Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Cimolai pleit voor ‘menselijke Giro’: “De slotweek was overdreven zwaar”
Als het aan Davide Cimolai ligt, worden de etappes in de Giro d’Italia in de toekomst een stuk korter. “De slotweek van de voorbije Giro was overdreven zwaar”, zo laat de renner van Israel Start-Up Nation weten in een podcast van Tuttobiciweb.
De renners kregen in de voorbije Ronde van Italië een loodzware derde week voorgeschoteld met drie bergetappes, meerdere ritten van tweehonderd kilometer en ook nog eens lange verplaatsingen. De organisatie had ook nog een vlakke etappe van bijna 260 kilometer ingepland, maar deze rit werd ingekort na een protest en staking van de renners.
Cimolai pleit dan ook voor een meer menselijke Giro. “We hadden in de slotweek drie etappes met in totaal 15.000 hoogtemeters. Dat is gewoon te veel. We hebben meer dan twintig uur moeten fietsen om de drie ritten af te werken. Verder had de organisatie gekozen voor een vlakke etappe van 260 kilometer. Dit is niet goed voor de wedstrijd.”
“We hebben kortere etappes met minder klimwerk nodig”, aldus Cimolai. “Dit zal zorgen voor nog mooiere wielersport. We moeten onze sport op deze manier versterken.”
Daar zit vast geen eigenbelang bij.
Wij willen helden, die alles doorstaan.
Zwaardere etappes, meer klimwerk en geen springetappes meer.
Het winnen van een GT is alleen voor helden
Wanneer je zelf etappe koersen gereden hebt dan begrijp je dat helemaal. Of zoals velen dioe hier over vroeger etc. spreken maar eraan voorbij gaan dat destijds het seizoen een stuk korter was
We hoeven het niet over vroeger te hebben? Juist wel. Pak bijvoorbeeld de Tour van 100 jaar geleden er bij. De 14e editie van de Ronde van Frankrijk ging van start op 27 juni 1920 in Parijs, alwaar de ronde op 25 juli ook eindigde. Er stonden 113 renners aan de start.
Aantal ritten: 15 | Totale afstand: 5503 km | Gemiddelde snelheid: 24.072 km/h
Gemiddeld 366 km per etappe. Gemiddeld 15 uur en 20 minuten op de fiets per etappe.
Moeten we terug naar die tijd? Nee, dat zeg ik helemaal niet. Het gaat om de foutieve veronderstelling dat het steeds langer, zwaarder en spectaculairder moet. De basis van wielrennen is nog veel erger (zwaarder) dan hetgeen Cimolai nu bekritiseert. Het staat Vegni vrij om in die traditie zijn ronde te organiseren en het staat renners vrij om wel of niet deel te nemen.
Velen alhier benoemen de essentie, de combinatie van lange verplaatsingen gepaard gaande met erg lange meest nutteloze etappes en daarbij 15000 Hm in 3 dagen. Tevens een langer seizoen en veel meer internationale wedstrijden.
Wil je daar blindelings aan voorbij gaan ben je wat mij betreft een idioot met slechts oog voor het egoïsme.
Daarnaast zijn sprinteretappes nou niet echt waar iedereen 4 uur voor achter de buis gaat zitten dus hedendaags zijn zwaardere etappes veel interessanter
Daarnaast stel je zelf dat sprintersetappes van 4+ uur niet interessant zijn om te kijken. Dus dan is het toch ook onnodig om etappes van 260km te organiseren? Ik vind zelf veel hoogtemeters ook mooi om te zien en de renners weten ook dat dit erbij hoort. Maar moet elke bergetappe dan gelijk 200km+ zijn (in combinatie met het vele reizen)? Het begin van deze etappes wordt toch nooit uitgezonden of bekeken door het publiek. Mijn inziens heeft hij volledig gelijk.
En bergritten van 250 km waarin en block wordt gereden om vervolgens in de laatste kilometer eindelijk wat actie te zien, zijn wat mij betreft net zo saai als een vlakke rit van 250 km.
