Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Florian Lipowitz: het talent dat dankzij Jan Ullrich Duitsland weer van wielrennen doet houden
Special Deze Tour de France zien de minder doorgewinterde wielerfans een flink aantal nieuwe namen in de top van het klassement. Een van hen is Florian Lipowitz. De 24-jarige Duitser is na de opgave van Remco Evenepoel opgeklommen naar de derde plek in het klassement en is de leider in het jongerenklassement. Vijf jaar geleden begon hij pas met wielrennen. WielerFlits probeert dat beeld te schetsen via een profilerend interview.
“Hoewel Florian Lipowitz pas twee jaar koerst, zou hij hier zo maar kunnen winnen”, schreven we in 2021 in de voorbeschouwing op de Vredeskoers U23. Het is de eerste keer dat de naam van de Duitser in ons archief terechtkomt. “Nadat hij indruk maakte tijdens een aantal Radmarathons in Oostenrijk, besloot Tirol-KTM hem vorig jaar op te nemen in hun team. De 20-jarige Duitser ging tot voor 2020 door het leven als biatleet. Zijn teammanager Thomas Pupp sprak al uit met Lipowitz te hopen op een Primož Roglič-scenario”, viel toen al bij ons op de website te lezen.
Onuitwisbare eerste indruk
Het is alleen niet zo dat Tirol-KTM de Duitser wist te ontdekken. Dat was in 2020 namelijk Head of Performance van BORA-hansgrohe, Dan Lorang. De Luxemburger was ook jarenlang trainer van triatleet Jan Frodeno en was ook actief in de biatlon-sport. Door blessureleed in 2018 en 2019 moest Lipowitz steeds meer gaan fietsen. Geen straf voor de Duitser, want op jonge leeftijd werkte hij voor zijn plezier al lange fietstochten af door de bergen. In 2019 won de jonge Lipowitz vervolgens een Gran Fondo in Zwitserland en eentje in Oostenrijk. Zijn vader Marc wist genoeg.
Lipowitz (links) voor Tirol-KTM in de Tour of the Alps 2022 – foto: Cor Vos
Hij nam contact op met Lorang en vertelde over zijn zoon, dat de performance coach naar zijn cijfers moest kijken. Dat deed de Luxemburger en hij werd meteen enthousiast. Eind 2019 vond er meteen een meting plaats in het hoofdkwartier van BORA-hansgrohe. Daar wekte hij opnieuw indruk met zijn cijfers, maar nog veel meer met wat hij na die ontmoeting deed. Lipowitz kwam met de trein naar Salzburg en had zijn fiets mee. In de namiddag en avond fietste hij 150 kilometer terug naar huis, omdat hij nog wilde trainen. Ralph Denk en Lorang wisten niet wat ze hoorden.
Lipowitz had tot dan toe nog nooit een wielerkoers gereden. Samen spraken ze af om eerst de kneepjes van het vak te leren bij Tirol-KTM, waarmee Red Bull-BORA-hansgrohe nog altijd nauw samenwerkt. Eind 2021 was de Duitse ploeg overtuigd en legde Lipowitz vast voor 2023 en verder. De jongeling werd rustig gebracht. Via koersen als de Sibiu Tour, de Czech Tour en de Ronde van Turkije stak hij zijn neus aan het venster. Totdat hij ineens derde werd in de Ronde van Romandië vorig jaar. Dat was zijn eerste goede resultaat in een WorldTour-koers.
Nederlandse bewaker
Plots was hij een nobrainer in spelletjes voor de Giro d’Italia een week later, maar daar moest Lipo al na een paar dagen opgeven. Via opnieuw de Sibiu Tour (die hij won) ging hij vervolgens naar de Vuelta a España, in dienst van Primož Roglič. In zijn schaduw eindigde Lipowitz als zevende in het eindklassement. Daardoor krijgt hij dit jaar meer ruimte van Red Bull-BORA-hansgrohe en dat heeft hij niet geschaad. De jonge Duitser werd tweede in Parijs-Nice, vierde in de Ronde van het Baskenland en derde in het Critérium du Dauphiné. Inmiddels staat hij ook derde in de Tour.
Van Dijke naast Wout van Aert, met Lipowitz in het wiel – foto: Cor Vos
In Frankrijk moet Mick van Dijke ervoor zorgen dat Lipowitz heelhuids aan de finish komt. “Florian is een heel rustige jongen waar nog veel marge op zit”, zegt de 25-jarige Zeeuw. Waarom Van Dijke dat denkt? “Hij rijdt nu zelf nog vol in de wind, heel de dag. Pakt zelf zijn etenszakjes aan. Eigenlijk alles wat hij moet doen om energie te besparen, doet hij niet. Op dat gebied moet Florian nog veel leren. Hij is natuurlijk nog vrij jong en heeft nog niet zo veel ervaring in het wielrennen. Maar hij heeft wel ongelooflijk veel talent en – niet onbelangrijk – hij is ook heel sterk in zijn hoofd.”
