Ciccone verslaat Roglic en Evenepoel na enerverende finale in Ronde van Catalonië
Giulio Ciccone heeft de eerste bergetappe in de Ronde van Catalonië, met aankomst in skioord Vallter, op zijn naam geschreven. Op de slotklim leek Esteban Chaves lange tijd op weg naar de zege, maakte Remco Evenepoel indruk in de laatste kilometers maar bleek Ciccone de sterkste in een elitesprint.
In de Ronde van Catalonië was het op dag twee tijd voor de eerste bergetappe. Na 165 kilometer was de eindstreep namelijk getrokken op de klim naar skioord Vallter (11 km aan een gemiddelde van 7,6%), op ruim 2.100 meter hoogte. Na een eerste krachtmeting tussen Primož Roglič en Remco Evenepoel in Sant Feliu de Guíxols, konden we ons vandaag weer verheugen op een sportieve strijd tussen de Sloveen en de Belg, al waren er nog meer kapers op de kust. “Er gaat niet veel afgewacht of naar elkaar gekeken worden. Nee, vandaag verwacht ik oorlog”, voorspelde Evenepoel al voor de start.
Vroege vlucht van acht renners
Maar in de eerste koersuren voltrok zich nog een klassiek wedstrijdverloop. Acht renners vormden een vroege vlucht en kregen onderweg niet al te veel voorsprong (maximaal drie minuten) van het peloton. De namen? Simone Petilli (Intermarché-Circus-Wanty), Ewen Costiou (Arkéa-Samsic), Christopher Juul-Jensen (Jayco AlUla), Simon Carr (EF Education-EasyPost), Vadim Pronskiy (Astana Qazaqstan), Julen Amezqueta en Francisco Galván (Equipo Kern Pharma) en Xabier Mikel Azparren (Euskaltel-Euskadi).
In het peloton werd het vuile werk opgeknapt door Jumbo-Visma, in dienst van leider Primož Roglič. En zo ging het in gestrekte draf naar de voorlaatste klim van de dag, de Coll de Coubet (9,2 km aan 5,5%). Op deze beklimming gebeurde er maar weinig. In de kopgroep werd er niet aangevallen en in het peloton reed Robert Gesink een strak, maar zeker geen verschroeiend tempo. Voor het echte vuurwerk was het wachten op de slotklim naar Vallter. Daar zouden de maskers afvallen en de betere klassementsrenners naar voren komen.
Vuurwerk op de slotklim
In aanloop naar de slotklim werd het peloton opgeschrikt door een valpartij, met opnieuw slecht nieuws voor Trek-Segafredo. In de openingsrit liep Dario Catalado meerdere botbreuken op en vandaag moest Kenny Elissonde met een (vermoedelijke) polsbreuk opgeven. Het peloton reed inmiddels – zonder de Fransman – richting de elf kilometer lange slotklim. De vluchters hadden echter de eer om het klimbal te openen: Carr en co begonnen met een voorsprong van een kleine minuut aan de eerste klimmende kilometers richting Vallter.
Dit bleek voor Carr het sein om zijn duivels te ontbinden. De Britse klimmer besloot flink te verdapperen en wist zo zijn medevluchters te lossen, maar het bleek niet meer dan een laatste stuiptrekking. In het peloton bepaalde Jumbo-Visma aanvankelijk het tempo, maar de Nederlandse formatie werd met nog tien kilometer te gaan afgelost door de mannen van Bahrain Victorious. De kopman van de ploeg, Mikel Landa, had duidelijk plannen en dus was het aan ‘klimknechten’ Gino Mäder en Wout Poels om de groep uit te dunnen.
Bahrain Victorious neemt over, met Poels op kop
Het eerste grote slachtoffer van de dadendrang van Bahrain Victorious: Egan Bernal. De Colombiaan, net terug van een knieblessure, bleek niet in staat om te volgen. Niet veel later ging ook Richard Carapaz, de regerende Olympische kampioen, overboord, net als Louis Meintjes en Iván Sosa. Dit kwam allemaal door het helse tempo van Poels, die zich als modelploegmaat van Landa volledig leegreed in dienst van de ploeg. De Nederlander wist met een laatste krachtsinspanning vroege vluchter Carr in te rekenen.
Dit bleek voor Esteban Chaves het teken om de eerste speldenprik uit te delen. De Colombiaanse kampioen van EF Education-EasyPost – die op deze beklimming al eens tweede werd – reed met een strakke cadans alsmaar verder weg van een uitgedunde groep met daarin de grootste favorieten voor de eindzege. Met nog vier kilometer te klimmen was zijn voorsprong opgelopen naar meer dan een halve minuut, en dus mocht Chaves beginnen dromen van een dubbelslag. Het was wachten op een versnelling van Landa, Roglič of Evenepoel.
