Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Wout van Aert legt zich neer bij tweede plek: “Maar wil nog een rit winnen”
Wout van Aert eindigde in de loodzware vijfde etappe van Tirreno-Adriatico als derde. De kopman van Jumbo-Visma zag in de finale hoe klassementsleider Tadej Pogačar 39 seconden bij hem weg reed, terwijl Mathieu van der Poel na een lange solo de heuvelrit won. “Ik mikte op de ritzege, maar jullie hebben gezien hoe de finale ging”, vertelt Van Aert na afloop. “Pogačar was sterker dan alles en iedereen.”
De Belgische nummer twee van het klassement controleerde met Jumbo-Visma het peloton, maar na de eerste aanval van Van der Poel was het ieder voor zich. “Ik had wel verwacht dat Van der Poel vroeg in de aanval ging. Hij heeft echt een geweldige inspanning geleverd vandaag.”
De Nederlandse kampioen kreeg drie minuten voorsprong, waarna in de slotronde rond Castelfidardo Van Aert niet kon reageren op een aanval van Pogačar. “Tadej heeft laten zien dat hij de sterkste is. Hij staat nu te ver voor in het klassement”, realiseert hij zich. “Ik sta er nog goed op voor de tweede plek, maar ik wil nog wel een etappe winnen deze Tirreno. Maar eerst moet ik nog herstellen van deze heel zware etappe van vandaag.”
In het klassement is het verschil tussen Pogačar en Van Aert nu 1.15 minuut. Maandag staat nog een etappe voor de sprinters op het programma, waarna dinsdag de afsluitende tijdrit verreden wordt.
In de RIDE Magazine Zomergids 2025 (€12,50) lees je een uitgebreid interview met wereldkampioen Tadej Pogačar. De Sloveen kwam spontaan naar de Alpecin Barbershop voor een knipbeurt en dat draaide uit op een interessant interview. Pogačar praat over het pakken van KOM's en het nastreven van nieuwe doelen. Bestel jouw exemplaar van het zomernummer 2025 van RIDE Magazine hier!!
In de Tirreno was er ook zo'n moment: Op 50km voor de streep was VDP net 10s weggereden en kampte Pogacar met kettingproblemen. Als Van Aert op dat moment naar VDP toe knalt, was het mooier geweest dan dat optochtje in RVV. Maar ze leken een beetje in te houden, totdat Pogacar weer aansloot. En ze zagen VDP pas weer bij de finish.
In de Tirreno had je echter een andere situatie, Matthieu reed hier puur voor de rit en Wout met het AK in zijn gedachten. Dan ga je conservatiever koersen. Je zag al aan Matthieu dat dit soort ondernemingen een zware tol kunnen eisen. Als Wout (in dit type etappes nog altijd wat minder dan MVDP) zou zijn meegegaan had het ook maar zo kunnen zijn dat zijn doel om een goed AK te rijden hier in duigen was gevallen doordat hij had moeten afhaken en meer verloor ook op anderen dan alleen Poga. Nu vond ik hem nog opvallend scherp, veel eerder dan bv Bernal bezig met de jasjes wat hem uiteindelijk deed wegrijden van de verkleumde lichtgewichten.
weet wanneer hij wat moet doen, maakt bijzonder weinig tactische fouten, misschien slimmer geworden juist omdat hij er finales vaak alleen voor staat
Gaat één vd echte toppers aan dan is het rap man tegen man.
Van Aert rijdt natuurlijk een aanzienlijk percentage van zijn koersdagen in dienst, waarbij hij niet eens mag aanvallen, daar waar de anderen een heel jaar hun zin mogen doen en hoogstens eens voor de ploeg rijden als het toevallig goed uitkomt. Ik denk dat Van Aert in essentie wel even offensief is ingesteld.
Los daarvan schat ik dat Van Aert momenteel alsnog even vaak in het offensief rijdt als Pogacar, bij de anderen is er inderdaad nog een verschil.
MvdP maar bv. ook Evenepoel zijn veel dramatischer van aard en houden van het grote gebaar. Die gaan liefst van zo ver mogelijk aan, denken na over hun zegegebaar en zijn vaak erg emotioneel na de aankomst. Ze riskeren liever dat ze met hun kop tegen de muur knallen dan dat ze zouden winnen zonder dat er achteraf minstens 4 pagina’s over kunnen gevuld worden in de krant.
Alaphilippe zit daar een beetje tussenin.
Daarom is het ook zo bizar dat MvdP qua persoon zo opgehemeld wordt hier terwijl Evenpoel het bij voorbaat alweer gedaan heeft. Qua flair en stoer doen ontloopt het elkaar nauwelijks. Flip is een beetje meer het Sagan type wat mij betreft, lekker olijk en een stuk minder serieus, die stukken komen vanzelf wel. Van Aert is wat meer een eigenheimer die niet per se al die aandacht nodig heeft en het sporten zelf op 1 zet.
Vorige week reed ‘ronderenner’ Bernal in een klassieker, de klassiekerspecialist Van Aert uit het wiel. De ene dag is de andere niet. Daarbij denk ik dat sommige renners niet in één hokje passen.
En ik die dacht - zoals hier op deze site toch wordt beweerd - dat MVDP de beste renner aller tijden is. Het kan verkeren.