Nieuw kampioenschap, nieuwe kansen. Nadat de topfavorieten vooral zichzelf in de vingers sneden met hun manier van koersen, wordt er bij de Europese herkansing toch wel verwacht dat ze om de sterrentrui zullen strijden. Of heeft er zich iemand zodanig laten inspireren door het succes van Magdeleine Vallières dat er weer een schaduwfavoriet met het kampioenschap aan de haal gaat? WielerFlits blikt vooruit!

Historie

• 

  8 sep

  Lees ook De EK-wegrit voor elite vrouwen is (bijna) altijd een Nederlands feestje

  8 sep

Laatste editie

De massasprint die je wist dat ging komen. Na een hoop gapen voor TV-kijkers die de koers de hele middag niet uit het oog wilden verliezen, werd de koers om de Europese titel uiteindelijk ‘gewoon’ op de verwachte manier beslist. En de koers kreeg ook de verwachte winnaar. De lead-out was niet per se optimaal, maar dat maakt voor Lorena Wiebes allemaal niet uit. Hop, even aanpassen en weer door. Voor de tweede maal wist ze de sterrentrui te veroveren na een sprint waarin ze met afstand de beste was.

Twee jaar na München (en een jaar na een misschien iets te veelbesproken tweede plek op de VAM-Berg) lukte het de magistraaljager uit Mijdrecht ‘gewoon’ voor de tweede keer om Europees kampioen te worden, als Het is bijzonder knap om huizenhoge favoriet te zijn en het dan alsnog af te maken. Want Wiebes mag het er soms heel simpel uit laten zien, ook zij moet er gewoon hard voor werken.

Parcours

Citius, altius, fortius. Sneller, hoger, verder. In tegenstelling tot een hoop andere wedstrijden houdt de organisatie van de Europese Kampioenschappen wielrennen zich niet per se aan de olympische lijfspreuk. Om zich te onderscheiden van een WK (wat je cynisch als een EK+ zou kunnen zien), wordt er bewust voor gekozen om voor EK-parcoursen een tandje terug te schakelen. Want nog geen 120 kilometer koers, is meer een afstand voor wereldkampioenschappen voor vijftien à twintig jaar geleden. Een tijd waarin er dus nog geen EK voor de profs was.

Dat betekent echter niet dat het te volgen traject dit jaar gemakkelijk zal zijn. Integendeel. Vanuit het vertrek in Privas, de hoofdstad van de Ardèche, loopt het gelijk vier kilometer aan zo’n 5% gemiddeld bergop, de Col du Moulin à Vent op. Daar moet bij vermeld worden dat dit wel de enige hindernis van de eerste vijftig kilometer is. Daarna loopt het immers omlaag naar de Eyrieux-vallei, die uiteindelijk uitmondt in de Rhône.

Deze legendarische levensader wordt niet overgestoken. Het spektakel vindt allemaal plaats op de rechteroever van de Rhône. Het spektakel bestaat na de eerste finishpassage nog uit drie delen. Allereerst een 17 kilometer lang circuit met daarin de korte maar krachtige Montée de Costebelle (circa 250 meter à 13,8%) en de Val d’Enfer. Langs de wijnranken gaat het 1,5 km à 10,2% omhoog, en er is zelfs sprake van een piek van bijna 16%.

Na een vervelende uitloper van 400 meter aan zo’n 6%, kunnen de rensters de duik richting Guilherand-Granges maken. Na een afzink van een tweetal kilometer is het parcours in de laatste drie kilometer vlak. Als de rensters voor de tweede keer bij de finish komen, zullen sommigen ongetwijfeld al verlangen naar de daadwerkelijke finish, maar zover is het nog niet.

Eerst staat er nog de Saint Romain de Lerps-lus op het menu. Dit is een noordelijk gelegen zeven kilometer lange beklimming aan een gemiddelde van 7,2%, met uitschieters richting de 13%. En tot overmaat van ramp is de Val d’Enfer-klim ook in deze lus opgenomen. Bij het luiden van de bel, hoeven de rensters alleen nog maar het kleinere circuit te bedwingen, met daarin dus de sterk slingerende muur van Costebelle en de venijnige Val d’Enfer, inclusief nahupsje. Goed voor 1570 hoogtemeters in totaal. En uiteindelijk een andere Europees kampioene.

