Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Dé oplossing tegen dominantie UAE Emirates en o.a. Visma | Lease a Bike in grote rondes
Opinie De rijkere ploegen drukken een steeds groter stempel in de strijd om de eindzeges in de grote rondes. Sinds 2020 zien we dat Jumbo-Visma, UAE Emirates en INEOS Grenadiers het hele peloton op vele momenten in de Giro d’Italia, Vuelta a España en Tour de France in een houdgreep houden. Ook in deze Tour zien we dat op de bepalende momenten de concurrentie weinig in te brengen heeft tegen UAE Emirates en Visma | Lease a Bike.
Kijk je naar de podiums van de grote rondes sinds 2020, dan stond Visma | Lease a Bike liefst tienmaal op een podium. UAE Emirates en INEOS Grenadiers achtmaal en Bahrain Victorious driemaal. Niet heel toevallig de teams die de afgelopen jaren ook qua budget bovenaan de WorldTour-ranking staan.
Niet alleen bij het publiek, maar ook op het hoogste niveau binnen de internationale wielerunie UCI en Tour de France-organisator ASO leeft de vraag hoe je meer evenwicht creëert tussen de ploegen. The Outer Line en WielerFlits zochten voor het zomernummer van RIDE Magazine naar een antwoord door naar de Amerikaanse budget- en/of salarycaps te kijken en een model op basis van de UCI-punten van de renners. Hier brengen wij een samenvatting van dit artikel.
Je hebt geen speciale bril nodig om te zien dat het profwielrennen meer en meer gedomineerd wordt door een handjevol rijke teams. Ploegen die zowel de financiële daadkracht als de managementexpertise hebben om toprenners aan te trekken en consequent winnende wedstrijdstrategieën uit te voeren.
Jumbo-Visma domineerde de wielersport in 2023. Het veroverde alle drie de grote rondes, met zelfs alle drie de podiumplaatsen in de Vuelta a España. UAE Emirates beschikt over een schijnbaar onbeperkt budget en heeft in Tadej Pogacar de beste allround renner van de sport. Het team domineert in de UCI-punten ranking, een klassement dat volgens sommige analisten een goede weergave is van de prestaties. En nog niet zo lang geleden zagen we INEOS Grenadiers (het toenmalige Team Sky) de sport bijna een decennium lang domineren.
Visma | Lease a Bike en UAE Emirates bepalen de Tour – foto: Cor Vos
Er is een keerzijde aan de dominantie van bepaalde teams. Wielrennen ontleent, net als alle andere sporten, zijn opwinding aan een spannende strijd tussen de grote tenoren en diverse teams. De UCI publiceerde in augustus 2019 een onderzoek dat dit beeld bevestigde: een handvol teams met een groot budget domineert steeds nadrukkelijker de sport en dit vermindert bij het grote publiek de interesse om naar wielerwedstrijden te kijken. Dit is wat we zagen in de afgelopen Giro d’Italia, waar de kijkcijfers door de dominantie van Tadej Pogacar en UAE Emirates slecht waren.
Amerikaanse competities
Veel sporten, vooral Amerikaanse competities zoals de NBA, NFL, NHL – maar internationaal ook de Formule 1 – hebben geprobeerd om regels op te stellen om de teambudgetten binnen een bepaald bereik te houden. Deze limieten worden vaak budget- of salarisplafonds genoemd en de vorm die ze aannemen verschilt sterk per sport.
Budget- en/of salarisplafonds zijn gebruikelijk in veel Amerikaanse competitiesporten en herbergen een spectrum van richtlijnen voor financiering, uitgaven en talentinvesteringen. Deze regels worden opgelegd door de betreffende sportbonden en/of zijn overeengekomen door alle teams.
Salarisplafonds zijn er meestal niet om het salaris van een individuele sporter te beperken, maar begrenzen de totale loonlijst van een team. In de meeste sporten maakt de post salarissen (volgens recente schattingen) tussen de 65 en 70 procent uit van het budget van een gemiddeld team. Individuele atleten kunnen binnen zo’n systeem sterk variërende salarissen verdienen, maar een plafond voor het totale teamloon vermindert grote financiële en marktgerelateerde verschillen tussen de ploegen.
