Nederlandse plekken met een geschiedenis in de Vuelta a España

Fietstoerisme De Vuelta a España is de enige grote ronde die niet zo vaak in het buitenland van start gaat. In de afgelopen 78 edities gebeurde dit slechts vier keer. Lissabon had in 1997 de eer, daarna volgden nog Assen in 2009, Nîmes in 2017 en Utrecht in 2022. Nederland kan dus met recht zeggen dat het een stevig stukje Vuelta-geschiedenis heeft. Op welke Nederlandse wegen reed de rode trui?

De Vuelta-start in 2022 staat nog vers in ons geheugen. In Utrecht kregen de Vuelta-renners op donderdag een warm onthaal op de Oudegracht, waarna op vrijdag een ploegentijdrit van 23,3 kilometer door de stad op het programma stond. Vooral in het eerste deel van de ploegentijdrit deden de renners het mooie deel van Utrecht aan. Na de start op het Jaarbeursplein zoefden de teams over de Catharijnesingel en de Maliesingel naar het het oudste fietspad ter wereld: de Maliebaan. Via Overvecht en Leidsche Rijn keerden de renners daarna weer huiswaarts. Jumbo-Visma won en Robert Gesink mocht het podium op om de rode trui in ontvangst te nemen. Een oeuvreprijs voor zijn carrière, noemde de Varssevelder de trui daarna.

Het Vuelta-peloton op de Amerongse Berg – foto: Cor Vos

Een dag later nam Mike Teunissen de leiderstrui over door vierde te worden in de tweede etappe van Den Bosch naar Utrecht. Vanaf de start in Den Bosch reed het peloton door het Land van Heusden en Altena in oostelijke richting naar de Bommelerwaard en de Betuwe, waarna de Utrechtse Heuvelrug in de finale van de etappe wachtte. De ‘Alto de Amerongse Berg‘ was de eerste beklimming in de Vuelta dat jaar. Bij de Vliegbasis Soesterberg lag nog een tussensprint.

Een dag later kreeg Breda de eer om een Vuelta-rit te hosten. Na 193 kilometer lag de finish bij het Chassé Theater. Onderweg werd een grote lus gemaakt door Chaam, Oosterhout, Zevenbergen, Bergen op Zoom en Hoogerheide. Op de Rijzendeweg in Woensdrecht waren bergpunten te verdienen. Wielerdorp Sint-Willebrord kreeg in de laatste twintig kilometer een tussensprint toewezen. Sam Bennett won even later de etappe, Edoardo Affini werd de nieuwe rodetruidrager.

Jumbo-Visma op de Oudegracht – foto: Cor Vos

Gran Salida Assen
Robert Gesink was een van de weinige renners die ook veertien jaar daarvoor bij de Vuelta-start in Assen was. Op het TT-circuit in Assen stond op de eerste dag een proloog van 4,8 kilometer gepland: precies één ronde op het circuit. Fabian Cancellara won de proloog en zou de rode leiderstrui in alle ritten – vier – op Nederlandse bodem behouden.

Na de proloog in Assen bleef het Vuelta-peloton de tweede rit in Drenthe (en Groningen). Tussen Assen en Emmen stond een rit van 200 kilometer gepland, langs plekken als Hoogeveen, Norg, Vliegveld Eelde en Cota Relus ter Beek (300 meter aan 2,4 procent). Op die laatste plek waren bergpunten te verdienen. De col was een eerbetoon aan de politicus Relus ter Beek, die zich hard maakte voor de Vuelta-start in Drenthe, maar in september 2008 na een kort ziektebed overleed. De streep van de Cota de Witteveen was getrokken op de Mej. A Talmaweg, ter hoogte van de begraafplaats van Ter Beek. In Emmen won uiteindelijk Gerald Ciolek.

Noord-Nederland’s finest: Vliegveld Eelde – foto: Cor Vos

De Vuelta kende daarna nog twee etappestarts in Nederland. De derde rit voerde het peloton van Zutphen naar Venlo door Nationaal Park de Maasduinen, de vierde etappe bracht de Vuelta door Limburg naar Luik. Onderweg was de Cauberg een van de lastigste hellingen, toch kon een sprint tot twee keer toe niet worden voorkomen. Gregory Henderson won in Venlo, André Greipel in Luik.