Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Baskenland: Ion Izagirre wint in Hondarribia, McNulty nieuwe leider
De vierde etappe in de Ronde van het Baskenland, met aankomst in Hondarribia, is gewonnen door Ion Izagirre. De Bask van Astana-Premier Tech wist na een enerverende finale te zegevieren, voor Pello Bilbao en Brandon McNulty. Die laatste wist Primož Roglič uit de leiderstrui te fietsen.
Na de confrontatie tussen Primož Roglič en Tadej Pogačar op de flanken van de slotmuur van Ermualde, trok het peloton in de vierde etappe van de Ronde van het Baskenland vanuit de binnenlanden van de regio naar kuststad Hondarribia. Met vier beklimmingen onderweg beloofde het een bijzonder pittige onderneming te worden. Zo kregen de renners in de finale de iconische Jaizkibel en de loodzware Erlaiz voorgeschoteld.
Razendsnelle openingsfase
In Gasteiz, de op één na grootste stad van het Baskenland, klonk om 12.45 uur het startschot en werden de renners in gang geschoten voor een etappe over net geen 190 kilometer. Al snel ontstonden de eerste schermutselingen, maar niemand slaagde erin om een interessante voorsprong bijeen te fietsen. De grote groep reed in een razende vaart richting de Baskische kust en ook na ruim tachtig kilometer koers was er nog altijd sprake van een compact peloton.
Niet veel later probeerden Ben O’Connor (AG2R Citroën), Guillaume Martin (Cofidis), Jefferson Cepeda (Caja Rural-Seguros RGA) en Juan Pedro Lopez (Trek-Segafredo) een vroege vlucht op poten te zetten en deze vier aanvallers kregen wel de zegen van het peloton. De voorsprong van de koplopers liep al snel op tot goed drie minuten en voor het eerst in deze etappe konden we spreken van een geslaagde ontsnapping.
foto: Cor Vos
Op naar de Jaizkibel
Van het viertal vooraan was O’Connor het best geklasseerd: na drie etappes stond de Australische klimmer 31e op 4:21 van leider Roglič. Ook Martin (36e op 4:50 van de Sloveen) was nog niet helemaal ongevaarlijk voor de mannen van Jumbo-Visma, al moesten de vluchters eerst met voorsprong over de Jaizkibel en de Erlaitz zien te geraken. Het verschil bleef in aanloop naar de eerste van twee slotbeklimmingen schommelen rond de twee minuten.
Vlak voor het opdraaien van de Jaizkibel (7,9 km aan 5,5) besloot Movistar de gashendel volledig open te draaien in dienst van Alejandro Valverde. De Spanjaard, de nummer vijf in het algemeen klassement, eindigde gisteren knap als derde in de rit naar Ermualde en leek interesse te hebben in de etappezege. Op de klim zelf trok Bahrain Victorious naar de kop om het tempo te bepalen voor thuisfavorieten Mikel Landa en Pello Bilbao.
Spektakel op de ‘duivelse’ Erlaitz
In de kopgroep voelde Lopez de (figuurlijke) bui al hangen en dus besloot de jonge Spanjaard om aan de boom te schudden: O’Connor bleek in staat om zijn versnelling te volgen, voor Cepeda en Martin ging het even te snel. De Ecuadoraan en Fransman werden nog voor de top opgeslokt door de groep der favorieten, O’Connor en Lopez begonnen wel, zij het met een beperkte voorsprong, aan de afdaling van de Jaizkibel.
Het echte spektakel bleef uit op de flanken van de Jaizkibel, een beklimming onlosmakelijk verbonden met de Clásica San Sebastián, maar de renners hadden wellicht angst voor de bijzonder steile Erlaitz (3,8 km aan 10,6%), met zijn top op 22 kilometer van de streep. Op deze muur brak de koers volledig open. In de eerste stijgende meters werden de laatste aanvallers ingerekend en was het aan de favorieten voor de rit- en eindzege.
foto: Cor Vos
Jakob Fuglsang gooide als eerste klassementsrenner de knuppel in het hoenderhok, maar de Deense klimmer van Astana-Premier Tech werd gecounterd door Mikel Landa. De Bask wist wat meters uit te lopen en kreeg het gezelschap van Brandon McNulty en de herboren Esteban Chaves. Leider Roglič zat in een achtervolgend groepje wat gevangen in het ploegenspel van UAE Emirates. Zijn grote concurrent, Tadej Pogačar, hield de benen namelijk stil.
McNulty op weg naar de leiderstrui?
De ritwinnaar van woensdag had ploegmaat McNulty van voren en dus was het aan Jonas Vingegaard om het verschil beperkt te houden voor zijn kopman Roglič. De jonge Deen had een hele goede dag en wist in een ruk het laatste gaatje naar Landa en McNulty te dichten, waardoor we met een elitegroepje van zo’n vijftien renners over de top van de Erlaitz trokken. Wat verder in de achtergrond zagen we toppers als Maximilian Schachmann, Richard Carapaz en Hugh Carthy spartelen.
Eenmaal de bergsprint gepasseerd kregen de koplopers nog enkele pittige stroken bergop voor de wielen geschoven en dit bleek het ideale moment voor Chaves om een tweede keer te versnellen. Pello Bilbao sprong op zijn wiel en de twee klimmers kregen even wat ademruimte van de achtervolgers. Ook McNulty besloot op een tussenstrook te demarreren en de Amerikaan wist, samen met Emanuel Buchmann, Vingegaard en Ion Izagirre, aan te sluiten bij Chaves en McNulty.