Er schuilen gevaren in zogenaamde ‘zachte’ en ‘harde’ beperkende salaris- of budgetplafonds. Een ‘zacht’ plafond kan uitsluitingen of achterpoortjes hebben die het plafond onuitvoerbaar maken door tekenbonussen, uitgestelde vergoedingen en andere aanmoedigingsclausules. Een ‘hard’ plafond met een absolute limiet kan mogelijk arbeids- en mensenrechtenwetten schenden door te verhinderen dat een sporter verdient wat hij of zij waard is.
Het ‘luxury tax’-model is een compromis dat teams toestaat om de plafonds te overschrijden, maar alleen als ze als straf ‘belasting’ betalen voor deze overschrijding; tot wel vier of vijf keer het bedrag waarmee een team het plafond overschrijdt. In competitiesporten wordt die belastingopbrengst dan verdeeld onder de andere teams om een grotere competitieve gelijkheid te bevorderen.
De vraag blijft of het wielrennen met zijn bijzondere structuur een systeem van budget- of salarisplafonds kan invoeren.
Nieuw systeem op punten gebaseerd
Aangezien een budgetplafond in het wielrennen heel wat logistieke en mogelijk juridische uitdagingen vergt, hebben we ook gekeken naar een nieuw systeem waarbij er meer gelijkheid tussen de ploegen komt wanneer de teams een maximaal aantal UCI-punten aan de start van een grote ronde of een klassieker mogen brengen.
De UCI houdt het hele seizoen een gedetailleerde ranking bij van individuele- en teampunten gebaseerd op de prestaties in de wedstrijden. Deze huidige verdeling van UCI-punten heeft zowel voor- als tegenstanders. Renners verdienen UCI-punten met hun klasseringen in wedstrijden. Zowel in de eendagswedstrijden als in etappes en eindklassementen van rittenkoersen. Op basis van het niveau waarop deze wedstrijden worden gereden, wordt de hoogte van de punten bepaald. Je verdient meer punten met een ritzege in de Tirreno-Adriatico dan in de Baloise Belgium Tour.
Het succesjaar 2023 van Jumbo-Visma – foto: Cor Vos
Hoewel veel fans nauwelijks op de hoogte zijn van dit puntensysteem, wordt de puntentelling op het einde van het jaar beloond met prijzen voor de beste renner. Vorig jaar was Tadej Pogacar met 7.682 UCI-punten de nummer één op deze UCI-ranking. Het beste team van het jaar is het team dat op basis van de optelsom van de individuele UCI-punten van hun renners de meeste UCI-punten heeft. UAE Emirates leidde dit klassement eind 2023 met 31.038 punten, terwijl Jumbo-Visma 29.885 punten had. Team dsm-firmenich stond op de 17e plek met 9.127 punten.
Door het invoeren van de drempel dat ploegen slechts een maximaal aantal UCI-punten aan de start mogen brengen, is het eenvoudigst wanneer de eindrangschikking van het UCI-klassement over het voorgaande jaar wordt gehanteerd. De optelsom van de punten per individuele renner bepaalt hoeveel punten een ploeg aan de start brengt. De grens van een maximaal aantal punten moet ervoor zorgen dat ploegen een mix van renners opstellen en niet enkel toppers
Tegenstanders
De rijkere WorldTeams zullen tegen dit puntensysteem zijn. Een ploeg als UAE Emirates is immers in staat in deze Tour vier klassementsrenners voor een grote ronde op te stellen, ondersteund door renners die in voorkomende gevallen ook een klassement kunnen rijden. In het voorgestelde puntensysteem kan zo’n ploeg misschien maar één klassementsrenner kiezen of moet het de keuze maken om bijvoorbeeld twee klassementsrenners te ondersteunen met ‘zwakkere’ helpers.
Ploegen met een minder groot budget en met renners met minder UCI-punten hoeven niet te rekenen voorafgaand aan een Tour de France aangezien zij die limiet niet eens benaderen.
