Na enkele succesvolle jaren bij de beloften leek hij klaar om de wielerwereld te veroveren. Robin Orins zou dit seizoen zijn profdebuut maken in het tenue van Lotto, maar de 23-jarige coureur ging de afgelopen maanden door een diep dal. Hij verdween zo volledig uit het peloton, maar dit had een reden. In een blogpost blikt hij nu zelf terug op deze inktzwarte periode.

Orins maakte de voorbije jaren indruk in de U23-categorie met podiumplaatsen in Parijs-Roubaix en Luik-Bastenaken-Luik en veelbelovende prestaties tegen de klok. Lotto besloot de beloftevolle coureur dan ook over te hevelen naar de hoofdmacht. Zijn debuut bij de profs leek aanstaande, maar Orins verdween daarentegen compleet van de radar.

“Hallo allemaal. Ik ben de laatste maanden niet actief geweest op sociale media en in het wielerpeloton”, begint hij zijn hartverscheurende verhaal in een blogpost met de titel ‘The story behind the silence’. “Ik voel me nu bijna weer klaar om terug te keren naar de plek waar ik het meest van hou, maar ik wil eerst nog iets met jullie delen.”

Van kwaad tot erger
“Ik kende in 2024 een succesvol seizoen qua prestaties. Ik wist me verder te ontwikkelen als renner, won wedstrijden, deed mee op het hoogste niveau en wist een profcontract in de wacht te slepen. Maar als alles goed gaat, lijken de dingen moeiteloos te verlopen. Tot je botst op je limieten. Na het WK in Zürich voelde ik me helemaal leeg, zowel fysiek als mentaal. Ik was overal klaar mee: de media, de druk.”

• 

  8 mei

  Lees ook Emotionele Demi Vollering neemt het op voor mensen die het mentaal moeilijk hebben: "Deze zege is voor hen"

  8 mei

“Ik moest gewoon even mijn rust nemen, even weg van de fiets. Ik had tijd voor mezelf nodig, maar dit kwam er maar niet van”, vervolgt Orins, die vervolgens ziek werd. Zijn lichaam bleek toe aan een reset, maar de jonge Belg begon toch gewoon op te bouwen met het oog op het nieuwe wielerseizoen. “Als ik daar nu op terugkijk, was het niet mijn beste beslissing. Ik kon niet fatsoenlijk trainen. Deels door ziekte, maar ook omdat ik niet mezelf was.”

Orins in actie op het EK tijdrijden voor beloften – foto: Cor Vos

Er werd vervolgens – niet voor de eerste keer – een luchtweginfectie bij hem vastgesteld. “Dat was een nieuwe mentale klap, mijn gedachten sloegen helemaal op hol. Ik kreeg last van paniekaanvallen en verloor mijn eetlust. Ik ging op een gegeven moment ook niet meer naar buiten. Ik belandde in een vicieuze cirkel.”

“Ik was bang voor alles, maar vooral van mezelf”
Orins ging door een steeds dieper dal. Zo beschouwde hij de feestdagen als ‘een hel’. “Terwijl anderen aan het vieren waren, was ik aan het huilen, in een zoektocht naar mezelf, tussen de paniekaanvallen door. Ik werd bang. Bang voor alles, maar vooral bang van mezelf. Ik bleef dieper zinken. Ik verloor niet alleen mijn eetlust, maar ook de wil om te leven. Het leven had voor mij geen betekenis meer. Ik voelde me nutteloos en had verontrustende gedachten.”

Dit was voor Orins een wake-up call: hij zocht samen met de mensen in zijn directe omgeving naar hulp. Het begon met het nemen van medicatie en de renner ging ook in therapie. “Mijn herstel duurde vele uren en er waren veel tranen mee gemoeid, maar ik begon me dag per dag beter te voelen. Ik heb veel geleerd over mezelf, dingen die ik niet wist en kon verbeteren.”

• 

  7 dec

  Lees ook Jens Dekker keert nooit meer terug als profrenner: “Ik ben door een heel donker dal gegaan”

  7 dec

“In januari zag ik geen oplossing, nu weer met plezier op de fiets”
In april bleek Orins in staat om weer op de fiets te kruipen. “De eerste ritten waren zeer moeilijk, maar na een tijdje voelde het weer gewoon aan en vond ik het plezier terug. Het is vreemd hoe mensen kunnen veranderen. In januari zag ik geen oplossing, maar nu zit ik weer met plezier op de fiets en ben ik me alweer aan het voorbereiden op een nieuwe stap in mijn proces.”

Wanneer we Orins weer in actie zullen zien, is nog niet bekend, maar de coureur ziet het schrijven van zijn blogpost al als een overwinning. “Ik weet dat velen het niet zullen begrijpen. Als je het zelf niet hebt meegemaakt, is het niet voor te stellen hoe zwaar zoiets is. Maar ik ben er zeker van dat ik niet de enige ben met een dergelijk verhaal. Ik wil hiermee benadrukken dat je altijd kunt rekenen op mensen die voor je klaarstaan.”

“Het is een litteken, of beter gezegd een levensles. Ik zal vanaf nu proberen om meer te genieten van de momenten op en naast de fiets. Ik wil iedereen in mijn omgeving – en dan vooral mijn ouders, familie, vrienden en mijn ploeg – bedanken voor de steun en de tijd die jullie me gaven om mezelf opnieuw te vinden. Ik hou van jullie allemaal.”

• 

  23 okt

  Lees ook Littekens voor het leven: twee 'gevangen' talenten nemen nu al afscheid van de koers

  23 okt

Denk jij aan zelfdoding? Neem 24/7 gratis en anoniem contact op met 113 Zelfmoordpreventie via 0800-113 of chat op 113.nl. In België kun je terecht bij de Zelfmoordlijn op het nummer 1813 of via www.zelfmoord1813.be