foto: Sirotti

Hoewel het wegseizoen 2012 er definitief op zit is er nog meer dan genoeg om over na te praten. Dit doen we in de vorm van nabeschouwingen per maand, waarin alle highlights van het seizoen nog eens langskomen. WielerFlits maakt een compleet overzicht. Deze keer behandelen we de maand mei, waarin de Nederlanders vrij succesvol waren. Maar mei staat traditioneel grotendeels in het teken van de Giro.

Rund Um den Finanzplatz

foto: Sirotti

Traditioneel wordt de maand mei geopend met de Rund um den Finanzplatz, al heette die eerder de Frankfurt City Loop. In de Duitste eendagsklassieker, met finish in Frankfurt, was voor het eerst sinds 2008 een niet-Duitser succesvol. De Italiaan Moreno Moser was de beste van een vierkoppige vluchtersgroep. Het neefje van Francesco Moser plaatste in de slotkilometer een demarrage waar zijn vluchtgenoten geen antwoord op klaar hadden. Zijn Duitse Liquigas-Cannondale-ploegmaat Dominik Nerz kaapte de tweede plaats weg voor de neus van Sergey Firsanov. Ook de wederoptredende Tony Martin maakte indruk in eigen land, als motor van de kopgroep werd hij nog vierde.

Vierdaagse van Duinkerken

foto: Sirotti

John Degenkolb boekte zijn eerste zege in de kleuren van Argos-Shimano in de openingsetappe van de vijf dagen lange Vierdaagse van Duinkerken. De Duitse krachtpatser begon zo aan een Franse zegereeks, want ook de volgende dag was het weer prijs voor hem. In de tweede rit verwees Degenkolb Omega Pharma-Quickstep-ploegmaats Zdenek Stybar en Jérome Pineau naar de dichtste ereplaatsen. Jimmy Engoulvent was de beste vluchter in de derde rit. De Fransman bleef met enkele landgenoten het peloton voor, en nam de roze leiderstrui over van Degenkolb. Die zou hij niet meer afstaan. In etappe vier was het prijs voor ex-veldrijder Stybar. Op de Casselberg zette de Tsjechische cyclocross-kampioen van ver aan, en kwam solo over de streep. De slotrit was een prooi voor Matteo Pelucchi, die tweevoudig ritwinnaar John Degenkolb in de massasprint van de zege afhield.

Giro d’Italia

foto: Sirotti

Al op de vijfde dag van de maand werd de Giro d’Italia op gang geschoten. Dit met een proloog over 8,7 kilometer in en rond het Deense Herning, gewonnen door de jonge Amerikaan Taylor Phinney. Tussen de klassementsrijders ontstonden nog geen al te grote verschillen, maar underdog Ryder Hesjedal had toch al een klein streepje voor op zijn oppenenten. Ook voor de eerste rit in lijn trok de Giro door Herning. In een vlakke rit die in een massaspurt uitmondde was Mark Cavendish onklopbaar. Voor de derde etappe werden voor de laatste keer de Deense wegen op gezocht. In de tweede opeenvolgende groepspurt, na een rit met start en finish in Horsens, kwam Cavendish ten val door een wilde actie van Italiaan Roberto Ferrari. Matthew Goss bleef recht en kon zo Orica, dat sinds de Giro het GreenEdge-team sponsort, een mooi welkomsgeschenk geven. Taylor Phinney overleefde de twee vlakke etappes op Deens grondgebied, en sloot het buitenlandse avontuur af met de roze trui om zijn schouders. In de daaropvolgende rustdag reisden de renners af naar Verona voor een ploegentijdrit.

