Materiaalzone 
Fietstoerisme 
WK 2025: Tadej Pogacar opnieuw wereldkampioen na grootse onemanshow, toch nog zilver voor Evenepoel
Tadej Pogacar heeft zichzelf weten op te volgen als wereldkampioen. En hoe. De Sloveen versnelde al op dik honderd kilometer van de streep op Mount Kigali, moest aanvankelijk nog het gezelschap dulden van zijn UAE-ploeggenoot Isaac Del Toro, maar begon op 66 kilometer van de streep aan een fameuze en bovenal succesvolle solo. Remco Evenepoel veroverde na een bewogen dag – met twee fietswissels – nog de zilveren medaille.
Na zes individuele tijdritten, de Mixed Relay en vijf wegwedstrijden was het tijd voor de sportieve climax van de wereldkampioenschappen wielrennen in Rwanda: de wegrit bij de elitemannen. Dit WK speelde zich ook weer af in en rond Kigali, de hoofdstad van Rwanda. Wat meteen opviel aan het parcours, was het gigantische aantal hoogtemeters. Het traject van in totaal 267,5 kilometer bevatte maar liefst 5.475 hoogtemeters.
Het grootste deel van het WK in Rwanda vond plaats op de inmiddels bekende lokale ronde van 15,1 kilometer in Kigali, met telkens de passages over de Côte de Kigali Golf (800 meter à 8,1%) en de met kasseien geplaveide Côte de Kimihurura (1,3 kilometer à 6,3%) als scherprechters. Maar: ongeveer halfweg de wedstrijd – na negen rondes en 134 kilometer – verlieten de coureurs dit rondje even voor een interessant intermezzo.
- Start:
- 09:45 ( Kigali)
- Finish:
- 16:45 ( Kigali)
Er wachtte immers ook nog een eenmalige, iets langere lus van 42,5 kilometer met daarin de Côte de Péage (1,8 km à 5,9%), de misschien wel cruciale Mount Kigali (5,9 km à 6,9%) en de Muur van Kigali (400 meter à 11%). Op de flanken van de Mount Kigali kon de wedstrijd wel eens een eerste keer ontploffen.
De vroege vlucht met Menno Huising – foto: Cor Vos
Huising in de vlucht, grote namen laten zich meteen zien
De eerste aanval van de dag kwam van de nationaal kampioen van Grenada: Red Walters. De 26-jarige coureur sloeg meteen een gaatje van een seconde of tien, maar zijn uitvalspoging was geen lang leven beschoren. Zijn aanval bleek wel de aanzet tot een nerveuze openingsfase, waarin er slag om slinger werd gedemarreerd. WK-debutant Menno Huising zag zijn kans schoon om er vanonder te muizen en kreeg het gezelschap van Marius Mayrhofer (Duitsland), Anders Foldager (Denemarken), Ivo Oliveira (Portugal), Fabio Christen (Zwitserland) en – na een succesvolle oversteek – Julien Bernard (Frankrijk).
Deze zes sterke renners wisten wél een mooie voorsprong bijeen te fietsen: het verschil met het peloton liep op tot een kleine twee minuten. Was de traditionele vroege WK-vlucht daarmee vertrokken? Nee, want in de achtergrond bleken veel landen nog niet tevreden met deze koerssituatie. Zo waren de Fransen zeer actief. Bondscoach Voeckler besloot zelfs Julian Alaphilippe in de aanval te sturen, maar de tweevoudig wereldkampioen moest zijn inspanning vrijwel meteen bekopen en de rol lossen.
Rust keert weer terug, zware val met Van Wilder
De rol van Alaphilippe was dus vrijwel meteen uitgespeeld, maar de grote namen bleven zich roeren in het aanvalsgeweld. Anticiperen bleek het toverwoord – zo kon zelfs favoriet Isaac Del Toro zich niet bedwingen – maar wegrijden bleek nog niet zo evident. Om orde in de chaos te scheppen, besloten België en Slovenië de koers in handen te nemen. En met succes, want de rust in het peloton keerde zo toch weer terug. Zo groeide de voorsprong van de inmiddels zeven vluchters (de Spaanse tegenaanvaller Raul García Pierna was inmiddels aangesloten) weer richting de drie minuten.
