Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Euforie rond Wout van Aert en Primoz Roglic moet Jumbo-Visma niet verblinden
Opinie Voor de tweede keer in drie weken tijd stonden ze samen op een uniek podium. Wout van Aert en Marianne Vos. Het nieuwe koningskoppel van Jumbo-Visma. Nadat ze de eerste dubbelslag voor de supermarktformatie in Gent-Wevelgem behaalden, werd het nu een dubbele thuisoverwinning in de Amstel Gold Race, in het land waar de ploeg en de hoofdsponsor is gevestigd. Tweemaal een grote klassieker winnen bij zowel de mannen als de vrouwen tekent de heerschappij van de ploeg in de hedendaagse wielersport.
Sinds in het najaar van 2016 de grote revolutie in de ploeg werd ingezet, neemt geel-zwart ieder jaar een dominantere rol in de wielersport in. Het waren in de herfst van dat jaar Ton van Veen (CFO van Jumbo Supermarkten), Robert van der Wallen (oud-eigenaar van BrandLoyalty) en Arno de Jong (CMO Nederlandse Loterij) die tijdens een meeting in de Jumbo Food Markt in Breda de koppen bij elkaar staken en de structuur onder de loep legden. Op alle vlakken werd iedere steen omgedraaid. Kritisch werd overal gevraagd of het niet beter kon. Ook durfde deze Raad van Commissarissen zich hardop de vraag te stellen of het teammanager Richard Plugge en hoofdcoach Merijn Zeeman wel genoeg de helpende hand had toegestoken.
Het bedrijfsmatige inzicht zorgde voor een beleidsverandering in het team. Van Veen zorgde voor de rust in de wielerploeg door binnen zijn bedrijf Jumbo Supermarkten een contract voor onbepaalde tijd af te dwingen. Misschien de allerbelangrijkste insteek was dat men afsprak om alleen nog maar voor het allerbeste te gaan. Men moest zich niet nederig opstellen, maar met de borst vooruit door wielerland lopen. Op alle gebieden moest het allerhoogste worden nagestreefd. Of dat nu in begeleiding, training, scouting, voeding, materiaal of het aantrekken van nieuwe renners was. Van het lelijke eendje in de WorldTour moest de ploeg uitgroeien tot de trotse pauw van het peloton.
Transformatie
Deze transformatie kwam in een tempoversnelling door de ook voor het team verrassende ontwikkeling van Primož Roglič en Dylan Groenewegen. Het is een grote verdienste van de ploeg dat het deze twee talenten heeft kunnen ontwikkelen tot twee wereldtoppers. Maar ook dat de ploeg alle bescheidenheid van zich heeft afgegooid. Het durfde zich bijvoorbeeld in 2018 in de strijd te mengen met de grootste ploegen om Wout van Aert aan te trekken. En ook bij de talenten keek men niet meer naar renners van de tweede linie, maar probeerde men juist de besten van een nieuwe lichting aan te trekken.
Zo is Jumbo-Visma in nog geen vijf jaar tijd uitgegroeid tot de beste ploeg van de wereld. Het succes van het beleid (en begeleiding) is nu ook al terug te zien in de deze winter opgerichte vrouwenploeg. Natuurlijk is Marianne Vos een zeldzame kampioene die in iedere omgeving succesvol is geweest. De professionele aanpak van Jumbo-Visma heeft er echter voor gezorgd dat ze dit jaar opnieuw een stap terug naar het allerhoogste niveau heeft weten te zetten. Nog nooit had ze de Amstel Gold Race weten te winnen, maar na haar successen op de Cauberg tijdens het EK op de weg (2006) en WK op de weg (2012) schreef ze nu ook Nederlands enige klassieker op haar naam.
Marianne Vos wint voor de eerste keer in haar loopbaan de Amstel Gold Race – foto: Cor Vos
Enkele uren later was het 1700 meter voorbij de top van de Cauberg prijs voor Wout van Aert. In de kleuren van Jumbo-Visma heeft hij zich in 2,5 jaar tijd ontwikkeld tot de meest regelmatige eendagsrenner van het peloton. En met zijn sprintvermogen, tijdritcapaciteiten en klimmogelijkheden misschien wel tot de beste renner ter wereld. Het is knap hoe hij na de annulering van ‘zijn’ Parijs-Roubaix meteen heeft geschakeld.
In eerste instantie wilde hij alle vier de heuvelklassiekers (Brabantse Pijl, Amstel Gold Race, Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik) nog rijden, maar de ploeg wist hem te overtuigen dat zijn voorjaar dan te vol werd. Zijn reeks Strade Bianche (vierde), Tirreno (tweede), Milaan-San Remo (derde), Gent-Wevelgem (eerste), Ronde van Vlaanderen (zesde), Brabantse Pijl (tweede) en Amstel Gold Race (eerste) is indrukwekkend. Al heeft de Kempenaar vorig jaar na de Corona-lockdown al bewezen dat hij vanaf begin augustus tot half oktober continue op een extreem hoog niveau kan presteren.
