezeik niet mee hebben gekregen: maak een uitstapje naar twitter.
En de VAM berg is allicht te smal voor 8 banen. Laten we de Erasmusbrug kiezen.
En Wheely: heel lichte spanning was er inderdaad, maar alleen omdat Van der Poel gek genoeg is voor zulke krachtensmijterij. Dat blijft hij ook niet lang meer doen.
De Italianen hebben als team fantastisch gekoerst. En met Nizzolo een terechte winnaar.
Ik snap alleen onze Belgische vrienden niet... Die koersen (op Vanmarcke na) meer om niet te verliezen dan te winnen.
Als de juiste landen samenwerken om weg te komen is er een kans op dit parcours, nu is het helaas een kansloze missie geworden.
Hebben we i i g wat te zaniken.
Beter een tamme flutkoers dan volleybal of baanzwemmen ofzo..
En Van der Poel had dit, en als dat, maar zus, bla bla bla. Hij kan niet altijd winnen hè?
#UCI
https://www.uci.org/inside-uci/constitutions-regulations/regulations
2.3.036 Riders shall be strictly forbidden to deviate from the lane they selected when launching into the sprint and, in so doing, endangering others.
Mijn interpretatie van bovenstaande:
Je mag afwijken van je lijn, mits je daarbij niemand in gevaar brengt. Dit geldt dan m.i. voor zowel oploper als opgelopene. En zegt niets over of je op kop rijdt of niet. Het zegt ook niets over je als lead-out terug laten zakken dwars door het sprintende peloton.
De manouvre van mvdp bracht niemand in gevaar en dus legitiem.
Wel lastig te handhaven zo'n regel.