Florian Vermeersch nam de eerste koershelft voor zijn rekening – foto: Cor Vos
Maar dit was slechts van korte duur, want op ruim 220 kilometer werd het peloton opgeschrikt door een zware valpartij op een snelle, dalende strook. Meerdere renners – met Ilan Van Wilder en Marc Soler als grootste slachtoffers – konden de crash niet ontwijken en moesten de strijd staken. Voor de Belgische ploeg was de valpartij van Van Wilder een flinke streep door de rekening. Na zijn verrassende bronzen medaille van het WK tijdrijden was hij een van de beoogde luxehelpers van topfavoriet Evenepoel.
Zonder Van Wilder bleef de Belgische brigade – met een onvermoeibare Florian Vermeersch als kilometervreter met dienst – de koers dicteren in de achtervolging op de kopgroep. In deze tussenfase bleef het gehoopte spektakel uit, al hielden topfavorieten Pogacar en Evenepoel wel even halt voor een sanitaire stop, maar ze konden zonder veel problemen weer aansluiten. De koplopers werkten intussen stug de resterende kilometers af richting de eenmalige, langere lus met de Mount Kigali en Muur van Kigali.
UAE maakt de dienst uit, Evenepoel kan niet mee
Foldager, Bernard en Oliveira – de overige vluchters, waaronder Huising, waren inmiddels achtergelaten en weer ingerekend – begonnen nog met een mooie bonus aan de bijna zes kilometer lange Mount Kigali. Toch leek een hergroepering een kwestie van tijd, want in het inmiddels flink uitgedunde peloton was het alle hens aan dek. Onder aanvoering van Domen Novak werd het kaf een eerste keer echt van het koren gescheiden, al hielden de favorieten hun kaarten nog tegen de borst.
🚴🌈 | Het is koers! Tadej Pogacar versnelt, Remco Evenepoel kan niet volgen.. Pogacar ligt aan kop, samen met zijn teamgenoten Juan Ayuso en Isaac Del Toro. Maar vandaag zijn het uiteraard concurrenten! #Kigali2025
📺 Stream koers op HBO Max pic.twitter.com/Gu54djfBeF
— Eurosport Nederland (@Eurosport_NL) September 28, 2025
Het verwachte vuurwerk op Mount Kigali bleef lang uit, maar vlak voor de top kwam er dan toch een versnelling van Pogacar. De demarrage van de Sloveen werd aanvankelijk nog fluks beantwoord door Evenepoel, maar de Belg verloor al snel van zijn pluimen en moest de ene na de andere renner laten gaan. Evenepoel kwam zo nog met een behoorlijke achterstand over de top van Mount Kigali, terwijl Pogacar alleen nog het gezelschap moest dulden van zijn (nu nog) ploeggenoot bij UAE Emirates XRG: Juan Ayuso.
Del Toro kijkt om, Pogacar volgt op de Muur van Kigali – foto: Cor Vos
Pogacar en Del Toro rijden weg, Evenepoel wisselt twee(!) keer van fiets
De Sloveense topfavoriet en Spanjaard kregen echter nog gezelschap van een derde renner van UAE: Isaac Del Toro maakte nog de oversteek. De Mexicaan had duidelijk goed ingedeeld, want op de steile stroken van de daaropvolgende Muur van Kigali schudde hij zelf aan de boom. Pogacar haakte zijn wagonnetje aan, maar voor Ayuso ging plots het licht uit. De Spanjaard stond volledig geparkeerd op de keitjes en werd op de top opgeslokt door een achtervolgende groep met daarbij onder meer Ben Healy, Richard Carapaz, Marc Hirschi en Cian Uijtdebroeks.