Tourzege
Het allerhoogste dat Jumbo-Visma nastreeft is de eindoverwinning in de Tour de France. Vorig jaar waren ze daar met Roglič al dichtbij. Dit jaar gaan ze met de Sloveen opnieuw proberen om het geel naar Parijs te brengen. En in hun voorbereiding om die ultieme droom te realiseren gaat de wetenschappelijke aanpak nog belangrijker worden. Zo zal Roglič na Luik-Bastenaken-Luik geen enkele koers meer rijden tot de Tour de France-start in Brest. Dat betekent dat hij twee maanden lang geen koers rijdt en met slechts 17 koersdagen in de benen aan de Ronde van Frankrijk begint.
De vraag is of de ploeg hiermee niet een stap te ver gaat. Op basis van hun ervaringen met Roglič concludeert het begeleidingsteam dat de tweevoudig winnaar van de Vuelta a España altijd goed uit een hoogtestage komt. De laatste week in een grote ronde is tot dusver een van zijn weinige zwakkere plekken. Daarom willen ze Roglič nu direct vanaf het trainingskamp in Tignes naar de Tour sturen.
Primož Roglič in de Amstel Gold Race – foto: Cor Vos
Het bewijst nogmaals dat de coaching/training steeds meer de route van de ploeg bepaalt. Het iedere keer een stapje voor zijn in het wetenschappelijke proces is de uitdaging. En dus is de zoektocht naar nieuwe marginal gains een steeds groter streven.
Natuurlijk is er nu geen reden om kritiek op dit beleid te hebben. Maar je moet wel waakzaam blijven en niet in de euforie vergeten met beide voeten op de grond te blijven staan. Gaat Jumbo-Visma niet langzamerhand té ver weg van het echte wielrennen? Je moet altijd willen verbeteren, maar niet gaan verbeteren om te verbeteren. Je moet niet gaan doorslaan in je werkwijze.
Hoe succesvol bepaalde hoogtestages, voedingspatronen en trainingsschema’s ook voor sommige renners in het team zijn, het wil niet zeggen dat dit voor iedere renner binnen de ploeg de beste weg naar Rome is.
Wout van Aert is net als Primož Roglič, Steven Kruijswijk, Robert Gesink en Marianne Vos een persoon die maniakaal voor zijn vak kan leven. Zij kunnen als een monnik een bepaalde levenswijze volgen. En juist die zeer gedetailleerde, trainings- en voedingsgerichte aanpak werkt voor deze renners goed. Voor anderen, zoals Tom Dumoulin, lijkt de gecontroleerde trainingswijze niet dat ultieme fietsgeluk te brengen. En zou je Mathieu van der Poel bij Jumbo-Visma neerzetten, dan zou hij zich in dit keurslijf heel snel diepongelukkig voelen.
De euforie rond Van Aert en Roglič moet Jumbo-Visma niet verblinden dat de weg van deze twee kampioenen de enige route naar succes is. En dat iedere vernieuwende wetenschappelijke aanpak succesvol zal zijn. Een aantal renners heeft de afgelopen periode al laten doorschemeren vraagtekens achter het nut van de hoogtestages in februari en maart te zetten. Toch wordt vanuit de staf het trainen op hoogte steeds heiliger verklaard. Soms is het echter beter om iets dichter bij het oude, vertrouwde te blijven in plaats van door te blijven experimenteren.
Zaak is dan alleen om renners aan te trekken die bij de werkwijze passen.
Je kunt niet allerlei verschillende werkwijzen hanteren want dan wordt het een chaos.
10/14 overwinningen zijn WT.
Ter vergelijking DQS heeft 10/19 WT niveau. Dus welke ploeg doet het dan het beste.
Ik ben het eens met de stelling dat je nooit moet doorslaan maar het is onmiskenbaar waar dat de ploeg aan het groeien is door de aanpak van de laatste jaren. Als andere renners binnen de ploeg vraagtekens zetten bij sommige onderdelen van de voorbereiding oogt dat nogal suf aangezien diezelfde renners profijt trekken van de twee absolute raspaardjes en hun toewijding. Een voorbeeld hiervan is dat beiden enorm aan punten zijn gaan werken die aanvankelijk niet zo sterk waren. Primoz heeft zich de pleuris getraind om een punch te krijgen nadat hij zag hoe Thomas daardoor de Tour won. Wout is in het bergop rijden enorm gegroeid t.o.v. zijn Nuyens tijd. Jongens als Kuss en Vingegaard maken enorme stappen mede dankzij de trainingen van o.a. Lamberts. Wat je moet doen als ploeg is het succes breder maken, dat kan door versterkingen (voorjaar) of het verbeteren van aanwezig talent (Kooij, Dekker, Leemreize, Foss.)