Een voorbeeld schept duidelijkheid. Door gebruik te maken van de UCI-rankings van eind 2022 hebben we op basis van de individuele UCI-punten van de geselecteerde acht renners voor de Tour de France 2023 gekeken hoeveel ‘punten’ Jumbo-Visma, UAE-Emirates, INEOS Grenadiers en Soudal Quick-Step aan de start brachten. Jumbo-Visma stelde een achttal samen met een collectief totaal van 12.544 punten. De ploeg van UAE Emirates vertegenwoordigde 9.148 punten, terwijl de totalen van INEOS Grenadiers en Soudal Quick-Step respectievelijk slechts 5.435 en 3.231 waren.
Wanneer de puntengrens voor de Tour de France op 10.000 UCI-punten was gezet, dan zou UAE Emirates net onder de drempel zijn gebleven, maar Jumbo-Visma had zijn ploeg moeten aanpassen. De Nederlandse ploeg had dan Wout van Aert of Christophe Laporte én Dylan van Baarle plus één andere renner moeten vervangen voor renners met minder UCI-punten.
Dit zou cruciaal zijn geweest, aangezien deze renners een sleutelrol vervulden in de strategie van de ploeg om de wedstrijd drie weken lang zo zwaar mogelijk te maken om zo de concurrentie uit te putten. Natuurlijk hadden andere renners die rol kunnen overnemen, maar waarschijnlijk is dat niet.
De drie kopmannen tijdens de Vuelta 2023 – foto: Cor Vos
Rijkere ploegen (met meer kapitaal) worden gedwongen om kritischer te zijn bij het kopen van renners en het samenstellen van hun teams. Wanneer zulke ploegen niet al dat talent kunnen opstellen in belangrijke wedstrijden, worden ze gedwongen om te heroverwegen om geld uit te geven voor het aantrekken van toppers.
Wanneer de rijkste ploegen niet de stimulans hebben om alle beste renners op te kopen, zou dit tot gevolg kunnen hebben dat de talentvolle renners voor meer ploegen bereikbaar worden omdat de salarissen niet meer naar ongekende hoogtes worden gedreven. Toch zal het gros van de renners voor de punten willen blijven vechten omdat een bepaald salarisniveau aan deze punten verbonden blijft.
Dit puntensysteem kan iets minder beperkend worden gemaakt voor de rijkere teams door een vorm van ‘luxury tax’ zoals hierboven genoemd. Deze hoge ‘boete’ die teams moeten betalen voor het overschrijden van de puntenlimiet moet vervolgens op de een of andere manier verdeeld worden onder de armere teams. Het ontvangen en verdelen van dit ‘boetegeld’ op een rechtvaardige basis kan in het wielrennen echter heel ingewikkeld zijn.
Er kunnen ook negatieve effecten ontstaan door zo’n puntensysteem. Sommige rijkere ploegen kunnen door dit puntensysteem geneigd raken om in de loop van het seizoen minder punten te verzamelen om zo onder een limiet te blijven. Dit kan tot situaties leiden waarin het in het belang van een team is om koersen te laten lopen. Of teams worden door hun puntenhoeveelheid min of meer gedwongen een of meer toprenners te ‘verkopen’ omdat ze hun beste renners toch niet allemaal kunnen opstellen in de belangrijkste koersen.
Conflicten
Een dergelijke puntenlimiet kan ook leiden tot conflicten binnen een team. Het teammanagement wil misschien dat bepaalde renners minder punten verzamelen, waar de individuele renner juist zoveel mogelijk punten wil behalen om zijn waarde te verhogen en betere contractkansen af te dwingen. Een puntendrempel kan teams aanmoedigen om bepaalde renners minder punten te laten winnen en andere renners juist meer punten. Het zou ook kunnen leiden tot gevaarlijke situaties doordat renners in de slotfase van een koers proberen om zo laag mogelijk te finishen. Bijvoorbeeld door renners die deel uitmaken van een sprinttrein.
De jarenlange dominantie van INEOS Grenadiers (Team Sky) – foto: Cor Vos
Tenslotte is het waarschijnlijk nodig om een nieuwe puntentelling/puntenverdeling te definiëren. Sommige kenners zijn al van mening dat het huidige UCI puntensysteem, waarop dit model gebaseerd zou zijn, gebreken vertoont en niet echt representatief is voor de werkelijke prestaties.