foto: Sirotti

In die ploegentijdrit lijkt Garmin-Barracuda al bij het tweede tussenpunt op weg naar de overwinning. Om ook de roze trui over te nemen in het algemene klassement beschikt de Amerikaanse formatie over meerdere troeven. In eerste instantie werd er aan Alex Rasmussen gedacht, maar die kon het hoge tempo op de klimmetjes niet aan, dus moest Ramunas Navardauskas de eerste Litouwse roze truidrager worden. Garmin loodste Navardauskas perfect naar het roze, maar de Litouwer zou niet lang kunnen genieten van zijn hoogtepunt. De dag daarna werd er voor het eerst gesprint in Italië, en dat niet zonder gevolgen voor de Nederlandse spurthoop Theo Bos. Bos ging in de laatste bocht onderuit en kon zo alleen maar toekijken hoe Mark Cavendish zijn tweede ritzege nam. Porto Sant’Elpino was de volgende dag de finishplaats voor de eerste rit door het middengebergte. Te zwaar voor de sprinters om voor de ritzege te gaan, maar te zwak voor de klassementsmannen om verschillen uit te bouwen: vluchters troef. Rubiano kon solo wegrijden uit een vijfkoppige vluchtersgroep en won voor Adriano Malori, die de nieuwe leider werd.

foto: Sirotti

Paolo Tiralongo was dan weer de eerste winnaar op een aankomst boven in de Giro d’Italia. Bovenop Rocca di Cambio was het verrassend de Italiaan van Astana die Giro-titelverdediger Michele Scarponi van de zege hield. Dit was voor Tiralongo echter niet genoeg om de leiderstrui in handen te krijgen, die ging met minimale voorsprong naar Ryder Hesjedal. De Canadees zou zijn trui even behouden, al kreeg hij het knap lastig in de volgende rit om het peloton te volgen, toen Domenico Pozzovivo zijn aanval op weg naar ritwinst plaatste. Na al deze lastige aankomsten gingen de renners weer aan het sprinten. Wederom werd de spurt ontregeld door een valpartij, waardoor Francisco Ventoso naar de zege spurtte. In de rit naar Assisi pleegde Joaquim Rodriguez een eerste machtsgreep. Op de steile flanken van het ardendsnest sloeg de Catalaan een dubbelslag door de roze trui te mogen aantrekken en de rit te winnen. Tom-Jelte Slagter zorgde voor een prachtige Nederlandse prestatie door zevende te worden. Wraak troef in de elfde etappe van de Giro: Roberto Ferrari klopte in de spurt de pisnijdige Cavendish, die het voorval van de tweede rit nog niet vergeten was.

foto: Sirotti

Lars Bak bezorgde Lotto-Belisol dan weer een eerste ritwinst in de twaalfde rit. In Sestri Levante reed de hard rijdende Deen weg uit een kopgroep met onder meer Sandy Casar. Het peloton liet begaan. Niet in de dertiende rit, want daar stond weer een gedroomde etappe voor Mark Cavendish op het programma. De Brit liet zijn Sky-troepen de hele dag op kop rijden, in de hoop een derde ritwinst te behalen, Cav’ slaagde hier ook in. De tweede week van de Italiaanse grote ronde werd afgesloten met twee ritten met een groot aantal klimkilometers. Wie daar geen schrik voor had was Andrey Amador. De Movistar-renner was bovenop Cervinia de eerste Costa Ricaan die een etappezege in een grote ronde nam. Ryder Hesjedal kwam in de schaduw van het koptrio aangesprint, en sloeg voor de tweede maal de roze leiderstrui om de schouders. Niet voor lang, want Joaquim Rodriguez was gebrand op de leiderstrui, en pakte die in de laatste rit voor een welverdiende rustdag nog terug door in het wiel van vluchter Matteo Rabottini tweede te worden, en belangrijke bonificatieseconden mee te pikken.