Wanneer je het ultieme doel niet haalt, dan perfectioneer je uiteraard nog net wat meer in de hoop dat laatste stapje wel te zetten met Roglic (die daar ook 100% achter zal staan).
Geen idee wat dit te maken heeft met andere renners die een andere werkwijze aanhangen. Is er sprake van te weinig maatwerk bij TJV? Als dat zo is, dan mag daar een volwaardig artikel aan besteed worden. Nu suggereert de laatste alinea op een lullige manier onvrede en is het de vraag of het waarheid, een misvatting of een bewuste leugen is.
Maar in een sportploeg is het simpel, de Alpha's zetten de toon voor de rest. De ploeg staat zo hoog nu door Primoz, Wout en in iets mindere mate Dylan. Als sommige renners dingen anders willen moeten ze dat met prestaties afdwingen.
Voor wat betreft het jezelf willen verbeteren geldt nog altijd Einstein: Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg.
Als streekgenoot steekt het Kerckhoffs natuurlijk toch wel dat Tom het op alle fronten moet afleggen tegen Primoz. Door het trainingspatroon, en vooral het fanatisme, te betwijfelen zegt hij nog net niet in directe bewoordingen dat Tom het eerste slachtoffer is. Dat sentiment sluimert door heel het artikel. Het zijn vooral Vos en van Aert die de hemel in worden geprezen, daar waar de toon bij Roglic vooral erg zakelijk blijft.
Terechte opmerking, al moet ik eerlijk opmerken dat WvA en Vos ook bij mij meer emotie opwekken dan Roglic.
Ligt vooral aan het feit dat de man een ijskoude kikker is, elke flamboyance is de man vreemd.
Wie uiteindelijk de meeste sympathie opwekt maakt mij niet zoveel uit. Kijk even graag naar Roglic als Dumoulin, zowel op de fiets als in hun voor/nabeschouwingen.
Wat ik bij dit stuk moeilijk kan hebben is dat Kerckhoffs als een intrigant te werk gaat. Hij probeert de lezer, zonder ook maar een beetje onderbouwing, naar verkeerde conclusies te sturen. Misschien uit rancune omdat ‘zijn’ Tom niet meer op de fiets zit. Binnen het TJV kamp is hij ook aan het stoken door Wout als ‘misschien beste renner ter wereld’ te bestempelen. Daarbij zijn palmares en al zijn kwaliteiten te benadrukken. Roglic komt er daarbij nogal bekaaid vanaf met alleen maar een beschrijving over zijn Tour voorbereiding, die Kerckhoffs ook nog eens betwijfelt.
Goed dat Kerckhoffs is gestopt met het lachwekkende noemen van de (eigen) kritiek als aanleiding van deze bestuurlijke veranderingen, maar zelfs dan blijft het een armoedig beeld van de weg die deze ploeg heeft afgelegd. Het eerste kantelmoment van ´lachertje´ naar ´beste´ is al een stuk eerder te vinden.
De sportieve basis is namelijk al heel duidelijk in 2015 gelegd. Dat jaar zijn Zeeman & co ontzettend aan het werk geweest om de lijnen uit te zetten waar ze nu de vruchten van plukken. Die plannen zijn begin 2016 al aan het publiek gepresenteerd. Ik begrijp dat het voor Kerckhoffs lastig is om dat in zijn ´analyses´ te verwerken, aangezien hij in die tijd in zijn krant zelf nog volop bezig was om een beeld te creëren over Zeeman, alsof zijn vertrek alle problemen op zou lossen (lees zijn tweets uit die jaren nog maar eens terug).
Dat is betwistbaar. "Één van de beste ploegen ter wereld" lijkt me correcter.
Verder heeft het stuk een slechte opbouw of ik mis iets. Eerst staat er "De vraag is of de ploeg hiermee niet een stap te ver gaat. " over dat Roglic een lange koerspauze neemt. Vervolgens "werkt voor deze renners [waaronder Roglic] goed." en dan uit het niets de stelling dat het voor anderen misschien niet goed werkt? Met nog een vaag slot op het einde.
En daarna snap je meteen de hele strekking van dit warrige betoog.
Onderliggend trouwens een spannender verhaal hier: TJV heeft een paar vakidioten in huis die presteren. Dat werkt door in je team, maar maakt het team ook kwetsbaar. Verwacht je ook idioterie bij knechten? En wat als een topper juist de riem iets meer los wil?