Toch kan het een aanzet zijn om een competitie op te zetten waar meer evenwicht tussen de ploegen is. En niet dat een paar rijke teams luxe knechten in hun klassementsploeg hebben, die bij alle andere teams het kopmanschap zouden dragen. Daardoor heb je nu al jaren de situatie dat een handvol teams de strijd om het klassement in de grote rondes bepaald.
Dit artikel is tot stand gekomen door een samenwerking tussen het Amerikaanse platform The Outer Line en WielerFlits. The Outer Line schrijft diepgaande artikelen en commentaren over de economie, het bestuur, de structuur en competitie van het profwielrennen.
Reportage over meer evenwicht tussen de ploegen
In de nieuwe RIDE Magazine (€9,95) lees je een uitgebreide reportage over hoe je meer evenwicht tussen de ploegen in de WorldTour kunt krijgen, zodat niet alleen de rijkere teams de strijd in de grote rondes bepalen. Lees het verhaal in het 236 pagina’s tellende blad van RIDE waar ook alles over het wielrennen op de Olympische Spelen en de Tour de France Femmes staat. Bestel jouw exemplaar van het zomernummer 2024 van RIDE Magazine hier!
Uitslagen laatste grote rondes:
Giro d’Italia 2024:
- Tadej Pogacar (UAE Emirates), 2. Daniel Felipe Martinez (BORA-hansgrohe), 3. Geraint Thomas (INEOS Grenadiers)
Vuelta a España 2023:
- Sepp Kuss (Jumbo-Visma), 2. Jonas Vingegaard (Jumbo-Visma), 3. Primoz Roglic (Jumbo-Visma)
Tour de France 2023:
- Jonas Vingegaard (Jumbo-Visma), 2. Tadej Pogacar (UAE Emirates), 3. Adam Yates (UAE Emirates)
Giro d’Italia 2023:
- Primoz Roglic (Jumbo-Visma), 2. Geraint Thomas (INEOS Grenadiers), 3. Joao Almeida (UAE Emirates)
Vuelta a Espana 2022:
- Remco Evenepoel (Quick-Step), 2. Enric Mas (Movistar), 3. Juan Ayuso (UAE Emirates)
Tour de France 2022:
- Jonas Vingegaard (Jumbo-Visma), 2. Tadej Pogacar (UAE Emirates). 3. Geraint Thomas (INEOS Grenadiers)
Giro d’Italia 2022:
- Jai Hindley (BORA Hansgrohe), 2. Richard Carapaz (INEOS Grenadiers) 3. Mikel Landa (Bahrain Victorious)
Vuelta a España 2021:
- Primoz Roglic (Jumbo-Visma), 2. Enric Mas (Movistar), 3. Jack Haig (Bahrain Victorious)
Tour de France 2021:
- Tadej Pogacar (UAE Emirates), 2. Jonas Vingegaard (Jumbo-Visma), 3. Richard Carapaz (INEOS Grenadiers)
Giro d’Italia 2021:
- Egan Bernal (INEOS Grenadiers), 2. Damiano Caruso (Bahrain Victorious), 3. Simon Yates (Team BikeExchange)
Vuelta a España 2020:
- Primoz Roglic (Jumbo-Visma), 2. Richard Carapaz (INEOS Grenadiers), 3. Hugh Carty (EF Pro Cycling)
Tour de France 2020:
- Tadej Pogacar (UAE Emirates), 2. Primoz Roglic (Jumbo-Visma), 3. Ritchie Porte (Trek-Segafredo)
Giro d’Italia 2020:
- Tao Geoghegan Hart (INEOS Grenadiers), 2. Jai Hindley (Team DSM), 3. Wilco Kelderman (Team DSM)
Zeker geen puntensysteem waarbij de rijkste teams hun topknechten het meeste kunnen betalen om geen punten te halen. Dit verandert niets aan het overwicht van de rijke teams èn creëert een nieuwe, onwenselijke race dynamiek.
Gewoon een budget cap invoeren. Fuck die mensenrechten om nog meer miljoenen te kunnen verdienen en fuck die oliedollars. Ga maar voetballen.