McNulty doet uitstekende zaken, Izagirre wint Baskisch onderonsje
In de tweede groep werd er vooral naar elkaar gekeken. Pogačar had met McNulty een ploegmaat van voren en Roglič zat ook alleen gezien de aanwezigheid van Vingegaard in de voorste groep. En dus was het aan renners als Carthy en Valverde om het initiatief te nemen in de achtervolging, maar de achtervolgende groep kwam niet echt dichter. Sterker, het verschil liep met nog tien kilometer te gaan op naar meer dan een halve minuut.
En zo mocht McNulty al voorzichtig dromen van de gele leiderstrui. De Amerikaan stond voor aanvang van de etappe derde in het klassement, op exact een halve minuut van Roglič, en reed zo virtueel in de leiderstrui. De Sloveen leek zich overigens niet echt druk te maken over zijn gele tricot. In de laatste kilometers naar Hondarribia liepen de zes vluchters nog verder uit en in de laatste twee kilometer kon het grote speculeren om de etappezege beginnen.
Met nog 1.700 meter te gaan zagen we twee versnellingen van Buchmann, maar het was McNulty die het laatste gaatje op de Duitser wist te dichten. Vervolgens zag Chaves zijn moment gekomen en de Colombiaan leek met een goed getimede demarrage op weg naar zijn tweede seizoenszege, maar strandde in een bochtige finale in het zicht van de haven. In de sprint om de ritzege bleek Izagirre net iets sneller dan regiogenoot Bilbao.
foto: Cor Vos
Klassement
McNulty kwam na een enerverende finale als derde over de streep en wist zo ook nog vier bonificatieseconden mee te graaien. De Amerikaan is nu ook de nieuwe leider in de Ronde van het Baskenland. Roglič volgt nu op 23 seconden en Vingegaard (derde op 0:28 van McNulty) is de tweede renner van Jumbo-Visma in de top van het klassement. Er volgen nog twee etappes in de Ronde van het Baskenland, met op zaterdag de koninginnenrit naar Arrate.
Daarnaast kunnen ze McNulty zaterdag wel kraken en moeten we niet vergeten dat Roglic deze wedstrijd al heeft gewonnen. Het was juist mooi om de frustratie van Pogacar te zien die dacht dat Jumbo het wel dicht zou rijden en van een koude kermis thuis kwam.
Dat zal het idee zijn.
Nog twee nachtjes slapen.
Verder een hele mooie etappe waarin Ion zijn etappe pakt, nummer twee voor Astana en McNulty een mooie marge voor zaterdag en de leiding. Vond eigenlijk dat TJV een sterke indruk maakte met name Vingegaard maar ook Tolhoek en Foss en Oomen hebben goed werk geleverd. Toch zal er een nasmaak zijn tenzij Primoz nu al weet dat het uiteindelijk zaterdag toch weer tussen hem en Tadej zal gaan. Jonas mist namelijk de boni's. Beloofd wel een prachtige apotheose te worden hier.
Nu heeft UAE de koers in handen. Mcnulty staat 24 secondes voor en Roglic moet gaan aanvallen. Poga kan rustig in het wiel zitten van Roglic en wanneer Mcnulty eventueel breekt kan hij wachten tot Roglic zn inspanning heeft gedaan en dan counteren vanuit zijn rug. Hele vreemde tacktiek van Jumbo.
Roglic zal opgelucht ademhalen, een keertje eerder dan het eindpodium te worden verlost van de leiderstrui. Maar McNulty had nooit die boni's mogen pakken.
Optie 2: Roglic is de rust zelve en begrijpt dat het niet altijd feest is en je niet overal controle over ken hebbe in het leve en in de koers, en dat je er in de Tour 100% moet staan, en de Wijze Heren op Wielerflits branden hem en zijn ploeg af dat hij dit soort rondjes niet 200% geeft...
Amusant pokerspelletje toch zo?
Deze uitgangspositie is niet eens heel slecht voor TJV, nu heb je 2 mannen die heel kort staan om mee te spelen. Roglic weet ook wel dat als hij in Arrate echt aanzet hij McNulty makkelijk breekt.
over ?
Op die manier krijg je Roglic nooit alleen en moet hijzelf de kolen
uit het vuur halen .
Ik gun hem de eerste plaats maar ik vond het niet erg intelligent
gereden van de andere ploegen.
De verklaring waar je om vraag is heel simpel, de een heeft nog wel wat over, de ander niet, de een recupereert nog een heel klein beetje, de ander niet. Tolhoek schijnbaar niet, of het is gewoon een prutser, met een prutstaktiek, van een prutsploeg, dat ken natuurlijk ook. Zo, ik heb de handdoek weer opgepikt, jouw beurt!
Nu kijken of je de Amerikaan nog kunt kraken en het als dat gebeurt alsnog uitvechten met Pogacar. Dat zal sowieso ook heel vreemd worden als die zaterdag zijn eigen ploeggenoot gaat aanvallen. Enige wat hij kan doen is meegaan met Roglic als die gaat, maar elk ander gedrag zou zeer discutabel zijn. Ik zou als teamgenoot niet m’n ballen meer voor je uit m’n broek rijden in dat geval.
Ten tweede, ze dwingen UAE om keuze's te maken wie de kopman is. Gaat Pogacar aanvallen met het grote risico dat hij McNulty er af rijdt en Roglic meeneemt naar de streep, zodat Roglic de ronde wint?
Het is allemaal wel onder voorbehoud dat Roglic de komende dagen nog 23 seconden pakt op McNulty.
En het kan ook gewoon dat Roglic een mindere dag had en dat Vingegaard daarom nog voor zijn eigen klassement mocht rijden, zodat ze 2 mannen hebben om uit te spelen.
Uiteraard was dit tactisch niet heel handig gespeeld van Jumbo, misschien wilden ze op Oomen wachten maar die kwam veel te laat waardoor het kalf al verdronken was. Je kunt niet in 2 km even 20 sec dichtrijden.