Niels Bastiaens

• donderdag 27 november 2025 om 15:15

Interview Wist u dat het Belgische organisatiebedrijf Golazo achter de Afrikaanse continentale wielerkampioenschappen zit? In april 2023 gaf de CAC – zeg maar het Afrikaanse equivalent van de Europese wielerbond UEC – het vertrouwen aan Golazo om de kampioenschappen vanaf 2024 te organiseren, en dit al zeker tot en met 2031. Afgelopen weekend waren ze voor het tweede jaar op rij te gast in Kenia, waar Hayley Preen en Merhawi Kudus met de hoofdprijzen gingen lopen.

“Je ziet al een enorme groei ten opzichte van vorig jaar”, zegt Christophe Impens, managing director bij Golazo, ons. “We zijn van 22 deelnemende naties naar 30 gegaan. Je moet weten dat er 54 landen in Afrika zijn, waarvan sommigen totaal niet met wielrennen bezig zijn. Als je dan 30 van de 54 landen aan de start hebt, kan je niet anders dan spreken van een groot succes. Het is op alle vlakken vlekkeloos verlopen.”

Impens en co zijn in de eerste plaats het gewend om wielerwedstrijden in België en Nederland te organiseren, maar volgens hem is een organisatie in Afrika best vergelijkbaar. “Het verloopt voor honderd procent hetzelfde als bij ons. Je hebt dezelfde logistiek, je moet je aan dezelfde regels houden van de UCI. We hebben een tv-productieteam, een professioneel ingeklede start- en finishzone, timing, bevoorradingspunten, enzovoort. We doen dat met relatief weinig mensen. Onze koersdirecteur Jan Nys en ikzelf zijn vanuit België afgereisd, maar verder hebben wij meer dan veertig collega’s uit ons lokaal Golazo-bureau in Nairobi die meegeholpen hebben en een aantal Belgische freelancers.”

“Het grote verschil met organiseren in Europa is dat in Europa alle landen met hun eigen wagens naar de wedstrijd komen om technische assistentie te bieden aan hun team. Hier huren wij pick-up trucks in voor al die verschillende naties. Die krijgen ze ter beschikking – om bevoorrading te geven aan hun renners, en om hun reservefietsen en wielen in te leggen. Dat moest ook wel. Je kan als federatie in Afrika niet naar een centrale service course, zoals je dat in Europa wel hebt.”

Eritrea boven bij de mannen elite – foto: Golazo

Groot feest
Iets meer moeite dus, maar wat maakt organiseren in Afrika zo interessant voor Golazo? “Voor Golazo is de ontwikkeling van de wielersport in Afrika prioriteit nummer één, en daar hoort een kwalitatieve organisatie van het Afrikaans kampioenschap bij. Ik schep veel voldoening uit de organisatie, en ik denk dat iedere collega van Golazo die aan dit project heeft meegewerkt daar echt gelukkig van wordt. De deelnemers krijgen veel minder of amper kansen. Het is daar vaak roeien met de riemen die ze hebben.”

“Het voelt vaak aan als één grote verbroedering, met aan het einde een groot feest op het strand met alle federaties, alle renners en rensters en een DJ. Je wil niet weten hoe veel spontane bedankingen van renners en federaties wij krijgen. Ze zeggen: je moet dit absoluut blijven doen, want voor ons is dit zo belangrijk. Voor de meeste Afrikaanse landen zijn er twee wedstrijden die er echt toe doen: deze en het nationaal kampioenschap. Met daarnaast wat kleinere rondjes zoals die in Angola, Benin en Rwanda. In Europa kan je soms kiezen tussen vijf UCI- wedstrijden in één weekend. Hier zijn ze dankbaar als ze eens een mooie koers kunnen meerijden.”

De groei van het Afrikaans kampioenschap zit volgens Impens juist in die verschillende locaties en sterkere deelnemersvelden. “De grootste Afrikaanse toppers Biniam Girmay en Kim Le Court waren er misschien niet bij, maar dat zorgde er wel voor dat de kampioenschappen meer open lagen. Als we de datum nog iets vroeger kunnen krijgen, komen ze misschien wel. Een tweede belangrijke winst zit in het aandoen van verschillende locaties. We hebben nu twee jaar op rij in Kenia georganiseerd, maar we willen nu elk jaar naar een ander land. In de gesprekken met de federaties waren er alvast meer dan tien geïnteresseerden.”

Het podium bij de vrouwen – foto: Golazo

Andere beleving na WK?
Een vraag die veel wielervolgers zich zullen stellen: heeft een wereldkampioenschap in het Afrikaanse Rwanda heel die beleving van wielrennen veranderd? “Ik denk dat wel”, is Impens duidelijk. “Het WK staat veel meer op het netvlies gebrand in Afrika dan andere jaren. Het heeft meer bijklank gekregen in de iets kleinere landen, die op dat succes willen blijven voortbouwen. Dat zijn allemaal landen die wellicht mede daardoor wel renners aan het opleiden en vormen zijn, en die dromen van een profcarrière.”

Volgens Impens zit er daarom wel een mooie toekomst in het Afrikaanse wielrennen. “Ik ben zelf atleet geweest. In het atletiek zie je dat al sinds de jaren 60 en 70 de beste middenafstandlopers en afstandlopers uit Afrika komen. Morfologisch hebben bepaalde landen in Afrika een enorm voordeel op ons, omdat ze op hoogte leven en de juiste genen hebben. Op puur fysiek gebied zit daar dus veel talent. Ik weet dat er al verschillende pogingen zijn geweest, maar dat moeten we er kunnen uithalen.”

“Vaak waren die pogingen misschien niet ernstig of professioneel genoeg. Eigenlijk begint alles bij de nationale federaties. Er zijn landen waar ze echte toppers zouden kunnen vormen door hen het juiste materiaal te geven, hen te leren tactisch fietsen, goede coaching, goede voeding, de juiste manier van trainen. Er moeten dan wel voldoende wedstrijden zijn, en dan kun je talenten gaan detecteren. Want die rijkdom zit hier en dat zal de komende jaren nog meer naar voren komen. Dat is ook de reden waarom de nationale wielerfederatie van het organiserende land een toelage krijgt.”