Maar ieder z'n mening uiteraard. ;)
In 1920 in de Tour de Franc 482 kilometer van Les Sables d'Olonne naar Bayonne. 25 km.per uur gemiddeld. Zou dat niet wat zijn om naar te kijken?
Vroeger is niet nu.
Bovendien zijn dat ééndagskoersen, niet te vergelijken met een GT, werd er destijds anders gekoerst, minder straatmeubilair en lagen snelheden lager hoewel je mag stellen dat men nu met betere banden en fietsen rijd.
Daarbij komt dat het onnodig uitputten de kans op grotere ongelukken verhoogd.
U had beter zoals @Jan Jansen in het oude Rome kunnen wonen. Brood (bloed) en spelen voor de simpele geest.
Dat de Giro traditioneel enkele erg lange etappes heeft betekent niet dat men dit moet handhaven. Zeker niet wanneer de verplaatsingen te vaak erg veel tijd kosten hetgeen betekent erg vroeg op en erg laat naar bed omdat ook laat in de avond nog vaak de "tank"bijgevuld moet worden. Goede rust en voldoende slaap is voor de meeste renners gewoon essentieel, mede mbt de gezondheid,
Minder klimwerk? 100% niet mee eens.
Ik zou graag meer etappes heuvel op heuvel af willen zien, niet de lange beklimmingen maar iets meer klassiekerprofiel. genieten waren deze etappes de laatste jaren in de grote rondes.
Ik krijg de indruk van niet.
En op een fietsvakantie ga ik ook niet iedere dag met maximale hartslag een helling op. Je stopt af en toe om een foto te maken, van het uitzicht te genieten, etc.
Kun je gewoon niet met elkaar vergeljken....
Om 07:00 opstaan, verplaatsing van 2,5 uur, na de wedstrijd wederom 2 tot zelfs een keer 3,5 uur verplaatsing, masseren, eten en nogmaals eten, om ca 23;00 en zelfs 0:00 naar bed is gewoon teveel.
Voor dergelijke inspanningen hebben de meeste sporters tbv een redelijk herstel meer dan 7 uur slaap / rust nodig.
Zelf al eens 15000 Hm in 3 dagen gedaan? Laat staan 5 dagen.
Over die lange verplaatsingen tussen etappes door heeft hij wel gelijk, dat moet een organisatie proberen te beperken.
Was de route met meer korte verplaatsingen gemaakt of slechts de langere verplaatsing incidenteel en alleen voor of na korte etappes dan waren deze opmerkingen niet gekomen vanuit de renners op een enkeling na.
De laatste jaren zoekt men steeds steilere beklimmingen en wil men overal waar flink betaald wordt vertrekken/aankomen en het lijkt erop dat de rondes tegen elkaar opbieden t.b.v. de marketingwaarde, omzet.
Prima dat de renners zich laten horen. Zij zijn immers de matadoren en we leven niet meer in de tijd van de gladiatoren hoewel sommigen alhier dat denken totdat ze zelf een keer moeten gaan presteren.
Volgens mij moet men na een afdaling niet nog een erg lang stuk vlak hebben hoewel wanneer er vanaf aanvang of halverwege echt gekoerst wordt het dan toch een mooie etappe kan worden. Moeilijk allemaal.
Gaat hier vooral om de weerstand van veel renners tegen te weinig herstel, rust, slaag tijd tov ruime verplaatsingen i.c.m. lange etappes en dan zelfs nog vlak ook.
En daar kan een organisatie wel degelijk rekening mee houden. Als je start in Palermo en je eindigt in Milaan, dan liggen daar heel veel kilometers tussen: bijna 1600 km als je het via de snelweg doet, laat staan als je ook nog allerlei andere plaatsen wilt bezoeken.
Ik denk dat het veel beter is om iets kortere etappes te organiseren, en ook niet de ambitie te hebben om iedere Giro het hele land te doorkruisen. Je zou ervoor kunnen kiezen om het ene jaar wat zuidelijker te blijven en te finishen in Rome, en het andere jaar wat noordelijker te blijven en te finishen in Milaan. En geloof me, in beide delen van Italie is genoeg klimwerk om een aantrekkelijk parcours neer te leggen.