Restricties op budgetten of lonen worden eenvoudig omzeild, kijk maar naar de Financial Fair Play in het voetbal, waarbij PSG dit simpel oploste door op papier hun spelers op lagere lonen te zetten, maar in de realiteit ze via een vage constructie royaal betaald werden als 'ambassadeurs' van het WK voetbal in Qatar of van het land Qatar op zich.
Bovendien kan je het niet maken om in de zakken van wielrenners te zitten, die maar een fractie verdienen van bv NBA-spelers. Wielrennen is erg tijdsintensief, dus al van jongsaf aan moeten renners vaak al hun tijd en energie spenderen om op het hoogste niveau te raken, met als gevolg dat ze vaak geen of een laag diploma hebben. Amper een handvol toppers verdient daarbij voldoende om nadien nooit meer te hoeven werken. Als we even de vergelijking maken met de NBA, dan zien we dat liefst 206 spelers minstens 5.000.000$ verdienen. Van de in totaal 356 geregistreerde spelers, zijn er amper 6 die onder de 1.000.000$ zitten. Binnen het wielrennen zitten enkel een paar happy few boven die grens, dus als je nog meer limieten zou opleggen, waar veelal de mindere goden het slachtoffer van zullen zijn, dan haal je gewoon de totale kwaliteit van het wielrennen onderuit. Voor 80% van de renners is het wielrennen nu al geen goudpot, maar kunnen ze er wel nog van overleven. Als je daar nog verder in snijdt, waarom zouden jonge kinderen dan nog wielrenner willen worden, of ouders het toelaten aan hun kind? De sport is sowieso al levensgevaarlijk, maar als de kans ook nog eens gigantisch is dat je aan het einde van de maand je rekeningen niet kan betalen, of na je carrière sowieso nog 50 jaar aan de band moet gaan werken, dan haken er gewoon ontzettend veel af.
Een maximaal aantal punten aan de start is al helemaal ridicuul. Dan gaan onze heren wielrenners van augustus tot juni op hun berg zitten om enkel bij de start van de Tour hun neus aan het venster te steken, en het is nu al een grote frustratie voor vele wielerliefhebbers dat ze er nog amper afkomen. Anderzijds krijg je sprintloodsen die nog harder in de remmen gaan om toch maar zeker geen punten te scoren, en potentieel moedig je kamikaze-acties aan waarbij de 'straf' van UCI-puntenaftrek welgekomen is om onder de maximale puntengrens te duiken. Als renner X de Tour zou moeten missen omdat het team net boven die grens zou zitten met zijn UCI-punten, dan is een kwak in de sprint van Dauphiné of Suisse snel uitgedeeld en wordt de renner in kwestie toch beloond met de kans om de Tour te betwisten.
Bovendien moet het wielrennen zich ook de vraag durven stellen waarom er een disbalans is tussen de verschillende teams? Is dat er wel écht omdat enkele ploegen het grote geld hebben en andere niet? Quick-Step en Jumbo hebben in het verleden bewezen dat ze met een relatief bescheiden budget ver boven hun gewichtsklasse konden boksen door uitstekend management, Israel, Total of AG2R bv hebben dan weer bewezen dat je met mismanagement hopen geld in een bodemloze put kan gooien. Gaan zij wel écht beter presteren en competitiever zijn als ze pakweg 1 miljoen "luxury tax" uit de kas van UAE of Visma kunnen vissen, of schrijven ze dan gewoon 1 miljoen extra loon over naar één of andere obscure Franse nobody puur uit chauvinisme, of naar een uitgerangeerde pseudo-vedette die harder bergaf gaat dan Tadej Pogacar van de Galibier?
Het 'bestraffen' van goed management door zijn luxury tax is één ding, maar dat gebruiken om slecht management te belonen een ander. Op zich zou de invoering van zo'n tax kunnen werken, als de inkomsten weer procentueel verdeeld worden op basis van hoe sterk de 'mindere teams' zich procentueel verbeterd hebben ten opzichte van het jaar voordien. Zo wordt goed management bij deze teams beloond, maar wordt slecht management ook afgestraft.
