Rohan Dennis heeft voor het tweede jaar op rij het WK tijdrijden op zijn naam gezet. De Australiër verwees Europees kampioen Remco Evenepoel en wereldkampioen individuele achtervolging Filippo Ganna naar de overige podiumplekken.

Vorig jaar won Rohan Dennis met overmacht het WK tijdrijden, maar veel plezier beleefde hij niet aan de regenboogtrui. Na zijn desastreus verlopen Tour de France, waar de Australiër opgaf in de rit naar Bagnères-de-Bigorre, zagen we de titelverdediger niet meer. In zijn thuisland bereidde hij zich zo optimaal mogelijk voor op de mondiale titelstrijd en hij geloofde dat hij zijn titel in Yorkshire kon verdedigen, maar kon hij het ook daadwerkelijk laten zien op het moment suprême?

Vice-kampioen Dumoulin is er niet bij
Het was een van de vele vragen in aanloop naar het chronorit, waarin Tom Dumoulin, die twee jaar geleden de wereldtitel voor zich opeiste, ontbrak. De Nederlander, die vorig seizoen zilver pakte, had nog altijd last van zijn in de Giro d’Italia opgelopen knieblessure. Zou bijvoorbeeld Primož Roglič, anderhalve week na zijn zwaarbevochten Vuelta-titel, de hooggespannen verwachtingen kunnen waarmaken nu hij tot een van de beste ronderenners én tijdrijders is uitgegroeid?

Rohan Dennis – foto: Cor Vos

Tussen Roglič en Dennis, die als titelverdediger als laatste van start mocht, stond ook de naam van Victor Campenaerts. De Antwerpenaar was in het voorjaar een van de opvallendste renners, vooral door een succesvolle aanval op het werelduurrecord van Bradley Wiggins, maar ook door enkele sterke tijdritten. Na alle inspanningen was de tijdritspecialist echter toe aan rust, waardoor hij het EK tijdrijden miste. De batterijen leken echter weer opgeladen, was dat voldoende?

Met ook Kasper Asgreen, Nelson Oliveira, viervoudig wereldkampioen tijdrijden Tony Martin en Jonathan Castroviejo bij de laatste tien starters waren er meer namen die een gooi konden doen naar de wereldtitel. Dan was er nog het Belgische supertalent Remco Evenepoel, die tot maandag nog de wereldkampioen tijdrijden was…bij de junioren! Sindsdien ging hij als een wervelwind door het profpeloton. Kon de huidige Europese kampioen opnieuw meestrijden om de hoofdprijs?

Ramūnas Narvardauskas trapt af
Vandaag waren de weersomstandigheden stukken beter beter dan de afgelopen dagen, toen we de Europese U23-kampioen Johan Price-Pejtersen kopje-onder zagen gaan in een van de diepe plassen regenwater op de route. De paraplu’s konden in de tas blijven en het wegdek lag er voor het grootste deel droog bij. Voorts was het parcours met 54 kilometer iets langer dan vorig jaar en met bijna zevenhonderd meter hoogteverschil allesbehalve vlak.

foto: Cor Vos

Even na kwart over twee ’s middags Nederlands-Belgische tijd had Ramūnas Narvardauskas bij zijn vijfde deelname aan het WK tijdrijden de eer om de eerste renner aan het vertrek te zijn. Maar net als de vorige keren zou de ervaren Litouwer ver verwijderd blijven van de ereplaatsen. Bij de eerste vijftien renners troffen we ook Christopher Symonds aan. De Ghanees, die eveneens aan triatlon doet, was met zijn 45 jaar de oudste deelnemer aan het WK tijdrijden.

De als vierde gestarte Eddie Dunbar had onderweg Narvardauskas ingehaald en zetten de eerste tijd op de klokken, maar de jonge Ier werd al snel voorbijgestreefd door Kamil Gradek. De Pool had vandaag nog zijn contract bij CCC met een jaar verlengd en voerde even de ranglijst aan. Op dat moment werd al duidelijk dat ook John Archibald snel op weg was en de Britse baanspecialist haalde liefst een minuut van de toptijd af en verbeterde naar 1:08:16.

Archibald houdt langere tijd stand
Archibalds tijd zou enige tijd standhouden, waarbij ook Pierre Latour, Alexey Lutsenko, Dylan van Baarle, een van de twee Nederlanders aan het vertrek, en Nils Politt tekort kwamen. Pas toen Luke Durbridge over de finish kwam, moest de Brit plaatsmaken. De Australiër, wereldkampioen bij de junioren (2009) en beloften (2011), zette de toptijd op 1:08:06. Daarna ging het snel toen Alex Dowsett (1:07:07) en Filippo Ganna (1:07:00) een flinke hap namen uit de tijd van Durbridge.

Remco Evenepoel – foto: Cor Vos

Toen was het wachten op de binnenkomst van Remco Evenepoel, met 19 jaar en 243 dagen met afstand de jongste renner aan de start. De wereldkampioen tijdrijden bij de junioren van vorig jaar moest de Belgische eer redden, nadat Yves Lampaert en Victor Campenaerts, de nummer drie van 2018, ten val waren gekomen. Campenaerts kampte vervolgens ook nog met materiaalpech, waardoor een toptijd aan de finish verkeken was

Evenepoel stelde niet teleur, wat heet. De jongeling zette de tijd stil na 1:06:14 en veegde zo de tijd van Ganna met driekwart minuut van de tabellen. Of dat uiteindelijk ook zou worden omgezet in een wereldtitel hing af van Rohan Dennis, die op het 54 kilometer lange parcours Evenepoels tussentijden steeds aanscherpte. Roglič kon intussen niet aan de hooggespannen verwachtingen voldoen aan de tussenpunten en moest een nieuwe WK-medaille uit zijn hoofd zetten.

Dennis stoomt door naar tweede titel
Na de binnenkomst van Evenepoel klokte Jos van Emden 1:09:06, waarmee beide Nederlanders buiten de top-10 vielen. Ook de andere renners die vooraf tot de favorieten werden gerekend, kwamen dan achter elkaar binnen. Patrick Bevin zette een goede tijd neer, maar kwam tekort ten opzichte van Evenepoel en Ganna. Ook Jonathan Castroviejo, viervoudig wereldkampioen Tony Martin, Nelson Oliveira en Kasper Asgreen kwamen niet aan de toptijden.

foto: Cor Vos

Toen was het wachten op Rohan Dennis, die Primož Roglič zelfs inhaalde. De Australiër had meer dan genoeg voorsprong opgebouwd onderweg om met een gebalde vuist over de aankomst in Harrogate te komen. Hoewel hij na de Tour de France van de radar was verdwenen, sloeg hij dubbel en dwars toe. Dennis zette de klok stil op 1:05:10 en zette de rest daarmee op ruim een minuut en mocht zich voor het tweede jaar op rij wereldkampioen noemen.

Daarmee kwam hij op gelijke hoogte met Jan Ullrich, die eveneens twee keer wereldkampioen tijdrijden werd. Alleen Michael Rogers (drie keer wereldkampioen) en Tony Martin en Fabian Cancellara (viermaal) moet hij nu nog voor zich dulden.