Zilver voor Demi Vollering: “Dit kwam echt uit mijn tenen”
Demi Vollering pakte zondag zilver in het WK wielrennen in Glasgow. De Nederlandse was op voorhand een van de twee grote favorieten, maar miste in de absolute finale toch een procentje om Lotte Kopecky te kloppen. “Hopelijk pak ik volgend jaar meer”, vertelde Vollering aan NOS.
“Ik ben kapot. Ik heb echt alles gegeven. Ik ben dus wel blij met de tweede plek, Lotte was ook veruit de sterkste”, opende Vollering het interview. “Ze was de hele wedstrijd heel sterk en ze speelde het ook heel goed. Respect voor haar.”
Gedurende de wedstrijd dacht Vollering een enkele keer een kans zien om Kopecky te kraken. “Ergens op een klimmetje dacht ik ook een keer dat Lotte moest passen. Ik dacht even ‘hmm, ik weet niet of ze nou loopt te pokeren of dat ze even iets minder is. Dat gaf me wel weer heel veel vertrouwen, maar uiteindelijk was ze gewoon veruit de sterkste. Ik doe het iets beter op lange beklimmingen en Lotte is super explosief, dus wat dat betreft denk ik dat het parcours haar ietsje beter lag dan dat het mij lag. Dat is wel gebleken nu.”, vertelt ze aan onder andere WielerFlits.
In de finale moest Vollering het alleen doen nadat Annemiek van Vleuten voor de tweede keer pech kende. Dat was voor Vollering aan aderlating. “Dat was echt balen, anders hadden we het Lotte lastiger kunnen maken. Dan moest ze op ons allebei reageren en hadden we meer kunnen doen. We hebben als ploeg goed gereden. Ik ben blij dat we deze tweede plek hebben.”
Vollering even verrast door Kopecky: “Dat was een beetje stom”
Toen Vollering op enkele kilometers een scheve situatie moest rechtzetten, sprong Kopecky achter haar rug weg. “Ik gokte daar net iets te lang. Dat is een beetje stom. Ik moest het gat zelf dichten, maar ik gokte dat iemand anders dat zou doen. Lotte verraste me echter met veel snelheid, ik kreeg volle bak kramp toen ik het gat aan het dichten was.”
Vollering kwam uiteindelijk wel terug, maar na een nieuwe demarrage van Kopecky was ze gezien. “Ik moest definitief passen en dan heb ik maar alles gegeven door een steady tempo te rijden. Die tweede plaats kwam echt uit mijn tenen. Ik ben blij dat het gelukt is, het was echt een heel erg zware wedstrijd. Hopelijk pak ik volgend jaar meer”, stelde een ambitieuze Vollering.
(Advertorial)

En dan het overmoedig zijn en proberen erop en erover te gaan, terwijl je net zelf vantevoren een paar km in de achtervolging hebt gereden.
Ze heeft in mijn ogen het tactisch vernuft van een zebra!
Inderdaad heb ik het sterk aangezet. En Kleo legt de mooie nuance. Maar helaas volgen er dan vooral minnetjes ipv inhoudelijke reacties terug (met Agen als positieve uitzondering).
Ik denk dat Lotte en Demi aan elkaar gewaagd waren qua benen, en de twee sterksten waren in de koers. Lotte kon steeds het verschil maken, maar Demi kreeg het eigenlijk ook steeds weer dicht. Ik denk dat na het wegvallen van Van Vleuten de winstkansen van Lotte heel snel stegen.
Lotte is inderdaad de explosievere van de twee. Dat weet Demi als geen ander, en daarom is het lastig te begrijpen dat ze niet meteen reageert of zelfs op cruciale momenten de verkeerde kant op kijkt. Daardoor moest ze meerdere keren een onnodig groot gat dichtrijden.
En daarbij had ze in mijn ogen nog zwaarder moeten pokeren. Toen Chabbey vooruit was, of toen Deignan voorop was. Het was namelijk heel duidelijk dat de druk op Kopecky hoger was dan op Demi. Kijk naar het koersgedrag, kijk naar de gebaren: Lotte heeft er vorig jaar naast gegrepen, en heeft dit jaar het perfecte parcours liggen EN hele goede benen. Die was supergretig, en Nederland had nog meer haar bordje moeten leeg eten.
Daarmee wil ik niks afdoen aan de zege van Lotte (want die is meer dan verdiend), maar ik ben gewoon niet mee in de mening dat ze veel sterker was dan Demi. Die tactisch gezien echt wat steekjes heeft laten vallen.
Ik begrijp echter wel dat je niet iedere keer bij je ploeggenoot in het wiel gaat zitten, zeker niet als je die ook de overwinning gunt, zoals na de finish bleek.