Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Baskenland: Ion Izagirre wint in Hondarribia, McNulty nieuwe leider
De vierde etappe in de Ronde van het Baskenland, met aankomst in Hondarribia, is gewonnen door Ion Izagirre. De Bask van Astana-Premier Tech wist na een enerverende finale te zegevieren, voor Pello Bilbao en Brandon McNulty. Die laatste wist Primož Roglič uit de leiderstrui te fietsen.
Na de confrontatie tussen Primož Roglič en Tadej Pogačar op de flanken van de slotmuur van Ermualde, trok het peloton in de vierde etappe van de Ronde van het Baskenland vanuit de binnenlanden van de regio naar kuststad Hondarribia. Met vier beklimmingen onderweg beloofde het een bijzonder pittige onderneming te worden. Zo kregen de renners in de finale de iconische Jaizkibel en de loodzware Erlaiz voorgeschoteld.
Razendsnelle openingsfase
In Gasteiz, de op één na grootste stad van het Baskenland, klonk om 12.45 uur het startschot en werden de renners in gang geschoten voor een etappe over net geen 190 kilometer. Al snel ontstonden de eerste schermutselingen, maar niemand slaagde erin om een interessante voorsprong bijeen te fietsen. De grote groep reed in een razende vaart richting de Baskische kust en ook na ruim tachtig kilometer koers was er nog altijd sprake van een compact peloton.
Niet veel later probeerden Ben O’Connor (AG2R Citroën), Guillaume Martin (Cofidis), Jefferson Cepeda (Caja Rural-Seguros RGA) en Juan Pedro Lopez (Trek-Segafredo) een vroege vlucht op poten te zetten en deze vier aanvallers kregen wel de zegen van het peloton. De voorsprong van de koplopers liep al snel op tot goed drie minuten en voor het eerst in deze etappe konden we spreken van een geslaagde ontsnapping.
foto: Cor Vos
Op naar de Jaizkibel
Van het viertal vooraan was O’Connor het best geklasseerd: na drie etappes stond de Australische klimmer 31e op 4:21 van leider Roglič. Ook Martin (36e op 4:50 van de Sloveen) was nog niet helemaal ongevaarlijk voor de mannen van Jumbo-Visma, al moesten de vluchters eerst met voorsprong over de Jaizkibel en de Erlaitz zien te geraken. Het verschil bleef in aanloop naar de eerste van twee slotbeklimmingen schommelen rond de twee minuten.
Vlak voor het opdraaien van de Jaizkibel (7,9 km aan 5,5) besloot Movistar de gashendel volledig open te draaien in dienst van Alejandro Valverde. De Spanjaard, de nummer vijf in het algemeen klassement, eindigde gisteren knap als derde in de rit naar Ermualde en leek interesse te hebben in de etappezege. Op de klim zelf trok Bahrain Victorious naar de kop om het tempo te bepalen voor thuisfavorieten Mikel Landa en Pello Bilbao.
Spektakel op de ‘duivelse’ Erlaitz
In de kopgroep voelde Lopez de (figuurlijke) bui al hangen en dus besloot de jonge Spanjaard om aan de boom te schudden: O’Connor bleek in staat om zijn versnelling te volgen, voor Cepeda en Martin ging het even te snel. De Ecuadoraan en Fransman werden nog voor de top opgeslokt door de groep der favorieten, O’Connor en Lopez begonnen wel, zij het met een beperkte voorsprong, aan de afdaling van de Jaizkibel.
Het echte spektakel bleef uit op de flanken van de Jaizkibel, een beklimming onlosmakelijk verbonden met de Clásica San Sebastián, maar de renners hadden wellicht angst voor de bijzonder steile Erlaitz (3,8 km aan 10,6%), met zijn top op 22 kilometer van de streep. Op deze muur brak de koers volledig open. In de eerste stijgende meters werden de laatste aanvallers ingerekend en was het aan de favorieten voor de rit- en eindzege.
foto: Cor Vos
Jakob Fuglsang gooide als eerste klassementsrenner de knuppel in het hoenderhok, maar de Deense klimmer van Astana-Premier Tech werd gecounterd door Mikel Landa. De Bask wist wat meters uit te lopen en kreeg het gezelschap van Brandon McNulty en de herboren Esteban Chaves. Leider Roglič zat in een achtervolgend groepje wat gevangen in het ploegenspel van UAE Emirates. Zijn grote concurrent, Tadej Pogačar, hield de benen namelijk stil.
McNulty op weg naar de leiderstrui?
De ritwinnaar van woensdag had ploegmaat McNulty van voren en dus was het aan Jonas Vingegaard om het verschil beperkt te houden voor zijn kopman Roglič. De jonge Deen had een hele goede dag en wist in een ruk het laatste gaatje naar Landa en McNulty te dichten, waardoor we met een elitegroepje van zo’n vijftien renners over de top van de Erlaitz trokken. Wat verder in de achtergrond zagen we toppers als Maximilian Schachmann, Richard Carapaz en Hugh Carthy spartelen.
Eenmaal de bergsprint gepasseerd kregen de koplopers nog enkele pittige stroken bergop voor de wielen geschoven en dit bleek het ideale moment voor Chaves om een tweede keer te versnellen. Pello Bilbao sprong op zijn wiel en de twee klimmers kregen even wat ademruimte van de achtervolgers. Ook McNulty besloot op een tussenstrook te demarreren en de Amerikaan wist, samen met Emanuel Buchmann, Vingegaard en Ion Izagirre, aan te sluiten bij Chaves en McNulty.