🚴🌈 | Gekkenhuis op de Muur van Kigali! Tadej Pogacar en Isaac Del Toro rammen naar boven, Juan Ayuso moet hen laten gaan. Bauke Mollema en Cian Uijtdebroeks zitten nog goed van voren! #Kigali2025
📺 Stream koers op HBO Max pic.twitter.com/fTyFYCkFrl
— Eurosport Nederland (@Eurosport_NL) September 28, 2025
En Evenepoel? Die keek op 95 kilometer van de finish al tegen een achterstand aan van een minuut, in een derde groepje met onder meer zijn landgenoot Quinten Hermans, die nog wel probeerde om de bakens te verzetten voor zijn kopman. Met dank aan Hermans kon Evenepoel wel zijn plaats innemen in de eerste achtervolgende groep, maar op de kasseien van de Côte de Kimihurara (1,3 km à 6,3%) ging het opnieuw mis. Andermaal leek het om een mechanisch euvel te gaan. Een gefrustreerde Evenepoel probeerde al kloppend op zijn stuur de boel nog te repareren, maar moest nogmaals van fiets wisselen.
Déjà vu voor Pogacar, Evenepoel vindt tweede adem
Dit keer verliep de wissel tergend traag en zo liep de achterstand van Evenepoel alsmaar verder op. Heel even leek hij de handdoek te gooien, maar de Belg besloot zich op een gegeven moment weer in gang te trekken. Evenepoel hervond zelfs zijn tweede adem, dichtte het gat naar de derde en vervolgens tweede groep en ging op de Côte de Kimihurara zelf in de achtervolging op de inmiddels eenzame Pogacar, die de moegestreden Del Toro achter zich had gelaten. En zo stond Pogacar voor de aartsmoeilijke opdracht om een lange solo met succes af te ronden, net als vorig jaar op het WK in het Zwitserse Zürich.
Er bleek geen kruid gewassen tegen Pogacar – foto: Cor Vos
Het was voor de Sloveen wel zaak om zijn inspanningen goed te doseren, want de voorsprong op eerste achtervolgers Evenepoel, Mattias Skjelmose, Tom Pidcock, Jai Hindley en Ben Healy bedroeg nog altijd maar een minuut. Pogacar kon zich met andere woorden nog niet rijk rekenen, maar de groep-Evenepoel kwam – ondanks zijn overtal – geen sikkepit dichter. De toch wel herboren Evenepoel wilde zich echter niet zomaar neerleggen bij de Sloveense suprematie en trok alle registers open, waarmee hij de achtervolgende groep wist te decimeren.
Dominante Pogacar met een nieuwe gedenkwaardige solo
Voor Hindley en Pidcock ging het op een gegeven moment te snel en dus bleven er maar drie achtervolgers over met Evenepoel, Skjelmose en Healy. Deze drie kleppers werkten voorbeeldig samen, maar de Sloveense vogel bleek gevlogen. De ontketende Pogacar zat duidelijk nog niet door zijn beste krachten heen en liep in de laatste dertig kilometer alsmaar verder weg. Met het ingaan van de laatste lokale ronde, was het verschil opgelopen naar de anderhalve minuut. Deze voorsprong zou de superieure Pogacar niet meer uit handen geven.
Pogacar wist zichzelf zo op gedenkwaardige wijze op te volgen tot wereldkampioen. Hij treedt daarmee tot een clubje met Georges Ronsse (1928 en 1929), Rik Van Steenbergen (1956 en 1957), Rik Van Looy (1960 en 1961), Gianni Bugno (1991 en 1992), Paolo Bettini (2006 en 2007) en Julian Alaphilippe (2020 en 2021). Deze renners wonnen in het verleden op twee opeenvolgende WK’s op de weg.
foto: Cor Vos
Na de glorieuze binnenkomst van Pogacar was het een tijdje wachten op Evenepoel, maar de Belg knokte zich na een veelbewogen dag en vanuit een ogenschijnlijk verloren positie toch nog naar de zilveren medaille. De strijd om de bronzen plak tussen Healy en Skjelmose werd gewonnen door de Ier. Healy reed op de laatste keer Côte de Kigali Golf weg van zijn Deense metgezel en mocht zo met Pogacar en Evenepoel mee op het podium.
