Voor het WK op de weg van komende zondag verwacht iedereen een duel tussen Tadej Pogacar en Remco Evenepoel, ofwel een battle tussen het Sloveense blok en het veelbesproken Belgische. Maar zijn er nog andere kapers op de kust?

Als je puur naar de quota van de UCI kijkt, dan mogen de tien sterkste landen op hun landenranking elks met acht pionnen aan de start komen. Omdat Pogacar zich als uittredend winnaar automatisch kwalificeert, krijgt Slovenië zelfs nog een plekje extra. Alleen, een groot verschil met de voorbije jaren is dat niet elk land alle plekken zal invullen. Door de hoge kosten en lange verplaatsing naar Rwanda, zakken er veel onvolledige selecties af.

Zo komt de Verenigde Staten maar met zes man aan de start, zonder Brandon McNulty die wellicht de sterkste Amerikaan van het moment is. De Nederlandse bondscoach Koos Moerenhout maakt dezelfde keuze: volgens hem is het parcours in Rwanda zo specifiek dat het geen zin heeft om renners die de omloop niet aankunnen of waarvoor twijfel is, voor de wegrit in te schrijven. Ook Groot-Brittannië reist niet compleet naar Afrika af, waardoor er in totaal zeven grote blokken zijn.

Dat is bijzonder weinig voor zo’n groot kampioenschap, en wellicht ook in het voordeel van een vroege aanvaller. Nog meer dan anders wordt het lastig om een goede achtervolging op gang te brengen. “Dat is mij ook opgevallen”, zegt Belgisch bondscoach Serge Pauwels. “Ik doe veel aan ‘scenario play’: wat kan er gebeuren en wat moeten we doen in scenario X en in scenario Y? Er is een kans dat Pogacar wegrijdt op de Mount Kigali, half koers. Dan moeten we aan bondgenoten denken. Wat gaan de andere teams dan doen?”

Pogacar pakt een bidon vroeg in de koers en communiceert meteen met Jaka Primožič – foto: Cor Vos

Spanje

Wanneer we Pauwels enkele weken terug vroegen aan welke ploegen hij in dat geval zou denken, koos hij meteen voor Spanje. “Zij hebben Juan Ayuso als kopman, iemand waar ik veel van verwacht. En veel van hun renners komen uit de Vuelta.” Ayuso werkte die Vuelta bovendien slim af: hij koos zijn momenten en streefde geen klassement na. Voor zijn ploegmaat Marc Soler geldt hetzelfde, maar hij verzette wel veel werk. Ook verrassing Abel Balderstone, Carlos Verona en Carlos Canal kenden die voorbereiding.

Denemarken

Alleen, waar de Spanjaarden vooral klimmerstypes meenemen, zijn de Denen dan weer nuttiger bij eventuele hulp in de achtervolging met hun klassieke types met hardrijderscapaciteiten. “In hen zie ik echt een bondgenoot”, aldus Pauwels. “Ze missen Mads Pedersen en Jonas Vingegaard, maar met Mattias Skjelmose hebben ze wel iemand die Pogacar al heeft geklopt. Met bondscoach Michael Mørkøv heb ik een goed contact en we hebben al veel gesproken. Ons eerste overleg was zelfs al tijdens het voorjaar.”

Frankrijk

De Fransen zwemmen tussen die twee in. “Maar we weten uit de afgelopen jaren dat die ploeg op de grote kampioenschappen boven zichzelf kan uitstijgen. Ze staan er dan ook echt als blok, wat interessant kan zijn.” Zo was Valentin Madouas op de Olympische Spelen nog de verrassende tweede. “Hem verwacht ik opnieuw, als een van de leiders van de ploeg met ook Julian Alaphilippe”, zegt Pauwels. Zet daar nog Pavel Sivakov, Louis Barré en toptalent Paul Seixas bij, en je weet dat we opnieuw veel blauw zullen zien.

En de rest?

“De Britten en verwacht ik iets minder in de finale”, aldus Pauwels. Ook de Australiërs en Italianen noemt hij niet. Bij Groot-Britannië heb je met Tom Pidcock en Oscar Onley wel een indrukwekkend tweetal, maar de rest van hun onvolledige selectie oogt minder straf. Bij Italië is het verhaal net omgekeerd: zij komen met een goede ploeg aan de start in de breedte, maar missen dan weer een kopman van wereldklasse, of Giulio Ciccone en Giulio Pellizzari moeten boven zichzelf uitstijgen. Bij de Aussies moet het van Jay Vine komen.

Wil dat zeggen dat pakweg een Ben Healy (Ierland), Isaac Del Toro (Mexico), Richard Carapaz (Equador) of Egan Bernal (Colombia) kansloos zijn? Zeker niet. “Hoewel de laatste twee jaar bijna elke grote eendagskoers wordt gewonnen door Evenepoel, Pogacar of Mathieu van der Poel, hebben we hier wel vijf tot tien outsiders die hun rol gaan spelen. Iets minder als blok, maar ook zij zijn gevaarlijk”, besluit Pauwels.