Wilco, wat een ongelofelijke klasbak ben je! Jaren lang aan het sukkelen geweest, veelal vanwege het kussen van het asfalt. Wat is je allemaal wel niet verweten? Te weinig karakter; kan niet sturen; kan de druk niet aan; komt kwaliteit te kort; talent dat te vroeg gehyped is; geen leiderschapskwaliteiten, en ga zo maar door.. We konden je eigenlijk maar beter vergeten, want het ging toch nooit meer iets worden. Gelukkig waren er nog genoeg mensen die wel in je geloofden. Ook zij wilden je vergeten, maar om hele andere redenen. Ze wilden dat je in de luwte weer uit je as kon herrijzen en die enorme potentie kon gaan inlossen. Precies dat heb je de afgelopen weken gedaan! Terug van nooit weg geweest en hopelijk nu, zonder verdere ongevallen, ook hier om te blijven.
Podium in de Giro is een ongekend knappe prestatie, zeker als je kijkt naar het rijtje hierboven waar hij zich zojuist tussen heeft gefietst. Naast een sportieve prestatie gaf hij in mijn ogen ook op het gebied van karakter, leiderschap en mentaliteit het juiste voorbeeld. De manier waarop hij kritisch over de tactische keuzes van zijn eigen ploegleiding sprak, getuigde van volwassenheid maar bovendien van veel respect. Geen onnodige verwijten, geen overheersend ego, geen misplaatste arrogantie. Ik vond het het een genot om naar te luisteren. Die ontspanning die hij daarnaast uitstraalde gedurende deze drie weken, fenomenaal.
Ik hoop dat deze periode ervoor gezorgd heeft dat hij nu weer een stapje heeft gezet als renner en dat hij volgend jaar deze podium plaats gaat bevestigen. Met deze houding past hij mijns inziens perfect bij Bora! Kan niet wachten om hem volgend jaar weer rond te zien rijden, dit voelt nog maar als het begin van de herboren Wilco.