foto: Sirotti

Ook in de eerste etappe na de rustdag kregen de vluchters vrij spel. Daarvan was het de Bask Ion Izaguirre die met de zegebloemen ging lopen. Dat alles stond wel in de schaduw van wat de volgende dag zou gebeuren. Leider Joaquim Rodriguez zette de puntjes op de i door de sprint der favorieten te winnen na de afdaling van een Italiaanse buiten categoriecol voor Ivan Basso. Laatste keer een sprintersfeest deze Giro in de achttiende rit. Mark Cavendish pakte geen vierde ritzege, maar het was verrassend thuisrijder Andrea Guardini die de wereldkampioen het nakijken gaf, en zo zijn Italiaanse sponsor Farnese Vini na Rabottini een tweede keer van de champagne mocht laten nippen. Op weg naar de finish van de op twee na laatste rit in Alpe di Pampeago werd weer een tal van kilometers afgewerkt, en dit in aanloop naar de koninginnenrit van zaterdag waar de finish bovenop de Passo dello Stelvio zou liggen. Roman Kreuziger faalde voor het algemene klassement, maar met een verbeten trek zette de Tsjech een mooie solo op poten op de slotklim. De ex-witte truiwinnaar nam revanche op zichzelf door de rit te winnen. Ryder Hesjedal sloop nog enkele seconden dichterbij op leider Joaquim Rodriguez.

foto: Sirotti

In de rit naar de Passo dello Stelvio moest eerst ook nog de Mortirolo beklommen worden. En die laatste beklimming was het sein voor de achtste renner in het algemene klassement, Thomas De Gendt, om een aanval te wagen. De Belg maakte de sprong naar een kopgroep met Damiano Cunego, Mikel Nieve en ploegmaat Matteo Carrara, die zich in het vlakke tussenstuk in aanloop naar de slotklim helemaal leeg reed voor De Gendt en hem met een mooie bonus aan de Stelvio kon laten beginnen. Daar ging de renner van Vacansolei-DCM voor een solozege, en bouwde zijn voorsprong zo groot uit dat hij ei zo na virtueel het roze te pakken had. De favorieten lieten dit echter niet gebeuren, en namen nog tijd terug waardoor De Gendt vierde in de stand kwam te staan. De ritwinst op zijn trainingscol was wel voor hem. In de afsluitende tijdrit werden er aan de top van het klassement nog heel wat plaatsen gewisseld. De Gendt sprong over Michele Scarponi naar de laagste podiumtrap. Maar ook Ryder Hesjedal wipte de hoogte in. De ex-moutainbiker kroonde zich tot eerste Canadese Girowinnaar door Rodriguez van de troon te stoten. De tijdrit zelf was nog een prooi voor veteraan Marco Pinotti.

foto: Sirotti

Ronde van Picardië
Tijdens de periode dat de Giro d’Italia werd verreden, is er niet enkel in Italië gekoerst. Ook in Frankrijk streden renners voor winst. Zo ook in de korte Ronde van Picardië, waar John Degenkolb op zijn elan doorging van de Vierdaagse van Duinkerken. De Duitser had nog maar pas zijn eerste seizoenszeges op zak, en hij nam al de volgende. In de tweede rit kon de rappe Argos-Shimano-renner het niet afwerken. Degenkolb werd in de spurt, net als Kenny van Hummel, gehinderd door neoprof Nacer Bouhanni. De Fransman van FDJ kwam wel als eerste over de streep, maar werd door de jury gedeklasseerd. Op die manier werd de overwinning toegewezen aan de Nederlander Van Hummel, die zo zijn eerste en enige seizoenszege pakte. Degenkolb werd in de officiële uitslag als tweede opgenomen, waardoor hij zijn leidersplaats nog wat versterkte. Zo ook in de laatste rit, waar hij won.