Maar ja, het zal wel iets met geld te maken hebben....
Bijvoorbeeld de Vuelta dit jaar vindt vnl. in het noorden plaats en niet in heel Spanje.
260km vlak om dan te sprinten, daar heb je niets aan in een grote ronde.
Hetzelfde geld voor 200km aanloop om dan pas afschijding te krijgen op een heuvel.
Je kunt een etappe in het peloton eindigen, maar toch weer net te veel in het rood zijn gegaan wat je een andere dag opbreekt. Op dag 14 in het rood, op dag 15 in het rood, op dag 16 niet meer meesprinten voor de boni's en op dag 17 lossen. In feite is dat wat de 3e week zo berucht maakt, de opeenstapeling van inspanningen.
Overigens zijn 5000 hoogtemeters voor een bergetappe niet ongebruikelijk, een laatste sprintetappe van 260 km wel.
En de zwaarte van de wielersport speelt wel degelijk een rol bij de aantrekkingskracht ervan. Hoge bergen, kasseien, slecht weer, zes of zeven uur in het zadel - dan heb je wel het gevoel naar heroïek te kijken. Voor drie rondjes om de kerk zet ik de tv niet aan.
Denk dat de UCI hier prima kaders voor kan stellen. Bijvoorbeeld:
- Etappes maximaal 220 km
- Gemiddelde lengte van alle etappes maximaal 170 km (en dan kun je nog discussieren of het gaat om lengte exclusief of inclusief tijdritten)
- Maximale verplaatsing tussen start en finish maximaal 150 km, tenzij op rustdag of tijdrit dag.
Lengtes en waardes zijn puur een eigen idee. Maar dit geeft enerzijds denk ik speelruimte voor een prima parcours, en voldoende rust voor de renners tussen de etappes in.
EDIT: dit is niet alleen goed voor de renners, maar ook voor het milieu. En voor de wielervolgers, want als je een grote ronde wilt volgen dan is niks vermoeiender dan iedere dag gigantische afstanden af te leggen tussen de etappes. Nog een extra argument dus om hier werk van te maken.
[quote]– Etappes maximaal 220 km[/quote]
Die staat op maximaal 240 kilometer, waarbij de grote rondes dispensatie mogen vragen voor twee ritten. Die dispensatie moet worden gegeven door de PCC, waar de renners ook in vertegenwoordigd zijn. En soms kun je ook gewoon niet anders. Je kunt wel zeggen dat zo'n rit best wel een honderd kilometer korter kan, maar dan moet je daar wél kunnen finishen en een gemeente bereid vinden dat op zich te nemen.
[quote]– Gemiddelde lengte van alle etappes maximaal 170 km (en dan kun je nog discussieren of het gaat om lengte exclusief of inclusief tijdritten)[/quote]
Die staat al op 180 kilometer gemiddeld. Waarbij een proloog, dus maximaal 8 kilometer, niet wordt meegenomen, maar de overige tijdritten wel.
[quote]– Maximale verplaatsing tussen start en finish maximaal 150 km, tenzij op rustdag of tijdrit dag.[/quote]
Heb echt de indruk dat je denkt dat de organisatoren naar hartenlust het hele land kunnen gebruiken om maar te doen wat ze willen. De praktijk is veel weerbarstiger.
En je snapt toch zelf ook wel dat als je de ritten alsmaar korter wilt maken, dat dan de verplaatsingen ook langer worden? Neem nou die rit van 258 kilometer. Ja die had ook 158 kilometer kunnen zijn, maar dat betekent vier dingen:
a) De verplaatsing de dag ervoor is 100 kilometer langer, of
b) de verplaatsing de dag erna is 100 kilometer langer, of
c) de bergetappe naar Sestriere is 100 kilometer langer, of
d) de geplande bergetappe was niet mogelijk geweest en er was een vlak ritje voor in de plaats gekomen.
