Materiaalzone 
Fietstoerisme 
WK 2025: Magdeleine Vallieres verrast vriend en vijand met wereldtitel, Riejanne Markus vijfde
Een gigantische verrassing op het WK voor elite vrouwen in Rwanda. De Canadese Magdeleine Vallieres veroverde de wereldtitel door in de finale weg te rijden bij Niamh Fisher-Black en Mavi García. Riejanne Markus was de beste Nederlandse op plek vijf.
In tegenstelling tot de mannen, koersten de vrouwen enkel op de inmiddels bekende omloop in Kigali. In totaal wachtten hen elf rondes met telkens passages over de Côte de Kigali Golf (800 meter aan 8,1%) en de met kasseien geplaveide Côte de Kimihurura (1,3 kilometer aan 6,3%). De favorieten op het in totaal 165 kilometers parcours? Pauline Ferrand-Prévot, Elisa Longo Borghini, Kimberley Le Court, Marlen Reusser en de Nederlanders Anna van der Breggen en Demi Vollering. Lotte Kopecky was niet afgereisd naar Rwanda om haar titel te verdedigen.
- Start:
- 12:05 ( Kigali)
- Finish:
- 16:45 ( Kigali)
In de eerste ronde bleven uitvalspogingen uit, maar in ronde twee ging Carina Schrempf er vandoor. Niemand reageerde op de aanval van de Oostenrijkse, en dus kregen we één renster voorop. Zij reed een voorsprong van bijna drie minuten bijeen. Daarachter bleef het rustig, al zagen we wel een paar kleine prikjes. Zo probeerde Femke de Vries op een gegeven moment weg te rijden. Het peloton bleef echter bijeen.
Van Anrooij en Van de Velde maken de sprong
Op zo’n 85 kilometer van de streep kwam dan een tegenaanval van Blanka Kata Vas. De Hongaarse probeerde over te steken naar Schrempf, maar achter haar viel het niet stil. Integendeel. Shirin van Anrooij wilde de boel ook wel even opschudden, trok door en bracht de grote groep zo terug bij Vas. Meteen daarop versnelde Julie Van de Velde. Zij maakte als eerste de sprong naar Schrempf, even later volgde Van Anrooij, die nog een keer was aangegaan. Zo hadden we op zeventig kilometer van de streep drie koploopsters.
Schrempf reed lang alleen voorop – foto: Cor Vos
Het verschil met het peloton was slechts een halve minuut, maar de Italianen roken het gevaar. Zij besloten te gaan controleren. Vooraan bleek Van Anrooij ondertussen de sterkste. Op 66 kilometer van de finish gooide ze – op de Côte de Kigali Golf – haar metgezellen overboord. De Nederlandse reed vervolgens een tijdje alleen voorop, maar na een solo van tien kilometer werd ze toch weer tot de orde geroepen. Vervolgens ontsnapten Noemi Rüegg (Zwitserland) en Mireia Benito (Spanje).
Van der Breggen lost
In de fase die volgde, kwamen er nieuwe schermutselingen in het peloton. Amanda Spratt reed een tijdje voor de meute uit, Anna van der Breggen stak haar neus even aan het venster, en uiteindelijk vormde zich een achtervolgend groepje met Riejanne Markus, Évita Muzic (Frankrijk), Mavi García (Spanje), Barbara Malcotti (Italië), Magdeleine Vallieres (Canada), Ginia Caluori (Zwitserland), Niamh Fisher-Black (Nieuw-Zeeland) en Antonia Niedermaier (Duitsland). Op iets minder dan twee rondes van het einde kwamen zij bij Rüegg en Mireia Benito.
Van Anrooij toonde zich – foto: Cor Vos
Net daarvoor was er slecht nieuws voor Nederland: Anna van der Breggen, een van de speerpunten bij de oranjehemden, had moeten lossen op de Côte de Kimihurura. Bovendien kwam niet veel later kwam ook Demi Vollering in de verdrukking. Bij het ingaan van de voorlaatste ronde sprong ze namelijk niet direct mee toen Elisa Longo Borghini doortrok en enkele kleppers meekreeg. Het viel vervolgens echter weer stil. Zo kon Vollering al snel weer terugkeren in de groep der favorieten.
Markus sluit aan
Die groep verloor echter meer en meer terrein op de kopgroep met Markus. Op 23 kilometer van de streep hadden de tien koploopsters een minuut en driekwart op het pelotonnetje, waar Van der Breggen door het relatief lage tempo zelfs weer terug kon keren. Zij maakte vervolgens nog korte tijd tempo voor Vollering. Vooraan kwam op dit moment wat afscheiding: Fisher-Black, Vallieres en García namen afstand van de rest. Markus zat samen met Caluori en Niedermaier echter nog op het vinkentouw.
