In een jaar zonder Olympische Spelen vormt het WK de climax van het wielerseizoen. Zondag wordt in Richmond door veertig landen om de regenboogtrui gestreden. Maar tussen die landen door lopen ook nog eens talloze ploegbelangen. En is zo’n regenboogtrui eigenlijk wel een zegen? WielerFlits blikt vooruit.

Historie
De wegrit voor de mannen is al sinds 1921 het slotstuk van de wereldkampioenschappen wielrennen, al was er destijds weinig meer omhanden dan die bewuste koers. Alle andere onderdelen en leeftijdscategorieën werden pas in latere jaren toegevoegd. De eerste verandering was in 1927, toen het sponsorgeld een grotere rol kreeg in het peloton en naast de amateurkoers ook de versie voor professionals werd ingevoerd.

De zeven Nederlandse overwinningen over de jaren, van Theo Middelkamp in 1947 tot aan de 38-jarige Joop Zoetemelk in 1985, vallen in het niet bij de 27 van onze Zuiderburen. Met Rik van Steenbergen en Eddy Merckx heeft België bovendien twee renners die het WK driemaal wonnen. Iets dat alleen Oscár Freire en de eerste wereldkampioen bij de profs ooit, Alfredo Binda, hen na kunnen zeggen.

Vorig jaar was Michal Kwaitkowski de eerste Pool ooit die de regenboogtrui pakte, door in de afdaling van de laatste klim weg te rijden. Een driftig sprintende Alejandro Valverde kwam Simon Gerrans niet meer voorbij en mocht daardoor zijn derde bronzen plak in evenzoveel jaren ophalen. Het ging Kwiatkowski in die trui dit jaar echter niet erg voor de wind: na zijn overwinning in de Amstel Gold Race wist hij geen zeges meer te pakken.

Daarin staat Kwiatek echter niet alleen. De ‘Vloek van de Regenboogtrui’ trof negen van de tien laatste wereldkampioenen in meer of mindere mate. Tom Boonen, de beste in Madrid in 2005, is de enige die geen dip in zijn prestaties zag terwijl hij het kleinood droeg. Gemiddeld genomen behaalden de laatste tien dragers in hun regenboogjaar 394 minder CQ-punten en verloren ze 17,3 plaatsen op de CQ Ranking.

Philippe Gilbert, Paolo Bettini, Thor Hushovd… Stuk voor stuk wisten ze die felbegeerde en zwaarbevochten trui weinig extra glans te geven. Alessandro Ballan maakte het nog het bontst, door zichzelf een jaar later op plaats 82 van de CQ Ranking terug te vinden. Toch zal iedereen zich zondag weer volledig geven voor een kans op dat lapje stof. Daarvoor moeten dan wel 261,4 kilometers door Richmond worden overleefd.

Parcours

De hoofdstad van Virginia is gelegen aan de James River en vernoemd naar Koning James I van Engeland, wiens kolonisten hier een nederzetting begonnen in 1737, nadat er voorheen een belangrijk Indianendorp gevestigd was. Die rivier zien de renners echter pas later, want vanuit de start in Downtown Richmond gaat het richting Monument Avenue, een lange boulevard met klinkers en een van de mooiste straten van de Verenigde Staten. Op weg naar de kasseienstrook in Shockoe Bottom gaat men dan wel langs het water. Overigens rijdt het elitepeloton als enige nog twee kilometer voor de start van de eerste ronde.

Het venijn van het rondje, dat 16,22 kilometer lang is en ook 16 keer verreden wordt, zit hem echter in de staart. In de laatste vier kilometer staan de renners vier korte kuitenbijters te wachten. De eerste is de E-main Street van 350 meter, aan 6% gemiddeld stijgingspercentage. Deze straat eindigt aan het begin van Libby Hill, een kort klimmetje van 250 meter lang. Normaal geen probleem voor toprenners, ware het niet dat Libby Hill een gemiddeld stijgingspercentage kent van 7,6% en daarnaast bezaaid is met slecht liggende kasseien. De top ligt op 3,8 kilometer van de streep.

Na een snelle afdaling met drie haakse bochten wacht 23rd Street, die ook uit kasseien bestaat. Honderd meter is niet lang, maar een gemiddeld stijgingspercentage van elf procent en pieken tot wel twintig procent gaan bij de zestiende keer toch meetellen. Na de top moeten de renners nog 2,4 kilometer rijden naar de finish, maar voordat het zo ver is komt er nog de driehonderd meter lange Governor Street, die ook in de ploegentijdrit opgenomen was. Dit heuveltje is echter minder stijl en goed geasfalteerd. De laatste zevenhonderd meter die resteren lopen vals plat omhoog naar de streep.

Profielfilmpje UCI/Organisatie

Laatste drie beklimmingen door Stuart Debrueil, fervent fietser en fotojournalist uit Richmond

Favorieten
Hoewel de uittredend wereldkampioen in tegenstelling tot de tijdrit hier wel aanwezig is, geldt hij niet als topfavoriet. Het parcours is minder geaccidenteerd dan dat van vorig jaar en heeft meer het karakter van een voorjaarsklassieker, maar dan aan de andere kant van de oceaan. Kwiatkowski mag dus zeker niet uitgevlakt worden, maar de eerste aandacht gaat uit naar de mannen die na 261 lastige kilometers nog een sterk eindschot over hebben. En die zijn er genoeg.