Ken de exacte regels van de UCI hierover niet. Mooi dat ze er zijn, maar blijkbaar zijn ze niet effectief genoeg afgaande op de laatste Giro.
En vwb jouw laatste argument (over de 100 km): dit kun je allemaal voorkomen door de rondes veel compacter te houden. Niet het hele land aandoen, maar slechts een deel. Als je start in Palermo, waarom moet je dan willen eindigen in Milaan? Waarom niet gewoon dat betreffende jaar rijden tot Rome. En het jaar erna de andere helft van Italie aandoen.
ja, ik weet het: geld en zo. Maar hoe ver ga je daarin, dat zijn toch echt keuzes van een organisatie.
Palermo - Milaan is 1500km ( rechtdoor natuurlijk)
Als je 21 etappes neemt aan gemiddeld 160km lengte, met 's avonds en 's ochtends max. 75km verplaatsing (+-1uur) dan zit je in het totaal 6510km afgelegd in italie.
Lijkt mij niet onmogelijk om groot deel van het land te zien, de noodzakelijke bergen en streken aan te doen en de afstanden beperkt te houden voor de renners
Met teveel klimmen in een grote ronde wint de beste klimmer de ronde
Met minder klimmen en kortere ritten zijn de tijdsverschillen minder en wint de beste tijdrijder de ronde.
Ik zou pleiten voor meer afwisseling en meer onderlinge afstemming tussen de 3 grote ronde.
Is het bergop werken ze met 'treintjes' en is het niet mooi. Zijn het tijdritten, is dit ook saai om te kijken en te veel in het voordeel van de tijdrijder.
Fans zijn er voornamelijk om te klagen (is hetzelfde in het dagelijkse leven).
Wint Van Aert of VdPoel de ronde v vlaanderen met een solo/duo van 240km, zullen er nog mensen klagen dat de muur v. geraardsbergen er niet in zat...
On-topic: er moet gewoon genoeg variatie zijn en 'nuttige' kilometers.
Iedereen gaat akkoord dat 260km vlak niet ok is, en dat 200km vlakke aanloop voor 1 berg ook niet nodig is.
15000 hoogtemeters in 3 dagen is wel zeer stevig natuurlijk, maar moet wel nog kunnen. Maar doe dan wel een 'rustrit' voor en na dat drieluik.
Die ritten van 300+ km waren het aangluren niet waard, en waren ook gewoon onmenselijk. Het is met een reden dat het aantal renners dat zonder "hulpmiddelen" reed op de vingers van één hand te tellen waren.
We hebben sinds enkele jaren een situatie dat we het peloton min of meer "schoon" kunnen noemen. Dat is iets wat we de afgelopen zestig jaar niet hebben kunnen zeggen. Graag zou ik dat zo willen behouden. Dat jongere renners nu ineens wel mee kunnen komen met de gevestigde waarde ligt voor een groot deel bij het feit dat we een "schoner" peloton hebben.
Minder bergen ? Mmmmmm lastig .... Een goede verdeling vindt ik wel belangrijk, niet iedere grote ronde hoeft persé een "klimronde" te zijn met veertien bergetappes.
Het ene jaar mag het wat meer zijn dan het andere, net zoals dat bij het aantal tijdrit kilometers ook zou moeten zijn. Een grote ronde moet in mijn ogen aan afspiegeling zijn van wat de renners in de rest van het jaar ook voorgeschoteld krijgen.
Persoonlijk ben ik er dan ook voorstander van om iedere grote ronde ook minimaal één rit over de kasseien of "strade bianche" te rijden. Voorjaarsrenners worden wat dat betreft te veel benadeeld.
Nou hoeft een Van der Poel of Van Aert voor mij echt geen grote ronde te winnen of zo hoor. Maar het zou wel prachtig zijn als dat type renner ook wat meer voor hun gading krijgt voorgeschoteld. Wedden dat je dan geen zes Colombianen in de top tien hebt wanneer ze eenmaal in Parijs aankomen.
Zie het al voor me, een Van Aert of een Van der Poel die vijftien minuten pakt op een Bernal of zo in een Roubaix rit.
