De wielerwereld is in gedachte al bij het nieuwe wedstrijdseizoen. WielerFlits blikt heel de maand december terug op het wielerjaar 2016. Iedere werkdag een nieuwe terugblik en poll. Vandaag: De indrukwekkendste solo’s van 2016.

Weinig is mooier dan helemaal alleen over de streep komen, het liefst met een enorme voorsprong, in de wetenschap dat je een heel peloton hebt achtergelaten. Het is echter o zo moeilijk. Toch zijn er ook in het afgelopen wielerseizoen een hoop mooie nummertjes opgevoerd. Hier volgt een lijst met de meest indrukwekkende solo’s van 2016.

Stephen Cummings in het Critérium du Dauphiné

Zeg je solo’s, dan zeg je al gauw Stephen Cummings. De Brit heeft er een vak van gemaakt. Ook in het afgelopen seizoen flikte hij het kunstje meer dan eens, en steeds ook in grote wedstrijden, zelfs de Tour de France. In de Ronde van Frankrijk kwam hij met ruim eenn minuut over de streep, maar zijn solo in het Critérium du Dauphiné was nóg indrukwekkender.

Daar reed Cummings in de slotetappe naar Superdévoluy met nog zeventig kilometer – en een heleboel fikse beklimmingen – te gaan weg uit een kopgroep om vervolgens nooit meer teruggepakt te worden. Hij kwam zelfs met een kleine vier minuten voorsprong over de streep.

Jasper Stuyven in Kuurne-Brussel-Kuurne

De solo van Jasper Stuyven in Kuurne-Brussel-Kuurne was een stuk korter, maar daardoor niet per se minder mooi. De Belg reed op zeventien kilometer van het einde weg uit een elitegroepje en sloeg direct een gat van een halve minuut. De achtervolgers wisten daarna amper dichterbij te komen, terwijl zij hun benen zeker niet stilhielden.

“Toen Stuyven demarreerde, dacht ik dat dat veel te vroeg was”, stelde Tom Boonen na de meet tegenover Sporza. “Zeker met de wind op kop.” Ook Greg Van Avermaet reageerde verrast: “Stuyven was heel indrukwekkend vandaag.” Het zijn niet de minsten die dit zeggen. Dat onderstreept de prestatie van Stuyven.

Diego Rosa in de Ronde van het Baskenland

Een van de langste solo’s van het seizoen staat op naam van Diego Rosa. In de koninginnenrit van de Ronde van het Baskenland, met onderweg maar liefst acht beklimmingen op het menu, besloot hij al op de tweede berg zijn medevluchters achter te laten.

Het was toen nog 125 kilometer tot aan de meet, maar Rosa hield vol. En hoe! De Italiaan van Astana kwam met drie minuten en dertien seconden voorsprong over de streep. Hij had dus genoeg tijd om de overwinning uitgebreid te vieren en dat deed hij dan ook. Rosa kwam al lopend met de fiets in de lucht over de streep.

Tim Wellens in de Ronde van Polen

Hetzelfde gebaar maakte Tim Wellens in de Giro, maar hij staat in dít lijstje vanwege zijn ritzege in de Ronde van Polen. De Belg won daar een apocalyptische etappe, waarin 86 (!) renners niet eens de finish wisten te halen.

Voor Wellens vormde de regen, die de hele etappe viel, echter geen probleem. Integendeel, hij lijkt er juist beter door te rijden. Het was dan ook geen verrassing om hem in de vroege vlucht te zien. Op 45 kilometer van het einde vond Wellens het welletjes en liet hij zijn medevluchters achter, om vervolgens met ruim vier minuten voorsprong over de streep te komen. Een huzarenstukje.

Fabio Aru in het Critérium du Dauphiné

Een solo hoeft niet per se lang te zijn, of onder heroïsche omstandigheden plaats te vinden, om indrukwekkend te mogen worden genoemd. Dat bewees Fabio Aru dit seizoen in het Critérium du Dauphiné. Na een kleurloos voorjaar pakte hij daar een knappe ritzege.

In een etappe die gemaakt leek voor sprinters, en zeker niet voor smalle klimmers als Aru, reed de Italiaan op twaalf kilometer van het einde weg uit het peloton. Wat volgde was een spannende – en verrassend lange – strijd. Normaal ben je als eenling kansloos tegen de sprinttreintjes. Al helemaal als je voorsprong niet boven de vijftien seconden wil uitkomen, maar Aru hield moedig vol en bleef de sprinters voor, zij het nipt. Het verschil was uiteindelijk twee tellen.

Peter Koning in de Ronde van Iran

Voor Peter Koning was de slotkilometer in de door hem gewonnen etappe in de Ronde van Iran (2.1) beduidend minder spannend. De Drapac-renner kwam met bijna vijf minuten (!) voorsprong over de streep. Toegegeven, het gaat niet om de allergrootste wedstrijd, maar met zo’n grote voorsprong (een record dit seizoen?) verdien je zeker een plaats in dit lijstje.

Het was voor Koning bovendien niet de eerste solo van het seizoen. In de derde etappe van de Tour de San Luis voerde hij ook al een knap nummertje op. Toen was zijn voorsprong ruim anderhalve minuut. Solozeges blijken zijn specialiteit.

Tom Dumoulin in de Tour de France

In een iets grotere wedstrijd dan de Ronde van Iran zorgde ook Tom Dumoulin voor een knappe solo. De renner van Giant-Alpecin won de koninginnenrit van de Tour de France naar Andorra Arcalis, nadat hij weg was gesprongen uit een grote kopgroep.

De Nederlander koos een slim moment om ervan door te gaan. Vlak voor de voet van de slotklim, toen iedereen naar elkaar aan het kijken was, muiste hij ervan onder. Dankzij zijn tijdrijderscapaciteiten sloeg Dumoulin direct een groot gat. Ook zijn klimmersbenen bleken vervolgens in orde, want Rui Costa en Rafal Majka kwamen nauwelijks dichterbij, waardoor Dumoulin glunderend over de streep kon fietsen, ondanks de hagel die plots viel. Een mooi stukje Nederlandse wielerhistorie werd geschreven.

Lachlan Morton in de Tour of Utah

Tot slot de solo van Lachlan Morton in de slotetappe van de Tour of Utah. De Australiër, die volgend seizoen voor Dimension Data rijdt, had in de een na laatste rit zijn leiderstrui verloren, maar wilde coute que coute de eindzege grijpen.

En dus speelde Morton alles-of-niets: aan de voet van de loodzware Empire Pass, met nog twintig kilometer te gaan, reed hij direct weg. Een hopeloze actie, zou je denken, maar de besnorde renner bleek over wonderbenen te beschikken en liep steeds verder uit. In de afdaling verloor hij weliswaar weer wat tijd, maar zijn voorsprong aan de meet bleek genoeg om de leiderstrui weer te heroveren. Een knap nummertje.

Stem!

[poll id=”385″]