🚴🌈 | Het wordt steeds straffer met Pogacar. Hij rondt een solo van 66 kilometer en een nog veel langere aanval succesvol af om voor de tweede keer op rij wereldkampioen te worden! 🙌🇸🇮 #Kigali2025
📺 Stream koers op HBO Max pic.twitter.com/f0DPLDRlHt
— Eurosport Nederland (@Eurosport_NL) September 28, 2025
EENDAG 
foto: Cor Vos
Medaillestand. Proficiat nederland?
Gewoon drie keer gepakt op doping en maar blijven verafgoden, echt lachwekkend.
natuurlijk nog wel een verschil wanneer er in elk onderdeeltje van het wielrennen een ander dominant is dan wanneer er iemand in alles dominant is
het is dezelfde die vingegaard wegrijdt op een col, die evenepoel degradeert in een ééndaagse klimwedstrijd en die van der poel op een hoop rijdt in vlaanderen. het is hopen dat pogacar volgend jaar niet de code van roubaix heeft gekraakt en daar ook alles en iedereen verplettert
Veruit de beste.
Had toch een hele lange periode nodig om te herstellen van de Tour en (weer) op dit uitzonderlijke niveau te komen.
Ik verwacht dat hij vanaf nu het steeds moeilijker gaat vinden om zo diep te gaan.
Evenepoel ook erg sterk, maar zijn temperament doet hem meer dan ooit de das om. Wat er allemaal is gebeurd… Ik denk dat hij het zelf niet goed weet. Hij deed me wat denken aan een voetballertje van een jaar of 10 dat zich aanstelt op het lokale voetbalpleintje. Overdreven reageren en dan maar gewoon stoppen om bijna een minuut lang stil te staan. Wellicht dat de mentale klap ergens meespeelde die hij incasseerde toen hij Pogi, Del Toro en Ayuso niet kon volgen op het steile stuk van de lange klim. Als hij gewoon rustig was gebleven en later van (zijn perfect rijdende) fiets had gewisseld, had hij wellicht een stuk dichter kunnen blijven bij Pogi. Het wordt toch stilaan tijd om volwassen te worden, al was er aan Pogi wellicht niet veel te doen vandaag.
Verder een zelden gezien slagveld. Memorabel: zeker. Maar echt een pracht-WK vond ik het niet. Daarvoor misten we spanning en waren de onnavolgbare strapatsen van Evenepoel eigenlijk het enige dat het enerverend maakte.
Mooi ook dat Healy het podium haalt en zijn topseizoen bekroont. Del Toro leek even op weg naar de troonsopvolging maar zoals Pogacar is er toch maar eentje. Verderop leek iedereen compleet murw gereden.
Chapeau Pogi, al hoop ik volgend jaar in Montreal toch weer op wat meer spanning, hopelijk nog eens tot in de laatste ronde.
Het wielrennen krijgt zijn doodsteek. Van maart tot september alles wat pogi rijd veranderd in bijna in goud of zilver. Maar de tv kijker ziet geen spannend duel helaas.
@REDACTIE ik mis sagan in de tekst als opeenvolgend wereldkampioen. 2015 op 2016..
Die Uijtdebroeks is een echte held hé?.....om op het moment dat Remco
een moeilijk moment had toen Pogacar versnelde, zijn eigen kopman
gewoon voorbij te knallen om mee te zijn met het groepje Pogacar.
Verder enkel de WK ITT niet gewonnen, de AGR in een sprint verloren en Montreal niet gewonnen. Quebec ook maar die gaf hij weg aan zijn ploeggenoot.
Echt ongekend. Ongekend knap, maar ook ongekend voorspelbaar.
En dan dacht ik dat hij vorig jaar al goed was. Dit jaar zo mogelijk nog beter.
ook het WK Zürich'24 hé, waar die het brons nam.
Van Aert, de Ventoux en Finestre-beklimmer heeft zijn zinnen op
het WK Montréal'26 gezet......maar stond onlangs in Montréal, op
een puist geparkeerd met zelfs een DNF achter zijn naam.