Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Zo schreef Michael Boogerd geschiedenis op La Plagne, waar het peloton vandaag terugkeert
Het peloton klimt vandaag naar het Franse skioord La Plagne, een plaats die Nederlandse wielergeschiedenis ademt. Hoe reed Michael Boogerd zich in meer dan twintig jaar geleden ook weer naar zijn veelbesproken overwinning?
La Plagne, dat is een beklimming van 19,5 kilometer lang met een gemiddelde stijging van ruim zeven procent. In de volksmond noemt men dat een loper. Het is ook pas de vijfde keer dat de Tour hier finisht. Wijlen Laurent Fignon won in 1984 én 1987, Alex Zülle was de beste in 1995 en zoals gezegd eindigde de bewierookte solo van Michael Boogerd in 2002 ook op La Plagne.
We gaan nog even terug naar die bewuste julidag, naar 24 juli 2002. Op de Galibier, de eerste klim van de zestiende etappe van de Ronde van Frankrijk, schuift Boogerd mee in een groepje dat vlak achter Santiago Botero de top passeert. Vier kilometer onder de top van de Télégraphe rijdt de 30-jarige Nederlander weg en korte tijd later ziet hij Stuart O’Grady, Gian Matteo Fagnini en Robert Hunter aansluiten.
Michael Boogerd op weg naar zijn zege in La Plagne – foto: Cor Vos
Zijn drie mede-aanvallers hebben vooral interesse in de tussensprint in het dal en op de Madeleine gaat Boogerd alleen op avontuur. Daar weerstaat hij een tegenaanval van Laurent Jalabert en Iban Mayo en komt hij over de top met een voorsprong van ruim drie minuten. Die weet hij daarna uit te breiden naar liefst vijf minuten richting de voet van de lange slotklim. Even is hij bang dat het te weinig is om zijn achtervolgers voor te blijven.
Maar als hij zijn voorsprong in eerste instantie weet vast te houden, groeit het vertrouwen. In de slotfase naderen Carlos Sastre en Lance Armstrong nog snel, maar uiteindelijk komen zij bijna anderhalve minuut tekort om Boogerd in La Plagne van de overwinning te houden. De emoties komen los bij de Rabobank-renner. Boogerd lacht zijn tanden bloot als hij de streep passeert en kust zijn kruisje, in de wetenschap dat hij – zes jaar na zijn succes in Aix les Bains – zojuist zijn tweede Touretappe heeft gewonnen.
De zege van Boogerd is daarmee ook een vrij unieke voor het Nederlandse wielrennen. Het zou daarna tot 2016 duren voor er met Tom Dumoulin weer een bergrit in de Tour won, Wout Poels deed het in 2023 op de Mont Blanc en vorige zaterdag zette ook Thymen Arensman zich op dat lijstje met zijn zege op Superbagnères.
En ja, ook ik heb toen genoten van die rit. Nu krijg ik er vooral een vieze smaak van in mijn mond.
Waar je in mijn ogen vooral over kan discussiëren is in hoeverre je het moet ophemelen.
Daarbij vind ik het wat apart om het over een Nederlandse schandvlek te hebben. Die hele periode was 1 grote schandvlek in de globale geschiedenis van het wielrennen. Boogerd was daarin niet de direct een hoofdrolspeler.