Materiaalzone 
Fietstoerisme 
De Vuelta-chaos door de ogen van Louis Vervaeke: “Waren bijna wilde beesten die wilden uitbreken”
De Vuelta a España kende met Jonas Vingegaard een eerste Deense eindwinnaar, maar de drieweekse ronde gaat toch vooral de geschiedenisboeken in als de Vuelta van de (vele) protesten. Louis Vervaeke maakte het allemaal van dichtbij mee en blikt met Sporza Daily terug op drie veelbewogen weken.
In de eerste week van de Vuelta verliepen de pro-Palestina-demonstraties nog vreedzaam en leek er niet meteen reden tot zorg, maar eenmaal op Baskische bodem ging het een eerste keer echt mis. In Bilbao sloeg de vlam in de pan en zag de organisatie zich genoodzaakt om de etappe in te korten.
“Bilbao was een eyeopener bij de eerste doortocht aan de finish. Je mag het zo niet zeggen, maar het waren bijna wilde beesten achter een barrière die wilden uitbreken”, schetst Vervaeke. “Er waren ook plaatsen waar ze met duimspijkers gooiden, dat gaat toch ver? En ploegleiders vertelden me zelfs dat ze met touwen van bruggen kwamen gesprongen om de auto’s te doen stoppen. Niet alles was in beeld, maar het was spectaculair.”
“Dat kan niet de bedoeling zijn”
Het zorgde voor gevaarlijke situaties. “Ze weten niet hoe gevaarlijk het is om een renner tegen 40 à 50 kilometer per uur te doen stoppen”, meent de renner van Soudal Quick-Step. “We wilden gewoon koersen en niet dat de koers in gedrang kwam. Maar wij waren wel in gevaar. Dat kan de bedoeling niet zijn. Het leek alsof we in een politiek conflict zaten. Dat gaat wel heel ver en in Madrid was het gewoon niet meer houdbaar.”
foto: Cor Vos
foto: Cor Vos
foto: Cor Vos
Voor de renners van het geviseerde Israel-Premier Tech was het al helemaal een penibele situatie. Vervaeke leeft mee met zijn collega’s. “Ze dragen dat shirt met die vlag en dat is nu enorm geladen. Ze zagen er echt van af en wilden gewoon dat de Vuelta gedaan was. Sommige renners vroegen zelfs of we geen plek in de ploeg hadden voor volgend jaar. Zij meenden ook dat ze niet naar huis konden, want ze worden betaald en zouden risico lopen op ontslag. Dat was heel triestig voor hen.”
