Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Emotionele Matej Mohoric na ritwinst: “Soms wreed om wielrenner te zijn”
Video Matej Mohoric was zeer emotioneel na zijn overwinning in de negentiende etappe van de Tour de France. De Sloveen klopte zijn vluchtmakkers Kasper Asgreen en Ben O’Connor na een millimetersprint met de eerstgenoemde. Na zijn overwinning volgde er een emotioneel flashinterview.
“Dit betekent heel veel voor me. Wielrenner zijn is soms wreed. Je lijdt, offert zoveel op en je doet zoveel je kunt, en dan realiseer je je dat iedereen heel sterk is. Op de Col de la Loze was ik heel vermoeid, maar de dag erna moet je gewoon weer hetzelfde doen”, begon Mohoric, die ook lovend is over de staff van zijn ploeg. “Ze staan om zes uur op om te gaan hardlopen om daarna hun werk te doen.”
“Soms voelt het alsof ik hier niet thuishoor, iedereen rijdt zo hard en het is moelijk om het wiel te houden”, ging hij verder. “Het was heel lastig om de aanval van Kasper Asgreen te volgen. Uieindelijk vond ik de vastberadenheid om zij wiel te houden”, zei de 28-jarige renner, die Asgreen uiteindelijk klopte in de sprint.
Waar Mohoric het doorzettingsvermogen vandaan haalde? “Ik weet het niet. Ik wil achteraf gewoon geen spijt krijgen. Ik ben niet zo sterk als de anderen, maar op beslissende momenten kan ik het hoofd koel houden en me focussen. Toen Asgreen aanviel wist ik dat het de beslissende aanval was. Ik vond de kracht om mee te gaan en heb zoveel mogelijk proberen bij te dragen aan de voorsprong.”
“Ik had ook medelijden met Ben O’Connor”, zei Mohoric. “Hij had eigenlijk geen kans, maar hij bleef meedraaien. Toen hij aanviel wist ik dat Asgreen zou reageren op de aanval van O’Connor. Ik weet dat ik een goede sprint heb na een zware dag en volgde zijn wiel. Ik weet dat ik een Touretappe kan winnen, maar ik weet ook dat ik niet de enige ben, iedereen verdient het. Ik heb gezien waar iedereen doorheen gaat. Ik zou willen dat iedereen kon winnen”, aldus Mohoric, die ook nog stilstond bij zijn overleden ploeggenoot Gino Mäder. “Ik doe het niet voor mezelf, maar voor Gino en het team.”
Toch ook wel opvallend dat een relatieve topper als Mohoric al het gevoel kan hebben dat hij niet goed genoeg is voor het peloton. Hoe staat dat dan met de mannen die nog veel minder kans hebben op een overwinning.
Mohoric daarentegen… prachtig betoog
Mijn hart heeft tie gestolen
Tip aan WF: voed jullie artikelen voor publicatie eerst aan ChatGPT met de opdracht alle spellingsfouten eruit te halen.
Geweldige gast. Fijne winnaar.
Alleen... O'Connor had natuurlijk eerder moeten gaan, niet als lead-out van de andere twee maar op een kilometer van de meet. Wellicht hadden ze naar elkaar gekeken, in de sprint maakte hij inderdaad geen enkele kans.
Drie weken later hebben ze met drie verschillende renners gewonnen. Zeer knap als je niet de top-sprinter, klimmer, tijdrijder in huis hebt. Als ploeg drie ritzeges pakken uit de vlucht is straf.