Hoewel het wegseizoen 2012 er definitief op zit, is er nog meer dan genoeg om over na te praten. Dit doen we in de vorm van nabeschouwingen per maand, waarin alle highlights van het seizoen nog eens langskomen. Wielerflitsmaakt een compleet overzicht met dit keer de maand augustus. Nauwelijks bijgekomen van de Tour en de Olympische wegrit stond er in augustus weer een reeks prachtkoersen op het programma. Wie kon de vormpiek uit de Tour nog eens doortrekken en wie kwam richting het najaar pas echt goed op stoom?

foto: Sirotti

Olympische tijdrit
Dat Bradley Wiggins bezig was aan een droomseizoen wisten we al, maar de veelvraat legde op het Olympisch parcours in en rondom Londen pas echt de kers op de taart. Voor eigen publiek had ‘Wiggo’ wat goed te maken, na de jammerlijke aftocht van de Britse brigade in de wegrit, en deed hij wat men van hem verwachtte. Onder het toeziend oog van duizenden uitzinnige landgenoten reed de topfavoriet iedereen naar huis en werd hij, met zijn zevende Olympische plak, bovendien de meeste succesvolle wielrenner in de geschiedenis van het toernooi. Christopher Froome vergezelde Wiggins net als in de Tour op het erepodium, al stond hij dit keer aan de andere zijde van zijn landgenoot. De sterke Tony Martin eindigde als tweede op bijna driekwart minuut van Wiggins en greep zilver.

Eneco Tour
Bij de start van de Eneco Tour in het Brabantse Waalwijk waren alle ogen gericht op Alberto Contador, die zijn terugkeer vierde na een schorsing van een half jaar (en anderhalf jaar met terugwerkende kracht). De Spaanse klimmer oogde afgetraind en vastbesloten een succesvolle comeback te maken, ondanks de afname van onder meer een Tour-en Girowinst. De balans na een week koers op Nederlands-Vlaamse wegen was boven verwachting. Contador hield zich zeer knap staande in de Lage Landen met een vierde stek in de eindrangschikking tot gevolg.

foto: Dion Kerckhoffs

Voor de eindzege bleef het spannend tot diep in de finale van de laatste rit door het kloppend hart van wielerminnend Vlaanderen. Op de Muur van Geraardsbergen, tot vorig jaar nog scherprechter van ‘Vlaanderens Mooiste’, wist Lars Boom samen met de dit seizoen herrezen Alessandro Ballan weg te rijden bij de rest. Met de jagende Boonen en consorten in de achtervolging werden de twee het snel eens en reden in een ziedende koppeltijdrit naar de meet. Boom schonk de ritzege aan Ballan en mocht zelf de eindzege op zijn erelijst bijschrijven. Op het podium werd de Rabocoureur geflankeerd door Chavanel en Terpstra. Dagsucces was er ook voor de Raboploeg: sprinter Theo Bos won daags na de lastige ploegentrijdrit de vlakke etappe naar Genk en pakte zijn eerste zege in de World Tour.

Clasica San Sebastian
De Clasica San Sebastian van 2012 kwam, al dan niet door de afwezigheid van titelverdediger Gilbert, wel erg laat op gang. Dit werd echter dubbel en dwars goed gemaakt met een schitterende finale. Op de welbekende Jaizkibel, zoals zo vaak het zwaartepunt van de Baskische koers, en de daaropvolgende Alto de Arkale toonden met name de mannen van Vacansoleil hun aanvalslust. De talentvolle Pool Marczynski en de Spanjaard Valls wisten weg te springen in een vijfkoppige vlucht. Daarachter keken de favorieten elkaar het wit uit de ogen.

Op de laatste beklimming van de Arkale was het niemand minder dan Rodriguez die de knuppel in het hoenderhok gooide. Wat volgde was een pijlsnelle afdaling met een hergroepering tot gevolg. Een select gezelschap van zo’n vijftien man leek en bloc naar de finish te rijden. Als een duveltje uit een doosje was daar echter Luis Leon Sanchez. De Spanjaard keerde in bloedvorm, en met een ritzege op zak, terug uit de Tour. Met een gewaagde jump op zo’n tien kilometer van het einde verraste hij zijn medevluchters volledig. Toen de rest was bekomen van de schrik en begon met achtervolgen, was het al te laat. Een ontketende Sanchez reed de tijdrit van zijn leven en won voor de tweede maal in zijn carrière de Clasica. En zo was het alweer raak voor Rabobank, dat bezig was aan een indrukwekkende zegereeks.