In de heuvel, sprint en tijdritten rijden de Bernal's en Roglic'en van deze wereld de VDP's en WVA's er niet af. Wat dus automatisch voor veel meer vuurwerk zal zorgen in de bergen.
Als je daar dan een mooie verhouding in weet te vinden, bestaat er misschien ook nog eens de mogelijkheid voor wat verrassingen te komen staan.
Ik weet dat de wielerwereld hier nooit aan zal beginnen. Want ow, ow een Roglic of Bernal zou toch eens vallen in zo'n rit.
Maar ja het is maar één van de vele ideetjes.
Persoonlijk zou ik ook graag zien dat de Giro, Tour en Vuelta roteren van plek op de kalender. Dus wel in dezelfde maanden, maar dan de Giro in juli, het jaar erop de Tour en het jaar daarop de Vuelta bijvoorbeeld. Maar ook dit is een utopie uiteraard, want de kans dat de ASO en RCS hier samen een consensus in vinden is 0%.
Maar ik dwaal wat af .... hehehe :D
On-Topic ..> Cimolai zegt zinnige dingen. Laat Vegni het maar niet horen. ;)
Plaatsing van cols in de etappe, totaal aantal hoogtemeters zijn veel crucialer voor verloop. De etappe van de Stelvio dit jaar in de Giro was perfect uitgetekend.
Echter: dit topic gaat 0,0 over feiten, maar 100% over smaak en eigen voorkeur.
Organisatoren mogen organiseren wat ze willen en renners/ploegen hebben buiten de startplicht geen finishplicht. Staat het feestje van Vegni je niet aan, dan blijf je thuis en rijd je koersen die je wel aan staan. Als kijker geldt hetzelfde: zap weg wanneer een koers niet langer in lijn is met je eigen ethiek.
Laten we in dit topic gewoon discussiëren over hoe je zelf de koers zou willen zien, zonder iemand die er anders over denkt direct uit te maken voor een slavendrijver, een gek of een imbeciel.
+1
Dan ben ik toch wel benieuwd hoe je aankijkt tegen de toegevoegde waarde van de lange verplaatsingen tussen finishplaats en startplaats. Hoort dat bij het slopende van een grote ronde, of vind je dat het "slopen" van elkaar gewoon in de wedstrijduren zelf moet gebeuren?
Zeker met in het achterhoofd dat je niet enkel te maken hebt met renners, maar ook met de busschauffeurs (die met hun tachograaf moeten foefelen om aan de rijtijden te voldoen), masseurs, mechaniekers, etc. Die maken uiteindelijk vaak nog langere dagen dan de renners zelf.
Maar de discussie over onnodige verplaatsingen en lange ritten per bus voert Cimolai niet. Cimolai heeft het puur over het zware parcours volgens deze quotes.
“We hadden in de slotweek drie etappes met in totaal 15.000 hoogtemeters. Dat is gewoon te veel. We hebben meer dan twintig uur moeten fietsen om de drie ritten af te werken. Verder had de organisatie gekozen voor een vlakke etappe van 260 kilometer. Dit is niet goed voor de wedstrijd.” “We hebben kortere etappes met minder klimwerk nodig”, aldus Cimolai.
Er lopen hier dus twee discussies door elkaar.
1) Is het parcours van de Giro te zwaar?
2) Moet er iets gedaan worden aan onnodige/lange verplaatsingen buiten de koers om?
Lieden die het verleden aanhalen terwijl dat juist leidde tot doping, en zelf nooit gevoeld hebben wat echt meerdaags kapot gaan is, tenzij de Finex of Black Scorpion gedaan of extreme bergsporter die dezelfde ervaringen en fysieke en mentale belasting kennen. Tja die noem ik zelfzuchtig, dom, egoïstisch etc. Dat zijn geen meningen maar feiten. Zoals ook hier elders waar ik de misstanden in het verleden aanhaal en aangeef wat meer leiden doen dat het verleden niet te vergelijken is met het heden. Feiten waaraan sommigen voorbij gaan en jij in eerste instantie ook gezien je eerste reacties.
