De volgende koolhydraatrevolutie? “Dit bevindt zich aan de rand van de wetenschap”
Materiaalzone Sinds enkele jaren worden wielerliefhebbers getrakteerd op spectaculaire koersfinales, met coureurs die steeds vroeger ten aanval trekken. Volgens velen komt dat door vernieuwde inzichten over voeding en de groeiende hoeveelheid koolhydraten die in het peloton worden geconsumeerd. Een nieuwe test zou die limiet nog verder kunnen oprekken.
De voorbije seizoenen is er in het profpeloton sprake van een ware koolhydraatrevolutie. Renners eten meer en meer, waardoor ze ook meer energie hebben, de finale eerder kunnen openbreken en de koers nog harder kunnen maken. Waar aan het einde van de vorige eeuw werd gedacht dat het lichaam maximaal 60 gram koolhydraten (in de vorm van glucose) per uur kon opnemen, veranderde dat kort na de eeuwwisseling naar 90 gram door de toevoeging van fructose.De voorbije jaren werd dat getal nog verder opgerekt, tot wel 120 gram koolhydraten per uur. Maar, volgens Cyclingnews kan een nieuwe test die norm helemaal overhoop gooien. Het betreft een test die middels ademhalingsanalyse kan bepalen hoeveel koolhydraten een lichaam kan opnemen in de spieren tijdens een inspanning.

Het merendeel van de koolhydraten krijgen profrenners vloeibaar binnen, met speciale poedermengsels in de bidon – foto: Cor Vos
Dat type test is al langere tijd beschikbaar in een laboratorium, maar Jamie Pugh, hoofddocent sportfysiologie en metabolisme aan de John Moores University in Liverpool, is nu bezig daar een variant van te ontwikkelen die iedereen zelf kan gebruiken. Niet alleen voor de liefhebber, maar ook voor profs die de test makkelijker willen uitvoeren.
Zijn bedrijf, ExoAnalytics Data, zou al 24 tests hebben verkocht aan een niet nader benoemde profploeg, terwijl ze nog in gesprek zijn met enkele andere ploegen. Tevens zouden ze al een tweetal atleten van die eerste ploeg hebben geholpen met het uitvoeren van de test. Daaruit kwamen al ‘onderzoektartend hoge’ data over koolhydraatconsumptie. Zo zouden sommige WorldTour-profs meer dan 180 gram koolhydraten per uur kunnen consumeren.
Door de juiste hoeveelheid koolhydraten te consumeren tijdens een wedstrijd zouden profs niet alleen meer energie kunnen hebben, maar ook gastro-intestinale problemen (maagdarmproblemen) kunnen voorkomen. Bij overmatige consumptie van koolhydraten kan het maag-darmstelsel namelijk ‘overbelast’ worden, met onder meer buikpijn of diarree ten gevolge.

foto: Cor Vos
De test zou niet alleen inzichtelijk kunnen maken hoeveel koolhydraten iemand op kan nemen, maar mogelijk ook of die opname te trainen en dus op te rekken valt. Al is daar nog veel onduidelijkheid over. “We weten eerlijk gezegd nog niet hoe groot de verandering zal zijn”, stelt de eveneens bij het project betrokken Dr. Sam Impey, die voorheen voedingsdeskundige van Team GB en Jayco-AlUla was. “Dit zit op het randje van ons onderzoek, dus er zijn nog geen definitieve cijfers over hoe dat zal uitpakken.”
Of dankzij de test de koolhydraatconsumptie in het peloton weer door het dak gaat schieten, is nog even afwachten, maar het giswerk wat betreft voeding tijdens de koers kan nagenoeg worden weggenomen. Zo kan er afscheid genomen worden van standaardnormen voor koolhydraatconsumptie, maar kunnen renners rekenen op nog verder gepersonaliseerd voedingsadvies.
En wat bedoel je met intoleranties in deze context? Dat je lichaam ineens geen suiker of maltodextrine meer kan verdragen?
hele groepen mensen zijn heel het weekend laveloos. Dan wel door drank, dan wel door pillen.
En die bereiken toch ook wel een oude leeftijd gemiddeld gezien.
Dus sporters die het onder toeziend oog van artsen doen, die hebben denk ik persoonlijke minder problemen.
Dus welke ze binnen krijgen door de zakjes weet ik niet (waarschijnlijk snelle suikers. De langzame varianten kan je beter van te voren innemen).
En juist met bidonnen hoeft het helemaal niet slecht te zijn voor je gebit. Goed mikken achter in je keel, en het komt zo weinig mogelijk in aanraking met je tanden. (daarom is het drinken van frisdrank ook beter met een rietje)
Verder niet helemaal mee met de kop "op de rand van de wetenschap"?
Ze doen vele hogere wattages in makkelijke etappes, terwijl voedselopname alleen een minder verval zou kunnen verklaren.
Tijdens wedstrijden kunnen er vanaf het begin hogere vermogens getrapt worden omdat je veel minder hoeft in te boeten op je vermogens in de finale. Dat geldt bijv ook voor "makkelijke" sprintetappes. Vroeger reed men de eerste uren veel meer met de rem erop om nog wat (glycogeen) over te houden voor het eind.
Wat veel meer effect heeft is als je veel meer zuurstof rondpompt je veel meer vet kunt oxideren dat je daardoor fris blijft. Als het allemaal alleen maar voeding was, zouden ze in klimtijdrit niet 30 watt meer trappen dan een paar jaar geleden.
Als er iets klinkt als broodje aap zijn het die verhalen van profs die grote trainingsvolumes deden zonder te eten.