Chaves? Evenepoel? Ciccone heeft het laatste woord
De versnelling liet echter lang op zich wachten, maar kwam er uiteindelijk toch van Landa. De Bask raakte echter niet weg en werd al snel weer ingerekend door een sterke Evenepoel en een attente Roglič. Door de versnelling van Landa en niet veel later ook Evenepoel smolt de voorsprong van Chaves echter wel als sneeuw voor de zon. Die laatste begon met een bonus van amper tien seconden aan de laatste kilometer. Dit bleek echter net niet genoeg voor de ritzege: door het kopwerk van Evenepoel werd de dappere Colombiaan alsnog ingerekend.
Een sprint bergop moest vervolgens de beslissing nemen. Een zelfverzekerde Evenepoel nam resoluut de kop in de laatste twee kilometer en trok meerdere keren door, maar kon Ciccone en Roglič maar niet kwijtspelen. De wereldkampioen kwam vervolgens in de sprint net te kort voor de overwinning. De zuinig koersende Roglič leek in pole position aan die sprint te beginnen, maar dat was buiten Ciccone gerekend. De Italiaan van Trek-Segafredo, dit seizoen uitstekend op dreef, wist de Sloveen en de Belg net van de zege te houden.
Roglič gaat wel nog altijd aan de leiding in de Ronde van Catalonië. Evenepoel en Ciccone zijn de voorlopige nummers twee en drie en volgen in het klassement op zes seconden van de Sloveen van Jumbo-Visma.
Ook fijn voor zijn gehavende ploegmaten.
Ciccone weet niet wat hij meemaakt. Wel leuk voor hem.
Aanvallen was niet mogelijk.
Bovendien van alleen in de wielen hangen en effe sprinten wordt je niet beter. Voor Roglic die stuk ouder is is dit weer anders.
Ik vind het in ieder geval mooi dat hij bijna altijd de aanval kiest.
Aan de andere kant is Roglic laf noemen ook onzin, met zijn wapen zou het onzin zijn om steeds alleen in de aanval te willen gaan.
Remco zou Remco ook niet zijn als hij die 1e plaats zou laten schieten. Gaat hem nog veel zeges kosten, maar ook veel overwinningen opleveren. Alleen maar goed voor de sport én voor de wielerfora.
Almeida is super tough, komt altijd terug, nooit verslagen.
Hij was de snelste op de laatste berg in een mooie finale.
Foss, Kruiswijk en Bouwman helaas al eraf op 10 km van de streep. Dat is niet goed voor JV in de Giro.
Verder propere klim van Cian en heel straffe Almeida na die pech.
Om er een Roglic en Ciccone op te leggen moet je dan wel een hele straffe sprint hebben en vooral niet 2km voor de meet de kop nemen en van op 400m beginnen sprinten.
Leerzame momenten met het oog op de Giro zeker?
Kuss opmerkelijk, Roglic is goed in orde!
Hier is mijn schipper-aan-de-wal analyse: Evenepoel wilde denk ik het tempo hooghouden om Roglic (die in de Tirreno nog moeite had op een langere klim) niet op adem te laten komen en probeerde via enkele steekjes of hij ervan weg kon rijden. Lijkt me een vooraf besproken tactiek. Dat wegrijden lukte niet, het inhalen van Chaves was een automatisch bijproduct, en dan was het hopen om de rit te winnen in de sprint. Daar mocht hij trouwens met rede op hopen, na gisteren. Gespeeld op zowel tijd- als ritwinst dus, maar beide net verloren tegen twee sterke renners. Ik zie niet veel ruimte hoe hij dit tactisch beter had kunnen doen - anders, jazeker, maar dan waren tijd- en ritwinst óók helemaal niet gegarandeerd. En alle andere AK-kandidaten staan nu op achterstand, wat de komende ritten wat makkelijker te controleren maakt.
Eigenlijk redt hij hier de leiderstrui van Roglic.
Maar idd, de laatste km moet hij slimmer aanpakken als hij de rest daarvoor niet gelost kreeg.
Evenepoel durft initiatief te nemen, dat tekent een kampioen. Deze keer Coiccone de rapste en verdient.
Ciccone wint met een vergelijkbaar zwiepje zoals Roglic die gisteren in petto had. Mooie zege.
Parijs-Nice en Tirreno was ook al helemaal niks.
Althans die heeft het hier over u.
https://youtu.be/btn8SEb6SOE