Dumoulin: “Slechte benen vanaf het begin”
Tom Dumoulin had vandaag slechte benen, dat zei de Sunweb-renner na afloop van de etappe tegen de toegestroomde pers. Hij verloor zijn roze trui aan Nairo Quintana, maar heeft de tweede plek in het algemeen klassement nog wel in bezit. “Ik heb in de finale mijn verlies proberen te beperken”, vertelde hij.
“Ik had slechte benen vanaf het begin. Ik maakte een beginnersfout door aan het begin bij een afdaling helemaal achterin te zitten”, beschrijft hij de penibele situatie, waardoor hij op achterstand kwam. “Toen gingen Bahrain-Merida en Movistar versnellen en splitste het peloton in tweeën. Ik zat achteraan en moest – met mijn slechte benen – al op mijn max achtervolgen op de klim halverwege de etappe. Dat was heel onnodig.”
“In de finale probeerde ik mijn verlies te beperken. Dat ging goed”, blikt hij terug op de slotklim. Onder meer dankzij Simon Geschke is zijn achterstand beperkt tot 38 seconden. “Mijn ploeg was gelukkig echt heel sterk. Zij moesten mij een paar keer redden. Ik moet hen bedanken, anders was het nog erger geweest. Ik had gewoon slechte benen vandaag. Hopelijk zijn ze morgen beter. Met goede benen was het mogelijk om de groep te volgen, maar die had ik dus niet.”
Morgen volgt de laatste rit in lijn. Onderweg liggen twee zware beklimmingen: de Monte Grappa en de Foza. Na de top van die laatste klim volgen nog vijftien vlakke kilometers. Zondag is de afsluitende tijdrit.
In de RIDE Magazine Zomergids 2025 (€12,50) lees je een interview met Tom Dumoulin over zijn band met het gravelen. Nu hij gestopt is als prof, doet hij veel andere dingen. In 2025 gaat hij voor het eerst Unbound Gravel rijden en wij gingen op pad met Dumoulin en Adne Koster om te praten over hun liefde voor de fiets, de koers, en hun voorbereiding op Unbound. Pre-order jouw exemplaar van het zomernummer 2025 van RIDE Magazine hier!!
Op naar morgen, hup Tom!!!
Als hij zich kan herpakken morgen dan is het zondag heel goed mogelijk om de trui te heroveren.
Ik ben bang dat we straks weer met een deja vu kater zitten opgescheept, een grote ronde bijna winnen maar in het zicht van de haven weer stranden.
Volgensmij is het gewoon op.