Wat de disbalans tussen de teams betreft: die valt nu wellicht niet geheel te verklaren uit de budgetten, maar ik heb wel het idee dat dat aan het toenemen is. Het transferbeleid van UAE bijvoorbeeld is geen voorbeeld van briljante scouting, maar gevolg van diepe zakken. En als je leest hoe de omkadering van Pogacar is aangepast dit seizoen, inclusief hightech materiaal e.d., dan kan het niet anders of dat loopt ook flink in de papieren.
Op een gegeven moment kan je dan alleen maar hopen dat er nog meer dubieus geld opwelt uit andere bronnen, nog meer sjeiks op zoek naar een speeltje of behoefte aan sportswashing, om het daartegen op te kunnen nemen.
Het salarisplafond is gewoon pure broodroof. In de wielersport wordt in vergelijking met andere sporten weinig verdiend, zeker als je kijkt naar de inspanningen. Vergelijkingen met andere sporten is onzinnig: er worden bedragen voor een enkele voetballer betaald waar je een heel WT team jaren in het peloton kunt houden. Het argument dat je het salaris van het individu niet hoeft te beperken maar enkel het totaal heeft tot gevolg dat je de situatie krijgt dat de "knechten" afgeknepen gaan worden. Vergeet niet dat een hele hoop renners nu een goed salaris ontvangen omdat ze 100% in dienst van het team rijden, zij worden het eerst slachtoffer van een salarisplafond want de kopman moet behouden blijven en de knechten worden dan te duur. Hun huidige salaris elders ontvangen is een utopie. Bovendien is een salarisplafond een wassen neus: er worden altijd wel omwegen gevonden. Laten we hier niet naïef over zijn.
Het puntensysteem is zo mogelijk nog veel dommer. We willen toch zogenaamd de beste renners in de beste koersen? De toppers rijden nu al erg weinig, dat gaat met zo'n systeem alleen nog maar erger worden. En niet alleen de toppers: ook de andere renners zullen nu gemotiveerd worden om zo min mogelijk punten te pakken. Gaan koersen daar aantrekkelijker van worden? Denk het niet! Of je krijgt de situatie dat toprenners niet in bepaalde koersen MOGEN starten omdat ze te veel punten hebben, dat kan toch niet de bedoeling zijn?
De "dominantie" van bepaalde ploegen valt ook wel weer mee. Jumbo-Visma was vorig jaar dominant in de grote rondes, maar dit jaar alweer een stuk minder. INEOS is ook al een paar jaar niet top meer. Er zitten golfbewegingen in. En als andere teams ook mee willen doen? Zoek betere sponsoren! In plaats van ploegen die hier wel in slagen te straffen zou je de kleinere ploegen moeten stimuleren sponsoren te zoeken. In vergelijking met bepaalde andere sporten is wielersponsoring nog steeds relatief goedkoop, dus kom met een goed verhaal en overtuig ze!
die sponsors doen dat omdat er veel volk naar kijkt en als het publiek afhaakt omdat het saai wordt, dan verdwijnt op termijn ook het geld terug uit het wielrennen.
de renners verdienen veel geld omdat wielrennen entertainment is en daar moet het aanbod de vraag volgen. als wij het niet meer leuk vinden, dan moet het wielrennen zich aanpassen, niet wij.
niet dat dit puntensysteem de oplossing is, maar dat er "iets" moet gebeuren, vind ik ook
Beetje zoals Pogacar bovenaan staat in het tijdsklassement, omdat ie de minste tijd nodig had. Of heb je daar ook een andere mening over?
Ketonengebruik over de hele linie verbieden, ook dat nieuwe monoxidevergiftigen afschaffen
Tijdritten verplicht op de wegfiets afleggen
álles dat ook maar iets van 'punten' uitademt héél ver weg bij de wielersport houden
"Well, my telephone rang, it would not stop
It’s President Kennedy calling me up
He said, “My friend, Bob
What do we need to make the country grow?”
I said, “My friend, John; Brigitte Bardot
Anita Ekberg
Sophia Loren”
Country'll grow"
Oftewel: niks op tegen, maar gaat het probleem niet oplossen.
