Materiaalzone 
Fietstoerisme 
‘Weinig renners hebben grotere gunfactor dan Jonas Vingegaard’
Terugblik Het wielerjaar 2024 was er een vol met hoogtepunten. Om het kalenderjaar met een positieve noot te eindigen, delen tien redacteuren van WielerFlits en RIDE Magazine hun persoonlijke hoogtepunten van het afgelopen seizoen. Wat maakten zij zelf? Welk moment was bijzonder omdat ze zelf aan het werk waren? Vandaag het verhaal van redacteur Julian Dubbeld.
Jonas Vingegaard wordt vaak verweten saai te zijn. De Deen zal in tegenstelling tot Tadej Pogacar, Wout van Aert, Mathieu van der Poel of Remco Evenepoel nooit een stoer verhaal voor de camera vertellen. Of een plaagstootje uitdelen aan de concurrentie. Je zult Vingegaard ook niet snel druk in de weer zien op sociale media.
Het maakt Vingegaard – buiten Denemarken – tot de minst geliefde wielrenner van de Grote Vijf. Want: wie is hij nu eigenlijk? We weten dat hij drie weken per jaar verschrikkelijk hard kan fietsen, dat hij op de visafslag heeft gewerkt, dat hij graag met zijn vrouw Trine Marie Hansen en kindje thuis in Denemarken is.
Op 10 juli 2024 is het beeld van Vingegaard bij mij echter 180 graden gekanteld. Na tien ritten dominantie van Pogacar in de Tour de France, wist Vingegaard in de etappe naar Le Lioran eindelijk van zich af te bijten. De Deen won de elfde rit door een gat van veertig seconden op de Sloveen dicht te rijden en hem daarna te verslaan in een sprint. Op het allerhoogste niveau was het een van de spannendste koersen die we dit jaar hebben gezien, vooral omdat er door de dominantie van Pogacar vaak niet zoveel spanning was.
🎙️ “I didn’t think I’d be able to make it back, but I just kept fighting. … It means so much to me. I never would have thought this 3 months ago” – 🇩🇰 Jonas Vingegaard
Raw emotions from Jonas Vingegaard in his interview post stage. Check it out ⤵️#TDF2024 pic.twitter.com/sdm6H3SWMN
— Tour de France™ (@LeTour) July 10, 2024
Maar het is niet door het kloppen van Pogacar of de spanning van die etappe dat de overwinning van Vingegaard in Le Lioran voor mij het wielerhoogtepunt van 2024 is. Het komt door de tranen na afloop. In het flashinterview laat de Deen zijn emoties in de vrije loop: Vingegaard kan even niet meer stoppen met huilen, want ook minuten later voor de camera met WielerFlits zijn de tranen nog steeds niet opgedroogd. Hij vertelt hoe moeilijk het voor hem was om terug te keren op het hoogste niveau, hoe dankbaar hij voor de steun van zijn familie is en hoe trots hij is op zijn overwinning. Af en toe moet hij zijn tranen wegvegen.
Het zijn tranen die we niet vaak zien in het wielrennen, en zeker niet zo hevig als die bij Vingegaard na zijn zege in Le Lioran. We moeten ze koesteren: achter de schijnbaar onaanraakbare kampioenen gaan echte mensen schuil met diepe emoties. Vingegaard kan misschien wel saai overkomen, we weten nu dat er veel meer achter de Deen schuil gaat. Daar kan ik alleen maar mijn hoed voor afnemen. Door zijn kwetsbaarheid te tonen, is hij een van de authentiekste renners van het peloton geworden voor mij. En maakt hem tot een van de renners met de grootste gunfactor.
Heb jij RIDE Magazine al besteld?
Pauline Ferrand-Prévot staat met een groot interview in de RIDE Magazine Najaarsgids 2025! De kopvrouw van Visma | Lease a Bike verraste vriend en vijand door in haar comebackjaar meteen Parijs-Roubaix en de Tour de France Femmes te winnen. Frankrijk ligt daardoor aan haar voeten. Hoe kijkt ze zelf terug op de impact van haar Tourzege? Lees het verhaal nu in de nieuwe RIDE!
Ja, hij rijdt zeer efficient een berg op, schakelt knap zijn eigen emoties uit, neemt geen onverstandige risico's, zegt nooit iets verkeerds, doet braaf wat de algoritmes en ploegleiders hem vertellen en luistert heel goed naar zijn vrouw.
Zoals Churchill ooit zei: hij heeft precies alle deugden die irriteren en geen van de slechte eigenschappen die heerlijk zijn om heimelijk te bewonderen.
Gelukkig liet hij dit jaar zien dat het ook anders kan. In Gran Camino en Tirreno-Adriatico was hij heel aanvallend. Leuk om te zien. Dat gaf hoop op een leuke strijd in de tour, maar helaas ging dat niet helemaal door. Zijn strijdlust in de tour was desondanks mooi om te zien.
Eens dus dat zijn gunfactor in 2024 behoorlijk is toegenomen.
Het is gewoon een steengoede renner en inderdaad wil ook al eens verassen.
Dat je er een heel artikel aan moet wijten om te vertellen dat hij nu ineens symphatiek is omdat hij zijn emoties liet zien is het nu ineens allemaal goed. Wat een egoïsme.
Wat kan mij het schelen of een scribent nu wel of niet daarom een renner mag.
Wat een onzin dat men emoties moet tonen om gewaardeerd te worden.
Doe mij maar een completere renner die er op diverse terreinen het hele jaar staat.
De voor de hand liggende reacties van MVDP fan.
Alsof hij dus niet geliefd is. Je kunt ook schrijven "minst bewonderde wielrenner".
En nu hij dan een keer voor de WF camera vanwege alle zware tegenslag en in de kreukels liggen weer een mooie koers wint en hem dat raakt is het ineens anders.
Dus je kijkt niet naar de persoon om wie hij is maar hij moet exact aan jouw grillen tegemoet komen en pas dan is hij ineens wel geliefd. Dus voor je eigen beleving en vooral preferenties. Nogal egoïstisch en een zwakke kant van diegene die dit zo neerzet.
Psyche, het is me wat.