McNulty doet uitstekende zaken, Izagirre wint Baskisch onderonsje
In de tweede groep werd er vooral naar elkaar gekeken. Pogačar had met McNulty een ploegmaat van voren en Roglič zat ook alleen gezien de aanwezigheid van Vingegaard in de voorste groep. En dus was het aan renners als Carthy en Valverde om het initiatief te nemen in de achtervolging, maar de achtervolgende groep kwam niet echt dichter. Sterker, het verschil liep met nog tien kilometer te gaan op naar meer dan een halve minuut.
En zo mocht McNulty al voorzichtig dromen van de gele leiderstrui. De Amerikaan stond voor aanvang van de etappe derde in het klassement, op exact een halve minuut van Roglič, en reed zo virtueel in de leiderstrui. De Sloveen leek zich overigens niet echt druk te maken over zijn gele tricot. In de laatste kilometers naar Hondarribia liepen de zes vluchters nog verder uit en in de laatste twee kilometer kon het grote speculeren om de etappezege beginnen.
Met nog 1.700 meter te gaan zagen we twee versnellingen van Buchmann, maar het was McNulty die het laatste gaatje op de Duitser wist te dichten. Vervolgens zag Chaves zijn moment gekomen en de Colombiaan leek met een goed getimede demarrage op weg naar zijn tweede seizoenszege, maar strandde in een bochtige finale in het zicht van de haven. In de sprint om de ritzege bleek Izagirre net iets sneller dan regiogenoot Bilbao.
foto: Cor Vos
Klassement
McNulty kwam na een enerverende finale als derde over de streep en wist zo ook nog vier bonificatieseconden mee te graaien. De Amerikaan is nu ook de nieuwe leider in de Ronde van het Baskenland. Roglič volgt nu op 23 seconden en Vingegaard (derde op 0:28 van McNulty) is de tweede renner van Jumbo-Visma in de top van het klassement. Er volgen nog twee etappes in de Ronde van het Baskenland, met op zaterdag de koninginnenrit naar Arrate.
Uiteraard herhaling maar ik ik snap ook niks van de Jumbo-Visma tactiek of je moet al zeker zijn dat je hem zaterdag kunt kraken. Natuurlijk wel een dubbele rol voor Pogacar want om Roglic nog bij te benen in het klassement moet die het hard maken en van ver waardoor hij zijn eigen ploegmaat in de vernieling kan rijden.
Je gaf laatst aan het een beetje Rotterdams te willen houden met je schrijven. Heb er behoorlijk wat jaartjes gewoond. Niemand schrijft of praat zo.
Jumbo heeft nu toch Pogacar nerveus gemaakt en deels geneutraliseerd. UAE moet controleren en Jumbo heeft twee troeven om de laatste etappe oorlog te maken.
Lance zei het al vorige week, gaan wel weer meedoen die Amerikane
On: interessante koerssituatie. Tof dat er nog lieden zijn die, ondanks de VDP- Asgreen-sprint, zich verstouten vanzelfsprekendheden rond te strooien aangaande komende zaterdag.
Maar, ken vooral Andalusie en niet die regio's in het noorden, kan je je daar redden met het ABS of willen ze dat niet horen?
Ik zou niet weten waarom hij dit rondje niet alsnog naar zich toe gaat trekken.
Qua tactiek belooft het in ieder geval nog een mooie ronde te worden.
De achterstand zou nu wel eens te groot kunnen zijn om deze koers nog te winnen, indien TJV wil winnen. Het zou mij niet verbazen als Mcnulty hem niet pakt, dat Pogacar er alsnog met de eindoverwinning er vandoor gaat.
Enige kleine voordeel is dat TJV morgen en vermoedelijk zaterdag de koers niet hoeft te controleren.
Het positieve van deze stand is wellicht dat Pogacar niet aan 'mag' vallen, omdat zijn ploeggenoot aan de leiding gaat. In die zin is Pogacar daarmee enigszins geneutraliseerd. En TJV heeft dan twee pionnen om aan te vallen.
Verder hebben we gezien dat Pogacar er niet zo gerust op was. Hij geeft een mooi interview, maar zijn gedrag in de koers sprak toch wel van enige wanhoop. Vorig jaar heeft hij in de Tour alleen maar hoeven volgen - niet eenvoudig overigens - nu ligt de druk bij van de leiding bij hem en zijn ploeg.
Gezeur hier altijd.
Heeft TJV Pogacar opgesloten in het ploegenspel? Wordt McNulty onderschat? Roglic niet goed genoeg? Vingegaard in zijn nieuw verworven positie als schaduwkopman nog van tactisch nut? We kunnen er nu alleen maar over speculeren.
Wat betreft de sprint van Vingegaard: ik had er (ook) meer van gehoopt aangezien hij niet overkomt als strijkijzer, maar echt verbaasd ben ik niet. Hij heeft in die kopgroep maar pakweg 25% gespaard tov de andere renners (iedereen zat gemiddeld 80% in het wiel; McNulty ongetwijfeld iets minder en Izagirre iets meer; Vingegaard dus bijna 100%. 20%/80%=25%). Die energie heeft hij dubbel en dwars extra besteed op die slotklim. Helaas, want als hij hier het bonivoordeel met McNulty omdraait is de situatie wel wat gunstiger.
Of het silm was van TJV weet ik niet (Tolhoek had bijv eerder mee kunnen werken met Carthy), maar heel verfrissend was het wel - en idd, misschien wel slim.
Er waren genoeg andere renners in het peleton die er baat bij hadden om mee te werken. Mas was een sukkel door te demareren ipv voorop te rijden. Jammer genoeg (voor Roglic) kwamen Oomen en Carapaz relatief laat terug.
P.S.1
Ik vind veel volgers hier te snel en fel oordelen over TJV
P.S.2
Jaaa deze regio staat ook nog op mijn lijstje, incl Bilboa en verder naar het westen Picos de Europa.