Ronde van Californië

foto: Sirotti

Voor de Nederlanders zou de Ronde van Californië uitdraaien op een meevaller. Eerst moesten zij, net als de rest van het peloton, toekijken hoe Peter Sagan tot vier keer toe naar ritwinst sprintte. De dag na de vierde ritzege van de jonge Slovaak werd, alvorens het bergachtig terrein op te zoeken, een tijdrit verreden. Deze kwam op naam van de Amerikaanse kampioen in deze dicipline, David Zabriskie. In rit vijf was het in het peloton tijd om de vluchters een kans te geven. Sylvain Georges kon zijn vluchtmakkers lossen, en reed solo naar de overwinning. Peter Sagan sprintte een halve minuut later naar de dichtste ereplaats. In de enige bergrit zegevierde Robert Gesink voor het eerst sinds de Ronde van Oman van 2011. De Nederlander won voor het Colombiaanse duo Darwin Atapuma – Fabio Duarte, en nam daardoor de leiderstrui over van Zabriskie. Hij behield die ook in de slotrit, waar Peter Sagan een vijfde ritwinst in de wacht sleepte.

Noorwegen en België
In de Ronde van Noorwegen, waar bijna elke etappe in een massasprint zou uitmonden, was Jonas Ahlstrand de eerste ritwinnaar. De jonge Zweed, die volgend seizoen prof wordt bij Argos-Shimano, spurtte Edvald Boasson Hagen en Alessandro Petacchi uit het wiel. Ook een verrassende winnaar in etappe twee: Raymond Kreder hield Boasson Hagen dit maal van de overwinning, net als Aidis Kruopis in de derde rit. Op het heuvelachtige terrein in rit vier was Boasson Hagen wél de beste, in eigen land won de Noor de spurt van een kleine kopgroep, en nam de leiderstrui over van Ahlstrand. In de laatste etappe liet hij die trui niet meer uit zijn handen glippen door als zesde te eindigen. Russel Downing schreef de etappe op zijn naam.

foto: Sirotti

Geen Belgische ééndagsklassiekers meer in mei, maar wel de Ronde van België. André Greipel kwam in opdracht van zijn sponsor Lotto-Belisol aan het vertrek, en was in de eerste drie massasprinten de winnaar. In de eerste sprint, in Buggenhout, leek de Gorilla nog wat in zijn ritme te moeten komen, en won met slechts een banddikte voorsprong op Danilo Napolitano. Het was zelfs zo close dat die laatste dacht dat hij won. Greipel maakte wel indruk in rit twee en drie, daar was Greipel duidelijk de betere van de oude Italiaan. De leiderstrui zou hij in de tijdrit moeten afstaan aan wereldkampioen Tony Martin, die onder meer Lieuwe Westra’s tijd verpulverde. Op het heuvelachtige parcours van de Ardennenrit gaf ‘der Panzerwagen’ de trui, dankzij de hulp van landgenoten André Greipel en Marcel Sieberg, niet meer af. Carlos Betancur boekte een mooie zege in Engis, door veldrijder Kevin Pauwels zijn achterwiel te tonen.

Ronde van Beieren

foto: Sirotti

De Bayern Rundfarht of Ronde van Beieren kende in de meest recente editie niet bepaald veel diversiteit aan ritwinnaars. Alessandro Petacchi reed drie maal prijs in de massasprint, dit in de eerste, derde en vijfde rit. In de tweede etappe reed Michael Rogers met een vijfkoppige groep voorop, waar onder meer Haimar Zubeldia en Jérome Coppel bij waren. Rogers haalde het in de sprint nipt voor Vladimir Gusev. Veteraan Petacchi was enkele minuten later de snelste van het peloton, maar verspeelde wel zijn leiderstrui aan de Australische ritwinnaar. De drievoudig wereldkampioen tijdrijden vergrootte zijn voorsprong nog wat in een korte tijdrit. Ook Fabian Cancellara was present in de Ronde van Beieren. De Zwitserse kampioen maakte daar zijn comeback na een zware val in de Ronde van Vlaanderen, de Franse topklassieker Parijs-Roubaix aan zich voorbij moest laten gaan. Cancellara vond het goede ritme wel, maar kwam nog niet in aanmerking voor de eindzege, die voor leider Michael Rogers was.