Nog geen twee weken geleden was volgens deze columnist het beste er wel vanaf bij Van Aert. Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe hij nu tegen die column aankijkt.
Hij neemt niet nadrukkelijk stelling en voorbeelden van zijn ‘innovatie kan ook tegen je werken’ theorie geeft hij niet. Met alleen een vage verwijzing naar renners die iets laten doorschemeren over hoogtestages is Raymond weer eens spijkers op laag water aan het zoeken.
Voor de rest moeten ze bij TJV vooral doorgaan op de ingeslagen weg lijkt me. Simpelweg omdat het ze resultaat brengt. Maar wel continu alert blijven of ze nog steeds juist zitten. En in zoverre begrijp ik de strekking van het verhaal van Raymond, maar ik heb vooral het gevoel dat er een gefrustreerde supporter achter het toetsenbord zat ipv een wielerverslaggever.
Hoewel de vraag wordt gesteld "Hoe kan Jumbo met Roglic de Tour winnen?", zou je de vraag ook om kunnen draaien "Welke ploeg kan van Roglic en Jumbo winnen?".
Rond overwinningen van Van der Poel is ook geen euforie. Die worden ook relatief matig bekeken en gaan niet viraal. Wielrennen heeft nu eenmaal een vergrijzend en blank publiek, je kunt Jumbo niet verwijten dat ze daar geen verandering in proberen te brengen.
Vreselijk toch.. Zo’n stille, bescheiden Sloveen wiens enige poeha een knots van een kruisteken tatoeage is. Wint ook veel te veel, ligt veel te goed in de groep en kan veel te goed tegen zijn verlies.
Voor de rest een rare opinie: een lang historisch overzicht waarom ze zo goed zijn, om dan in de laatste paragraaf zonder enige onderbouwing vermeende problemen te suggereren.
Alleen begrijp ik hier niet goed wat de stelling is. Jumbo doet het op dit moment goed, want ze winnen veel. Hun kopmannen lijken mij ook vrij veel te koersen, dus het is niet zomaar het hele jaar op een berg gaan zitten trainen.
Dat niet elke renner graag op hoogtestage gaat, zal best. Lijkt me alleen geen argument om er mee te stoppen als je koersen wil winnen.
Het voorbeeld van MvdP vind ik ook niet echt relevant. Die heeft zodanig veel talent dat hij nog heel veel ‘fout’ mag doen en toch nog resultaten bijeen rijdt. Enkel doen wat je leuk vindt is mooi, maar hij lijkt me echt wel een geval apart waar de minder met talent bedeelden zich best ook niet te veel aan spiegelen.
Het is echt één van de slechts beagrumenteerde stukken die ik hier nog eens gelezen heb. Waaruit zou blijken dat Jumbo 'verblindt' wordt door het succes? Waarom is 'verbeteren om te verbeteren' slecht? Wat is het 'echte wielrennen' waar Jumbo misschien 'te ver weg' van gaat? Waarin 'slaan ze door'? Waaruit blijk dat Jumbo denkt dat 'iedere vernieuwende wetenschappelijke aanpak succesvol zal zijn'?
Ik snap dat het een opiniestuk is, maar voor zover ik weet moet je meningen nog altijd beargumenteren om ze een beetje relevant te laten zijn.
Overigens gaat Kerckhoffs volledig voorbij aan het feit dat bijvoorbeeld een Tony Martin niet op hoogtestages gaat, omdat hij daar niet beter van wordt. Dat vindt Jumbo prima, dus zo dogmatisch zijn ze blijkbaar ook weer niet. Iemand die zo ingewijd is als Kerckhoffs zou dat toch moeten weten.
Het punt over Van Der Poel is een beetje flauw. Het is allereerst totaal niet aan de orde dat hij bij Jumbo zou rijden. Ten tweede is het niet gezegd dat als hij wel bij Jumbo zou rijden, dat hij dan niet zijn eigen plan zou mogen trekken en ten terde bestaat er ook nog eens een kans dat hij misschien wel nog beter zou worden bij een ploeg als Jumbo.
Al met al een heel raar stuk.
Net zoals Boogerd/Traksel/van der Poel (Adri) vorige week ook al met uiterst warrige betogen tegen TJV op de proppen kwamen.
Alle heren zijn bang dat TJV doorslaat in hun ‘marginal gains’ begeleiding, maar gebruiken dit als drogreden.
Kerckhoffs ziet in de innovatiedrang de bevestiging dat streekgenoot Dumoulin overspannen op de bank zit. Boogerd gaat zelfs zo ver om Roglic geen ‘wielrenner’ te noemen, maar staat ook stijf van de rancunes richting TJV. Adri beredeneerd natuurlijk vanuit de tweestrijd zoonlief-Wout, en Traksel babbelt maar wat mee.