Wat dat voor de toekomst betekent, durft Van Dijke niet te zeggen. “Al denk ik wel dat Florian een jongen is die ons nog heel veel gaat verbazen. Ik ben met hem op hoogtestage geweest en heb ook Parijs-Nice en het Critérium du Dauphiné gedaan. Florian traint liever wat minder. Hij weegt ook zijn eten liever niet af. Ik geniet er van om met hem op stap te gaan. Florian is super dankbaar, ook al geef ik hem maar één bidon. Ik ben ook veel met hem bezig – net als Danny van Poppel, trouwens – en hij vertrouwt me daarin. Iets wat we de komende jaren verder gaan uitbouwen.”
Duitse harten veroveren
In Duitsland vergaart Lipowitz ook veel aandacht. Dat is enerzijds opvallend: onze oosterburen hebben met renners als Tony Martin, Marcel Kittel en John Degenkolb de laatste vijftien jaar niets te klagen gehad. “Het Duitse publiek heeft simpel een renner nodig die meedoet voor het klassement. Het tijdperk met Kittel en Martin was prima, maar hier is iedereen geïnteresseerd in de gele trui”, vertelt Felix Mattis, hoofdredacteur van radsportnews.de. “Dat is het grote verschil tussen Duitsland en traditionele wielerlanden als België, Nederland, Frankrijk en Italië: mensen kennen de waarde van de gele trui. Iemand die daarvoor strijdt, begrijpen ze. Ritzeges niet.”
De tandem Lipowitz-Roglic in de voorbije Vuelta – foto: Cor Vos
Volgens Mattis komt dat omdat de wielersport in Duitsland niet heel groot is. “We hebben zes jaar geleden Emanuel Buchmann gehad die vierde werd in de Tour. Alleen Emu was niet zo’n prater. Dat heeft Florian wel. Het is geen grapjas of grootprater, hij is juist heel kalm in zijn interviews. Maar als je hem een vraag stelt, krijg je wel altijd een goed antwoord. Buchmann was net als hij een heel aardige jongen, maar ook erg verlegen. Voor jonge wielerfans is Florian echt een inspiratie. Vorige week was ik aan het werk bij Eurosport en moest ik een stagiair van 15 jaar inwerken. Hij was een sportfan, niet perse wielerfan. Hij bleef steeds vragen naar Florian.”
Dat Lipowitz aan populariteit wint, heeft ook grotendeels te maken met Jan Ullrich. Opvallend, want na Operacion Puerto in 2006 heeft Duitsland de wielersport en de Tour jarenlang niet uitgezonden. “Het mantra van sportliefhebbers die het wielrennen niet volgen, blijft overeind”, legt Mattis uit. “Zij denken dat deze prestaties met doping te maken móeten hebben. Ik vrees dat dit nooit meer verdwijnt. Alleen is dat maar een klein deel. Jan heeft de laatste jaren meer openheid gegeven. Daarbij komt dat steeds meer – met name jongere – mensen zijn gaan wielrennen, dankzij de corona-pandemie. Dat in combinatie met Ullrich die weer publiekelijk in de armen is gesloten, maakt dat Florian echt leeft in Duitsland. Dit kan de Duitse wielersport goed gebruiken!”
Jan heeft de laatste jaren meer openheid gegeven -> werd vervolgens weer publiekelijk in de armen is gesloten -> wielrennen 'mag' weer populair zijn
Het is verder een prima artikel hoor, maar die kop is echt vergezocht en onnodig.
Echt eeuwig zonde wat ze toen met het parcours hebben gedaan. Het is de perfecte omgeving om een LBL parcour uit te tekenen (of zwaarder), maar het werd een veredeld sprintrondje. Denk dan aan een parcour waar een koerskaravaan doorheen kan, waarvoor niet de grote N-wegen voor afgesloten hoeven te worden, waarbij 15% regelmatig voorkomt, zo nu en dan 20+%, klimmen van een paar kilometer die elkaar in hoog tempo opvolgen. Het kwam regelmatig voor dat ze voorbij een geweldige klim reden die vervolgens een paar kilometer verder via een afdaling weer aansloot op de weg waarop ze reden. Hopelijk de volgende keer dat ze in het zuiden zijn iets meer hoogtemeters :)
Ik begin wel een supporter van hem te worden merk ik.
Hij heeft de uitstraling van een potentiele topper in de GT's.
Tot nu toe komt die Lipowitz behoorlijk serieus over en niet meteen als tafeldansmateriaal.
(dat kan je vergeten, Nederlanders kunnen geen worst maken)