Dat puntensysteem moeten we maar vlug vergeten, dat is te makkelijk te omzeilen en heeft massa's bijwerkingen waar de koers niet beter van wordt. Ik zie niet in wat er met een budget-cap voor salarissen juridisch mis is. Het 'arbeids- en mensenrechtenwetten'-argument lijkt me niet houdbaar. Immers, wat bepaalt wat een sporter waard is? Dat is de geldende marktsituatie, inclusief beperkende regels. Dat er andere systemen denkbaar zijn waarin bepaalde individuen meer zouden verdienen gaat geen rechter overtuigen - mocht dat toch zo zijn, meld ik me direct, want ik kan ook wel iets verzinnen waarbij de heer Rioolpijp meer zou verdienen.
Daarom is budget van teams niet het probleem achter dalende kijkcijfers, want de historie van wielrennen laat zien dat de kijker altijd al enorm gefascineerd is van superlatieven, snel-sneller-snelst, waarin buitengewone prestaties een atleet tot volksheld maakt. Het volk laat zien dat het een persoonlijke held nodig heeft als god om te vereren en te inspireren.
Het probleem is dat prestaties minder en minder geloofwaardig worden, de getone prestaties buitenproportioneel zijn tot ver in het absurde. Maar juist omdat het volk een superheld lijkt nodig te hebben om voor te buigen als voor een god, wil men niet aan die gedachte toegeven. Men zou er goed aan doen om elke topsport te zien als pro-wrestling. Een circus van vermaak om het volk bezig en naïef te houden. Een bezigheid waarin de echte liefhebber diens tijd en geld verkwanseld om beetgenomen te worden en nòg de discussie in leven houdt of het nu echt of opgezet is, zichzelf tot geestelijke zombies makend.
Het probleem is niet budget. Het probleem is de politiek dat erachter schuilt. En de daarbijbehorende doping voor superlatieven om helden tot goden te maken. Want niemand durft zijn handen in het vuur te steken voor een renner, maar niemand durft tegelijkertijd toe te geven aan die realiteit. Iedereen weet dat doping altijd de drijvende factor is geweest voor de uitzonderlijke prestaties van grote kampioenen in het verleden, wiens prestaties vandaag worden gedegradeerd door renners die nu zogezegd schoon zouden rijden en hun prestaties te danken hebben aan de "wetenschap". Maar ja, doping is ook wetenschap.
Daarom, ik blijf liefhebber van de bezigheid van fietsen. Maar ik keer de sport de rug toe, ik laat mij niet meer beetnemen. Ik hou niet meer vast aan iets waarin ik word bedonderd. Het is namelijk als trouw bij een partner blijven en daarvoor zorgen, terwijl de partner met de hele wereld openlijk vreemdgaat. En dat is behoorlijk sneu.
Heel raar dat je dit zegt na 14 jaar rechtse uitkleedpolitiek in Nederland onder Rutte, een snel toenemend verschil in arm en rijk in de hele wereld, nieuwe rechtse dictaturen die overal opduiken en een Europese Unie waar de christenen/conservatieven al decennia de grootste partij zijn.
Als je er zodanig naast zit wat de feiten betreft moet je jezelf eens te raden gaan in welke complottheorieën je allemaal trapt en wie er baat bij heeft als je als arme uitkeringstrekker of minimumloonwerker voor meer kapitalisme pleit.
Ik denk dat er differentiatie nodig is op het niveau en daarnaast ook geen overlap tussen die niveaus. Nu heb je 18 WT teams, 17 UCI Proteams en een stuk of 180 continentale teams (inclusief development teams).
Maak in plaats van grofweg 3 niveaus 1 A-league met 11 of 12 teams met maximaal 20 renners per ploeg.
Daaronder 2 B-Leagues met 12 of 13 ploegen (en max 18 renners) waarbij de beide kampioenen promoveren en er degraderen dus ook 2 A-league ploegen elk seizoen.
Daaronder 4 C-leagues met 10 a 12 ploegen (max 15 renners), zelfde indeling als bovenstaande promotie/degradatie en daaronder 8 D-leagues met de verdeling van de rest van de (nu continentale) ploegen met ook max 15 renners.