Zaterdag 4 oktober 2025, UEC Road European Championships: Etappe (116.1 km)

Start:

14:00 ( Privas)

Finish:

16:54 ( Valence)

Favorieten

Lorena Wiebes moet na een unaniem belachelijk succesvol seizoen nog een keer proberen te oogsten op de baan, dus ze zal ook dit wegkampioenschap overslaan. Niet dat ze de oranjeklant was geweest met de grootste winstkansen, want daarvoor is het parcours net iets te hevig. Wat dat betreft is het meer iets voor Demi Vollering. Ze heeft zich kotselijk vermaakt in Rwanda, maar uiteindelijk verliep de wegwedstrijd om diverse redenen niet als gehoopt. Lukt het bij de herkansing een week later wel?

Dan zal ze wel moeten afrekenen met de Zwitserse ploeg, met Marlen Reusser en Elise Chabbey als belangrijkste speerpunten. Uiteindelijk kwamen deze twee nog het meest in de buurt vanuit de groep der favorieten op het WK, maar het mocht voor Chabbey uiteindelijk net niet meer baten. Met het EK kunnen ze wellicht sportieve revanche nemen? Het parcours lijkt zich in ieder geval wel te lenen voor een solo à la Reusser. Ze zou daarmee de eerste zijn die een EK-dubbel realiseert.

Marlen Reusser won het EK Tijdrijden met overmacht – foto: fotopersbureau Cor Vos

Gelukkig voor Vollering hoeft ze overigens niet alleen de Helveten te verslaan. Er staan immers nog meer vrouwen aan de start die het op dit parcours goed kunnen doen. Mischa Bredewold, een echte najaarsrenster, heeft bijvoorbeeld de voorbije maand al bewezen dat de Ardèche haar best ligt. Daarnaast beschikt Bredewold over een echt killersinstinct, vergezeld van kwaliteiten als hardrijder en sprinter.

Ook een hellinkje kan ze in haar beste doen zeker aan, al zal ze wel moeite hebben om alle topfavorieten te volgen op de Val d’Enfer. Maar dat hoeft geen probleem te zijn: Bredewold kan ook geweldig anticiperen en in een groepje meesluipen. Hoewel: zit dat er nog in voor haar? Iedereen zal toch weten hoe gevaarlijk ze is. Aan de andere kant: dat was tijdens de Amstel Gold Race ook al geen geheim meer…

Daarnaast heeft ze nog genoeg sterke ploeggenoten die hier ook best wat kunnen bewerkstelligen. Femke de Vries toonde zich in de openingsfase van het WK en ze keert hier terug in de Ardèche. De ronde van de Ardèche schreef ze onlangs bijna op haar naam. Komt er nu wel een eerste profzege voor de zich zeer sterk ontwikkelende Nijmeegse? Of doet Anna van der Breggen wat ze tijdens het eerste EK voor profs ook deed? Het kan maar zo, al heeft ze dan wel betere benen nodig dan een week eerder in de straten van Kigali.

Bredewold en Frankrijk is bepaald geen slechte combinatie – foto: fotopersbureau Cor Vos

Riejanne Markus kwam er op het WK ook al best dichtbij… Waarom dan niet op het EK? Het zou het trouwe werkpaard door velen ongetwijfeld zeer gegund zijn. Maar gunnen en topsport hoort niet bij elkaar. Natuurlijk zal de Nederlandse selectie worden bestookt. Door de Franse ploeg onder anderen. Ook zij zullen uit een ander vaatje moeten tappen om in eigen land wel om de medailles mee te doen. Geen Pauline Ferrand-Prévot of de vinnige Maëva Squiban (zij hebben zich beiden als gevolg van ziekte teruggetrokken), maar wel Cédrine Kerbaol en Juliette Labous. Daar kun je in principe alsnog mee naar de oorlog. Winnen wordt wel een pak lastiger.