Jouw stelling : "Organisatoren mogen organiseren wat ze willen en renners/ploegen.... Vegni je niet aan, dan blijf je thuis en rijd je koersen die je wel aan staan. .....n lijn is met je eigen ethiek." getuigd juist van een rabiate egocentrische stellingname.
Eind 19e begin 20e eeuw waren er op het platteland ook nog "lijfeigenen", boerenknechten die slaag kregen wanneer ze niet luisterden en keuterboertjes in zware armoe die zich kapot werkten voor de landeigenaren, waarvan in strenge winters soms kinderen stierven van kou en honger.
En nee, renners hoeven nu niet dood van de fiets te vallen of plots een hartstilstand te krijgen hoewel dat altijd nog kan gebeuren maar niet door overmatige absurde eisen. Echter door te verwijzen naar vroeger en wanneer de koers hun niet past rijden ze maar elders ga je klakkeloos voorbij aan dat alles wat tot misstanden en onevenredige inspanning verplichting leidde in het verleden met alle gevolgen en symptomen van dien.
Zoals jij nu ook stelling neemt t.o.v. de renners omdat je alleen naar jezelf kijkt.
Tja wanneer je dat niet ziet is het triest gesteld en noem ik zo iemand een idioot.
Zelfs nu begrijp je niets over oorzaak en gevolg en de reden waarom er een streep getrokken wordt door de renners.Dat zegt meer dan voldoende dat je eea niet begrijpt.
Het mechanisme hoe e.e.a. is ontstaan, wat leidde tot grenzen trekken zoals verbod op doping maar ook regels mbt de koers zoals elders hier de UCI regels worden vermeld. Of zoals jij reageert en enige anderen niet weten waarvoer ze praten maar bij wijze van spreken de landeigenaren in het verleden dus ook gelijk geven dat ze hun personeel mochten uitbuiten en wat niet meer zij.
Wanneer dan een organisator toch meent hierin (afstanden, zwaarte, lange verplaatsingen, etc) verder te moeten gaan en je snapt niet waarover dit gaat kun je beter darten gaan volgen.
Sprintritten zouden bij uitstek geschikt zijn om daar korte ritten van te maken, aangezien inderdaad niemand zit te wachten op een rit van 260 km over vlak terrein. Maak er ritjes van maximaal 120 km van of zo, en wissel dit goed af met berg/heuvel en tijdritten.
Zulke sprintritten zouden min of meer fungeren als een halve rustdag, en kunnen ook gebruikt worden als extra rit ipv een verplaatsing per bus.
Sprinters hebben dan toch hun kans om te schitteren, en voor de rest is het een halve rustdag. Wat tot minder passiviteit zou kunnen leiden in de bergritten. Want veel van de bergritten zijn het aangluren ook niet waard als ik zo eerlijk mag zijn.
De eerste drie cols in slakkengang over, om vervolgens richting en op de laatste col het tempo op te voeren, om daarna in de laatste kilometer wat strijd te zien tussen de AK mannen. Gaaaaaaaaap
Hier reageer je toch een beetje als de ouderwetse romanticus.
Ook voor mij is de Giro de mooiste wedstrijd van het jaar: vanwege het land, de parcoursen, de dorpjes langs de route die roze kleuren.
Maar waar het scheef gaat is niet zozeer de etappes zelf, maar de grote verplaatsingen ertussen. Ik heb wat contacten uit de buik van het peloton, en vaak zijn de verplaatsingen dusdanig dat de buschauffeurs moeten foefelen met hun rijtijden om van A naar B te komen. Nog even afgezien van de mechaniciens die in het donker hun werk moeten doen, etc. Het zijn uiteindelijk de verplaatsingen waar het meest over wordt geklaagd. En die voegen weinig toe aan de "romantiek" van de Giro.
Dit jaar was verder bijzonder, omdat de Giro in het najaar viel, met slecht weer als bonus. Maakt het allemaal extra zwaar. In het najaar fietsen op een parcours wat in het voorjaar met 10 graden extra prima te doen is...