Op de Côte de Kimihurura stak Niedermaier vervolgens over. Markus had wat meer tijd nodig, maar bij het luiden van de bol kon ook zij haar karretje weer aanhaken. De kopgroep van nu vijf rensters had bij het ingaan van de slotronde een dikke minuut voorsprong op de favorietengroep. Daar was Marlen Reusser net uit weggereden. Kon de Zwitserse in haar eentje nog de sprong maken? Ze had overigens wel de teruggevallen Malcotti in haar wiel, maar de Italiaanse nam niet over. Wellicht kon ze niet, want Reusser gaf vol gas.
Markus kleurde de finale – foto: Cor Vos
Strijd tussen Fisher-Black, Vallieres en García?
Toch kon Le Court vanuit de achterhoede terugkeren samen met Reussers ploeggenote Elise Chabbey. Die laatste ging op de Côte de Kigali Golf zelf, loste Le Court en probeerde de sprong naar voren te maken. Daar hadden Fisher-Black, Vallieres en García zich opnieuw losgeweekt. Onderweg raapte ze Markus op, die aan kon pikken en zo nog een keer terug van voren kwam. Bij de favorieten had Vollering het ondertussen moeilijk na opeenvolgende demarrages van Longo Borghini en Ferrand-Prévot.
Ook Vollering kon echter weer terugkeren in een groepje met Longo Borghini, Ferrand-Prévot, Kasia Niewiadoma en de teruggevallen Le Court, Malcotti en Reusser. Zij zaten echter op veertig seconden van de koplopers aan de voet van de laatste keer Côte de Kimihurura. Bij die koplopers viel Vallieres gelijk aan de voet aan. En met succes, want Fisher-Black en García hadden geen antwoord. De Canadese bleef vervolgens stevig doorjassen en kwam met voorsprong boven op de kasseiklim. Die voorsprong zou ze niet meer uit handen geven.
Historische zege voor Vallieres
Vallieres werd zo de verrassende wereldkampioen. Het was pas de tweede profzege van de 24-jarige Canadese, nadat ze vorig jaar de Trofeo Palma Femina wist te winnen. Voor Canada was het de eerste gouden medaille op een WK wielrennen voor elite vrouwen. In de wegrit was er wel twee keer een bronzen plak (Alison Sydor in 1991, Linda Jackson in 1996) en in de tijdrit tweemaal zilver (Anne Samplonius 1994, Clara Hughes 1995).
Achter Vallieres legde Fisher-Black beslag op de tweede plaats, García werd derde. De top-vijf werd vervolledigd door Chabbey en Markus, terwijl Niedemaier nog als zesde eindigde. Daarachter won Vollering nog het sprintje van de favorieten om als zevende over de streep te komen.
EENDAG 
Annemiek Van Vleuten is de echte koningin.Mijn absolute favoriet aller tijden.
Al de rest is maar om te bleiten zene...
Edit: ook vooraf was Nederland niet DE te kloppen ploeg. De dominantie is voorbij. Sterk in de breedte maar hun kopvrouw was niet bij de sterkste drie rensters vandaag en dan is het sowieso al moeilijk om te winnen
Dit is voor de gevestigde namen bijna net zo'n afgang als Tokio. Alleen zijn de Olympische Spelen zo weer vergeten, terwijl dit betekent dat er volgend jaar een anonymus in de regenboogtrui rond zal rijden.
Felicitaties aan de verdiende winnares (wiens naam ik binnen een uur waarschijnlijk al terug zal moeten opzoeken).
Twee vuurpijlen afgeschoten door de Zwitsersen die in de finale de sterksten leken te zijn, maar Reusser kon het zelfs met kilometers lang de TV-motor voor zich niet voor elkaar krijgen.
Nederland heeft met een 5e en 7e plaats gelukkig nog de BBQ om naar uit te kijken. On the other hand, als het hele team al 'aan de rees' is, weet ik niet of een BBQ een goed idee is.
geen idee wat nu eigenlijk het plan of de bedoeling was, ze leken overal alles wat te ondergaan, zaten als team zelden in elkaars buurt, er leek weinig overleg te zijn
ok, ze reden niet tégen elkaar, dat heeft ten dam al opgelost, maar 't bleef toch sterk op los zand lijken
Oortjes verzieken alle koersen.
Zeker in de Tour
Alison Jackson de "wethouder Hekking" van het vrouwenpeloton...
Bijna elk jaar leggen ze tijdens HET moment dat er veel aandacht is dit nivo neer. En als dit het nivo is, helemaal prima! maar ga niet elke keer over geld discuseren en meer koersen discuseren. Coldplay verdient ook veel meer en krijgt veel meer grote stadions vol dan Blaudzun terwijl ze beiden hun best doen.
Er zijn geen ontsnappingen meer in sprint etappes
Om over de onveiligheid maar niet te spreken die oortjes veroorzaken
De hitte, de hoogte, de luchtvochtigheid, en de smog is een toxische combo, maar ook een gegeven toch? Of is dit dan gewoon teveel uit de comfortzone voor de meeste renners qua combinatie?
Leuk zo’n verrassende winnaar, hopelijk gaan we de trui komend seizoen ook een beetje van voren zien. En anders is Le Court er gelukkig nog