Materiaalzone 
Fietstoerisme 
WK 2025: Vijf klimmers die Pogacar en Evenepoel zouden kunnen verrassen
De elite mannen moeten zondag maar liefst 5475 hoogtemeters overwinnen op het WK in Rwanda. Een goed stel klimbenen zal dus zeker van pas komen. Welke berggeiten zouden op dit loodzware parcours de topfavorieten Tadej Pogacar en Remco Evenepoel kunnen verrassen? WielerFlits zet vijf outsiders op een rij.
Richard Carapaz
Richard Carapaz won dit jaar een rit in de Giro en werd derde in het klassement – foto: Cor Vos
Een klimmer die zijn zinnen écht heeft gezet op het WK in Kigali, is Richard Carapaz. De 32-jarige Ecuadoraan moest de Vuelta a España missen omdat hij nog herstellende was van een maag- en darminfectie (die hem eerder uit de Tour de France hield), maar stelde zich wel meteen een nieuw doel: een gooi doen naar de wereldtitel in Rwanda. “Dat is een bijzondere wedstrijd voor mij, omdat ik een grote kans krijg op de titel”, zei hij halverwege augustus in een persbericht van zijn ploeg EF Education-EasyPost.
De vorm lijkt er net op tijd te zijn. Carapaz behaalde al enkele top-tienklasseringen in de Italiaanse septemberklassiekers en eindigde vervolgens als derde in de Ronde van Luxemburg. Als hij het zondag op zijn heupen heeft, is hij een gevaarlijke klant voor het goud. De winnaar van de olympische wegrit in Tokyo weet hoe je het af moet maken op grote kampioenschappen.
Isaac del Toro
Del Toro zegevierde onlangs in onder meer de Coppa Sabatini – foto: Cor Vos
In de Giro d’Italia was Carapaz verwikkeld in een hevig gevecht met Isaac del Toro. Uiteindelijk ging Simon Yates er als derde hond met de eindzege vandoor, maar de pas 21-jarige Del Toro had in de drie voorgaande weken wel laten zien wat een gigantisch talent hij is. Sinds zijn rentree in de Ronde van Oostenrijk is hij zo mogelijk nog indrukwekkender. De Mexicaan won dit jaar al dertien keer, waarvan vier keer in zijn laatste vijf wedstrijden. Natuurlijk zal hij op het WK andere tegenstanders treffen dan in de Italiaanse najaarskoersen, maar reken maar dat ook de allerbesten schrik van hem zullen hebben.
Jay Vine
Twee keer schoot Vine raak in de Vuelta – foto: Cor Vos
Juan Ayuso
Ayuso start vol vertrouwen aan de start in Kigali – foto: Cor Vos
We blijven nog even bij UAE Emirates XRG. Ook Juan Ayuso, kopman bij Spanje, gaat namelijk vol voor de regenboogtrui in Kigali. Hij ziet zichzelf als een kandidaat-wereldkampioen. “Ik zou liegen als ik dat zou ontkennen”, zei de 23-jarige renner, die net als Vine twee ritten won in de Vuelta, onlangs in gesprek met Eurosport. “Je moet met veel factoren rekening houden, maar ik geloof in mezelf. Anders zou ik niet afreizen. Ik teken niet voor zilver.”
Primoz Roglic
Roglic kwam niet meer in actie sinds de Clásica San Sebastián – foto: Cor Vos
Slovenië brengt zondag niet één maar twee wereldtoppers aan het vertrek. Naast Pogacar beschikt het land immers ook nog altijd over Primoz Roglic. De 35-jarige renner van Red Bull-BORA-hansgrohe lijkt een beetje op zijn retour, maar hou toch maar rekening met hem. Per slot van rekening won Rogla dit voorjaar nog de Ronde van Catalonië, droeg hij daarna het roze in de Giro en had hij in de Tour ook nog enkele uitschieters. Hoe het nu met zijn vorm is, is afwachten. Roglic reed zijn laatste koers op 2 augustus. Maar hij zal niet in belabberde conditie afreizen naar Rwanda en zou bovendien kunnen profiteren van de op Pogacar gerichte ogen.
Overige klimmers
Buiten de genoemde namen, zijn er nog meer klimmers om op te letten. Bij Australië hebben ze naast Vine bijvoorbeeld ook Jai Hindley en Michael Storer. Storer zegevierde recent in de Memorial Marco Pantani, Hindley heeft een goede Vuelta achter de rug: hij werd vierde in het eindklassement.
In diezelfde Vuelta begon Giulio Ciccone sterk, maar door een zitvlakblessure zakte hij later in de ronde volledig door het ijs. Als hij dat euvel inmiddels onder controle heeft, kan hij het in Kigali echter ver schoppen. Hij schreef dit jaar al de Clásica San Sebastián op zijn naam en was daarnaast tweede in Luik-Bastenaken-Luik. Mocht Cicco het niet kunnen bolwerken, dan heeft Italië met Giulio Pellizzari nog een troef achter de hand. De 21-jarige klimmer werd zesde in de Vuelta en won daar de rit naar de Alto de El Morredero.
Tot slot, noemen we ook nog Thymen Arensman, Egan Bernal en Oscar Onley. Laatstgenoemde rijdt in de ploeg met Tom Pidcock (die we nog altijd meer tot de puncheurs rekenen dan pure klimmers), maar zal ook zelf ambities koesteren. We hebben het hier immers wel over de nummer vier van de Tour de France. In de Canadese koersen kwam Onley wat minder voor de dag, maar in de Tour of Britain bewees hij dat de vorm er nog wel degelijk is. Hij eindigde in eigen land als vierde in het klassement.
Oscar Onley maakte indruk in de Tour de France – foto: Cor Vos
Het enige wat ik me kan bedenken is dat een van de twee zich opblaast (oa. door hoogteverschil en luchtconditie te onderschatten) en de ander zich laat ringeloren door slim landen- cq. ploegenspel, of doordat ze zo veel naar elkaar kijken en dan te laat zijn om iemand (anders dan de outsiders) terug te halen die op z'n Zoetmelks er tussenuit geglipt is. Maar ja, dit scenario is 2%. Dat een van de 5 outsiders wint is 8% en dat een van de twee titelkandidaten wint is 90%.
Slovenië heeft een zwakke ploeg, dus Roglic zal op een bepaald moment voor Pogacar moeten knechten. Ik zou hem ook liever in een vrije rol zien, maar dat kunnen ze zich bij de Sloveense ploeg niet permitteren.
De Toro is amper 21 jaar. Hij heeft een zeer sterk seizoen gereden, maar zal in een koers van 268 km met 5000+ hoogtemeters nog te kort komen. Het verschil tussen 1.Pro koersen en het WK is dan ook echt wel groot, je mag nog niet te veel van hem verwachten. Hij heeft sinds de Giro ook veel koersen gereden en vaak finales, dat zal er inhakken op die leeftijd.
Van Ayuso verwacht ik wel iets, die heeft goed kunnen trainen in de Vuelta en zal in vorm zijn.
Skjelmose, Healy, Hirschi en Sivakov zouden ook vermeld mogen worden.
Uiteindelijk zal het vreemd moeten lopen als Pogacar op dit parcours niet zijn 2de titel pakt. Hij is te kloppen als de andere ploegen al vroeg koers gaan maken, maar ik zie België, Groot-Brittannië en Denemarken vol de kaart van hun kopman trekken en met Slovenië samenwerken tot in de finale (die start op pakweg 100 km van de finish). Eenmaal de favorieten zich hebben weten te onderscheiden, kan Pogacar eigenlijk alleen maar verliezen als hij er gewoonweg doorzakt.