Materiaalzone 
Fietstoerisme 
WK 2025: Remco Evenepoel erkent fout bij tweede fietswissel
Remco Evenepoel veroverde zondag een zilveren medaille in de wegrit op het WK in Rwanda, maar na afloop ging het vooral over de mechanische malheur en dan vooral zijn tweede fietswissel. Daar is inmiddels al veel over gezegd en geschreven, maar Evenepoel steekt nu ook de hand in eigen boezem.
Evenepoel reed voor Mount Kigali in een put, waardoor zijn zadel doorzakte. Hij kon naar eigen zeggen nauwelijks nog kracht leveren en wisselde – nadat hij had moeten lossen bij Tadej Pogacar – van fiets. Bij zijn nieuwe fiets stond het zadel echter ook niet zoals Evenepoel wenste. Hij stapte af om opnieuw van fiets te wisselen, wat hem veel tijd kostte. Volgens analisten José De Cauwer en Jan Bakelants maakte hij hier een cruciale fout.
Pauwels: “Het is niet zo eenvoudig”
De bondscoach van de Belgische selectie, Serge Pauwels, heeft inmiddels met Evenepoel gesproken over de beruchte fietswissel. “Ik heb Remco kort gesproken aan het ontbijt en hij zei zelf dat hij niet had mogen stoppen”, citeert Het Laatste Nieuws de oud-renner. “Maar het was natuurlijk een beslissing van het moment, in zijn bubbel zonder veel informatie. Het is niet zo eenvoudig als wanneer je op televisie naar de koers kijkt.”
“De sterkste heeft gewonnen”, wil Pauwels ook nog benadrukken. “Maar in ideale omstandigheden hadden we misschien iets meer kans gemaakt. Er was die pech, Ilan (Van Wilder, red.) die uitviel, Tiesj (Benoot, red.) die er niet bij was…”
Een balende Evenepoel na afloop – foto: Cor Vos
Evenepoel veroverde na alle pech nog wel een zilveren medaille, maar was na afloop toch wel teleurgesteld. “Er had denk ik wel meer ingezeten, als je ziet wat ik allemaal voor had. Het gebeurde ook echt op de slechtst denkbare momenten”, vertelde hij na afloop in de mixed-zone aan Sporza. “Ik moest echt wel van fiets wisselen, maar er werd op dat moment net barrage gemaakt en dus moest ik veel renners weer inhalen.”
“Ik voelde me daarna wel beter en kwam zo ook weer terug in de koers. Maar als je dat allemaal opsomt, dan zijn dat veel momenten. Twee keer achtervolgen is iets te veel van het goede. Dat is wel jammer, want ik had wel het gevoel dat ik supergoed was. Ik was gekomen voor de dubbel.”
Al zijn er wellicht nog genoeg typpetjes die vinden dat hij zich bij elk van hen persoonlijk en op zijn blote knieën moet excuseren voor zijn "heel slecht voorbeeld voor de jeugd" en zijn "onacceptabel gedrag" en hij daarenboven zeker niet mag vergeten om nog eens uitdrukkelijk te zeggen hoeveel beter Pogacar wel niet was. :D
Evenepoel is écht 1 van de beste coureurs ter wereld maar de onderhand eindeloze waslijst smoezen na een nederlaag begint toch echt wel een rare en nare trek te worden van Evenepoel.
Wat is er mis mee om een nederlaag te erkennen zonder uitvluchten?
Heb eerder bedenkingen bij de overdrijvingen. Ja, de tikjes van Evenepoel zijn soms ergerlijk, het is betreurenswaardig dat het altijd maar verongelijkt zijn er maar niet lijkt uit te groeien met ouder te worden en het is perfect normaal dat het regelmatig leidt tot weinig sympathie.
Maar altijd die hyperbolen over heel slecht voorbeeld, schaamteloos, onacceptabel en nog meer van dat soort onzin...pfff. Dat overmatig gebruik van superlatieven om het gesprek te kunnen domineren, begint ietwat vervelend te worden. Of wacht, misschien moet ik niet vervelend gebruiken, maar walgelijk, weerzinwekkend en het fatsoen voorbij, dan klinkt het gewichtiger en krijg ik meer plusjes.
Ja, Evenepoel had pech. En maakte zelf een domme fout. Maar uiteindelijk komt hij terug zonder daar zelf al te veel extra energie in te moeten steken. In een pelotonnetje, achter zijn ploegmaats, daarna op een wat mij betreft schandalige manier achter de ploegleiderswagen. Zijn neus heeft in de hele achtervolging nauwelijks de wind gezien. Kijk de beelden er maar op na.
En al die tijd reed Pogi al vol in de wind. Eerst heel even met Ayuso, iets langer met Del Toro, maar vanaf km 66,6 solo, zonder windvangers voor hem.
En Evenepoel? Die zag de wind pas toen hij terug bij de grote groep was, en later vertrok met 4 anderen. Maar waar Pogi solo reed en vol in de wind, kon Evenepoel met grote regelmaat bijkomen in de wielen van Pidcock, Healy en Skjelmose. Zonder ook maar 1 seconde dichter te komen. Ook al deed Remco daar wel het meeste werk.