Op de koersen maak je dezelfde verdeling. Nu zijn er 15 UWT meerdaagse koersen en 20 UWT klassiekers. pakweg de helft van beide categorieën blijft over voor de A-league. De overige helft wordt aangevuld met een deel van de ProSerie koersen en die koersen worden verdeeld over de 2 B-leagues. enzovoorts. voor de rest van de koersen. Met goed financieel beleid kunnen de koersen net zo goed promoveren en degraderen al zal dit niet jaarlijks aan de orde zijn. Ook kunnen jaarlijks koersen uitgewisseld worden tussen bv B-league 1 en B-league 2 zodat jaarlijks verschillende ploegen (en renners) kansen maken op winst.
We doen geen menging meer tussen niveaus, geen A-League ploegen die meedoen aan B-League koersen.
Geen overlap in data tussen koersen in dezelfde League en poules.
Vanaf de lagere leagues zal er meer en meer gekeken en gewerkt worden naar een meer regionale manier van indelen van ploegen en koersen bij elkaar. Het is natuurlijk waanzin op een Australisch D-league ploeg allemaal koersen te laten rijden in Europa en Noord-Amerika.
Tegelijk heb je net die koersen nodig als voorbereiding op de grotere doelen (al gebeurt die wel minder en minder).
En een peloton met enkel 11 ploegen is letterlijk de helft van vandaag. Er zouden gewoon teveel goeie renners niet mogen meerijden met de grootste koersen.
Het probleem van nu is dat er iets teveel topploegen zijn met de beste renners. Als je minder teams toelaat tot de grote koersen, zal je nog minder spreiding hebben, want alle toprenners willen deze koersen rijden.
Nu heb je tenminste bij elke ploeg wel 1 of meerdere kopmannen die van goed niveau zijn.
Er zijn 2 belangrijke dingen in het wielrennen die je niet kan vergelijken met de amerikaanse sporten (waar ik zowiezo niet 100% fan van ben, het draait meer om geld en entertainment dan de pure sport).
1) De budgetten zijn nergens in te vergelijken. Er zijn nu al voldoende renners die gewoon goed hun brood verdienen, maar na hun carriere totaal niet binnen zijn. Zie je ook aan de huidige minimum salaris van 35000€. Salary or budget caps zouden er enkel voor zorgen dat de knechten slechter betaald worden, want de toppers zullen wel goed betaald blijven.
Tegelijk zijn de ploegen volledig afhankelijk van sponsoring aangezien de eigen inkomsten minimaal zijn. Zelfs topploegen moeten zwaar zoeken en onderhandelen om toch de budgetten in orde te krijgen. Getuige ploegen die moeten stoppen vanwege geen geld meer (al valt het laatste jaren goed mee). Dan zouden goed geregelde ploegen geen extra straf moeten krijgen.
2) Wielrennen is GEEN ploegsport. Het is een individuele sport die in ploegverband wordt afgewerkt. Iedereen weet welke renner een bepaalde koers heeft gewonnen, maar wie weet nog voor welke ploeg Contador zijn Tour heeft gewonnen (of Sagan Parijs-Roubaix?).
De knechten zijn daarom ook afhankelijk van de paar resultaten dat ze wel eens voor zichzelf kunnen rijden, want er bestaat nu geen rangschikking van aantal bidons gehaald of km's met je kopman in het wiel gereden. Als je met een puntensysteem zal beginnen werken, zullen er paar kopmannen zijn die alles mogen verzamelen en mag je als knecht zo weinig mogelijk verzamelen. Wat bij een eventuele transfer of contractverlenging in je nadeel speelt.
Dit zorgt wel voor het belangrijkste feit in heel de koers, toppers willen vaak DE kopman zijn. En daarom zal een team met vele toppers nooit lang duren, want deze zullen wel andere oorden opzoeken wanneer ze onvoldoende kansen krijgen. Hoelang zullen Ayuso en Almeida nog voor Pogacar rijden?
Je zag dit al bij Roglic (en ook Tao Hart) die andere oorden opzochten. Bij sprinters is er nog vaker een gehele carrousel om concurrentie te vermijden.
Tuurlijk is loon en ondersteuning/omkadering een belangrijk pluspunt. Maar te veel kapiteins op hetzelfde schip werkt ook niet.