Onderschat ook de Poolse ploeg zeker niet. Katarzyna Niewiadoma is de eerste naam om op te schrijven, als ware het een Pavlovreflex, maar duidt u ook gerust Dominika Włodarczyk aan op uw startblad. Deze renster van UAE Team ADQ houdt er niet van om in de belangstelling te staan, na haar megasterke Tour de France Femmes moet ze daar maar aan gaan wennen. Daarvoor stond ze vooral te boek als een puncheur, maar mede door coach Sylwester Szmyd, met wie ze sinds dit seizoen samenwerkt, heeft ze haar klimpotentieel ontdekt. En haar plafond lijkt nog niet bereikt.

We noemen met Elisa Longo Borghini nog een standaardnaam, maar merken tegelijkertijd ook op dat ze het niet in haar eentje hoeft te doen. De Italiaanse ploeg, met daarin ook een gevaarlijke renster als Eleonora Camilla Gasparrini, moet een van de sterksten zijn op dit EK. Duitsland mist vanwege ziekte Liane Lippert, hoewel Franziska Koch gezien haar beresterke seizoen (en een zeer sterk WK) wellicht toch al een grotere kanshebber was geweest.

Franziska Koch – foto: fotopersbureau Cor Vos

Maar zal het überhaupt wel tussen de geijkte namen gaan? Als de topnamen elkaar maar in de gaten blijven houden, kunnen anderen daarvan gebruik maken… En wat is het toch ook mooi als dat gebeurt. Laten we duidelijk zijn: Magdeleine Vallières is absoluut geen one-in-a-million-wereldkampioene à la Kiesenhofer, want ze etaleert vanuit de schaduw al jaren haar potentieel. Het enige verschil is dat ze nu eens uit de schaduw stapte. En op wat voor een moment! Lange neus naar al die anderen die zichzelf onschadelijk maken. En bovenal: hulde aan Vallières en al die anderen die het heft zelf in handen nemen. Want het draait bij lange na niet alleen om de topnamen.

Zo reed Caroline Andersson bijna ongemerkt ook een razend knap WK. Sowieso is de Zweedse de laatste tijd onder de mensen. Ze zou best eens de Vallières van dit kampioenschap kunnen worden. Of moeten we toch weer kijken naar good old Mavi García? García probeert het eigenlijk wanneer ze maar kan, en dit jaar is ze daar al ettelijke malen voor beloond.

In de Tour lukte het, en op het WK dus ook met een bronzen plak die veel betekende voor haar en de Spaanse selectie. Op het EK kunnen we er eveneens donder op zeggen dat de taaie 42-jarige Spaanse het weer gaat proberen. Soms lijkt het een gevecht tegen windmolens, bij voorbaat kansloos, maar dat belet haar niet om het steeds weer te proberen. Het is altijd verstandiger dan meepeddelen terwijl je weet dat je dan twaalfde wordt.

En dan zul je, na het noemen van al deze favorieten en schaduwfavorieten, zien dat met iemand als Mie Bjørndal Ottestad een nog niet vernoemde renster de wedstrijd wint. Hoe is het met de Noorse kampioene? Want na een akelige val in de Tour de France Femmes (waarbij ze haar elleboog brak) reed ze nog geen enkele wegkoers. Op basis van de tijdrit, waarin ze razend knap tweede wist te worden, zou je zeggen: komt goed. Opschrijven dus!

En hoe is het eigenlijk met Cecilie Uttrup Ludwig, is zij weer voldoende hersteld van de door darmparasieten opgelopen maagontsteking? En is de geplaagde Belgische  ploeg in staat om een vuist te maken met een reeks rensters die voor de aanval zullen moeten kiezen? Vragen, vragen… Tijd voor antwoorden!

Fortune favours the brave! – foto: fotopersbureau Cor Vos

Weer en TV

21 graden, een bescheiden windkracht uit het noord-noordoosten en een heel klein kansje op regen: volgens Weeronline hebben de weergoden het prima voor met het peloton.

De EK-wegrit wordt uitgezonden bij de ‘vaste drievuldigheid’ bestaande uit de NOS, Eurosport/HBO Max en Sporza. Bekijk alle tv-zenders en uitzendtijden in onze tv-gids Wielrennen op TV.