Dylan van Baarle heeft Dwars door Vlaanderen achter zijn naam gezet. De klassiekerspecialist van INEOS Grenadiers wist in Waregem een solo van ruim vijftig kilometer succesvol af te ronden.

Eigenlijk zou de 75e Dwars door Vlaanderen vorig jaar zijn verreden. De organisatie stelde alles in het werk om een feesteditie neer te zetten, maar de coronapandemie dwarsboomde alle plannen. In 2021 vierde de klassieker alsnog zijn jubileum, al ontbrak door alle maatregelen de visite langs de route. Het parcours was op enkele punten gewijzigd; een extra passage van de Kluisberg was toegevoegd, waardoor de Kwaremont niet meer de eerste klim van de koers was. Daarnaast was op ruim veertig kilometer van de finish de Kruisstraat als bijkomende hindernis ingetekend. “Onze finale is nu een stuk pittiger en gebalder”, aldus koersdirecteur Guy Delesie.

Trek-Segafredo (met vijf man i.p.v. zeven) en BORA-hansgrohe waren weer van de partij. Zondag moesten beide ploegen nog verstek laten gaan in Gent-Wevelgem na positieve coronatests. Op het laatste moment was wel Alberto Bettiol afgehaakt. Ook ploegmakker Jonas Rutsch verscheen niet aan het vertrek. Om kwart over twaalf werd bij het voetbalstadion ‘Schiervelde’ in Roeselare het startsein gegeven en vrijwel meteen nadat de koers op gang was gebracht, zetten de renners er de pas in. Er werd slag om slinger aangevallen, maar na het eerste koersuur, waarin liefst vijftig kilometer werd afgelegd, was er nog altijd geen kopgroep gevormd.

Wedstrijd korte tijd stilgelegd
Nog voor de eerste beklimming van de dag, de Kluisberg, werd de koers geneutraliseerd wegens een vrachtwagen op het parcours, maar na een kort oponthoud mocht het peloton de draad weer oppakken. Op de klim probeerden zes renners vervolgens weg te rijden, maar ook zij kregen geen speelruimte. Ook de volgende aanval, van Ethan Hayter, leek gedoemd te mislukken. De Brit zette zijn poging echter dapper door, zag even later Florian Vermeersch en Jelle Wallays aanhaken en voor het eerst kreeg een kopgroep een gaatje. Nils Eekhoff ging nog in de tegenaanval, maar de vluchters waren al te ver weggereden.

foto: Cor Vos

Op de Knokteberg, de vierde klim, moest Vermeersch Wallays en Hayter laten rijden. Op de Maria Borrestraat versnelde het peloton, waardoor de toch al broze voorsprong van de twee koplopers terugliep. Intussen kwamen Matteo Trentin en Elia Viviani hard ten val op de keitjes. Wallays en Hayter begonnen met twintig seconden aan de Taaienberg, maar dat bleek niet genoeg om het peloton voor te blijven. Op de kasseiklim viel de grote groep steeds meer uiteen. Op de uitloper ervan reed Dylan Teuns even vooruit, maar de renner van Bahrain Victorious kreeg weinig ruimte. Niet veel later ontstond de volgende kopgroep.

Een groep met zeven man troepte samen, en op de Berg ten Houte reed Dylan van Baarle daaruit weg. De Nederlander moest echter nog 52 kilometer afleggen. Bij de favorieten testte Mathieu van der Poel de benen de eerste keer, op 51 kilometer van de streep. De Nederlandse kampioen kreeg Florian Sénéchal met zich mee. Op weg naar de Kruisstraat pakte Van Baarle een voorsprong van een half minuutje op een eerste groepje met onder anderen Alexander Kristoff en Tim Wellens. In een volgende groep zat Van der Poel, terwijl wereldkampioen Julian Alaphilippe daar weer achter reed. Nog voor de klim troepten de eerste twee achtervolgende groepjes samen.

Van Baarle houdt stand
Op de Kruisstraat reed Nils Politt in een strak tempo naar boven, maar Van Baarle wist vooraan in zijn eentje stand te houden. Meerdere renners gingen in de tegenaanval op de Nederlander, maar steeds stuitten zij op een reactie. Op de Knokteberg zakte Van der Poel verrassend erdoor, terwijl Alaphilippe juist oprukte. De wereldkampioen moest echter nog wel het een en ander goedmaken op onder meer koploper Van Baarle en een eerste achtervolgende groep met Christophe Laporte, Greg Van Avermaet, Warren Barguil, Rui Oliveira, Dylan Teuns, Milaan-San Remo-winnaar Jasper Stuyven, Victor Campenaerts, Florian Sénéchal en Luke Durbridge.

foto: Cor Vos

Van Baarle wist op weg naar de beklimming van het Vossenhol zijn voorsprong op de eerste acht achtervolgers van twintig à dertig tellen in stand te houden. In die groep werd door onder meer Van Avermaet hard gewerkt om het samengesmolten peloton met o.a. Alaphilippe en Van der Poel voor te blijven. Bij de eerste achtervolgers trok Stuyven fors door op de Holstraat, de voorlaatste klim, maar de andere mannen zaten mee in zijn wiel. Durbridge had het even moeilijk, maar was de volgende aanvaller net na de klim. Campenaerts en de anderen zaten echter snel weer op de derailleur van de Australiër.

Van Baarle begon met een halve minuut voorsprong aan de Nokereberg, de laatste klim op tien kilometer van de finish. Van Avermaet nam in de achtervolging de kasseiklim voor zijn rekening, maar het groepje kwam niet dichterbij. Van Baarle bedwong in een vloeiende stijl de kasseien van de Herlegemstraat en op acht kilometer van de aankomst kon hij ook de laatste hindernis van de route wegstrepen. Daarna moesten enkel de kilometers nog worden afgeteld. De achtervolgers waren verslagen en na 184,1 kilometer koers kreeg de 75e Dwars door Vlaanderen een winnaar uit Nederland.

In de slotkilometers kwam het peloton, waaruit Mathieu van der Poel in de finale moest lossen, toch nog bij de achtervolgende groep. Christophe Laporte legde beslag op de tweede plek, Tim Merlier werd derde.