Subliem Rabobank
Tussen de World Tour-koersen door gingen de Rabocoureurs gewoon door met winnen. In de Ronde van Burgos liet Matti Breschel zien dat hij nog altijd kan zegevieren en greep een ritzege evenals ploeggenoot Paul Martens. In het lastige Spaanse rondje etaleerde ook Gesink zijn stijgende vormpeil. De Rabo-kopman werd keurig zesde in het eindklassement op gepaste afstand van Dani Moreno.

Ook op eigen bodem werd er gekoerst in augustus. De Dutch Food Valley Classic, in de volksmond nog altijd Veenendaal-Veenendaal, eindigde zoals verwacht in een massasprint. Theo Bos klopte hier verrassend ‘wonderboy’ Peter Sagan in een rechtstreekse confrontatie. ‘Lead out-man’ Mark Renshaw mocht als nummer drie ook nog mee het podium op.

Vattenfall Cyclassics
De Cyclassics in het Noord-Duitse Hamburg stond zoals wel vaker in de schaduw van de Vuelta-start. Desondanks kon de organisatie met recht terugkijken op een spectaculaire editie met strijd tot op de laatste meter. Op de laatste passage van de befaamde Waseberg trachtte een sterke kopgroep, met onder meer Boonen en Van Avermaet, de plannen voor een massasprint te dwarsbomen. Daarachter trokken de mannen van Lotto-Belisol overduidelijk de kaart Greipel en begonnen met de complete ploeg te achtervolgen. Het beulswerk van de Belgische équipe had een hergroepering tot gevolg en dus zou er gesprint worden voor de overwinning.

Greipel was op eigen bodem uiteraard de te kloppen man maar het werd de piepjonge Arnaud Démare, die in een chaotische sprint met de zege aan de haal ging. De Franse neoprof mocht samen met de balende Duitser en de Italiaan Nizzolo het podium op. Boonen en uittredend winnaar Boasson Hagen eindigden respectievelijk als vierde en vijfde.

Ronde van Denemarken
Het was niet enkel Rabo dat de klok sloeg gedurende augustus. In de Ronde van Denemarken was het Lieuwe Westra die namens Vacansoleil het laken naar zich toetrok. In een weinig selectief rondje werd het eindklassement pas op de voorlaatste dag beslist middels een tijdrit over vijftien kilometer. Westra reed in een ziedende chrono naar de dagwinst en de leiderstrui, die hij overnam van de Noor Lars-Petter Nordhaug. Tijdens de laatste biljartvlakke rit in lijn kwam de positie van de Fries niet meer in gevaar en was het eindelijk eens raak voor Westra, die tot dan toe vooral grossierde in ereplaatsen.

foto: Sirotti

GP Ouest-France-Plouay
Op 26 augustus streek het World Tour-circus neer in het Bretonse Plouay voor de jaarlijkse Grote Prijs aldaar. Voor de mannen die de Vuelta links lieten liggen was dit een uitgelezen kans om de benen eens te testen op het lastige parcours met in het achterhoofd uiteraard het naderende WK. Na het inrekenen van de vroege vlucht regende het demarrages op het glooiende parcours. Onder meer Burghardt en Voeckler probeerden vergeefs weg te komen.

Op de Côte de Ty-Marrec, de laatste helling van de dag, ondernam de Portugees Rui Costa een alles of niets poging. De coureur van Movistar, die eerder al de Ronde van Zwitserland won, fietste in no time een aanzienlijke voorsprong bijeen. Daarachter kwam het nooit tot een georganiseerde achtervolging, wat voor Edvald Boasson Hagen het sein was om alleen op zoek te gaan naar Rui Costa. In de slotkilometers kwam de Noor met rasse schreden naderbij en werd het een indrukwekkend man-tegen-man-gevecht. De ontketende Boasson Hagen reed in de laatste kilometer voorbij de moegestreden Portugees en vierde alweer een overwinning voor de dit seizoen sublieme Sky-ploeg. Rui Costa bleef op zijn beurt nog net de sprintende meute voor, waar Haussler het podium vervolledigde, voor Goss en Roelandts.