2015 is het seizoen van Alexander Kristoff, meer nog dan vorig jaar. De sterke Noor rijgt de overwinningen aan elkaar en werd eerder deze maand nog derde in de GP de Quebéc, terwijl hij daarvoor de GP Ouest France – Plouay won en in de Vattenfall Cyclassics alleen André Greipel voor zich moest dulden. Maar hoewel Gorilla intrinsiek soms sneller is, heeft hij vaak meer last van een zware koers, iets dat Kristoff juist graag ziet. De Duitse ploeg heeft met John Degenkolb echter nog een ijzersterk paard om op te wedden. De opvolger van Kristoff in Milaan-San Remo toonde zijn vorm al met een ritzege en vier podiumnoteringen in de Vuelta.

Concurrentie voor de kemphanen komt van twee andere snelle mannen die graag een hellinkje op mogen stuiven: Peter Sagan en Michael Matthews. In Sagans nadeel spreekt dat hij maar twee landgenoten mag meenemen (waaronder zijn broer), maar grote kans dat hij hier en daar nog wat Tinkoff-Saxo-ploegmaats bereid vindt een bidonnetje toe te steken. Hetzelfde probleem geldt voor Rui Costa, maar zijn vorm is dit seizoen nog wel iets minder. Michael Matthews heeft met Simon Gerrans een sterke compagnon in de ploeg, die verder volledig in hun dienst staat.

De Nederlandse hoop is vooral gevestigd op Niki Terpstra, maar als Lars Boom er zin in heeft moet hij op dit parcours ook uit de voeten kunnen. Bovendien is het afwachten wat Tom Dumoulin nog uit zijn lichaam kan persen. België lijkt bewust voor enkele knechten te hebben gekozen, zodat de ploeg niet uit negen kopmannen bestaat. Greg Van Avermaet, Philippe Gilbert, Tom Boonen en Sep Vanmarcke vormen echter nog altijd een sterk blok waarmee onze Zuiderburen alle kanten op kunnen, als de onderlinge communicatie maar goed is.

Verder naar het zuiden richten de Fransen zich op Julian Alaphilippe en Tony Gallopin, maar beiden zouden graag meer klimwerk hebben gezien. Vandaar dat ze wellicht beter Nacer Bouhanni kunnen ondersteunen, maar het goudhaantje moet zich in dit soort koersen nog wel bewijzen. Uit Spanje komen ook dit jaar weer de nodige grote namen, maar ook zij vinden een parcours dat niet geheel op maat is. Alejandro Valverde zal moeten hopen op veel oorlog om nog een medaille aan zijn collectie toe te voegen.

Bij de Italianen zijn Vincenzo Nibali en Matteo Trentin de renners in vorm. Laatstgenoemde is wellicht niet opgewassen tegen een man als Kristoff, maar kan gerust met een groepje aankomen. Dat geldt voor Nibali dan weer niet. En dan is er nog één land met negen renners dat niet genoemd is: Colombia. Behalve kopman Uran, onlangs succesvol in de GP de Quebéc, hebben zij op de kasseien echter weinig te zoeken.

Voor de aanwezige Amerikaanse supporters is het vooral uitkijken naar wat Taylor Phinney kan. De alleskunner zit nog niet zo heel lang op de fiets na langdurig blessureleed, maar toonde al goede vorm in eigen land en won de ploegentijdrit met BMC. De Tsjechen hebben met Zdenek Stybar nog een gevaarlijke outsider in huis, terwijl Denemarken mikt op de nummer vier van vorig jaar, Matti Breschel. Slovenië moet hopen dat Luka Mezgec of Marko Kump lang genoeg kan aanklampen, Zuid-Afrika heeft Daryl Impey, Zwitserland Michael Albasini en Litouwen brengt de sterke Ramunas Navardauskas aan de start.

Weer & TV
Hoewel het begin deze week nog aangenaam verpozen was in Richmond, is de lucht inmiddels betrokken en wordt er gedurende het weekend regen voorspeld. Het zwaartepunt hiervan ligt op vrijdag en zaterdag, maar ook zondag is de kans op regen volgens Weeronline nog altijd 65%. Dat kan ’s middags minder worden, maar de start is al om 9:00 lokale tijd. Mogelijk liggen de kasseienhellingen er dus al snel glad en gevaarlijk bij.

9:00 in Richmond betekent dat om 15:00 Europese tijd de tv-uitzendingen beginnen. Daarnaast is de wegrit ook op WielerFlits live te volgen via het YouTube-kanaal van de UCI.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Alexander Kristoff
*** John Degenkolb, Peter Sagan
** Michael Matthews, Greg Van Avermaet, Philippe Gilbert
* Zdenek Stybar, Alejandro Valverde, Vincenzo Nibali, Simon Gerrans

Deelnemerslijst wegwedstrijd WK Wielrennen 2015

[poll id=”119″]