Wim Stroetinga: “Terpstra en Boudat waren absoluut niet de besten”
Na afloop van de Wooning Zesdaagse van Rotterdam overheerste vooral het chagrijn bij Wim Stroetinga. De snelle Fries was even daarvoor met Yoeri Havik weliswaar op de derde plaats geëindigd in het eindklassement, maar hij had het gevoel dat ze geflikt waren tijdens de koers.
“Niki Terpstra en Thomas Boudat waren absoluut niet de besten, over de hele week gezien. En vandaag komen ze aan de leiding en krijgen ze hulp van zo’n beetje het hele peloton”, zei Stroetinga in een interview met Omrop Fryslân. “Dan houdt het gewoon op, dat vind ik het meest vervelende. Als we nou verloren hadden omdat zij sterker waren, vind ik het niet erg. Maar op deze manier word ik er gewoon heel chagrijnig en pissig om.”
Tot de laatste dag waren Havik en Stroetinga in de strijd om de eindzege in Rotterdam. Ze begonnen als tweede aan de slotavond, in dezelfde ronde als leiders Lasse Norman Hansen en Marc Hester. Terpstra en Boudat slaagden er echter in de puntenkoers in de koppositie over te nemen, nadat ze een winstronde en een bonusronde pakten. In de laatste onderdelen van de 37e editie van deze zesdaagse, wisten ze de eindwinst veilig te stellen.
Geflikt
“We zijn gewoon geflikt”, zei Stroetinga. “Ik zei maandag al dat het jammer was dat Kenny De Ketele uitviel (met een sleutelbeenbreuk, red). Die rijdt immers ook gewoon altijd zijn eigen koers en dan had Terpstra ook daarop moeten reageren. Nu zaten er gewoon veel te veel mannen, die voor hem reden. En dan zit er voor ons niks anders in dan de derde plek.”
Klinkt een beetje zoals die keer toen Groenewegen het NK won
Als je de eerste vijf dagen genoeg uitvoert om mee te doen voor de eindoverwinning op de laatste dag hoef je die dagen verder niet de beste te zijn, maar kan je het op die laatste dag laten aankomen.
Wie heeft trouwens gezegd dat bij wielrennen altijd de sterkste wint?
Of dat de waarheid is, kan niemand zeggen. Eerlijk zijn tegen jezelf heeft voor dit soort personen geen plek in sport.
En qua pure kracht waren Stroetinga/Havik wellicht sterker dan Terpstra/Boudat, maar tactisch rijden is ook een onderdeel van de koers. Als Terpstra ziet dat hij niemand meekrijgt na een aanval kan hij zich weer in laten lopen door het peloton. Zo koersten de Denen en Spanjaarden ook. Met samenwerking met andere duo's konden deze 3 duo's rondes pakken zonder extra veel met hun energie te smijten, met zijn 2/3'en pak je natuurlijk makkelijker een ronde.
Terwijl Stroetinga/Havik echt rondes lang alleen gereden hebben om uiteindelijk de ronde te pakken (hetzelfde geldt ook voor Van Schip/Steels). Het is niet gek dat in het peloton werd samengewerkt om Stroetinga/Havik uit te putten en met succes. De koers lezen is ook een onderdeel en dat beheerste dit duo minder dan anderen. Terpstra/Boudat hebben dit gewoon goed gedaan.
Loser klinkt zo denigrerend.
Neem je verlies, hou je mond, train harder en laat je benen spreken.
Ik zei nog tegen mijn medebezoekers dat ik me afvroeg of er in zesdaagsen ook afspraken worden gemaakt net als bij criteriums. Ik kon het me namelijk wel voorstellen. En nu Terpstra en Boudat winnen, neig ik nog wat meer naar afgesproken winnaars ( wat ik op zich prima vind).
De broers Stroetinga wijken hier wel eens vanaf. Waarom? Vanuitr een echt sporthart en sportgevoel misschien. Waarom zouden eerlijke gevoelens en ontboezemingen/meningen(dus ook afwijkend) niet kunnen? Of het handig uitpakt is een ander verhaal. Hier kunnen en mogen anonieme posters al jaren verkondigen :
-meningen over Boonen en Lefevere
-mening en gevoel naar Niki Terpstra wat sinds vorig jaar weer positief uitpakt. Daar is o.a. Bouhanni en Moscon voor in de plaats gekomen?
-Stijn Devolder is een pannenkoek, wint alleen 2 x RVV vanwege Boonen.
-oude renners worden bij voorbaat al veroordeeld als ze resultaten behalen.
-ook vele renners uit meer zuid-europese en exotische landen staan hier niet goed genoteerd.
Quick Step wordt gelukkig minder onheus bejegend als voorheen, maar een ander gram lijkt te zijn gevonden bij ploegen als Sunweb, DDT, TREK, Astana, Katusha en de Arabische ploegen.
Kortom wij mogen het gewoon zeggen en schrijven en gelukkig maar, maar De Stroet wordt hier op basis van twee gevallen afgeserveerd. En dan nog door de zgn. kenners van de wielersport.
Het belangrijkste boek in mijn "wielerbibliotheek" blijft tot op heden : Herman Chevrolet "Het feest van list en bedrog"