World Ports Classic
Op de allerlaatste dag van augustus sloot Tom Boonen zijn maand alsnog winnend af. De klassiekerkoning van het voorjaar reed zich gedurende augustus met succes in vorm voor het najaar, met een rits ereplaatsen tot gevolg. In de allereerste editie van de World Ports Classic kon de kopman van Omega Pharma-Quickstep dit dan eindelijk bekronen met een welverdiende zege. In een massaspurt liet de Vlaming Greipel en Kristoff knap achter zich. Loon naar werken dus voor de Belgisch kampioen, zeker gezien het feit dat een groot deel van de renners te laat binnenkwam. De UCI besloot daarom de tijdslimiet wat te verruimen, iets dat nog zelden gebeurt in het hedendaagse wielrennen.

Vuelta a Espana
De Vuelta beperkte zich dit jaar slechts tot Noord-Spanje, met de hoofdstad Madrid op de slotdag als zuidelijkste punt. De ouverture werd een ploegentijdrit in en rond het pittoreske Pamplona, waar een sterk Rabobank al vroeg in actie kwam en lang aanspraak maakte op de overwinning. Het was echter Movistar dat met de zege aan de haal ging en Jonathan Castroviejo die zich in het rood mocht hijsen.

Een dag later in Viana begon John Degenkolb aan een indrukwekkende zegereeks die hem definitief als topsprinter op de kaart zette. De krachtpatser van Argos-Shimano won nadien nog in Logroño, Alcañiz en Sanxenxo en had al voor het einde van augustus maarliefst vier ritzeges op zak. Dat de Duitser eerder nog gepasseerd werd voor de Tour, ten gunste van zijn landgenoot Marcel Kittel, zal hem ongetwijfeld geïnspireerd hebben om het maximale uit deze Vuelta te halen. Eerlijk is eerlijk, de echte sprinttop gaf forfait voor de Spaanse ronde, maar met het herhaaldelijk kloppen van mannen als Bouhanni, Davis en Bennati bewees Degenkolb wel degelijk klaar te zijn voor het grotere werk.

In de eerste Vuelta-week werd al snel duidelijk wie zich gingen mengen in de strijd om de eindzege. De derde etappe werd een prooi voor Alejandro Valverde, die op de lastige aankomst zijn rivalen Rodriguez, Froome en Contador de baas was. Een dag later moest de Movistar-kopman zijn inspanningen bekopen en het rood al na één dag afstaan aan Rodriguez. Twee dagen later greep de Katusha-klimmer zijn tweede ritzege en verstevigde zijn leiderstrui.

In de achtste etappe greep ook Valverde zijn tweede ritzege. In de zware slotkim naar Andorra was hij Rodriguez en Contador te snel af. Een dag later was het dan eindelijk eens de beurt aan Philippe Gilbert om de handen omhoog te steken. De kannibaal van 2011 leek dit seizoen maar niet te kunnen winnen, maar in de negende etappe met aankomst op de befaamde Montjuïc in Barcelona, was het dan eindelijk raak. De BMC-coureur reed samen met de onvermoeibare Rodriguez weg in de slotfase en aan de streep was de Belg de snelste van de twee. In de eerste en laatste individuele chrono naar Pontevedra werd de tijd van de vroeg gestarte Zweed Kessiakoff nooit meer verbeterd. Contador deed goede zaken en naderde Rodriguez tot op slechts één seconde in de algemene rangschikking.

Een dag later stelde de pocketklimmer echter weer orde op zaken door op de loodzware Mirador de Ezaro keihard toe te slaan en zijn derde ritzege te boeken. Contador plooide pas in de laatste kilometer en zag het gat met Rodriguez in het algemeen klassement weer oplopen tot 13 seconden. Op de slotdag van augustus was het eens de beurt aan de vluchters, waar Stephen Cummings op enkele kilometers van de meet wegreed en BMC een tweede ritzege schonk.

Lees ook:
Wielernieuws augustus 2012