Op 20 km van de meet ging Remco solo. Achter Pogi aan. Die, nogmaals gezegd, al vanaf km 100 voor de meet met zijn neus veelvuldig in de wind reed. Maar hij kwam geen streep dichterbij. Integendeel, het verschil liep op toen Pogi hoorde dat Remco eraan kwam.
Uiteindelijk hoef je er geen tekening bij te maken. Remco verliest niet doordat ie zich als een kleuter gedroeg rondom zijn materiaal en materiaalman. Remco verliest omdat Pogi gewoon veel sterker was. Dus er heeft geen seconde meer in gezeten dan zilver. Misschien is het voor Remco tijd om ook dat gewoon eens te erkennen.
EDIT: Fouten toegeven blijkt niet alleen lastig voor Remco zelf. Ook een aantal fans hebben de hardnekkige gewoonte om alles goed te praten wat deze knul doet. En "kleutergedrag" om te praten tot "winnaarsmentaliteit". En o wee degene die daar wat van vindt...
Wat had er meer in gezeten: een echte kans om je te verdedigen, een duel.
Wat was het resultaat geweest: de uitslag hetzelfde maar het gevoel anders omdat je dan geen ‘wat als’ vragen moet stellen en gewoon 1 op 1 geklopt wordt.
Als je al die opofferingen doet om Pogacar het vuur aan de schenen te proberen leggen en je krijgt de kans niet begrijp ik dat je daar emotioneel van wordt en het gevoel hebt dat je niet alles hebt kunnen tonen wat je wou tonen. Hij stond per slot van rekening een minuut stil.
Die Pogacar heeft wederom een groot risico genomen met zijn hele vroege ontspanning en daarbij ook zijn eigen moeilijkheden ondervonden bij deze enorm zware koers.
Het toont vooral een gebrek aan klasse bij Evenepoel dat hij na afloop niet in staat is om Pogacar meteen de eer te geven die hij verdiende.
Je weet maar nooit of Pogacar hierdoor in de toekomst een wel/niet zijn team tegen Remco laat koersen.
ware het niet dat hij gisteren hierover blijkbaar gelogen had, toen ik
hem in een tv-interview hoorde zeggen dat hij omwille van een geblokkeerde
onderrug, überhaupt niet meer in staat was om nog even door te rijden.
Op drie onderdelen niet meegedaan en nog steeds boven België.
Dus fout of niet, voor het eindresultaat had het niets uitgemaakt.
Hoe zit het eigenlijk met die eerste fietswissel? Ik heb altijd gedacht dat fietsen van de wagen moesten komen, en niet naast het parcours klaar mochten staan. Of zijn er bij het WK andere regels?
En dan staan er ook een stel jongelingen op de deur te kloppen waarvan vooral Del Toro echt grote dingen laat zien.
Hij heeft op de Mount Kigali gemerkt dat Pogacar beter was, waarna hij die circusact opvoert.
Als de druk van de ketel is (en hij weer kan brommeren in verloren positie) dan is Remco op zijn best en ligt het achteraf aan externe factoren. Ik ben heel benieuwd of hij dit volgend jaar bij RB Bora nog voor elkaar weet te boksen.
Ja, in een tijdperk zonder Pogacar had Evenepoel een nóg beter palmares bij elkaar kunnen fietsen, maar voor nu hoop ik dat hij het plezier ook kan halen uit verdiende 2e en ereplaatsen. Dan komen die 1e plaatsen ook weer snel.
Als je al meer dan een week in Kigali zit, en je weet dat de Mount Kigali een belangrijk punt in de wedstrijd zal zijn. dan heb je de weg er naar toe toch al meerdere keren verkend? Niet alleen zelf, maar ook je ploeggenoten, ook de ploegleiding. Dan moet iemand toch die putten in het wegdek zijn opgevallen en moet in de teambespreking toch meegenomen zijn dat je in de aanloop naar Mount Kigali de andere kant van de weg moet nemen. Een zadelbreuk was misschien vooraf niet voorzien, maar toch zeker om de kans op lekke banden te minimaliseren. Het eten van wielrenners wordt tot op de gram afgewogen, want het gaat om marginale procentjes... Maar "putten als kraters in het wegdek" worden vooraf over het hoofd gezien...
Als je al meer dan een week in Kigali zit, en je weet dat de Mount Kigali een belangrijk punt in de wedstrijd zal zijn. dan heb je de weg er naar toe toch al meerdere keren verkend? Niet alleen zelf, maar ook je ploeggenoten, ook de ploegleiding. Dan moet iemand toch die putten in het wegdek zijn opgevallen en moet in de teambespreking toch meegenomen zijn dat je in de aanloop naar Mount Kigali de andere kant van de weg moet nemen. Een zadelbreuk was misschien vooraf niet voorzien, maar toch zeker om de kans op lekke banden te minimaliseren. Het eten van wielrenners wordt tot op de gram afgewogen, want het gaat om marginale procentjes... Maar "putten als kraters in het wegdek" worden vooraf over het hoofd gezien...