Het supertalent van Deceuninck-Quick-Step kende een weergaloos debuutjaar bij de profs. De verwachtingen rondom de voormalige voetballer van PSV en Anderlecht waren hooggespannen. In 2018 verpulverde hij de concurrentie in vrijwel iedere koers waarin hij startte. Het resulteerde onder meer in een dubbele titel bij het Belgisch kampioenschap, het Europees kampioenschap én het wereldkampioenschap. Bij de junioren was geen kruid tegen hem gewassen.

Het voorcontract met opleidingsploeg Hagens-Axeon-Bermans van Axel Merckx verdween in de prullenbak, een profcontract bij Patrick Levefere’s Deceuninck-Quick-Step werd getekend. Tijdens een stage in de winter van 2018 had ReV al een voorproefje gekregen van de sfeer en het arbeidsethos binnen het team. Het was een droom die uitkwam.

Levefere benadrukte dat zijn pupil voorzichtig gebracht ging worden. Om hem te beschermen. Om hem te laten wennen aan het niveauverschil. 2019 werd een jaar om te leren. Weinig koersdagen. De Aalstenaar begon zijn seizoen in Argentinië, in de Vuelta a San Juan. De eerste paar dagen kon Evenepoel het tempo goed volgen, maar toen Winner Anacona in etappe 5 wegsprong uit de groep der favorieten kon hij het gat niet dichten voor kopman Julian Alaphilippe. Was hij te hoog ingeschat?

Nee, zo luidde het antwoord. Remco Evenepoel liet zijn benen voor het eerst serieus spreken in de Baloise Belgium Tour. Tijdens de tweede etappe, die er op papier één was voor de sprinters, leek hij te staan trappelen van ongeduld. Meermaals viel hij aan, maar hield hij zich toch weer gedeisd, alsof hij leek te beseffen dat het te vroeg was voor een serieuze aanval. Uiteindelijk kon hij zich niet blijven inhouden en viel hij in de laatste twintig kilometer nogmaals aan. Kersvers werelduurrecordhouder Victor Campenaerts sprong mee. Een mopperende Evenepoel gebaarde meermaals naar achter dat er overgenomen moest worden. Tevergeefs. Enkele kilometers later bleek waarom. Een simpele bocht naar links betekende een valpartij voor Campenaerts een een solo naar de eerste profzege voor Remco Evenepoel. De toenmalig renner van Lotto Soudal gaf na afloop toe te zijn gevallen uit pure vermoeiheid: te lang had hij op de limiet gereden om het 19-jarige supertalent bij te houden.

Met de eindwinst in de Baloise Belgium Tour volgde een paar dagen nadien de tweede profzege. Ook in de Adriatica Ionica Race won de 1,71 meter lange Belg een etappe. De hoogtepunten van zijn seizoen moesten echter nog komen. Een impressionante zege in de Clásica San Sebastián volgde, iets waarvan hij enkel had durven dromen, zo gaf hij nadien grif toe.

Op het EK tijdrijden in een zeer winderig Alkmaar gaf het lichtgewicht een demonstratie en veroverde zo de continentale kampioenstrui. Hij stond in tranen op het podium. “Het is ongelooflijk”, zuchtte Evenepoel. “Vorige week de Clasica San Sebastian en nu dit. Ik kan het niet geloven. Ik zei vanochtend tegen het Belgische team dat ik de sterren ging pakken voor enkele sterren aan de hemel en dat heb ik gedaan. Dit is geen zege voor mij, maar voor Bjorg (Lambrecht, red.) en Stef (Loos, red.), mijn ex-ploegmaat. Dit is voor de jongens in de hemel.”

Op het wereldkampioenschap tijdrijden werd de Belg het minst van iedereen de vernieling in gereden door Rohan Dennis: hij werd tweede, met 44 seconden voor op nummer drie Filippo Ganna. In het naseizoen won Evenepoel op het nationale wielergala de Kristallen Fiets voor wielrenner van het jaar. Het seizoen 2020 begon hij met een tijdrit- én eindzege in de Vuelta a San Juan. Deze vorm zette hij door in de Volta ao Algarve, waar hij twee etappes en het eindklassement won.

Momenteel richt hij zich op zijn deelname aan de Giro d’Italia, die zaterdag 3 oktober van start gaat.